ตอนที่ 214 กลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มาถึง

ตอนที่ 214 กลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มาถึง

หน้าที่ซีดขาวของนีรชาแดงขึ้นมาทันที ขายขี้หน้าจริงๆ!กางเกงเลอะกลางถนน แถมยังมีคนมาพบเห็นอีก!

พอเห็นหน้าตาที่ทำตัวไม่ถูกของนีรชา พรยศก็เข้าใจทันทีเลย

หน้าที่ขาวใสของเขาก็เริ่มแดง แล้ว ถอยหลังไปหนึ่งก้าวไม่รู้จะจัดการกับ เรื่องที่เกิดขึ้นยังไง

ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูหนาวทั้งสองก็ใส่ไว้แค่ ตัวเดียว พรยศไม่มีแม้กระทั่งเสื้อที่จะปิด ให้นีรชา

ข้างคร้านกาแฟมีร้านสะดวกซื้อเล็กต ข้างๆร้านกาแฟมีร้านสะดวกซื้อเล็กๆ พอพรยศเห็นร้านก็รีบพูดกับนีรชาว่า “น้ำ เธอรอฉันแป๊บนะ”

ระหว่างพูดก็เลยเดินไปทางหน้า ตอนนี้ ก็เป็นช่วงเร่งรีบก็เลยซื้อผ้าอนามัยให้ นีรชาก่อน

ให้เธอไปใช้ห้องน้ำของร้านกาแฟจะดี หน่อย ในสมองของพรยศกำลังคิดแผน อยู่แต่พอนึกได้ว่าตัวเองเป็นคนซื้อผ้า อนามัยให้นีรชาเขาก็รู้สึกดีใจมากๆ

โชคดีที่ถนนเส้นนี้จอดรถได้ นีรชาไม่ อยากขึ้นรถกลัวจะทำเบาะเลอะแต่ก็กลัว คนอื่นเห็นกระโปรงที่สกปรกของตัวเองก็ เลยต้องยืนใกล้ๆรถ นีรชาปวดท้องจน หน้ามืดเธอเอามือไปดันที่รถถึงจะยืนนิ่งๆ ได้ พรยศจึงไปโทรศัพท์ของนีรชาก็ดังขึ้น

มา

เธอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นสายจากภัส กรณ์

นีรชาที่อ่อนเพลียรับสาย “ฮัลโหล?”ใน วินาทีนี้เธอเกลียดผู้ชายคนนี้เข้าไส้

“อยู่ไหน?ผลตรวจชุดนั้นเธอลืมเอา คืนให้ฉันเสียงของภัสกรณ์ไม่มีความ อบอุ่นเลยแม้แต่น้อย

นีรชาถึงจะนึกได้ว่าผลตรวจยังอยู่ที่ตัว เองเธอขมวดคิ้วทนความเจ็บปวดไว้ น้ำ เสียงก็เย็นชายิ่งกว่าภัสกรณ์ “ฉันอยู่ที่ หน้าร้านกาแฟ มาเอาเลย!”

ไม่นานรถของภัสกรณ์ก็มาจอดอยู่ที่ ถนนตรงหน้า เขาขับรภไปจอดที่หลังรถพรยศแล้ว เดินลงมาพร้อมกับนภนัย

นีรชาเอาตัวชิดกับรถไม่อยากให้พวก เขาเห็นกระโปรงของตัวเองแล้วยื่นซอง เอกสารให้เขา “อ่ะเอาไป”

ภัสกรณ์เห็นเธอหน้าซีดก็เลยขมวดคิ้ว แน่น แล้วรับซองเอกสารมาแต่ก็ไม่ได้ เดินกลับทันที

ในใจของนภนัยรู้สึกไม่พอใจก็เลยดึง เขาเดินกลับ “ไปกันเถอะ!”

พรยศมือจับผ้าอนามัยแล้ววิ่งมาทางนี้ พอเห็นภัสกรณ์กับนภนัยยืนอยู่ข้างรถตัว เองก็อึ้งไปเลย “ท่านประธานภัสกรณ์ บัง เอิญจริงๆ ที่ท่านก็อยู่นี่ ภัสกรณ์มองไปทางเขาต่อด้วยมองไป ทางมือของเขาที่จับผ้าอนามัยอยู่ นัยน์ตามืดเหมือนหมึกดำ “คุณพรยศนี่ คือ?”

พรยศเห็นภัสกรณ์มองมาทางมือของตัว เองทำตัวไม่ค่อยถูกแล้วมองไปทางนีรช า “ฉันช่วยน้ำซื้อของมานิดนึง”

นภนัยก็มองไปทางผ้าอนามัยในใจของ เธอรู้สึกอิจฉามาก

นีรชามีเสน่ห์อะไรเนี่ย ผู้ชายคนสองคน อยู่รอบข้างตลอด!ผู้ชายคนนี้ที่เป็น หัวหน้าทั้งหน้าตาดีตัวสูงใหญ่ก็ยังจะมา ซื้อผ้าอนามัยให้!

ยั่วยวนภัสกรณ์ไม่พอยังจะไปยั่วยวนผู้ อำนวยการโรงพยาบาลตอนนี้ก็มายุ่งกับ ผู้ชายคนนี้ ซื้อผ้าอนามัยเป็นหน้าที่ของแฟน ไม่ใช่เหรอ?ถ้าบอกว่านีรชากับพรยศไม่ เคยมีอะฆ่าเธอให้ตายเธอก็ไม่ใช่!

นีรชาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่ หวังดีของนภนัยนีรชาก็รู้สึกอยากจะอ้วก เธอยื่นมือไปควงแขนของพรยศ “พรยศ พวกเราไปกันเถอะ!นายบอกว่าจะพาฉัน ไปดูหนังไม่ใช่เหรอ?ถ้ายังไม่ไปก็ไม่ทัน ละนะ!”

ไม่สนว่ากระโปรงจะทำให้เบาะเลอะ นีรชารีบเอากระเป๋าไปบังที่สะโพกแล้ว เข้าไปในรถอย่างสง่ามองก็ไม่มองภัส กรณ์แม้แต่ครั้งเดียว

พรยศโบกมือลากับภัสกรณ์และนภนัย “ขอโทษด้วยนะครับ ผมกับนีรชาไป ก่อนนะครับ” ขับรถแล้วซึ่งไปเลย ทิงภัสกรณ์และน นัยที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“คุณพรยศ ขอโทษครับ……”นีรชากัด ริมฝีปากแล้วขอโทษ

พรยศหมุนพวงมาลัยรถแล้วยิ้มอ่อนๆ “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”

“นายเข้าใจ?”นีรชารู้สึกประหลาดใจ พร ยศรู้ว่าทำไมเธอต้องขอโทษทำไม?

“ฉันรู้สิ เมื่อกี้เธอเอาฉันเป็นตัวบังแทนก็ เพื่อที่จะทำให้ภัสกรณ์โมโหใช่ ไหม?”ในใจของพรยศรู้สึกขมขื่น สายตา ของภัสกรณ์เขาก็เข้าใจ

ความโมโหที่ถึงสุดขีด ความอิจฉาที่ถึง ขีดสุดๆแต่ก็ต้องควบคุมไว้ เป็นผู้ช่วย เหมือนกันเขาเข้าใจมากกว่าใครๆแล้ว เขากำลังหึงแต่นีรชาดูไม่ออก พฤติกรรมของเธอเหมือนเอาน้ำมันไป ราดบนกองไฟ

พรยศเข้าใจคำพูดอ้อมๆของนีรชาทันที ทำให้นีรชาอายกว่าเดิม “ขอโทษจริงๆ ฉันเสียมารยาทแล้ว”

พรยศเหลียวไปมองเธอ “ไม่เป็นไร ยินดีที่ถูกเธอใช้”เขาเอารถจอดข้างถนน “เธอไปจัดการที่เคเอฟซีนะ!”

พูดจบก็เอาผ้าอนามัยให้นีรชา

จิตใจละเอียดอ่อนแบบนี้ นีรชาเงยหน้า ไปมองเขายิ้มแบบลำบากใจ “ขอบคุณ!

นีรชาเอากระเป๋าปิดร่างตัวเองไว้แล้ว เดินเข้าไปในเคเอฟซี พรยศมองไปทาง หลังของเธอถอนหายใจยาวๆผู้หญิงที่ดี ขนาดนี้ทำไมไม่ใช่ของตัวเองหละ?

แต่ดูจากสภาพแบบนี้แล้ว ภัสกรณ์มี แฟน นีรชาน่าจะตัดขาดกับเขาแล้วและ ตัวเองก็ยังมีโอกาสอยู่