ตอนที่ 235 คิดเหมือนกัน

ตอนที่ 235 คิดเหมือนกัน

นีรชาทําจมูกฟุดฟิด มองจันทร์ฉายด้วยความสงสัย นี่มัน พิธีหมั้นที่ภัสกรณ์จัดให้นกนัยชัดๆ ไหงกลายเป็นว่าเขาจัด เตรียมพิธีขอแต่งงานให้เธอ?

ดูท่าทางนีรชาแล้ว จันทร์ฉายแล้วเธอยังดูไม่ออก นิ้วชี้ ไปที่ดอกผักตบชวาและกุหลาบสีแชมเปญที่ประดับประดาเต็ม ไปทั่วห้องโถง พูดไปยิ้มไปนีรชา เธอรู้ความหมายของ ดอกผักตบชวาและดอกกุหลาบสีแชมเปญนั้นไหม?

“คืออะไรหรือ?” นีรชายังคงไม่เข้าใจ

จันทร์ฉายขยิบตาให้ภัสกรณ์ทีนึง เดินไปดึงมือนีรชา ดอก ผักตบชวาหมายถึง รักที่เริ่มต้นใหม่ ส่วนดอกกุหลาบสี แชมเปญ หมายถึง ผมจะซื่อสัตย์ต่อคุณคนเดียวเท่านั้น นี่ คือสิ่งที่ภัสกรณ์ต้องการจะบอกเธอ! ตั้งแต่แรก พิธีการอัน ยิ่งใหญ่นี้ก็ จัดเตรียมเพื่อเธอคนเดียว เธอยังดูไม่ออกอีก หรือ?”

ภัสกรณ์สบตาจันทร์ฉายแบบไม่ได้ตั้งใจ

พิธีขอแต่งงานครั้งนี้จัดเตรียมมาเพื่อนีรชาโดยเฉพาะ เขาปกปิดความลับไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ คิดว่าจะไม่ยอมบอกกับ นีรชา สุดท้ายกลับกลายเป็นจันทร์ฉายที่มองออก

นีรชามองดอกผักตบชวาและดอกกุหลาบสีแชมเปญที่อยู่ราย ล้อม ในใจรู้สึกถึงความอบอุ่นที่หลั่งไหลมา ที่แท้ความรัก ของภัส กรณ์ซ่อนไว้ลึกถึงขนาดนี้ เขาใช้วิธีของตัวเองบอก รักเธอ ช่างล้าลึก เงียบสงบอะไรเช่นนี้

นํ้าตาพรั่งพรูออกมาอีกเช่นเคย นีรชาปาดน้ำตาอย่างรู้สึก สะเทือนใจ มองภัสกรณ์ “กุหลาบสีแชมเปญมากมายขนาด นี้ คงจะแพงมากเลยใช่ไหมคะ!”

ฮ่าฮ่า….ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน ภัสกรณ์ที่ใจแข็ง ยังอดหัวเราะออกมาไม่ได้ กระชับอ้อมกอดนีรชา ไม่ต้องเป็น ห่วงหรอก เงินแค่เล็กน้อยเอง สามีคุณจ่ายได้อยู่แล้ว!

จันทร์ฉายกับนรุตม์ต่างสบตายิ้มให้กัน เอนตัวพิงกันและกัน เบาๆ

เรื่องราวความรักอันแสนโรแมนติกและมีความสุขที่สุดบน โลกใบนี้ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการที่ได้อยู่กับคนที่เรารักและรัก เรา เรื่องราวทั้งหมดจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ
เดินไปส่งจันทร์ฉายและนรุตม์เรียบร้อยแล้ว นีรชาไม่รอช้ารีบ ดึงมือนรุตม์ไปยังลานจอดรถเร็วเข้า พวกเราไปหาน้องปาล กัน!”

ภัสกรณ์อมยิ้มมองดูผู้หญิงตัวเล็กๆที่ใจร้อน ในใจเต็มไปด้วย ความอบอุ่นและหวาน

น้องปาลกลับมาพักฟื้นอยู่ที่คฤหาสน์ของภัสกรณ์แล้ว นีรชา ที่ทีแรกกระตือรือร้นอย่างมาก แต่หลังจากที่ลงจากรถแล้วก ลับรู้สึกกระดากใจ

น้องปาลชอบคุณน้านีรชา แต่ว่าน้องปาลจะชอบไหมถ้าน้า นีราคือแม่ของเขา? นรชารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ

“เมื่อกี้ยังร้องว่าอยากจะมาหาลูกชายอยู่เลยไม่ใช่หรือ? ทำไมพอถึงบ้านแล้ว กลับไม่กล้าเข้าไปล่ะ ?” ภัสกรณ์ หัวเราะพลางแซวนีรชา ยื่นมือออกไปโอบเอวนีรชาอย่างเป็น ธรรมชาติมาก

นัยน์ตาของนีรชาเริ่มแดง “ภัสกรณ์คะ น้องปาลเขา..เอ่อ เขา จะชอบฉันที่เป็นแม่ของเขาไหมคะ? เขาจะเรียกฉันว่าแม่ไหม คะ?”

ภัสกรณ์ยิ้มกว้าง”มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอกคุณ เมื่อตอนที่กลับมาจากทะเลครั้งนั้น น้องปาลแอบเข้ามาหาผมที่ ห้องนอนตอนกลางคืน พูดกับผมว่า คุณพ่อครับ ผมอยากให้ น้านีรชาเป็นแม่ของผมครับ

เพียงประโยคเดียวเปรียบดั่งน้ำผึ้งแก้วหนึ่ง หวานเยิ้มลงไป ยังกันบึ้งของหัวใจนีรชา ความมั่นใจกลับคืนมาแล้ว เธอเดิน เข้าบ้านไปกับภัสกรณ์

หน้าต่างห้องรับแขกทำด้วยกระจกฝรั่งเศสเปิดอยู่ ต้นการบูร ประดับตามทางเดินให้เงาร่มเย็น น้าแขกำลังเล่านิทานให้น้อง ปาลฟัง เมื่อเห็นภัสกรณ์และนีรชากำลังเดินมา รีบลุกขึ้นยืน เตรียมจะทักทาย ภัสกรณ์โบกมือส่งสัญญาณว่าไม่ต้องหรอก

ในใจคิดเหมือนกัน นีรชารู้ว่าภัสกรณ์กำลังคิดอะไรอยู่ หัน หน้าไปส่งยิ้มให้เขา เดินตรงไปยังน้องปาล