ตอนที่ 201 เธอเองไร้เดียงสาเกินไป

ตอนที่ 201 เธอเองไร้เดียงสาเกินไป

ภัสกรณ์มองเข้าไปในแววตาของ เธอ เพราะฉะนั้น ที่เธอมาหาผม ก็เพราะ ต้องการคืนดีกกับผมด้วยงั้น หรอ”

นภนัยรีบพยักหน้า “ใช่ค่ะคุณภัสกรณ์ ฉัน ไม่มีคุณไม่ได้จริงๆ

ภัสกรณ์ยักไหล่ขึ้น“แล้วอะไรคือข้อแลก เปลี่ยนล่ะ”

นภนัยกัดฟัน“ฉันจะให้คุณพ่อหยุดการ โจมตีคุณในทุกๆด้าน และฉันจะช่วยให้ อุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ของ บริษัท ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดโดดเด่นจน ไม่มีคู่แข่งหน้าไหนเทียบคุณได้อีก” “เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมากๆ ช่างดึงดูด ใจจริงๆ”รอยยิ้มของภัสกรณ์เต็มไปด้วย ความหมายมากมายที่แอบแฝง อยู่ภายใน

ดวงตาของนภนัยเป็นประกาย ยื่นมือของ เธอออกไปจับมือของภัสกรณ์“คุณภัสกรณ์ คุณรับปากฉันแล้วนะคะ ว่า คุณจะคืนดีกับ ฉัน”

ภัสกรณ์ยิ้มอย่างชั่วร้าย และจับมือของ เธอ”แล้วทำไมผมต้องไม่รับปากเธอด้วยล่ะ ในเมื่อบ้านของเธอมีฐานะที่ ดี ไหนจะความ ร่ำรวยของเธออีก”

ภัสกรณ์พูดถึงผลประโยชน์อย่าง มากมาย แต่นภนัยกลับไม่รู้ถึงความหมาย ที่แท้จริง เธอกลับรู้สึกว่าสิ่งที่ภัสกรณ์ พูด นั้นเป็นความจริงที่ออกมาจากใจ

ผู้ชายนะเหรอ ใครจะยอมละทิ้งอำนาจ เพราะเพียงแค่ความสวยของผู้หญิง

ต้องมีเรื่องผลประโยชน์ที่อยู่เบื้องหลัง เสมอ นั่นคือสิ่งที่สำคัญกว่าความงดงาม ใดๆทั้งหมด

แต่ว่าในใจยังคงมีความลังเลเล็กน้อย นภ นัยจับมือภัสกรณ์อย่างจริงจัง“คุณภัสกรณ์ แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไป กับ นีรชา เธอ ตามรังควานคุณแบบนี้ ฉันล่ะเกลียดจริงๆ

ภัสกรณ์ยิ้มอย่างบางๆ“พูดถึงนีรชา ฉันยัง ต้องการข้อแลกเปลี่ยนอะไรอีกนิดหน่อย

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรหรอคะ”นภนัยไม่ ลังเลที่จะถามกลับ

“ภายในเดือนนี้ ห้ามให้พ่อของเธอเตะ ต้องนีรชาเด็ดขาด แม้แต่เส้นผมของเธอก็ ห้ามแตะ” ในใจของนภนัยเต็มไปด้วยความหึง หวง”ทำไมคะ ที่แท้คุณยอมรับปากฉัน ยอม ร่วมมือกับฉัน ทำไมคุณอยาก ปกป้องเธอ”

แววตาของภัสกรณ์มีความมืดและแสง สว่างปะปนกันอยู่“เพราะว่า…..หลังจาก เดือนนี้ไป ผมจะหมั้นกับเธอ ก่อน ที่เราจะ หมั้นกัน ผมไม่อยากไม่งานเกิดข้อผิด พลาดใดๆทั้งสิ้น ” 11

“หมั้นหรอ ภัสกรณ์คะ เมื่อกี้คุณพูดว่าหลัง จากเดือนนี้เราจะหมั้นกันใช่ไหมคะ”

แววตาของนภนัยเต็มไปด้วยความปีติยินดี น้ำเสียงตื่นเต้นจนสั่นเล็กน้อย

“ใช่”ภัสกรณ์ตอบกลับแบบเรียบๆ

เขามองไปที่นภนัยและลุกขึ้น“ที่บริษัทฯที่ เรื่องที่ฉันต้องกลับไปจัดการ งั้นฉันขอตัว ก่อน เธอก็เรียกแท็กซี่กลับ เองนะ”

เป็นเรื่องปกติที่ภัสกรณ์จะมีท่าทีแบบนี้กับ เธอ นภนัยเองก็เคยชินกับท่าทีของเขาแล้ว จึงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ได้ค่ะ ยังไงก็ ดูแลสุขภาพของตัวเองด้วยนะคะ”

ในอพาร์ทเมนท์ นีรชายืนเหม่อลอยมอง ไปที่หน้าต่าง มองออกไปที่ข้างนอกเห็น ท้องฟ้าและก้อนเมฆสีขาว

วันเวลาที่เธอติดอยู่ที่นี่ผ่านไปอาทิตย์นึง แล้ว เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสัตว์ที่ถูกขัง อยู่ในกรง ความไม่สบายใจ และความกลัว ทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ

ภัสกรณ์เขาเจอกันกับนภนัยแล้วเหรอ ทำไมเขายังไม่ติดต่อกลับมาอีกนะ หรือว่า เขาจะหวั่นไหวกับเธอแล้ว

ความคิดมากมายค่อยๆเข้ามา จนทำให้ —

เธอรู้สึกปวดหัว

โทรศัพท์ที่ถูกทิ้งไว้บนโซฟาอยู่ๆก็ดังขึ้น มา นีรชารีบวิ่งไปรับสาย

“ฮัลโหล น้ำ นี่ฉันเองนะ” เสียงของนภนัย ดังขึ้นมาจากสายในโทรศัพท์

นีรชารู้สึกรู้ผิดหวังเป็นอย่างมาก พูดด้วย น้ำเสียงเบาๆ “ว่าไง มีธุระอะไรกับฉันหรอ”

“ยัยน้ำ หลังจากเดือนนี้ฉันกับคุณภัสกรณ์ กำลังจะหมั้นกัน เธออย่าลืมมาดื่มฉลองที่ งานของเรานะ”นภนัยพูด ด้วยน้ำเสียงที่ หวานและมีความสุขสุดๆ

ดื่มฉลองงั้นเหรอ? งานหมั้นงั้นเหรอ? นีรชารู้สึกเจ็บและชาไปทั้งตัว เหมือนโดน กระแทกอย่างแรง เสียงของเธอ ทั้งแหบ และแห้ง“เธอพูดว่า เธอกับภัสกรณ์จะหมั้น กันงั้นเหรอ”

“ใช่แล้ว! วันนี้ภัสกรณ์มาขอฉันหมั้น

นภนัยยังคงพูดออกมาเรื่อยๆแบบไม่หยุด แต่คำพูดของเธอ นีรชาฟังไม่ค่อยชัดเจน ในจิตใต้สำนึกของเธอ เหมือนได้ยินแค่คำ ว่า“งานหมั้น”

เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนเขายังสัญญาว่า หลัง จากนี้สามเดือนจะแต่งงานกับเธอ

แต่ตอนนี้แฟนเก่ากำลังจะกลายเป็นแฟน ปัจจุบัน และอีกแค่เดือนเดียวเขากำลังจะ แต่งงานกับนภนัย

ระหว่างกำไร ผลประโยชน์ และเธอ ภัส กรณ์เรื่องกำไรและผลประโยชน์งั้นเหรอ

นีรชาตัดสายของนภนัยทิ้ง และต่อสาย โทรหาภัสกรณ์

ครั้งนี้คนที่รับสายไม่ใช่เลขาฯ

ตอนที่ได้ยินเสียงของภัสกรณ์ น้ำตาของ นีรชาถึงกับไหลออกมา

เธอพยายามกลั้นน้ำตา และทำน้ำเสียงให้ เป็นปกติที่สุด”ภัสกรณ์ เมื่อกี้นภนัยโทรมา ฉันบอกว่า คุณกำลังจะหมั้น กับ เธอ…..จริงหรือเปล่า?”

“ใช่ หลังจากเดือนนี้ไป ผมจะหมั้นกันกับ นภนัย เมื่อถึงเวลานั้นเดี๋ยวผมจะส่งการ์ด เชิญไปให้นะ”ภัสกณ์อยู่ๆก็ เปลี่ยนไปเป็น คนละคน น้ำเสียงก็เย็นชาเหลือเกิน

ในที่สุดนีรชาก็กลั้นความสะอึกสะอื้นไว้ไม่ อยู่“ภัสกรณ์ ทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ หรือเป็นเพราะนภนัยบอก ให้พ่อของเธอ มาขมขู่คุณ หรือเป็นเพราะว่าบริษัทใน เมืองHไม่สามารถสนับสนุนได้อีก”

“นภนัยไม่ได้เอาอะไรมาข่มขู่ผม แต่ผม คิดได้อย่างชัดเจนแล้วว่า สำหรับผู้ชาย เรื่องงานและผลประโยชน์ต้อง มาก่อน” เสียงของภัสกรณ์ช่างโหดร้ายจริงๆ “นีรชา ถ้าหากว่าคุณตัดใจจากผมไม่ได้จริงๆ ปล่อยมือไม่ได้จริงๆ พวกเราก็ยังสามารถ คบหากันได้เหมือนเดิมนะ ผมคิดว่านภนัย คงไม่ถือสาอะไร

ราวกับเอาน้ำแข็งเทลงไปให้ท่วมท้นตัว ของเธอ นีรชารู้สึกชาไปทั้งตัว“ภัสกรณ์ คุณ มันไร้ยางอายจริงๆ!” เสียง ของเธอกรีด ร้องออกมาอย่างแหบแห้ง“คุณปล่อยฉันไป เดี๋ยวนี้! ฉันไม่อยากอยู่ที่บ้านคุณอีกต่อไป คุณทำให้ฉัน รู้สึกรังเกียจคุณ!”

“งั้นเธอก็เปิดประตูและเดินออกไปได้เลย เพราะฉันบอกแม่บ้านไว้แล้ว ว่าต่อจากนี้ไป จะไม่จำกัดอิสภาพของเธอ อีก”ภัสกรณ์พูด อย่างสบายๆ พอพูดจบเขาก็ตัดสาย โทรศัพท์ทิ้ง

นีรชาได้ยินเสียง ตุ๊ด….ตุ๊ด….ตุ๊ด…ของ โทรศัพท์ หัวใจของเธอแหลกสลายออก เป็นเสี่ยงๆ

น่าตลกจริงๆ! เธอคิดว่าความรักสามารถ ชนะทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ เธอช่างไร้ เดียงสาจริงๆ

แค่การทดสอบเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้ตัว ตนเก่าของภัสกรณ์กลับมา!

สำหรับเขาแล้ว กำไร ผลประโยชน์ และ อำนาจ เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ส่วนเรื่องหัวใจ และความรักเป็นเรื่องที่ไร้ประ โยชน์ จริงๆ ! เมื่อตอนที่เธอเดินก้าวเข้ามา เธอก็มา แบบตัวเปล่า และเมื่อถึงเวลาที่ต้องก้าว ออกไป ก็ต้องออกไปตัวเปล่าๆเช่น กัน

ประตูที่ถูกล็อคได้ถูกเปิดออกแล้ว นีรชา เปิดประตูบานใหญ่ แสยะยิ้มให้กับตัวเอง เธอยังคนคิดว่าภัสกรณ์จะไม่ ยินยอมให้ เธอจากไป แต่ในความเป็นจริงเธอต่างหาก ที่คิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียว

กำลังเดินออกจากลิฟต์ ก็มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นมา แต่เบอร์นี้ดันเป็นเบอร์แปลกที่ไม่ เคยคุ้นตามาก่อน นีรชา ขมวดคิ้ว กำลังคิด จะกดปุ่มตัดสายทิ้ง แต่เหมือนกับโดนผี ผลัก!มือของเธอดันไปโดนปุ่มรับสาย

“คุณน้าน้ำ!”เสียงเรียกจากปลายสาย เป็น เสียงของเด็กคนหนึ่ง เสียงของเขาเหมือน ทำให้โลกใบนี้หยุด หมุน“คุณลองทายดูสิ ว่าผมคือใคร” นีรชายิ้มออกมา หยดน้ำตาใสๆค่อยๆร่วง หล่นลงมา“ปาล เจ้าหนูน้อยใช่ไหม

นีรชาหัวเราะออกมาเล็กน้อย“ใช่แล้วครับ! คุณน้าน้ำเก่งจังเลย แค่นี้ก็ทายถูกแล้ว”

เสียงหัวเราะอันสดใสทำให้นีรชารู้สึกดี ขึ้น“เจ้าหนูน้อยที่รัก รู้เบอร์โทรศัพท์ของน้า ได้ยังไงกัน คิดถึงน้าใช่ ไหม”

“พ่อของหนูเป็นคนให้เบอร์โทรมาครับ คุณน้าน้ำ ผมคิดถึงคุณน้าจะแย่แล้ว คุณน้า มาเล่นกับผม มาอยู่เป็นเพื่อน ผมได้ ไหม”เสียงอันออดอ้อนของปาล หวาน เข้าไปจนถึงใจของนีรชา