ตอนที่ 171 ความรักที่รุนแรง

ตอนที่ 171 ความรักที่รุนแรง

รอนภนัยถอดเสื้อผ้าออกแล้ว นีรชาจึงเข้าใจว่าเมื่อสักครู่ทำไม เธอจึงพูดเช่นนี้

ทั้งหน้าอก เอว โคนต้นขา ต่างก็มี รอยแดงๆม่วงๆฟกช้ำเต็มไปหมด รอยต่างๆเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าค่อย ข้างใหม่ ล่าสุดไม่น่าจะเกินเมื่อ วาน

พนักงานนวดของร้านเห็นเข้าก็ ปิดปากกล่าวว่า “คุณนภคะ แฟน ของคุณเร่าร้อนไม่เบานะคะ” นภนัยรีบสวมชุดคลุมอาบน้ำทันที หน้าแดงนิดๆ “เฮ้อ ฉันเกือบตาย แน่ะ บางทีวันนึงตั้งหลายรอบ เธอ ก็ถามอยูได้ว่าทำไมฉันถึงผอม ขนาดนี้ จะไม่ให้ผอมได้อย่างไรล่ะ พอจะทำน้ำหนักได้ ก็ถูกเขาเอา ออกอีก”

นีรชาใส่หมวกคลุมผมแล้วเปลี่ยน เสื้อผ้า กลับได้ยินชัดเจนทุก ถ้อยคำ

สีหน้าเริ่มซีด พยายามผูกสาย คาดเอวเท่าไหร่ก็ผูกไม่ได้

จันทร์ฉายแอบตกใจ แม้ว่านภนัย จะเป็นคนสุภาพเรียบร้อย แต่ทำไม วันนี้ช่างกล้านัก ออกปากพูดคุย เรื่องส่วนตัวกับหมอนวดหญิง เธอ รู้สึกแปลกใจ

นีรชาเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของตัว เองดังขึ้นในล๊อคเกอร์

เปิดล๊อคเกอร์ออกมาหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาดู ที่แท้เป็นภัส กรณ์โทรมา

เห็นหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นรูปภัส กรณ์ นีรชาหันข้างเอาหลังพิงนภ นัยอย่างคนรู้สึกผิด

“น้ำ โทรศัพท์ก็ถืออยู่แล้ว ทำไม ถึงไม่รับสายล่ะ” จันทร์ฉายที่กำลัง เพลิดเพลินกับบริการของพนักงาน นวดถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น

“อ๋อ …โทรผิดน่ะ….” นีรชาถูก กระตุ้น จึงรีบกดวางสาย

ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนว่าแอบ ถูกจับได้ยังไงยังงั้น นีรชาจึงรู้สึก ละอายขึ้นมาในใจ ต่อหน้านภนัย นั้น เธอเป็นคนตรงไปตรงมาขนาด นั้นเลยหรือ

“เธอยังไม่ได้รับสายเลยนะ รู้ได้ ไงว่าเขาโทรผิด” นภนัยจ้องมอง เธอพร้อมรอยยิ้มเล็กๆและสายตา อันแหลมคม จิตใจของนีรชากำลังเหม่อลอย หรือว่านภนัยรู้เรื่องนี้แล้ว หรือว่า เราคิดมากไป

นีรชาทุกข์ใจกลับมาที่ข้างเตียง ของตัวเอง เพิ่งจะลงนอน เสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

นีรชาถอนหายใจไปวิ่งไปหยิบ

โทรศัพท์ที่ล๊อคเกอร์ กวาดตามอง ทีนึง ก็ยังเป็นภัสกรณ์ที่โทรมา เธอ กดสายทิ้งทันทีแบบไม่ลังเล ตาม ด้วยกดปิดเครื่อง

สงบสุขสักที

นีรชานอนลงบนเตียง ฟังนภนัย กับจันทร์ฉายคุยกันเรื่องงาน

แต่งงาน

“ภัสกรณ์บอกว่าจะแต่งงานปลาย ปี ฉันยังไม่แน่ใจเลย ตอนปลายปี อากาศหนาว จัดงานในสนามหญ้า ก็ไม่ได้ จันทร์ฉายช่วงเวลาที่เธอ แต่งงานดีนะ อากาศกำลังดีเลย นภนัยกล่าวขึ้น แอบชำเลืองตาม องนีรชาทีนึง

จันทร์ฉายตกตะลึง “ภัสกรณ์ขอ เธอแต่งงานแล้วหรือ”

นีรชาได้ยินดังนั้นก็หูผึ่งขึ้นทันที ตื่นเต้นจนหายใจออกมาเสียงดัง “อืม ก็ไม่เชิงขอแบบทางการ หรอก ก็แค่ปรึกษาช่วงเวลาจัดงาน เท่านั้นแหละ ถ้าขอแบบเป็นทาง การจริงๆทำแค่นี้ ฉันไม่ตอบตกลง ด้วยหรอก” น้ำเสียงของนภนัย แสดงความหยิ่งยโสที่เต็มเปี่ยม ด้วยความสุขและหวานซึ้ง

พนักงานนวดทนไม่ไหวพูดแทรก ขึ้นมาบ้าง “คุณนภนี่ช่างโชคดี จริงๆเลยนะคะ ท่านประธานภัส กรณ์เป็นผู้ชายในฝันของสาวๆ มากมายทั่วเมือง C เป็นผู้ชาย สมบูรณ์แบบเชียวล่ะ ครั้งที่แล้วเขา มาส่งคุณเข้าสปา ฉันมองเห็นแค่ ไกลๆ ก็รู้แล้วว่าหล่อ สุดๆไป เลยค่ะ มองเขาแล้วหันกลับมามอง แฟนตัวเอง สู้ไม่ได้เลยสักนิด!”

ภัสกรณ์ มาส่งนภนัยทำสปา…

เป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้

นีรชาพลิกตัวลุกจากเตียง หัวเราะ พลางบอกกับพนักงานว่า “ร้อนจัง เลย ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะ”

เสียงของเธอขึ้นจมูกหน่อยๆ ผิด หวังเล็กๆ

นภนัยจ้องมองเบื้องหลังนีรชา รอยยิ้มที่มุมปากยิ่งลึกเข้าไปอีก

ตอนที่นีรชาอาบน้ำเสร็จกลับเข้า มา จันทร์ฉายกำลังสวมเสื้อผ้า เห็น นีรชากลับมา ก็รีบบอกขอโทษ “น้ำ ฉันต้องไปก่อนนะ แม่ของนรุตม์ต้ม ซุปไก่มา ให้พี่สาวของนรุตม์เอามา ให้ที่บ้านแต่ว่าฉันไม่อยู่ ฉันต้องรีบ กลับไปรับซุปไก่ของว่าที่คุณแม่ สามีที่รักก่อนนะ”

เตรียมตัวเป็นลูกสะใภ้สินะ ถึง ต้องกระตือรือล้นอย่างนี้ นีรชา ดีใจแทนจันทร์ฉาย รีบพยักหน้ารับ “งั้นเธอรีบไปเถอะ กลับบ้านดีดีนะ”

จันทร์ฉายไปแล้ว พนักงาน2คน ออกไปเตรียมน้ำมันนวดหน้าอก ห้องกว้างใหญ่ส่วนตัวขนาดนี้มี เพียงนภนัยกับนีรชาแค่สองคน บรรยากาศตื่นเต้นนิดหน่อย นีรชา กำลังคิดหาข้ออ้างเพื่อออกไป ทันใดนภนัยคิดขึ้นมาได้เหมือนกัน หันมามองเธอ “นีรชา ฉันเพิ่งคิด ได้ว่ามีเรื่องสำคัญอยากจะ โทรศัพท์สักหน่อย แต่ว่า โทรศัพท์ของฉันแบตหมด ฉัน ขอยืมโทรศัพท์ของเธอหน่อยได้ ไหม”

นภนัยขอใช้โทรศัพท์ของฉัน? นีรชารู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย ถ้าเธอ เห็นว่าภัสกรณ์โทรมาเมื่อสักครู่แต่ ไม่ได้รับสายจะทำยังไงดีล่ะ?

คิดอยู่สักพักหนึ่ง เธอคงไม่น่าใช่ คนไม่มีมารยาทแบบนั้น แอบดู ข้อมูลในโทรศัพท์คนอื่น

“ได้สิ ฉันจะไปหยิบมาให้นะ” นีรช าพยักหน้าตอบรับ เดินไปที่ ล๊อคเกอร์หยิบโทรศัพท์มาส่งให้ นภนัย

นภนัยถือโทรศัพท์พลางชี้มือบอก กับนีรชาว่า “ฉันไปโทรตรงนั้นนะ เดี๋ยวเธอแอบฟัง”

พูดพลาง เดินถือโทรศัพท์ของ เธอออกไปนอกระเบียง

นีรชาอึดอัดใจ แต่ก็ไม่รู้ควรจะพูด อย่างไรดี ได้แต่มอง รอนภนัยคุย โทรศัพท์เสร็จรีบกลับเข้ามา อย่า เที่ยวแอบดูโทรศัพท์คนอื่นนะ

นภนัยเดินไปถึงระเบียง ปิดประตู ไม้แกะที่สลักอย่างประณีตลง ขณะ ที่นิ้วเลื่อนเปิดหน้าจอ 6ข้อความ เด้งขึ้นมาบนม่านตาเธอ

“นีรชา! ทำไมไม่รับสายฉัน!”

“นีรชา คุณอยู่ที่ไหน? ทำไมถึงไม่ รับโทรศัพท์?”

“สาวน้อย เธอกล้าปิดโทรศัพท์ จริงหรือ!”

“เธอกลืนน้ำลายตัวเอง อย่ามา โทษว่าฉันไม่รักษาสัญญานะ!” “เห็นข้อความนี้แล้ว รีบโทรหาฉัน ด้วย! ไม่งั้นเธอตายแน่!”

นภนัยพลิกกลับไปดูสายที่ไม่ได้ รับ ตะลึงตาค้าง คือชื่อ3พยางค์ ภัสกรณ์

ตัวอักษรสีดำทิ่มแทงเข้าลูกตานภ นัยอย่างเต็มที่ ราวกับมีดอัน แหลมคมกรีดแทงหัวใจเธอจน เลือดไหลออกมาสดๆ

ตกอยู่ในภวังค์ เพียงสไลด์หน้า จอดูก็พบความจริงอย่างแน่ชัด ภัส กรณ์ปฏิบัติต่อเธอร้อนแรง อย่างนี้เลยหรือ เขาปฏิบัติต่อนภนัยนุ่มนวลเสมอ ไม่ค่อยกะตือรือล้น และยังไม่ โกรธขนาดนี้

อารมณ์ดุร้ายเหล่านี้ สายตาดุดัน ภัสกรณ์ไม่เคยเลยที่จะทำกับเธอ

นภนัยกัดริมฝีปากแน่นจนเลือด

ไหลออกมา

เธอใช้นิ้วที่สั่นกดหมายเลข จำนวนหนึ่งที่หน้าจอ

“ฮัลโหล ตอนเย็นเจอกันที่ร้าน เบญจามินนะ ฉันมีเรื่องสำคัญมาก เรื่องหนึ่งจะให้เธอทำ “ได้ๆ ต้องปลอมตัวด้วยไหม

“ตอนนี้ยังไม่ต้อง”

วางสายเสร็จ นภนัยใช้แขนเสื้อ ของชุดคลุมอาบน้ำเช็ดรอยเลือดที่ มุมปากให้สะอาด เปลี่ยนสีหน้าให้ มีรอยยิ้ม

ผลักประตูไม้แกะสลักเปิดออก