ตอนที่ 160 พอลูกโตก็ไม่เชื่อ ฟังพ่อแล้ว
ตอนที่ 160 พอลูกโตก็ไม่เชื่อฟัง พ่อแล้ว
เก็บสัมภาระเสร็จ ภัสกรณ์กับนีรช าก็พาปาลออกไป
ภัสกรณ์ขับรถอยู่ด้านหน้า นีรชา นั่งอยู่ตรงเบาะด้านหลัง นั่งคุยกับ ปาลที่นั่งอยู่บนคาร์ซีท
เจ้าปาลเขินมาก นีรชาหยอกล้อ ยังไง เขาก็ได้แต่สายหน้าและ พยักหน้าให้เธอ ค่อยๆหายเกร็ง ดวงตาด่าๆโตๆมองหน้านีรชา ตลอด ราวกับว่าใบหน้านี้สะกดลึก เข้าไปในจิตใจ
เด็กเป็นอะไรที่บอบบางมาก สามารถดูออกว่าคนอื่นชอบเขา จริงไหม คำนี้ถ้าใช้กับเจ้าปาล เป็น อะไรที่ถูกต้องที่สุด
ขับรถไปสักพัก เขาเริ่มก็อยากให้ นีรชาเล่านิทาให้ฟัง
นีรชาพยายามตั้งสติ คิดเรื่องเล่า ที่มีอยู่ในหัวเรียบเรียงหนึ่งรอบ เจ้าปาลฟังอย่างมีความสุขมาก เล่าถึงช่วงที่สนุก เขาจะเงยหน้า มองด้วยดวงตาโตๆสวยๆ จ้องนีรช าแล้วยิ้ม ภัสกรณ์มองพวกเขาคุยกันผ่าน กระจกมองหลัง ปากก็อมยิ้ม
“ปาล เล่าเรื่องเยอะแล้ว น้านีรชา ก็เหนื่อยนะ ลูกหยุดพักสักหน่อย ให้คุณน้าพักก่อนนะ”
นีรชากำลังจะพูดขึ้น “ฉันไม่ เหนื่อย ” เจ้าปาลก็รู้เรื่องพยักหน้า ให้ ยิ้มและพูดกับเธอ : “น้า นีรชา หิวนําไหมครับ ? ขวดน้าของ ผมมีน้ำ ”
ในใจของนีรชารู้สึกดี รีบส่ายหัว :
“ น้าไม่หิว ปาลกินเถอะนะ ! ”
เงียบอยู่สักพัก ปาลก็โวยวายขึ้น มาทันที ไม่ยอมนั่งคาร์ซีท
ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว : “ ไม่ได้นะ ! เด็กจะต้องนั่งบนคาร์ซีท ! ”
ปาลทำปากมุ่ยไม่พอใจ ใบหน้า น้อยๆเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ ยุติธรรม : “ ผมอยากจะนั่งกับน้า นีรชา ! ”
พูดไป น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา ท่าทางน่าสงสารและไม่ได้รับความ ยุติธรรม ทำให้นีรชาปวดใจ รีบช่วย เขาพูด : “ ใกล้จะถึงพิพิธภัณฑ์ สัตว์น้ำแล้ว ให้เขาลงมานั่งกับฉันก็ ไม่เป็นไร ” ภัสกรณ์ถอนหายใจอย่างหมด หนทาง : “ น้ำ ปาลจะถูกตามใจจน เสียนิสัยแล้ว ! ”
ปาลจะถูกเธอตามใจจนเสียนิสัย แล้ว ? เมื่อได้ยินคำนี้ ทำไมถึงรู้สึก ดี ? นีรชายิ้มออกมา ความรู้สึกที่ได้ ตาใจเจ้าปาลนี่มันดีจริงๆ !
ตามใจเขา เอาใจเขา ทำให้เขา ดีใจ ทำให้เขามีความสุข มองตา เขายิ้มตายจนฟันโผล่ออกมา ความรู้สึกแบบนนี้ มันช่างดีจริงๆ !
หลังจากที่ปาลลงมาจากคาร์ซีท ตอนแรก นั่งข้างๆนีรชาอย่าง เงียบๆ ทั้งสองคนนั่งห่างกันไม่ถึง ผ่านไปสักพัก เขาค่อยๆขยับเบาๆ มาทางนีรชา
นีรชามองดู ในใจก็เจ็บแปลบๆขึ้น มาทันที
เจ้าปาลอยากเข้าใกล้เธอเหรอ แต่ก็กลัวว่าจะถูกเธอปฏิเสธ เลย ค่อยๆเขยิบเข้ามาแบบนี้
เขาเพิ่งจะห้าขวบ ! เด็กผู้ชายคน อื่น ก็อยู่แต่ในอ้อมอกพ่อแม่ ไม่ กล้าเข้าใกล้คนอื่นไม่ใช่เหรอ ? ทำไมเด็กคนนี้ ทำไมถึงกล้าแสดง ความชอบของตัวเองแบบเขิน อายอย่างนี้ !
นีรชากลั้นน้ำตาที่คลออยู่ข้างใน ดวงตา ยิ้มให้ปาลแล้วยื่นมือทั้ง สองข้าง : “ ลูก ให้น้าอุ้มดีไหม ? ”
ปาลตกในทำตาโต ไม่ลังเลเลย แม้แต่วินาทีเดียว แล้วก็โผเข้าไป ในอ้อมกอดของนีรชา !
ร่างเล็กๆและมีกลิ่นหอมของนม อ่อนๆ โอบเข้าไปที่คอของเธอ สัก พักน้ำตาของนีรชาก็ไหลออกมา !
“ คุณน้า เป็นอะไรครับ ? ” เจ้า ปาลถามออกมาอย่างเด็กไร้เดียง สา ยื่นมือน้อยๆอวบๆออกมาเช็ด น้ำตาให้เธอ
นีรชาสูดหายใจ : “ ฝุ่นเข้าตาของ
น้า ”
ที่นั่งด้านหน้า ภัสกรณ์มองดูนีรชา กับปาล ก็เริ่มคัดจมูก แต่ว่าในใจ นั้นพอใจและปลื้มปริ่มมาก
เขารู้ว่านีรชาจะต้องชอบปาล ! เขารู้มาตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว
“ คุณน้าไม่ร้องนะ ปาลจะช่วยน้า เป่า ” ปาลขยิบมุมปาก ตั้งใจช่วย นีรชาเป่าตา
นีรชาอดทนไม่ไหว กอดปาลแล้ว จูบไปที่หน้าของเขา : “ ลูก ทำไม เป็นเด็กดีอย่างนี้ ? เจ้าเป็นเทวดา ลงมาจากดาวดวงไหน ? น้าชอบ เจ้ามาก ! ”
ปาลถูกนีรชาหอมจนตัวบิด ส่ง เสียงหัวเราะคิกคักออกมา
บรรยากาศภายในรถ เต็มไปด้วย ความอบอุ่น
สักพักหนึ่ง ปาลนั่งอยู่บนตักนีรชา ยื่นมือออกมา ลูบผมของเธอ : “ นี่ ผมของคุณน้า ”
ลูบตาของเธอ : “ นี่คือตาของน้า
ลูบจมูกของเธอ : “ นี่คือจมูกของ คุณน้า ” แล้วก็ลูบปากของเธอ : นี่คือปากของคุณน้า
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนความรักความปรารถนาดีต่อ ลูกที่มีให้แม่
นีรชาเริ่มจะคัดจมูกอีก เด็กตัว เล็กๆคนนี้ ทำไมถึงทำให้เธอเกิด ความอ่อนโยนได้ตลอดเวลา ?
ภัสกรณ์พูดแทรกขึ้นมา : “ ปาล น้านีรชาสวยไหมครับ ? ”
เจ้าปาลพยักหน้าอย่างมั่นใจ : “ สวยครับ น้านีรชาสวยที่สุดใน โลก ! ” ภัสกรณ์แสดงท่าทางเสียใจ : “ แล้วพ่อล่ะครับ ? พ่อไม่สวยเหรอ ?
ปาลโอบคอนรชาแน่น เหมือนจะ เอาร่างเล็กๆนั้นซุกเข้าไปในอ้อม กอดเธอ : “คุณพ่อไม่สวยเท่าคุณ น้า!”
ฮาๆ ! นีรชาหัวราะออกมาเสียงดัง หอมไปที่แก้มของปาล : ” ปากเก่ง มาก ! รู้ด้วยว่าน้าสวยกว่าคุณพ่อ !
ภัสกรณ์ถอนหายใจ : ” เฮ้อ ! ไม่ใช่ลูกพ่อจริงๆ ! ไม่กี่นาทีเอง ก็ ถูกน้าคนสวยขโมยหัวใจไปแล้ว ไม่สนใจพ่อแล้ว ! ”
พูดจบ ตัวเองก็รู้สึกขำ หัวเราะ ออกมา
ถึงแม้ว่าเจ้าปาลจะไม่เข้าใจว่า ผู้ใหญ่หัวเราะอะไร แต่ก็ยังหัวเราะ อย่างมีความสุขด้วย
ในความทรงจำของเขา พ่อไม่ได้ ยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้มาตั้งนาน แล้ว
เขาชอบน้านีรชาจริงๆ กลิ่นหอม จากตัวเธอมันหอมมาก ทำให้เขา รู้สึกสบาย ไม่หลัวอีกต่อไป มือเล็กๆ โอบคอของนีรชาไว้ อย่างแน่น
นีรชายื่นมือไปลูบหัวเขา นวด เบาๆบนหัวของเขา ผมของเขาทั้ง นุ่มทั้งเล็ก ไม่เหมือนเด็กผู้ชาย แต่ เหมือนเด็กผู้หญิง มัน คล้ายกับผม ของเธอมาก
นีรชาสัมผัสด้วยความรักความ เอ็นดูทำให้ปาลเผลอหลับไป เขา หาท่านอนที่สบายในอ้อมอกนีรชา หลับตาลง ในปากยังคงเลียอะไร เบาๆ
ทำท่าอ้อนเล็กๆ นีรชาเคยเจอสถานการณ์นี้แล้ว ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกเหนื่อย แต่กลับ รู้สึกมีความสุข ค่อยๆยกแขนขึ้น ทำให้เขานอนหนุนได้อย่างสบาย มองขนตายาวๆของเขาด้วยความ สงสัย จูบลงบนหน้าผากของเขา โดยไม่รู้ตัว
ในความฝัน มือของลูกยังคงดึง เสื้อคลุมของเธอ ราวกับว่ากลัวเธอ จะหนีไปอีก
นีรชาอุ้มปาล รู้สึกว่าไม่เคยปลื้ม ปริ่มอย่างนี้มาก่อน ในส่วนลึกๆ ของหัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึก แปลกประหลาด “ น้ำ ไม่เสียใจที่เธอตัดสินใจมา กับผมใช่ไหม ? ” ภัสกรณ์เห็น ท่าทางของนีรชาพึงพอใจมาก ใน ใจก็ภูมิใจ
ด้วยเสน่ห์ของเขาแล้ว บวกกับ เสน่ห์ของลูกชายเขา ถ้าหากยังไม่ สามารถเอาชนะใจนีรชา ก็คงต้อง ยอมแพ้แล้วแหละ !
“ อืม ดีใจมากที่ได้มาอยู่ที่นี่ ปาล น่ารักมาก น่ารักเหมือนที่ฉันคิดไว้ เลย ” นีรชาอมยิ้มแล้วพยักหน้า พูดจบก็ยังไม่หยุด พูดต่อขึ้นว่า :
“ ไม่ น่ารักมากกว่าที่ฉันคิด ร้อยเท่าเลย ” สายตาของภัสกรณ์ส่องแสงเป็น ประกาย : “ ถ้า ต่อไปนี้จะนัดเธอ สัปดาห์ละหนึ่งครั้งได้ไหม ? *
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ