ตอนที่ 207 กระแสจิตระหว่างแม่ลูก

ตอนที่ 207 กระแสจิตระหว่างแม่ลูก

เห็นนภนัยโกรธจนหน้าแดง ภัสกรณ์อยู่ อย่างนิ่งๆ“ของเล่นเกิดข้อผิดพลาดได้ อย่างไร เรื่องนี้ต้องมีการตรวจ สอบ หาความจริงก่อน ถ้าหากในใจของนีรชา คิดจะทำร้ายปาลจริง ฉันก็คงไม่ปล่อย เธอไว้แน่นอน

ได้ยินภัสกรณ์พูดแบบนั้น นภนัยถึงกับ รู้สึกไม่สบายใจ เรื่องนี้ดูมีลับลมคมใน จริงๆ พนักงานขายของเล่นที่ร้าน ของ เล่นก็ได้ลาออกและไปอยู่ที่เมืองอื่นแล้ว ตรวจสอบหรอ จะตรวจสอบอย่างไร

นีรชากำลังโดนใส่ร้ายอย่างแน่นอน เข้าสู่ความเงียบงัน

“ลุงครับ พาคุณปู่กลับไปพักรอฟังข่าวที่ น่นนะ ทางนี้ผมดูเองได้”ภัสกรณ์หันไป พูดกับพ่อบ้าน คุณชลธีตอนนี้ อายุก็เยอะ มากแล้ว จะให้อยู่โรงพยาบาลนานๆเกรง ว่าจะไม่ดี

พ่อบ้านมองตาภัสกรณ์และพยักหน้า ตอบรับ“ได้ครับ ถ้างั้นผมพาคุณชลธีไป พักผ่อนและหาอะไรทานก่อน อ้อ จริง ด้วยครับ! เมื่อกี้ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเอง เป็นแม่ที่แท้จริงของคุณหนู ไปเข้า ห้องน้ำนะครับ”

แม่ที่แท้จริงของคุณหนู….แม่แท้ๆของ ปาลงั้นเหรอ หัวของนีรชาเหมือนโดน กระแทก ผู้หญิงที่คุฯพ่อบ้านพูดถึง เมื่อ กี้นี้ไม่ใช่มุกมณีหรอกเหรอ ทำไมมุกมณี จริงๆแล้วเรื่องมันเป็นยังไงกัน แน่

ภัสกรณ์มองตรงมาทางนีรชาพอดี“เมื่อ กี้เธอบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นคือพี่สาวของ เธอเหรอ”

“ใช่ค่ะ ตอนที่อยู่ชิคาโกเธอก็เป็นคนที่ คอยดูแลฉัน แต่หลายปีที่ผ่านมาเราไม่ ได้ติดต่อกันเลย เมื่อกี้คุณลุงพ่อ บ้านพูด ว่า เธอคือแม่แท้ๆของปาล เรื่องมันเป็น ยังไงกันแน่คะ”นีรชาปะติดปะต่อเรื่องไม่ ถูก คิดว่าต้องมีอะไรที่ เข้าใจ ผิดแน่ๆ

“ตุบ!”เสียงบางอย่างตกลงที่พื้นดังมา จากสุดปลายทางเดิน ทุกคนถึงกับนิ่ง เงียบไปครูหนึ่ง

ครึ่งนาทีหลังจากนั้น เสียงดังมาจาก ข้างล่างตึก คณพ่อบ้านเห็นคนข้ามมา จากทางหน้าต่าง จึงรีบถาม“มีเรื่อง อะไร เกิดขึ้นเหรอครับ”

“มีผู้หญิงคนหนึ่งโดนลงมาจากตึก ห้องน้ำ เลือดอาบท่วมตัว คิดว่าไม่น่าจะ รอด ”

ผู้หญิง… ห้องน้ำ…คุณพ่อบ้านถึงกับ ตกใจ รีบวิ่งไปดูที่หน้าต่าง

กระโปรงสีดำ ผมสีดำยาวเป็นลอนๆ นั่น มันแม่แท้ๆของคุณหนู!!

“คุณ..คุณชลธี!!…..แม่…แม่แท้ๆของ คุณหนูกระโดดตึก!!”คุณพ่อบ้านวิ่งมา บอกภัสกรณ์ ด้วยหน้าตาซีดเผือด

ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครก็ยัง ไม่ได้ถามให้ชัดเจน นี่ยังจะมากระโดดตึก จนเสียชีวิตอีกเหรอ ภัสกรณ์จึงรีบพาคนลงไปดู

มุกมณีถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ภัสกรณ์ และคุณปู่ชลธีอยู่ที่ด้านนอกของประตู ด้วยความเงียบ ในใจของพวกเขา เกิด ความสังสัยที่รุนแรงขึ้นมากกว่าเดิม

เรื่องราวของปาลเพิ่งจะจัดการเสร็จ กำลังจะไปหาความจริงจากผู้หญิงคนนี้ แต่เธอกลับกระโดดตึก จะโชคร้าย เกิน ไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้กำลังหนีอะไร

ภัสกรณ์กำลังใช้ความคิดอย่างเงียบๆ หันไปถามนีรชา เธอพูดว่า ตอนที่เธออยู่ ชิคาโก เธอคือพี่สาวที่คอยดูแล เธอ”

นีรชากำลังงงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้น คิด อะไรไม่ทัน แต่ก็รีบพยักหน้าตอบ รับ“ก่อนที่ฉันจะคลอด เธอก็คอยอยู่เป็น เพื่อนฉันตลอด แต่ตอนเพิ่งจะคลอดลูก ได้ไม่กี่วันเธอก็หายตัวไปแบบไร้ร่อง รอย”

คุณปู่ชลธีรีบถาม“เธอหายไปตอนไหน คุณจำได้ไหม”

นีรชาจำได้แน่นอน 12 มิถุนายน

มุกมณีเอาเงินทั้งหมดของเธอไป และ ในวันถัดไปเธอจำเป็นต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน แต่เธอไม่มีเงินจ่าย จนทำให้ เกือบโดน ไล่ออกจากบ้านเช่า

คุณปู่ชลธีถึงกับตกตะลึง ตาทั้งสองข้าง เบิกกว้างออก“วันที่ 13 มิถุนายน เธอ อุ้มปาลและวิ่งเข้ามาที่บ้านหมื่น สา……

ทุกๆคนเริ่มตั้งสมมติฐานในใจอย่าง เงียบๆ ภัสกรณ์และนีรชามองตากันและ กัน ทั้งสองเริ่มสั่นไปทั้งตัว “เธอรีบไปตรวจ นีรชา เธอตรวจเดี๋ยว นี้!”ในที่สุดภัสกรณ์ก็มีสติ ดึงนีรชาไปที่ ห้องตรวจด้วยความดีใจ

มองเห็นเงาของทั้งสองคน นภนัยก็เกิด ความไม่พอใจ

บทสนทนาเมื่อครู่นี้ เธอปะติดปะต่อ เรื่องไม่ถูกสักเท่าไหร่ แต่ฟังแล้วดู เหมือนว่า เป็นไปได้ที่นีรชาจะเป็นแม่ ที่แท้ จริงของปาล

ยัยผู้หญิงคนนี้ ทำไมโชคดีขนาดนี้นะ เพิ่งทำให้ปาลต้องบาดเจ็บ จนเกือบจะโด นภัสกรณ์เกลียด ตอนนี้เรื่อวราว กลับกลายเป็นว่าเธอเป็นแม่ที่แท้จริงของ ปาลงั้นเหรอ

เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันพัวพันกับ นีรชาทั้งหมด คนที่ยืนอยู่ตรงนี้มาเป็น เวลานาน ทุกอย่างสะท้อนราวกับว่า เป็น คนนอก

ในสายตาของภัสกรณ์ยังไงก็มีแต่ยัยนี่ แค่คนเดียว!

“นภนัย เธอกลับไปพักผ่อนเถอะนะ”คุณ ปู่ชลธีมองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความ โกรธแค้นของนภนัย และก็รู้สึก หนักใจ

พูดตามจริง ในใจลึกๆ เขาก็ยังคง สนใจในตัวของนภนัยมาก เพราะที่บ้าน ของเธอนั้นมีฐานะดีมาก และเธอก็ สามารถช่วยเรื่องธุรกิจของภัสกรณ์ได้ เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

แต่ท่าทางของภัสกรณ์ดูเหมือนว่า จะรัก แต่นีรชาแต่เพียงผู้เดียว “ขอบคุณที่คุณปู่เป็นห่วงนะคะ คุณปู่ก็ อย่าลืมรีบกลับไปพักผ่อนนะคะ” นภนัย ยิ้มกลับอย่างมีมารยาท แต่ในใจ เธอ กลับเย็นชาสุดๆ

การตรวจสอบ DNA สองวันถึงจะรู้ผล ที่แท้จริง

นีรชาและภัสกรณ์กลับไปที่ห้องผู้ป่วย เหลือแค่เขาสองคนเท่านั้น คนอื่นได้ กลับไปหมดแล้ว

ทั้งคู่รีบเดินเข้าไปที่เตียง เจ้าหนูปาลยัง คงหลับอยู่ ข้อมืออันอุ่นๆ ใบหน้าอัน ขาวๆกำลังนอนอยู่อย่างสงบ

นีรชาขยับเข้าไปใกล้ที่เตียงของปาล ใช้นิ้วมือลูบอย่างเบาๆที่ใบหน้าอันขาวๆ ของเขา อดไม่ได้ที่จะกระซิบเบาๆ “เจ้า หนูปาลที่รัก หนูเป็นลูกของฉันจริงๆเหรอ แม่ไม่ได้กำลังฝันไปใช่ไหม”

ความรู้ชื่นชมยินดีแบบสุดหัวใจ เติมเต็ม เข้าไปที่หัวใจของเธอ น้ำตายังคงไหล ลงมาไม่หยุด

ระหว่างทางที่เดินไปห้องตรวจ ได้ ภัส กรณ์ได้ถามรายละเอียดเพิ่มเติมทุกอย่าง กับนีรชา มุกมณีได้เผยช่องโหว่ ออก มากมาย ทุกๆเบาะแสและทุกๆอย่าง ต่าง ชี้ไปที่ว่า ปาลคือลูกชายของนีรชา

ภัสกรณ์ถามอย่างเบาๆมาจากทางด้าน หลังจากนีรชา“ดีใจไหม”

“ดีใจมาก!”นีรชาพนักหน้า และก็ส่าย หน้า“แต่ฉันทำให้ดวงตาของเจ้าหนูปาล กลายเป็นแบบนี้…..ฮือออออ ออ…….ฉัน ควรจะไปตาย ฉันควรจะเช็คปืนให้ดีๆ ก่อน” “เลิกโทษตัวเองได้แล้ว เรื่องนี้มัน แปลกๆ ต้องมีลับลมคมใน ผมจะไปตรวจ สอบอีกครั้ง”ภัสกรณ์ลูบที่ผมของเธอ และกอดเธอไว้แน่น “มิน่าละ เธอถึงได้ หลงรักปาลขนาดนี้ ปาลเองก็ชอบเธอ มากๆเหมือนกัน ที่แท้ก็เป็น สัญชาตญาณของความสัมพันธ์แม่ลูก”

นีรชาพยักหน้า และจูบลงเบาๆที่หน้า ผากของปาล

ภัสกรณ์น้ำตาคลอที่ดวงตา ทั้งสองคน ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกออกมาเป็น คำพูดได้ นี่คือความสุขที่ทั้งสอง ตั้งตารอ คอยมาเป็นเวลานาน

สักพักหนึ่งนีรชาก็หันหน้าหนี ค่อยๆ ผลักภัสกรณ์ออกจากตัว“อย่าทำแบบนี้ เลยนะ คุณกำลังจะหมั้นกันกับนภนัย แล้ว ทำตัวใกล้ชิดกับฉันแบบนี้ มันดูไม่ ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่”

แขนของภัสกรณ์ยังคงดึงนีรชาเข้ามาก อด“เดี๋ยวเดือนหน้าเธอก็จะเข้าใจทุก อย่างเอง นีรชา อย่าปฏิเสธอ้อม กอด ของผมต่อหน้าของปาลได้ไหม อย่า ปฏิเสธผมได้ไหม”

นีรชาลังเลสักครู่ และพยักหน้า น้ำตา ยังคงไหลไม่ขาดสาย วันนี้ตามใจเธอสัก วันละกัน ปาล….ดวงใจของเธอ กลับ มาแล้วจริงๆ

หลายค่ำคืนแห่งความปวดใจ ที่แท้ก็คือ ทางออกที่นำให้มาพบที่สุดของ ความสุขที่เติมเต็มหัวใจ