ตอนที่ 197 จำชื่ออังกฤษไม่ได้

ตอนที่ 197 จำชื่ออังกฤษไม่ได้

ออกมาจากไพรเวทคลับ ถึงได้เห็นว่าข้าง นอกกำลังฝนตกอยู่เลย ฝนน่ะตกไม่หนัก แต่ว่าลมแรงมาก

คุณเข้าไปรอผมที่ห้องรับรองด้านใน ก่อนนะ เดี๋ยวผมไปขับรถมารับ ” ภัสกรณ์ มองดูชุดกระโปรงบางๆของหญิงสาว เขา พูดกับนีรชา พลางชี้มือไปที่ประตูสีทองฝั่ง ด้านซ้ายของคลับ ” ตรงประตูนั้นจะมี พนักงานคอยบริการอยู่ คุณแจ้งชื่อผมแล้ วก็เข้าไปด้านในได้เลย ”

ภัสกรณ์พาร่างกำยำสูงโปร่งเดินหายไป ในม่านหมอกสายฝน นีรชามองเห็นด้าน หลังของเขา ก็พลันนึกถึงสัมผัสซาบซ่าน หวานซึ้งรัญจวนใจขึ้นมา

นีรชาเดินไปถึงประตูห้องรับรอง พนักงาน เดินเข้ามาขวางเธอไว้ ” คุณผู้หญิง นี่เป็น ห้องรับรองสําหรับสมาชิกบัตรทอง รบกวน แสดงบัตรด้วยครับ ”

นีรชาส่งยิ้มให้พนักงาน ” แฟนฉันเป็น สมาชิกบัตรทองน่ะค่ะ ฉันแค่แจ้งชื่อเขาก็ โอเคแล้วใช่มั้ยคะ ? ”

พนักงานมองหน้าเธอก่อนจะพยักหน้าให้ ” ไม่ทราบว่า แฟนของคุณผู้หญิงชื่ออะไร

ครับ ? ”

ภัสกรณ์ ” นีรชารีบบอกชื่อให้พนักงาน

พนักงานทำหน้างงๆ ” ขอโทษด้วยนะครับ คุณผู้หญิง ตอนที่ลงทะเบียนสมัครสมาชิก ทางนราใช้จาก ถามงกรับ ไม่ทราบ สบอารมณ์นัก พร้อมกับพูดตำหนิเธอ ทำไมไม่ไปอยู่ที่ห้องรับรองล่ะ ? ”

11 พนักงานให้แจ้งชื่อภาษาอังกฤษของ คุณน่ะ ฉันพูดไม่ออก ก็เลยไม่ได้เข้าไป ” นีรชากอดอกตัวสั่นเทิ้ม ตอบเขาด้วยน้ำ เสียงใสซื่อ

เอี๊ยดดดด ……. รถเบรกอย่างกระทัน หันจนเสียงดังเอี๊ยดดด เสียงยางเสียดสีกับ พื้นถนนจนแสบแก้วหู ภัสกรณ์สองมือจับ อยู่ที่พวงมาลัย แต่ดวงตาคมเข้มนั้นจ้อง เขม็งไปที่นีรชา น้ำเสียงดุดัน ” นีรชา คุณ จำชื่ออังกฤษผมไม่ได้งั้นเหรอ ? ”

11 เอ่ออ ….. ” พอได้เห็นท่าทางที่ดูน่ากลัว ของภัสกรณ์ในตอนนี้ นีรชารู้เลยว่าตัวเอง ดันไปเหยียบหางเขาเข้าให้แล้ว ถึงกับหน้า สลด ไม่กล้าสบตา ” ก็ชื่ออังกฤษอ่า ฉันไม่ ได้ใส่ใจที่จะ …… คุณไม่ได้ใส่ใจงั้นรึ ? ” ภัสกรณ์พูดชัดๆ ทีละคำๆ โกรธจนกัดฟันกรอด ” แค่ชื่อ อังกฤษของผมคุณก็จำไม่ได้งั้นเหรอ ? เพราะคุณไม่เคยใส่ใจใช่มั้ย ? ”

นีรชานั่งก้มหน้านิ่ง แสร้งทำเป็นสำนึกผิด แต่ในใจกลับคิดว่าจะทำยังไงดี ถึงจะทำให้ เรื่องนี้มันผ่านๆไปซะได้

ภัสกรณ์ยังไม่หายโกรธ มือเขาจับบีบไปที่ ปลายคางของหญิงสาว พร้อมกับมองจ้อง มาที่เธอ ” คุณชื่อนีรชา ยัยแก่อายุ 27 ปี เป็นคนชอบหุนหันพลันแล่น ที่มีเลือดกรุ๊ป B เกิดราศีมีน โง่เขลาไร้ความสามารถ ยัย เตี้ยที่สูง 161 เซนติเมตร ชอบดูหนังและ วาดรูป แต่น่าเสียดายที่รู้แบบงูงูปลาปลา ไม่รู้ลึกรู้จริง คุณกลัวฟ้าร้องฟ้าผ่า กลัว ความมืด ขี้ขลาดตาขาวใจปลาซิว ชอบ ร้องไห้ ชอบเล่นละครตบตา ไม่มีสัจจะ ทุก ครั้งที่คุณก้มหน้าก้มตานิ่งเงียบไม่พูดไม่จา แสดงท่าทางเหมือนสำนึกผิด แต่ในใจ กําลังวางแผนการร้ายๆอะไรอย่างอื่นอยู่ ! เป็นไง ? นีรชา ทุกเรื่องของคุณ ผมจําได้ หมด ! แล้วคุณล่ะ? แค่ชื่อ อังกฤษของผมแค่เนี้ยะ คุณกลับจําไม่ ได้ !”