ตอนที่ 151 ไว้หน้า

ตอนที่ 151 ไว้หน้า

สายตาของภัสกรณ์บ้าคลั่งอย่าง กับกระหายเลือด เมื่อก่อนเขาเป็น คนจ่ายเงินให้ผู้หญิงมาโดยตลอด ตอนนี้กลับเป็นผู้หญิงที่จ่ายเงินให้ เขา ?

เขาจ้องนีรชา ดวงตาเล็กๆยาวๆ หรี่ตาปี่ เหมือนสัตว์ร้ายที่จะออก จากรง

นีรชาก็เลยหดตัวซ่อนในผ้าห่ม โดนทันที ยิ่งทำให้ภัสกรณ์โมโห ร้ายขึ้น เขาคงไม่ ข่มขืนแล้วฆ่า หรอก ?

ภัสกรณ์เข้าใกล้เธอทีละก้าว

สายตาของนิรชาหลบรังสีความ โหดร้ายของเขา แต่ทันใดนั้นกลับ ต้องเบิกตากว้างด้วยความหวาด กลัว !

นีรชาหลบอยู่บนหัวเตียงด้วย ความหวดกลัว กัดปากแน่น

เสียใจตอนนี้จะทันไหม ? เธอ ผิดแล้ว เธอผิดจริงๆ !

“นีรชา ในเมื่อคุณต้องการจะเล่น ผมจะตามคุณจนถึงที่สุด ! ” เสียง ของภัสกรณ์ดุเดือดรุนแรงอย่าง กระหายเลือด ใช้แรงดึงผ้าห่มบน ตัวนีรชาออก !

จนกระทั่งใกล้รุ่งสาง นีรชาก็เพิ่ง จะหลับไปอย่างมึนๆงงๆ

เธอเหนื่อยมากแล้ว ! กำลัง ทั้งหมดของชีวิต ใช้ไปจนเกือบจะ หมด !

นีรชาถูกปลุกให้ตื่นด้วยน้ำเสียง ทุ่มๆเบาๆของภัสกรณ์

ที่ดินลีลาผืนนั้นไม่ได้เริ่มเปิด ประมูลแล้วเหรอ ? ทำไมถึงเกิด ปัญหาแบบนี้อีก ? เสียงของเขา เต็มไปด้วยความโกรธ ที่ถูกเก็บไว้ ข้างใน ทั้งพูดทั้งหันหน้าไปมอง นีรชา กลัวว่าจะทำให้เธอตกใจ

นีรชารีบหลับตาลงแกล้งทำเป็น นอนหลับ

ภัสกรณ์วางสายโทรศัพท์ ก็ต่อ สายไปหาคนหนึ่ง : “ เวธนี จองตั๋ว เครื่องบินไปเซินเจิ้นให้ผมหน่อย ” เขามองดูนาฬิกาบนข้อมือ : “ เที่ยวบินหลังจากนี้หนึ่งชั่วโมง ”

บทสนทนาหยุดลงในขณะที่ถาม

เวลาเดินทาง

ภัสกรณ์นิ่งอยู่สักพักแล้วพูดว่า : “ ภัสกรณ์โผเข้าไปใกล้ๆหน้านีรชา อย่างไม่รู้ตัว ปลายจมูกของเขา เกือบจะชนปลายจมูกเธอ

นีรชาที่แกล้งหลับอยู่ รู้สึกได้ว่า ภัสกรณ์เข้ามาใกล้เธอ ลมหายใจ อุ่นๆของเขาสัมผัสไปโดนใบหน้า ของเธอ ทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้อยู่เบาๆ

นีรชาพยายามอดกลั้นไม่จามออก มา พยายามทำให้ลมหายใจของ ตัวเองเป็นปกติ เหมือนกับว่านอน หลับสนิทอยู่

ทันใดนั้น จูบเบาๆเหมือนกลีบ ดอกไม้ สัมผัสไปที่ริมฝีปากเธอ เร็วจนเธอเกือบคิดว่ามันเป็นความ ภัสกรณ์โผเข้าไปใกล้ๆหน้านีรชา อย่างไม่รู้ตัว ปลายจมูกของเขา เกือบจะชนปลายจมูกเธอ

นีรชาที่แกล้งหลับอยู่ รู้สึกได้ว่า ภัสกรณ์เข้ามาใกล้เธอ ลมหายใจ อุ่นๆของเขาสัมผัสไปโดนใบหน้า ของเธอ ทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้อยู่เบาๆ

นีรชาพยายามอดกลั้นไม่จามออก มา พยายามทำให้ลมหายใจของ ตัวเองเป็นปกติ เหมือนกับว่านอน หลับสนิทอยู่

ทันใดนั้น จูบเบาๆเหมือนกลีบ ดอกไม้ สัมผัสไปที่ริมฝีปากเธอ เร็วจนเธอเกือบคิดว่ามันเป็นความ ฝัน

นีรชาแอบมองจากช่องว่างของ ขนตา ภัสกรณ์ได้ยืนอยู่ตรงหัว เตียงและเริ่มสวมเสื้อผ้าแล้ว

เสื้อเชิ้ตสีขาวเต็มไปด้วยรอยพับ ยุ่งๆ ภัสกรณ์ขมวดคิ้วมอง แล้ว ก็ได้จำใจสวมใส่ไป

กางเกงของเขาขาข้างหนึ่งอยู่บน เตียง อีกข้างหนึ่งตกอยู่ที่พื้น ยับ ยู่ยี่เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกยัดลงตะกร้า

ในใจของนีรชาคิดดีใจอยู่ข้างใน ภัสกรณ์คนที่รักษาภาพพจน์อย่าง เขา ที่เนียบตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำไม วันนี้ถึงออกไปข้างนอกอย่างรีบ ร้อนแต่งตัวไม่เรียบร้อย เกิดเรื่อง คอขาดบาดตายกับเขา ?

ถึงแม้ว่าในใจจะมีความสุขที่เห็น เขาสภาพนี้ แต่นีรชาก็ยอมรับว่า ภัสกรณ์นั้นเป็นไม้แขวนเสื้อที่ดี เลยทีเดียว เสื้อผ้ายับยู่ยี่อย่างนี้ เขาสวมแล้วยังดูดีมีออร่าของเจ้า ชายอยู่

ฮึ เนื้อผ้าดี การเย็บประณีต เสื้อ เชิ้ตตัวหนึ่งราคาหมื่นสองหมื่น จะ ไม่มีออร่าของเจ้าชายได้ยังไง ! พูดไปแล้ว ก็เพราะว่าเขามีเงิน

นีรชาคิดเสียใจอยู่ข้างใน หลังจากที่กลับมาจากต่าง

ประเทศ เธอได้เรียนรู้คำคำหนึ่ง : ตกอับ วินาทีนี้ จิตใจของเธอตกอับ มาก

ภัสกรณ์สวมเสื้อผ้าเสร็จ หันไป มองนีรชาสักครู่ และทำสิ่งที่ทำให้ เธอตะลึงจนเกือบจะกระโดดลง จากเตียง !

เขา ! เขาเอาธนบัตรสีแดงที่อยู่ บนหัวเตียงปึกนั้นยัดใส่กระเป๋า กางเกง !!

ได้ยินเสียงภัสกรณ์ปิดประตูแล้ว นีรชารีบลุกออกมาจากเตียง หยิบ ซองจดหมายในลิ้นชักออกมานับ เงินปึกนั้นเธอหยิบออกมาวางไว้ ตั้งแต่เมื่อคืน ไม่รู้เลยว่าหยิบมากี่ บาท

จำนวนเงินที่เหลืออยู่ในซอง จดหมาย ยิ่งทำให้นีรชารู้สึกปวด ใจ ! เหลือแค่ 1200 ! เธอเพิ่ง ถอนออกมา 3000 นะ !

เธออยู่ต่างประเทศมาเกือบจะห้า ปีแล้วแทบจะไม่มีเงินเก็บอะไร เพิ่งจะกลับมาก็ต้องใช้เงินไปเยอะ 3000 นี่เป็นเงินค่าใช้จ่ายทั้งเดือน ของเธอเลยนะ!

นีรชาน้ำตาตกใน ! เฮ้อ ! ช่างมันเถอะ 1800ที่เสียไป ให้เขาแล้วเขาไม่มากวนใจคืนหนึ่ง ก็ถือว่าไม่ขาดทุน

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยรูปร่างและกำ ลังของภัสกรณ์ ถ้าอยู่ในหอนาง โลมก็จัดว่าว่าเป็นเบอร์ตันๆได้ เลย !

ในขณะที่นีรชากำลังคิดปลอบใจ ตัวเองอยู่นั้น นาฬิกาปลุกบนหัว เตียงก็ดังขึ้น 8โมงแล้ว ! วันนี้ตอน เช้ายังมีงานประชุม ! เธอยังไม่ได้ เตรียมเนื้อหาขึ้นพูดเลย !

นีรชารีบวิ่งไปในห้องน้ำเพื่ออาบ เฮ้อ ! ช่างมันเถอะ 1800ที่เสียไป ให้เขาแล้วเขาไม่มากวนใจคืนหนึ่ง ก็ถือว่าไม่ขาดทุน

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยรูปร่างและกำ ลังของภัสกรณ์ ถ้าอยู่ในหอนาง โลมก็จัดว่าว่าเป็นเบอร์ตันๆได้ เลย !

ในขณะที่นีรชากำลังคิดปลอบใจ ตัวเองอยู่นั้น นาฬิกาปลุกบนหัว เตียงก็ดังขึ้น 8โมงแล้ว ! วันนี้ตอน เช้ายังมีงานประชุม ! เธอยังไม่ได้ เตรียมเนื้อหาขึ้นพูดเลย !

นีรชารีบวิ่งไปในห้องน้ำเพื่ออาบ รีบไปที่บริษัท นีรชานั่งอยู่บนโต๊ะ

ทำงาน รู้สึกปวดเอวเหมือน เอวกำลังจะหลุด

ทันใดนั้นในหัวก็นึกถึงฉากเมื่อคืน ที่ภาพยังคงติดตาอยู่ นีรชาหน้า แดง รีบดึงสติแล้วอ่านข้อมูล เตรียมประชุม

การประชุมค่อนข้างราบรื่น ตรงที่ ติดขัด ก็มีพรยศช่วยเพิ่มเติม เนื้อหาให้สมบูรณ์ นีรชายิ้มให้เขา อย่างซาบซึ้งใจ

พรยศที่พยักหน้าและอมยิ้มเล็กๆ กลับมา ทำให้นีรชาใจเต้นแรง ไม่รู้ มาก่อนว่ารอยยิ้มของพร ยศก็คล้ายกับสมภพเหมือนกัน

เพิ่งจะกลับมาที่โต๊ะทำงาน โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

นีรชารับโทรศัพท์ เสียงของจันทร์ ฉายที่ส่งผ่านไมโครโฟนมาพูดว่า : น้ำ ทำไมถึงปิดเครื่องล่ะ ? ฉัน โทรหาตั้งแต่เช้า ปิดเครื่องตลอด เลย คิดว่าเกิดเรื่องอะไรกับเธอซะ อีก ! ”

“ อ้อ จันทร์ฉาย โทรศัพท์ของฉัน พังแล้ว ยังไม่ได้ซื้อเครื่องใหม่ เธอมีธุระอะไรเหรอ ? ”

“น้ำ วันนี้ฉันจะไปลองชุดแต่งงาน จะผ่านไปทางบริษัทเธอพอดี กิน ข้าวเที่ยงด้วยกันดีไหม ? ”

“ อืม ได้ แต่ตอนเที่ยงฉันมีเวลา แค่หนึ่งชั่วโมง กินได้แค่มื้อเบาๆนะ นีรชาพูดด้วยความขอโทษ

“ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร นรุตม์บังคับ ฉันกินมื้อหนะกทุกวัน ฉันอ้วนขึ้น มากเลยตอนนี้ กินอะไรง่ายๆเบาๆก็ ดีจะได้ควบคุมน้ำหนัก ” จันทร์ฉาย ต่อว่าต่อขานอย่างนุ่มนวลอ่อน หวาน

วางสายโทรศัพท์ นีรชากำลังจะ ทำงาน สายโทรศัพท์จากแผนก ต้อนรับก็เข้ามา คุณนิรชา มีคนมาหาคุณ

มีคนมาหาเธอ ? ใครกัน ? เธออยู่ ในเมืองนี้ก็มีแต่จันทร์ฉายที่เป็น เพื่อนเธอ

หรือว่าจะเป็นพี่สาว ? นีรชาไม่ได้ ข่าวของมุกมณีมาหลายปีแล้ว

วางงานที่อยู่ในมือรีบเดินไปที่ แผนกต้อนรับ นีรชาตกใจและพบ ว่าคนที่มาหาเธอถึงที่นี่ ก็คือเลขา ของภัสกรณ์ !

ในหัวของนีรชามีเสียงเตือนภัย ดังขึ้น รีบดึงตัวเวธน์ไปที่ห้อง ประชุม : “เวธน์ คุณมาหาแนมีธุระ อะไร ? ”

เวธนียิ้มแล้วยื่นกล่องกระดาษ สวยๆให้เธอ : “ นีรชา ท่านประธาน ภัสกรณ์สั่งให้ฉันมอบให้คุณ

“ ไม่ไม่ไม่ ฉันไม่รับ ” นีรชา เหมือนถูกน้ำร้อนลวก รีบหดมือ หลบไว้ด้านหลัง

เวธนียิ้มแล้วพูดอย่างสั้นๆ : “นีรช า คุณยังไม่ได้เปิดดูเลย ทำไมถึง ปฏิเสธแล้วล่ะ ?

“ ไม่ต้องดูแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอะไร ฉันก็ไม่รับทั้งนั้น ” นีรชาลุกขึ้น ทำท่าทางส่งแขก เวธนีเอากล่องกระดาษที่อยู่ในมือ ส่งให้กับมือนีรชา : “ คุณนีรชา ท่านประธานภัสกรณ์สั่งมา และ กำชับว่าจะต้องส่งถึงมือคุณให้ได้ คุณรับไว้เถอะฉันไม่รู้จะตอบ คำถามยังไง อารมณ์ของท่าน ประธานภัสกรณ์คุณก็รู้ดี งานใหม่ ตอนนี้ก็หายากขึ้นทุกวัน

เวธนีพูดไปและสังเกตุท่าทาง ของนีรชาไปด้วย ในสายตาลึกๆ ของเธอฉายแววตาเสียใจ

เวธนีพูดขนาดนี้ นีรชาก็พลอย ใจอ่อน กำลังจะเอ่ยปากถาม เวธนี ก็หันหลังแล้วเดินจากไปเสียแล้ว นีรชาถือกล่องกระดาษนั้นและ หลบอยู่ในห้องน้ำ เพื่อเปิดกล่อง ดูอย่างเงียบๆคนเดียว

โทรศัพท์มือถือที่มีเพชรสีขาวอยู่ ตรงหน้าเธอ รูปทรงคล้ายๆไอโฟน แต่ตัวเครื่องเป็นสีทอง หน้าจอ โทรศัพท์ก็เป็นแสงอ่อนๆคล้ายกับ อัญมณี

ดูไปแล้วเหมือนโทรศัพท์ Ninin ที่เขาพูดๆกัน

ถึงแม้ว่าภัสกรณ์จะต้องชดใช้ โทรศัพท์ใหม่ให้เธอ แต่โทรศัพท์ หรูๆแบบนี้ เธอรับไว้ไม่ได้ ! นีรชามองดูแล้วก็เก็บโทรศัพท์ใส่ ไว้ในกล่องกระดาษนั้น ห่อกลับให้ เป็นเหมือนเดิม

ในห้องทำงานของภัสกรณ์ เวธนี กำลังคุยโทรศัพท์ : “ ท่านประธาน ส่งโทรศัพท์ให้เธอแล้ว คุณนีรชา รับไปแล้ว ”

คุณทำได้ดีมาก ตั้งแต่เดือนหน้า เป็นต้นไป เพิ่มเงินเดือนให้คุณ 20% ” ภัสกรณ์พูดจบก็วางสาย โทรศัพท์

วางสายโทรศัพท์ เวธนีก็ชูสอง นิ้วให้กับหน้าต่าง ! ภัสกรณ์เป็นคน ใจกว้างจริงๆ แค่ไปส่งโทรศัพท์ให้ เธอ ก็ได้เงินเดือนเพิ่มตั้ง 20% !

คิดไปคิดมา เวธนีก็หยิบโทรศัพท์ เดินไปทางบันไดและต่อสายไปหา ใครคนหนึ่ง

พี่นภนัย ฉันมีเรื่องจะรายงานกับ คุณ ” ใบหน้าของเวธนีเต็มไปด้วย รอยยิ้มประจบประแจง

ทุกๆเดือนนภนัยจะโอนเงินเข้า บัญชีเธอเดือนละ 2,000หยวน เพื่อให้เธอคอยจับตาดูภัสกรณ์ ถ้า มีการเคลื่อนไหวอะไร รีบรายงาน เธอทันที

สอดส่องมาเกือบสองปีกว่าๆ ก็ ไม่มีเรื่องราวอะไรที่ผิดปกติ ก็มีแต่ ผู้หญิงที่โง่เง่าเข้ามาหาเขา ภัส กรณ์ก็ไม่ได้มีเรื่องราวอื้อฉาวอะไร

“ เรื่องอะไร ? ” เสียงของนภนัย ตึงเครียดขึ้น

ในช่วงนี้ เธอก็รู้สึกได้ว่าภัสกรณ์ แปลกๆไป ได้เจอกันเพียงแค่สอง ครั้งสองครา เขาก็รีบเดินจากไป เหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“ พี่นภนัย ท่านประธานกับผู้หญิง ที่ชื่อนีรชาดูเหมือนเขาสนิทกันมาก

‘ นีรชา ? ” ชื่อนี้ทำไมคุ้นจัง ? นภ นัยรีบถามกลับ : “ ใช่ผู้หญิงที่สูง ประมาณ 163 หน้าเรียวๆ ผมยาว ไม่ยาวมาก ขาวๆผอมๆ ดวงตา บ้องแบ๊วคนนั้นไหม ? ”

นภนัยรู้ได้ยังไง ? เวธนีแปลกใจ มาก : “ พี่นภนัย คุณรู้จักเธอเห รอ ? ”

ดูท่าเหมือนจะใช่คนที่เป็นเพื่อน สนิทของจันทร์ฉายคนนั้นแน่ๆ ! มือของนภนัยกำโทรศัพท์แน่นจน โทรศัพท์แทบจะแตก

เสียงของเวธนีดังเข้าในหู : “วันนี้ ตอนเช้าท่านประธานได้โทรหาฉัน ให้ฉันซื้อโทรศัพท์ Ninin ให้เธอ “ โทรศัพท์ Ninin ? ” เสียงของ นภนัยสูงปี๊ด ราคาหมื่นกว่าปอนด์ ใช้เงินจ่ายให้ผู้หญิงก็ไม่ต้องแพง ขนาดนี้หรอก !

เวธนีเริ่มใส่ไฟ : “ใช่ ท่าน ประธานได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นรับ โทรศัพท์ไป ก็ดีใจจนขึ้นเงินเดือน ให้ฉันตั้ง 20 % ”

ดวงตาทั้งคู่ของนภนัยดูเหมือนจะ ลุกเป็นไฟ ผู้หญิงตัวเล็กคนนั้นมีดี อะไร ? ภัสกรณ์ถึงได้ส่งของแพง ขนาดนี้ให้เธอ เธอรับไว้ เขาก็ดีใจ จนหน้าใหญ่ ! ยังเพิ่มเงินเดือนให้เลขาที่ไปส่ง ของอีก !

เห็นนภนัยคู่สายไม่พูดอะไร เวธนี ก็รู้สึกตื่นตระหนก หรือว่าเรื่องที่ เธอรายงานไปนั้นไม่ได้สำคัญ อะไร ?

รีบเปลี่ยนเรื่องและรายงานต่อ : ‘ เมื่อวานผู้หญิงคนนั้นมาคุยธุระที่ บริษัทเรา หลังจากที่หัวหน้าของ เธอไป ท่านประธานก็คุยกับเธอ ตามลำพัง ปิดประตูคุยกันประมาณ ครึ่งชั่วโมง “

นภนัยหน้าบึ้งตึง : “ เธอมาบริษัท ด้วยเหรอ ? ” “เธอเป็นพนักงานของเอฟเอส เอฟเอสก็กำลังร่วมงานกับบริษัท เรา ช่วงนี้ประกาศของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดก็ร่วมงาน กับเขาหลายโครงการ ” เวธนีรีบ รายงาน

นภนัยนิ่งเงียบไปสักพัก ก็เอ่ย ปากออกมา : “ ขอบคุณที่คุณ รายงานฉันได้ทัน ค่าเหนื่อยใน ทุกๆเดือน ฉันเพิ่มให้คุณอีก 2000 คุณคอยจับตาดูนีรชาไว้ให้ ดี ! แล้วก็ ตารางงานของท่าน ประธานช่วงนี้ คุณช่วยส่งให้ฉันดู หน่อย ”

เวธนีวางสายโทรศัพท์ไปด้วย ความดีอกดีใจ แทบอยากจะไปซื้อ กล้องส่องทางไกลวางไว้ริม หน้าต่าง สอดส่องความ เคลื่อนไหวของนีรชา !

ตอนที่นีรชาเดินเข้ามาใกล้ร้าน อาหาร จันทร์ฉายก็นั่งรอที่โต๊ะแล้ว

เห็นกล่องกระดาษในมือของ นีรชา จันทร์ฉายตกใจเลิกคิ้วขึ้น : “ โอ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจกันหรอก นัด กินข้าวแล้วยังจะให้ของขวัญอีกเห รอ ? ”

“เธอเพ้อฝันไปแล้ว ! ” นีรชา เลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง คิ้วขมวด หน้าตาดูขมขื่น : “ อันนี้ภัสกรณ์ให้ ฉัน ฉันคิดว่ากินข้าวเสร็จจะเอาไป คืนเขาที่บริษัท ”

ภัสกรณ์ ! แค่ได้ยินชื่อนี้ วิญญาณ ชั่วร้ายในตัวของจันทร์ฉายก็เข้าสิง ทันที : “น้ำ เขายังมารังควานเธอ อยู่เหรอ ? ”

นีรชาถอนหายใจ เธอเล่าเรื่อง ของภัสกรณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ให้ กับเธอฟัง แต่ไม่พูดถึงเรื่องบ้าๆที่ เกิดขึ้นเมื่อคืน

จันทร์ฉายถอนหายใจเฮือก : “น้ำ นะ ! ภัสกรณ์ยังตามจีบเธอไม่ล้ม เลิกเลยนะ ! ชัดเจนมากว่าเขา อยากล่อลวงเธอ ! ” นีรชาทำตามองบนใส่เธอ : “ ล่อลวงอะไร พูดอะไรดีๆหน่อยได้ ไหม ? ”

จันทร์ฉายก็ไม่วนใจเธอ ชี้ที่ กล่องกระดาษแล้วพูดว่า : “ ข้างใน คืออะไร ? ฉันดูหน่อยได้ไหม ? ”

นีรชายักไหล่ : “ โทรศัพท์มือถือ เธออยากดูก็เปิดดูสิ ”

จันทร์ฉายเปิดกล่อง ตกอกตกใจ ขึ้นมาทันที : “ น้ำ ! ภัสกรณ์ใจดีกับ เธอมาก ! นี่มัน Ninin ไม่ใช่เหรอ ? ได้มายากมากนะ มีแค่เงินซื้อไม่ได้

นะ!” นีรชาครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้ม

ใจ : “จันทร์ฉาย ฉันกําลังคิดว่า จะลาออกจากงานไปเลยดีไหม โครงการที่อยู่ในมือตอนนี้ ก็ได้รับ มากจากบริษัทเขา ต่อไปนี้คงจะได้ เจอภัสกรณ์บ่อยขึ้นแน่ๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ