ตอนที่ 229 บังเอิญเกินไปไหม

ตอนที่ 229 บังเอิญเกินไปไหม

งานพิธีหมั้นนั้นไม่ได้ยุ่งยากอะไรเหมือนกับงานแต่ง ขั้น ตอนพิธีการผสมผสานระหว่างประเพณีทางตะวันออกและ ตะวันตก หลังจากว่าที่บ่าวสาวแลกแหวนหมั้นซึ่งกันและกัน แล้ว ก็เชิญพ่อแม่ของนกนัยกล่าวคำอวยพร พิธีการแต่ละ ขั้นผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

จันทร์ฉายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “นีรชา ฉันพนันร้อยล้านเลยว่า ภัสกรณ์ต้องมีอะไรเบื้องหลังในงาน วันนี้แน่ เธอสังเกตสิ พ่อแม่ฝ่ายหญิงมากันครบ แต่งบ้าน ผู้ชายไม่มีใครมาเลยแม้แต่คนเดียว ปล่อยให้ภัสกรณ์ฉาย เดี่ยว”

ทันใดนั้นในหัวของนีรชานึกถึงภาพเหตุการณ์ตอนหนึ่งขึ้นมา ได้ เธอส่ายหน้าครอบครัวของภัสกรณ์แปลกมากคุณปู่ไม่ได้ มาร่วมงานคงเพราะอายุมากแล้ว ตาของน้องปาลก็ไม่ค่อย ดี แต่ว่าพ่อแม่ของเขาก็ยังอยู่ ทำไมถึงไม่มาร่วมงานกันสัก คน?”

“อะไรนะ? พ่อแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่หรือ?”จันทร์ฉาย ดวงตาเบิกโพรง นินทาระยะเผาขนอย่างตื่นเต้นทันที ไม่เคย
นีรชาแอบเสียใจ รู้สึกว่าเรื่องคนอื่นเธอไม่ควรไปแอบพูด ลับหลัง เป็นที่แน่ชัดว่าภัสกรณ์ไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องใน ครอบครัวของเขา จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ฉันก็บังเอิญได้ ฟังเขาพูดถึงเพียงครั้งเดียวเท่านั้นแหละ บางทีฉันอาจจะจำ ผิดก็ได้นะ จันทร์ฉาย เธอว่าภัสกรณ์คงไม่เบี้ยวฉัน ไม่ยอม บอกเรื่องลูกสาวของฉันอยู่ที่ไหนหรอกนะ?”

“คงไม่หรอก นรุตม์เคยบอกว่าภัสกรณ์ไม่เคยโกหกนะ พูดคำไหนคํานั้น ดังนั้นเขาคงไม่กลืนน้ำลายตัวเองหรอก นี่! นีรชา ลูกของฉันเกิดมาก็มีพี่สาวเลยนะ ต่อไปพวกเรา ก็จะได้พาลูกๆออกไปเล่นด้วยกัน ดีจังเลยเนอะ!” จันทร์ฉาย เริ่มวาดฝันถึงชีวิตที่มีความสุขในอนาคต

พูดถึงลูกสาว ความเศร้าของนีรชาบรรเทาขึ้น”จันทร์ฉาย พอพิธีการจบลงแล้ว ฉันจะไปหาภัสกรณ์เลยนะ!”

จันทร์ฉายส่งสัญญาณให้กำลังใจนีรชา สองคนสบตายิ้มให้

กัน

พิธีการจบลงแล้ว งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น พนักงานเอา เคาน์เตอร์บาร์ยกออกมา จัดเรียงที่ข้างกำแพงเรียบร้อย จอภาพLEDบนผนังเปลี่ยนเป็นเพลงบรรเลงเปียโนที่อ่อน หวาน บรรดาแขกหญิงชายที่มาร่วมงานต่างพากันสรวลเส เฮฮาอย่างมีความสุขท่ามกลางเสียงเพลงคลอเบาๆ
นีรชาสูดลมหายใจเข้าลึก เตรียมจะลุกไปหาภัสกรณ์

เมื่อเดินไปถึงข้างเคาน์เตอร์บาร์ ได้ยินเสียงที่คุ้นหูเสียง หนึ่งเข้าน้องครับ ห้อง3027ไปทางไหนครับ?”

นีรชาเหลือบตามองไปตามเสียง คือนวิน เธอแทบจะหยุด หายใจ

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ตอนที่เธอไปแต่งหน้าที่ห้องน้ำ บังเอิญได้ยินแก้วถาม ถามเดียวกันนี้กับพนักงาน

ห้อง3027 แก้วกับนวินต่างก็จะไปห้อง3027 นี่ไม่ใช่เรื่อง บังเอิญเกินไปหรือ!

นีรชาแสร้งทำเป็นจัดชุดตัวเอง หยุดฟังบทสนทนาระหว่าง นานและพนักงานคนนั้นจนจบ

เห็นนวินเดินออกไปไกลแล้ว นรชาใจเต้นรัว ปลีกตัวออก จากผู้คนค่อยๆสะกดรอยตามไป

โรงแรมแห่งนี้ออกแบบได้ค่อนข้างซับซ้อน ทางเดินหยั่งกับ เขาวงกต นรชาไม่กล้าตามไปใกล้จนเกินไป นวินเกือบจะ จับได้ หลายครั้งแล้ว
บนชั้น3ที่เงียบสงัด ช่างแตกต่างจากห้องโถงอันอึกทึกที่ ชั้น1อย่างสิ้นเชิง เงียบซะจนขนลุก

ดีมาก ที่หัวมุมทางเดิน นวนค่อยๆผลักประตูอย่างเบามือ นีรชากลั้นหายใจ เดินย่องไปข้างหน้า ใจเต้นรัวจนแทบจะ ทะลุออกมาจากอก

ประตูปิดไม่สนิท! นีรชาใจเต้นกำลังจะเอาหน้าแนบประตู ทันใดนั้นมือใหญ่และหนาข้างหนึ่งยื่นออกมาจากด้านหลังเธอ เอาผ้าปิดปากเธอจากทางด้านหลัง ทั้งตัวเธอตกอยู่ในอ้อม แขนของผู้ชายคนหนึ่ง