ตอนที่ 217 ไม่เกี่ยวข้องกันอีก

ตอนที่ 217 ไม่เกี่ยวข้องกันอีก

ภัสกรณ์ไปจับที่คางของเธอ ตาที่ แหลมคมมองเข้าไปในตาของนีรชาน้ำ เสียงเย็นชา “เธอขายขี้หน้าไม่เกี่ยวกับ ฉันจริงๆ!”

จากนั้นก็สะบัดนีรชาออกแรงๆเหยียบ คันเร่งให้ถึงที่สุด “ลงไป!ไปหาพ่อของ เธอไป!”

พ่อ?นี่ไม่ใช่คำที่ใช้กับนางบำเรอเหรอ? ภัสกรณ์กล้ามาว่าเธอแบบนี้!นีรชาโกรธ จนตัวสั่นแกะเข็มขัดนิรภัยออกก็ลงจาก รถจากนั้นปิดประตูแรงๆปัง

ภัสกรณ์มองไปทางหลังของนีรชาที่เดิน ไป ตัวน้อยๆเสื้อที่แปะเปื้อนอยู่ภายใต้ แสงอาทิตย์ยิงดูอนาถไปใหญ่

ความโกรธของภัสกรณ์เริ่มจางหายไป จุดๆนึงของหัวใจเริ่มเจ็บ เขาหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาทันที “ไปตรวจให้ฉัน หน่อยว่าผู้หญิงที่มาหาเรื่องที่บริษัท บริษัทเอช.เอส.เคนั้นคือใคร ยิ่งเร็วยิ่งดี”

นีรชากลับถึงบ้านก็พบว่าหน้าประตูมีคน เอาหมึกดำมาสาดใส่ใช้ปากกาสีแดง เขียนไว้ว่า “แย่งสามีคนอื่นอื่นางไว้ ยางอาย!”

นีรชาจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ผู้หญิง อ้วนๆคนนี้เธอไม่รู้จัก!สามีของผู้หญิงคน นั้นเป็นใครก็ไม่รู้!ซวยจริงๆ!

จากเดิมงานที่บริษัทเอช.เอส.เคมีหวัง มากแต่พอตอนนี้มาเจอเรื่องแบบนี้ก็จบ ไปหมดเลย! อารมณ์ของนีรชาแย่ถึงสุดขีดไม่มี อารมณ์ที่อยากจะไปหางานต่อก็เลยอยู่ ว่างๆไปสองวัน

กลางวันของวันที่สามมีสายคนแปลก หน้าโทรมาทางนีรชา

“ฮัลโหล?สวัสดีค่ะ!”นีรชารับสายอย่าง ไม่มีชีวิตชีวา

ทางนั้นเงียบไปสักแป๊บถึงมีเสียงของผู้ หญิงดังขึ้น “นีรชาฉันทำอะไรไม่ทัน เธอ หยุดได้แล้วพวกเราไม่สู้กันแล้วได้ ไหม?”

เสียงนี้คุ้นๆแต่นีรชาไม่รู้เลยว่าฝั่งตรง ข้ามกำลังพูดอะไรอยู่ “เธอ……เธอคือ ใคร?” “ฉันคือธวัล”

ธวัล?นีรชายิ่งงงไปใหญ่ เธอไม่มีการ ติดต่ออะไรกับธวัลเลยนะ!

“อ๋อ สวัสดีค่ะ เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ ฉัน ฟังไม่เข้าใจ”ตอนที่นีรชาพูดอยู่เหมือน สมองของเธอจะจับจุดสำคัญอะไรไม่ ได้

ธวัลเหมือนกำลังร้องไห้อยู่ “นีรชา เธอ คงจะคิดว่าฉันหาคนอื่นไปสาดน้ำกรดใส่ เธอ ทำลายงานของเธอแล้วฉันก็เป็นคน ใจร้ายใช่ไหม?แต่เธอลองคิดในมุมมอง ของฉัน สมภพถ่วงมาห้าปีถึงจะยอม แต่งงานกับฉัน พึ่งแต่งงานสามเดือนก็ โดนแฉว่านัดเดทกับเธอที่เมืองC!ฉันรู้ว่า ในใจของเขาไม่เคยลืมเธอ!แต่ลูกของ พวกเราอายุห้าขวบแล้วนะ!เธอมาแทรก แบบนี้คืออะไร?ผู้หญิงทำไมต้องมา ทรมานผู้หญิงด้วย?

ฮะ…….ที่แท้ผู้หญิงคนนั้นธวัลเป็นคนหา มาเอง!นีรชายอมกดถูกใจให้กับผู้หญิง คนนี้จริงๆตัวอยู่ที่เมืองAแต่กลับ สืบเรื่อ

เธอทั้งหมดๆ!

นีรชาสูดหายใจเข้าลึกๆ “เธอเข้าใจผิด แล้ว ฉันกับพี่สมภพแค่เจอกันโดยบังเอิญ ดื่มน้ำชาแค่นั้นเอง ไม่รู้ว่าสำนักพิมพ์บ้าน ไหนพิมพ์ได้น่าเกลียดแบบนี้กล้าเอา เรื่องแบบนี้มาตีกระแส

นีรชาเป็นผู้เสียหายแต่ก็ยังพูดด้วยน้ำ เสียงที่อ่อนโยนแต่ธวัลเหมือนจะเดือด กว่าเดิม “พี่สมภพ!นีรชา!เธออย่าเรียก สามีฉันแบบนี้ได้ไหม!เธอผู้หญิงอายุ27ปี ที่ไม่มีคนเอายังมาแกล้งเป็นคนน่าสงสาร แกล้งเป็นเด็ก!”

ในน้ำเสียงที่พูดนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บ ปวดและทนทุกข์ทรมาน

นีรชารู้สึกว่าเธอน่าสงสารมาก คำว่ารัก ทำให้ธวัลเสียศักดิ์ศรีความเป็นผู้หญิงไป หมด!

เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ พยายามที่ จะพูดดีๆ“ฉันก็แค่ชินกับการเรียกแบบนี้ เธอรู้สึกไม่สบายต่อไปนี้ฉันจะเรียกว่า สมภพ”

ความโกรธแค้นในใจของธวัลยังไม่หาย ไป “นีรชาฉันรู้ว่าภัสกรณ์เป็นเบื้องหลัง ของเธอ อยู่เมืองCเธออยากจะทำอะไร ก็ได้!เธอใช้อะไรทำให้ผู้ชายคนสองคน มารักเธอแบบนี้?ภัสกรณ์หาคน มาพังตึงบ้านฉันยังบอกว่าถ้าฉันไม่มา ขอโทษเธอก็จะเอาน้ำกรดมาสาดหน้า ฉัน!เธอขายตัวเองไปกี่ครั้งถึงจะให้ท่าน ประธานภัสกรณ์รักเธอขนาดนี้?”

พูดถึงสุดท้ายธวัลจะบ้าอยู่แล้ว เธอทั้ง หัวเราะทั้งร้องไห้ “นีรชาถือว่าเธอร้าย! ตระกูลบ้านฉันเป็นการเมืองสู้คนอย่าง พวกเธอไม่ได้!วันนี้ฉันมาขอโทษกับคุณ! คุณผู้ใหญ่ใจกว้างช่วยพูดกับภัสกรณ์ให้ หน่อยให้เขาปล่อยฉันไปเถอะ!”

มือของนีรชาที่จับโทรศัพท์เริ่มสั่น ภัส กรณ์ ภัสกรณ์เป็นคนบังคับให้ธวัลมาของ โทษกับตัวเอง…….

วันนั้นเขาเหยียดหยามตัวเองในรถ แค่ หันหลังกลับก็ไปแก้แค้นแทนตัวเอง ตกลงเขามีหัวใจกี่ดวง?และหัวใจดวง ไหนคือดวงที่จริงที่สุด?

เห็นนีรชาไม่พูดอะไรธวัลอยากจะรีบ วางสาย “นีรชาเธอไม่พูดอะไรก็ถือว่า ตกลงละนะ เริ่มตั้งแต่วันนี้พกเราต่างคน ต่างอยู่ เธออย่ามาอ่อยสามีฉันอีกฉันจะ ไม่แตะต้องตัวเธออีก!”

พูดจบก็วางสายเลย