ตอนที่ 182 ร้ายกาจ

ตอนที่ 182 ร้ายกาจ

“ฮัลโหล”ภัสกรณ์รับโทรศัพท์

เมื่อนีรชาได้ยินเสียงของเขา ความโกรธทั้งหมดก็โพล่งออก มา คุณแทน สมองคุณมีปัญหา หรือยังไง พนักงาน ที่อยู่ที่สถานี รถไฟฟ้าใต้ดินวันนั้น คือก้อนหิน คุณเป็นคนอยู่เบื้องหลังที่ทำให้เขา ถูกไล่ออกใช่ไหม”

“ใช่ ฉันเอง”ภัสกรณ์ตอบได้เต็ม ปาก ไม่ได้ขาดความมั่นใจในตัว เองและได้กระวนกระวายใจ นีรชาโกรธมาก“คุณแทน คุณบ้า จำเป็นต้องกินยานะ เขาถูกจ้างมา ทำให้คุณโกรธเหรอ คุณถึงทำให้ เขาตกงาน คุณ คุณนี่มันไม่มี เหตุผลเลย”

“เขาชอบจีบไม่ใช่เหรอ? ตกงานก็ ดีแล้ว บนถนนมีผู้หญิงตั้งมากมาย จีบผู้หญิงได้ง่ายกว่า”ภัสกรณ์พูด อย่างเห ย่อหยิ่ง

นีรชาแทบจะจิตนาการความรู้สึก ของเขาได้ สายตาหลี่ลง คิ้วขมวด แน่น ท่าทางหยิ่งยโส

ในใจของนีรชาก็เต้นแรงขึ้นมา ทันที และเปิดปากพูดออกมาเป็น ไปไม่ได้ คุณแทน คุณทำร้ายเขา แบบนี้ทำไม หรือเป็นเพราะเขา จีบฉันอย่างนั้นหรือ

อีกด้านหนึ่งของสายโทรศัพท์ เงียบไปสองวินาที หลังจากนั้นครู หนึ่ง ภัสกรณ์ถึงเอ่ยปากพูด

“น้ำ คุณอย่าหลงตัวเอง ผมมีหุ้น ส่วนรถไฟฟ้าใต้ดินของเมืองC ผมแค่ไม่อยากเอาเงินค่าจ้างไปให้ กับพนักงานที่ทำตัวไม่ดีแบบนี้ ซึ่ง ไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลย OK?”

เป็นแบบนี้นี่เอง มือที่ถือโทรศัพท์ ของนีรชาสั่นไม่หยุด ในใจของ นีรชารู้สึกอึดอัดมากแต่กลับยังเด็ด เดี๋ยวได้ ก็ นับว่าคุณป็นผู้ถือ หุ้นที่น่าเกรงขาม แต่คุณทำแบบนี้ มันก็ง่ายที่จะทำให้ฉันนั้นคิดไปเอง แต่ต่อไปฉันขอร้องคุณ อย่ามา ยุ่งกับเรื่องของฉัน ทุกสิ่งรอบตัว ฉัน และทุกคนรอบตัวฉันด้วย”

ภัสกรณ์เงียบไป

นีรชารออยู่สักครู่ จึงถือโอกาส พูดอีกรอบ“ท่านประธานใหญ่ภัส กรณ์คะ คุณยังไม่ลืมใช่ไหมคะว่า เมื่อหลายวันก่อน คุณเคยพูดว่า จากนี้ต่อไปเราจะแยกจากกัน และ สิ้นสุดความสัมพันธ์ระหว่างกัน ฉัน ขอให้คุณจำคำพูดของคุณด้วย” พูดจบ นีรชาไม่รอให้ภัสกรณ์ตอบ กลับ เธอรีบวางสายโทรศัพท์อย่าง รวดเร็วและเด็ดขาด

โอ้ว ในที่สุดเธอก็ดึงเกมส์กลับมา ได้

เขาวางสายโทรศัพท์ใส่เธอสาม ครั้ง เธอวางสายใส่เขาหนึ่งครั้ง เขาเย็นชาใส่เธอและทำให้เธอ อับอายขายหน้า เธอก็เอาคืนเขา หนึ่งครั้ง

แบบนี้ก็ถือว่าเท่าเทียมกันแล้ว จะ ได้ไม่เป็นหนี้ต่อกัน

นีรชาสบายใจได้สองนาทีจากนั้น ก็คิดได้ว่า เธอนั้นยังต้องส่งรูปภาพ ของปาลให้ภัสกรณ์ทาง อีเมลอีก

เห้อ ทำไมถึงไม่สามารถจัดการ ได้สักทีนะ นีรชากุมขมับรู้สึกปวด หัว

นีรชาคัดลอกรูปภาพจากกล้องลง บนคอมพิวเตอร์ เมื่อมาเห็นรูป สุดท้าย เธอจึงลังเลว่า ควรจะส่ง ให้ภัสกรณ์ดีหรือ ไม่

นั้นเป็นรูปของเธอและปาล เธอ นั้นไม่อยากให้รูปของเธอนั้นไปอยู่ มือของภัสกรณ์ แต่รูปนี้จริงๆแล้ว นั้นถ่ายออก มาได้ดีมาก ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สดใส ปาล ซุกตัวอยู่ในอ้อมอกของเธอ รอย ยิ้มแสนบริสุทธิ์ ใบหน้าเต็มไปด้วย ความสุขและ ความพอใจ รูปนี้เป็น รูปที่ปาลนั้นช่างสวยงามน่ารักและ อบอุ่นที่สุด

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นีรชาดูที่รูป ของปาลแล้วรู้สึกภูมิใจ ถึงแม้ว่าจะ ไม่ใช่ลูกของเธอ แต่เธอกลับอยาก จะให้ทั้ง โลกได้เห็น เห็นว่าสิ่ง ล้ำค่าตัวน้อยนั้นสวยงามแค่ไหน

ต่อสู้กับความคิดมาเป็นเวลานาน นีรชาถึงจะนำรูปคู่นั้นส่งออกไป

หลังจากที่รูปภาพได้ส่งออกไป นีรชาตั้งใจรีเฟรซกล่องจดหมาย อีเมลของตัวเอง แต่ก็ได้รับเมล ตอบกลับจากภัส กรณ์ แม้แต่อีเมล แจ้งการได้รับอีเมลอัตโนมัติก็ไม่มี นีรชาพลิกดูโทรศัพท์ของตัวเอง บ่อยครั้ง แต่กล่องจดหมาย อีเมลก็ ว่างเปล่า ไม่มีจดหมายแม้แต่ฉบับ เดียวส่งเข้ามา

ไม่มีมารยาท ไม่ได้รับการศึกษา นีรชาโกรธมากจึงพูดสองประโยค นี้ออกมา แต่ก็ไม่อยากโท รถามภัสกรณ์ว่าเขา นั้นได้รับอีเมล แล้วหรือยัง จึงอาบน้ำและเข้านอน

เขาก็พูดแล้วว่าอย่าหลงตัวเอง เธอจะยื่นหน้าออกไปทำอะไร วันนี้เธอใช้เวลาอยู่กับปาลไปครึ่ง วัน เมื่อกลับมาก็เจอกับเรื่องทำให้ เจ็บปวดทําให้เธอนั้นรู้สึกเหนื่อย มาก เธอนอน อยู่บนเตียงในใจนั้น ก็ก่นด่าภัสกรณ์ จนหลับไป

ท่ามกลางความมืดสลัว ทันใด นั้นเสียงโทรศัพท์ดังมากจากหัว เตียง นีรชายังไม่เปิดไฟก็คว้า โทรศัพท์มารับสาย

“ฮัลโหล”เธอรับโทรศัพท์เสียง งัวเงีย เสียงขึ้นจมูกเล็กน้อยคล้าย เสียงเด็ก น่ารัก

เสียงของภัสกรณ์ก็สะท้อนออก มา“ผมเอง ได้รับรูปแล้วนะ ขอบคุณคุณที่ช่วยถ่ายรูปปาลได้ น่ารักขนาดนี้”

โอ้ ในที่สุดภัสกรณ์ก็คิดได้ว่าเขา

ต้องกล่าวคำขอบคุณ ตอนแร กนีรชาเธออยากจะพูดประชด ประชันเขาสักสอง ประโยค แต่ก็ ง่วงเกินที่จะพูด จึงพูดออกไป อยากไม่ชัดเจน“อืม ไม่เป็นไร เป็น สิ่งที่ฉันควรทำค่ะ”

พูดจบ มือปล่อยโทรศัพท์ และก็ ผล็อยหลับไป

ปลายสายอีกด้านหนึ่ง ริมฝีปาก ของภัสกรณ์โค้งขึ้นเล็กน้อย อะไร ที่เรียกว่า”ไม่เป็นไร เป็นสิ่งที่ฉัน ควรทำ” ทำไมมันฟังดูแล้วช่าง

ไร้เดียงสาแบบนี้ มันเป็นการช่วย คุณยายข้ามถนน หรือหยิบเงินให้คุณลุงตำรวจบน ท้อง ถนน กันนะ

ภัสกรณ์อดทนที่จะไม่ยิ้มออกมา แต่ในที่สุดก็ทนไม่ไหว ยิ้มออก “น้ำ คำพูดที่แสดงมารยาทของ มา เธอเรียนมาดี จริงๆ”

ภัสกรณ์พูดจบ เขาก็รอสักพัก ด้วยนิสัยของนีรชาเธอต้องฉุนกลับ มาแน่

ผลสรุปหนึ่งวินาที สองวินาที สาม วินาที ในโทรศัพท์ก็ไม่มีเสียงใดๆ เป็นบ้าอะไรไป ภัสกรณ์นำ โทรศัพท์มาแนบใกล้ขึ้น

เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอนั้นส่ง ผ่านอย่างชัดเจนจากปลายสายอีก ด้านของโทรศัพท์ มันยาวและลึก แสดงให้เห็นว่าเธอนั้นหลับไป แล้ว

ผู้หญิงโง่ ภัสกรณ์ยิ้มและส่ายหัว อย่างหมดหนทาง หลับแล้ว เหมือนหมูแบบนี้ ปาลคงจะไม่ใช่คู่ แข่งของเธอ

วันรุ่งขึ้นนีรชามีนัดสัมภาษณ์งาน จึงตื่นแต่เช้า หลังจากตื่นนอน ด้วย ความคุ้ยเคยเธอหยิบโทรศัพท์มา ตรวจสอบ สภาพอากาศ

ผลที่ปรากฏที่หน้าจอทำให้เธอ ตกใจตาเบิกกว้าง

โทรศัพท์ยังอยู่ในสายและปลาย สายคือภัสกรณ์

เกิดอะไรขึ้น นีรชาไม่สามารถ ตอบสนองได้ทันที

หรือว่าเมื่อวานเธอไม่ได้วางสาย โทรศัพท์ แต่ถ้าเธอลืม ภัสกรณ์ก็ ไม่ควรลืมจะลืม

ทำไมเขาถึงไม่วางสายโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็แนบอยู่กับหมอนของ เธอผ่านมาทั้งคืนต้องเป็นมะเร็ง

สมองแน่

ผู้ชายที่ไม่รู้หนังสือคนนี้จะรู้ไหม

นะ

ยังไงก็ยังไม่วางสาย นีรชาเลย ถือโอกาสคว้าโทรศัพท์ขึ้นตะโกน ออกไปเสียงดัง ฮัลโหล

เธอใช้ทักษะเก่งที่สุดทั้งชีวิต เสียงคำรามดั่งสิงโต ใช้พลังงาน ภายในไปแล้วสิบเปอร์เซ็น

ภัสกรณ์หลับสนิท โทรศัพท์ที่อยู่ ข้างหมอนเบานั้น เสียงคำรามของ นีรชาทําให้เขาตื่นจากหลับสนิท “ตะโกนอะไรแต่เช้า อะไรทำให้ ฮึกเหิมขนาดนี้”ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว แน่น ผลักโทรศัพท์ออกไปไกล

คุณแทน เกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่เมื่อ คืนทำไมยังอยู่ในสาย โทรศัพท์”นีรชาสาบานว่าจะแก้ เรื่องราวที่ยากจะเข้าใจนี้

ทันใดนั้นหน้าของภัสกรณ์ก็แดง ขึ้นมา แต่โชคดีที่อยู่ในสาย โทรศัพท์ ทำให้นีรชานั้นมองไม่ เห็น“ฉันจะไปรู้ได้ ยังไง ฉัน ต้องการจะตื่นแล้ว สวัสดีครับนะ”

พอพูดจบก็รับวางสาย กลัวว่าผู้ เจ้าหญิงเจ้าเล่ห์อย่างนีรชาจะพบ ร่องรอยของความจริง

ภัสกรณ์นั่งอยู่บนเตียง เขาเกา หัวอย่างหงุดหงิด

เขาต้องสับสนอะไรแน่ๆ เมื่อคืน เขานำโทรศัพท์มาวางไว้ข้างหู อย่างไร้เดียงสาเพื่อที่จะฟังเสียง หายใจของนีรชา นอนหลับไป

ได้ฟังเสียงของเธอหายใจ คล้าย ดั่งเธอนั้นอยู่ข้างกายของเขา อยู่ ในอ้อมอกของเขา ความรู้สึกนั้น ความหวานนั้น ยิ่งทำให้หัวใจของ เขานั้นเต้นแรง

ภัสกรณ์ส่ายหัวรู้สึกว่าตัวเองนั้น กำลังบ้าไปแล้ว มันง่ายมากที่ สร้างภาพลวงตาของการเลิกลากับ นีรชา ตอนนี้กับ นภนัยนั้นก็ยัง จัดการปัญหาไม่ได้ เขาจะบ้าอะไร กับตัวเองก่อนได้อย่างไร

ผู้ชายที่อยู่นอกโรงแรมกวนใจ นีรชาไม่หยุด ผู้ชายในชุดดำมุ่ง พยายามฆ่านีรชาด้วยการใช้ ยาสลบ เบื้องหลังของ เรื่องนี้มีนภ นัยอยู่เบื้องหลัง

ภัสกรณ์ยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น นภนัยเธออยู่ต่อหน้าเขานั้นแกล้ง ทำเป็นบริสุทธิ์ จิตใจดีงาม อบอุ่น คิดไม่ถึงว่า เธอจะทำเรื่อง เลวร้ายได้ขนาดนี้