ตอนที่ 218 ความทรงจำเท่านั้น

ตอนที่ 218 ความทรงจำเท่านั้น

นีรชาก๋าโทรศัพท์แน่นๆฟังเสียงดูดๆที่ ดังมาจากโทรศัพท์ หัวใจของเธอเหมือน ว่างเปล่าไปหมดเหมือนมีความรู้สึก หวานๆปนอยู่ แต่พอได้สติกลับมาอีกทีก็ พบว่าตัวเองยืนอยู่ข้างหน้าต่างจะครึ่ง ชั่วโมงแล้ว

ในใจของนีรชายิ่งว่างเปล่าไปใหญ่ มือ ไปสัมผัสบนหน้าจอแล้วไปค้นรายชื่อ ของภัสกรณ์ ลังเลตั้งนานก็ไม่กล้าไปกด ที่ตัวเลขพวกนั้น

ถ้าโทรติดแล้วเธอจะพูดยังไงหละ?คำ ว่าขอบคุณจะทำอะไรได้?

เขาละหมั้นกับบอยแล้ว ในโลกความ รักของเขาตัวเองไม่มีค่าเท่ากับนภนัย

และจะทําแบบนั้นทําไมหละ!

นีรชาเก็บโทรศัพท์ในใจวุ่นวายไปหมด เธอไปนั่งบนโซฟา โซฟามีเขา เข้าไปใน ห้องครัว ห้องครัวก็มีเขาเธอหงุดหงิดไป นอนบนเตียง บนเตียงก็มีเขา

ภัสกรณ์อยู่ทุกที่อยู่เต็มทุกมุมในหัวใจ ของเธอ

นีรชากอดหัวแน่นๆถ้าเป็นแบบนี้ต่อเธอ จะบ้าตายแน่ๆ!

นีรชาจับกระเป๋าแล้วพุ่งออกจากกระเป๋า เธอต้องการสูดดมอากาศที่แปลกใหม่!

นอกหมู่บ้านเต็มไปด้วยตึกห้างต่างๆ นีรชาเตรียมตัวจะไปกินอะไรหน่อย โทรศัพท์ดังขึ้น นีรชาตกใจหมดรีบเปิด กระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา

บนจอโทรศัพท์แสดงให้เห็นว่าเป็นสาย เข้าจากสมภพ นีรชาผิดหวังแต่ก็ยิ้มแล้ว รับสาย “พี่สม…..อ๋อไม่ สมภพ นายโทร หาฉันมีไรป่าว?”

“น้ำ ฉันอยู่ที่เมืองCถนนXXเธอสะดวก ออกมาหน่อยไหม?”

ร้านกาแฟถนนXX สมภพกับนีรชานั่ง ตรงข้ามกัน

“น้ำ ขอโทษ ธวัล……หาคนมาทำร้าย เธอ ฉันพึ่งรู้ตอนเช้านี้”สมภพพูดอย่าง ยากลำบาก

ตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และหลบสายตาของนีรชาตลอด นีรชาส่ายหัว แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะพูด อะไร

เงียบไปตั้งนานเธอถึงจะถามเบาๆ ‘สมภพ นายเคยรักเธอไหม?เคยรักธวัล ไหม?”

สมภพเหมือนถูกน้ำลวกสายตาของเขา หลบไปมั่ว “น้ำ คนที่ฉันรักคือใครเธอรู้ดี”

“สมภพ นาย……”นีรชากำลังจะพูดแต่ สมภพยกมือห้ามเธอไว้ก่อน “น้ำเธอฟัง ฉันพูดก่อน”

เขาเงียบไปสักแป๊บถึงจะอ้าปากพูด “ฉัน รู้จักกับธวัลสิบปีและเธอคือแม่ของ ลูกชายฉัน ถ้าฉันบอกว่าไม่รักก็คือการไม่ ให้เกียรติเธอและฉันก็ไม่สามารถพูดตรง ข้ามกับใจของฉัน ฉันมีความรู้สึก แบบรักให้ธวัลจริงๆแต่ฉันกับธวัลเป็น ความรักแบบญาติพี่น้องกัน”

นีรชาเงยหน้ามองไปทางสมภพ น้ำคา คลอตา รุ่นพี่ๆสมภพของเธอก็ยังเป็น สุภาพบุรุษเหมือนเดิม อ่อนโยนเหมือน เดิม ไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลย

ถ้าเขาบอกกับนีรชาว่าเขาไม่รักธวัล นีรชาคงจะผิดหวังมาก

“สมภพ ฉันไม่สนิทกับธวัลฉันก็เลยพูด ไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นคนยังไง แต่มีสิ่งนึงที่ ฉันแน่ใจว่าเธอรักนายมากและรักมากๆ ด้วย”นีรชากลั้นน้ำตาไว้ยิ้มแล้วมองไป ทางสมภพ “ฉันเป็นคนรอบข้างมองดู ไม่มีสิทธิ์มาว่านี่ว่านั้นความรัก พวกนาย ฉันจะพูดแค่คำเดียว รักษาคนที่ อยู่ตรงหน้าไว้ดีๆ” สมภพก็มองไปทางนีรชา นัยน์ตาเต็มไป ด้วยความโศกเศร้า “น้ำ ความหมายของ เธอฉันเข้าใจ”

ความหมายของเธอเขาเข้าใจ

เธอให้ความรักที่ต้องการไม่ได้ ใจของ เธอไม่เคยมาอยู่ที่เขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว

นีรชายิ้มที่มุมปากทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้น “สมภพ ต่อไปถ้าไม่มีความจำเป็นพวกเรา ก็ไม่ต้องเจอกันแล้ว ทำแบบนี้ดีกับเธอ และฉันมาก”

ถ้าเขายังมีรักนีรชาแต่นีรชากลับทำเป็น ไม่รู้และรอรับความห่วงใยจากผู้ชายคนนี้ นีรชาทำแบบนี้ไม่ลงจริงๆเพราะทำอย่าง งั้นคนที่น่าสงสารสุดคือธวัล

สมภพตาตกความหวังในตาหายไปหมด ผ่านไปสักแป๊บถึงจะลืมตาแล้วมองไป ทางนีรชา“โอเค”

ปลาที่อยู่ในบ่อแห้งทำไมไม่ย้ายไปอยู่ ในทะเลหละ

เป็นคู่รักกันก็ไม่ได้เพื่อนก็เป็นไม่ได้แล้ว แค่เขายังรักเธออยู่ก็ไม่มีทางได้พูดอย่าง เปิดเผยว่า “เราคือเพื่อนกัน”

กินข้าวไปอย่างเงียบๆ ในใจของนีรชา รีบร้อนอยู่แล้ว ทั้งสองเดินออกจากร้าน อาหารมองไปทางผู้คนมากมายที่เดินไป เดินมาตาของนีรชามีน้ำตาคลอเต็มอีก แล้ว

เป็นเวลาที่ควรจะจากลากันแล้ว อยู่สอง จังหวัดงานก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันครั้งนี้ อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกัน “น้ำ ฉันได้ยินธวัลพูดเรื่องของภัส กรณ์”อยู่ดีๆสมภพก็อ้าปากพูด

นีรชารีบพูดไปว่า “ขอโทษฉันไม่คิดว่า เขาจะทำเรื่องแบบนี้ ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่รู้ อะไรเลย”

สมภพส่ายหัว “ธวัลเป็นคนผิดเอง ฉัน ไม่ได้โทษเขา น้ำฉันขอพูดเรื่องเก่าอีก ครั้ง ฉันแค่อยากจะยอมรับว่าฉันทำผิดไป แล้ว หลายปีก่อนฉันคิดว่าสมภพแค่หลง เธอชั่วคราว ตอนนี้ฉันถึงจะรู้ว่าเขารักเธอ จริง น้ำรักษาคนที่อยู่ตรงหน้าไว้ คำนี้ฉัน ก็ให้เธอ”

นีรชาส่ายหัว“ฉันกับเขาไม่มีทางแล้ว เขาจะหมั้นกับนภนัยแล้ว”

น้ำสียงของสมภพนิ่งมาก “เรื่องนี้ฉัน ก็ได้ยินแล้ว ก่อนหน้านี้หุ้นของ บริษัท.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปล้มอย่าง หนัก เพราะเรื่องนี้ตอนนี้หุ้นพุ่งขึ้นอีก แล้ว ฉันคิดว่าการหมั้นนี้อาจมีเหตุผลอื่น ดูจากนิสัยภัสกรณ์แล้วเขาคงไม่เอา เรื่องงานหมั้นมาล้อเล่น ถ้าเขารักนภนัย จริงๆคงไม่รักกันมานานสามปีถึงจะมา หมั้น”

“หมายความว่าไง? “นีรชาฟังจนงง เธอ ต้องการฟังคำแน่ใจจากสมภพเพื่อปลอบ ใจของตัวเองที่กำลังหลงทาง

สมภพยิ้มอ่อนๆ “หลังจากวันนั้นที่เจอ เธอฉันก็ไปรวบรวมข้อมูลของภัสกรณ์มา ดู ความสัมพันธ์ระหว่างเขา นภนัยและ เธอ ฉันก็พอรู้เรื่องอยู่”

ฮะ……นีรชาทำตาโต พี่สมภพเป็นคนชั่ว แบบนี้ตอนไหน? “น้ำ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปยุ่งเรื่องส่วน ตัวของเธอ แต่…….ฉันอดที่จะไม่ไปรู้เรื่อง ชีวิตของเธอไม่ได้”สมภพรีบอธิบาย “จากข่าวที่ฉันรู้มา ที่ภัสกรณ์หมั้นนั่นเป็น แผน เพราะภัสกรณ์ไม่มีทางแต่งงานกับ ผู้หญิงที่ตัวเองไม่ได้รัก!”

นีรชามองไปทางสมภพ ในใจของเธอ เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

ผู้ชายคนนี้เอาหัวใจทั้งดวงให้เธอแล้ว หัวใจของเขาไม่มีความเห็นแก่ตัวไม่มี คราบปนเปื้อนใดๆเลย

นีรชาซึ้งจนยกแขนขึ้นมา “รุ่นพี่ พี่ สมภพ ฉันเข้าใจ ขอบคุณมากๆ!”

นี่อาจเป็นกอดครั้งสุดท้ายในชีวิตนี้

สมภพลังเลสักแป๊บแล้วเดินไปใกล้เธอ กอดเธอแน่นๆ น้ำตาของทั้งคู่ไหลออก จากตาพร้อมกัน ต่างก็เจ็บปวด