ตอนที่ 143 คุณยังจำฉันได้ไหม

นีรชาสูดหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆลุก ขึ้นยืน ก่อนจะยื่นมือขวาให้ภัสกรณ์ ด้วยท่วงท่าสง่างาม เธอยิ้มให้ เขา แต่รอยยิ้มนั้นช่างดูห่าง เหิน : ” คุณภัสกรณ์ ไม่เจอกันนาน เลยนะคะ

คุณภัสกรณ์

เธอเรียกเขาว่าคุณภัสกรณ์งั้นเห รอ ภัสกรณ์ได้ยินแล้วถึงกับอึ้ง เขารู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ เป็นเวลา 5 ปีเต็มๆ ที่ไม่มีข่าว คราวของนีรชา เขาไม่รู้ว่าเธออยู่ ไหน ไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไง

เขาเองก็รู้ว่านีรชาเกลียดเขาเข้า กระดูกดำ

ภัสกรณ์พยายามที่จะลืมเธอ เขา เลือกที่จะเชื่อฟังปู่ของเขาที่จะให้ เขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน

จนเมื่อฤดูหนาวผ่านพ้น ย่างเข้า ฤดูใบไม้ผลิ จนเมื่อดอกชบาผลิ ดอกงาม ภัสกรณ์พยายามที่จะลืม เธอ และทำใจยอมรับกับชีวิตที่ไม่ มีนีรชาได้แล้ว แต่ทว่า แวบหนึ่งที่เขาบังเอิญ ได้ยินชื่อเธอตอนที่คุยกับนรุตม์นั้น ใจเขากลับสั่นเทิ้มอย่างกับโดน ไฟช็อต

ตอนนี้ เธอกำลังยืนอยู่ตรงหน้า เขา รอยยิ้มที่แสนคุ้นเคย กลิ่นหอ มอ่อนๆจากตัวเธอ มันช่างเหมือน เมื่อ 5 ปีก่อนไม่มีผิดเพี้ยน

แต่ว่า เธอกลับเรียกเขาว่าคุณภัส กรณ์

ภัสกรณ์ยื่นมือไปจับมือกับนีรชา ปลายนิ้วเธอเย็นยะเยียบ มือของ หญิงสาวยังคงนุ่มเนียนเหมือนแต่ เก่าก่อน ขณะที่กำลังรู้สึกประหม่า นีรชา ค่อยๆดึงมือออกจากฝ่ามือของเขา อย่างสุภาพ

ฝ่ามือนั้นว่างเปล่า ด้วยสัญชาต ญาณของภัสกรณ์ เขามองตาม สายตาของนีรชา

นีรชากลับไม่ได้ชายตามองเขา เลยแม้แต่น้อย นีรชาหันไปยิ้มคุย กับนรุตม์ว่า : ” คุณภัสกรณ์มาพอดี ถ้างั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ เชิญ พวกคุณคุยกันตามสบาย ! 11

จันทร์ฉายรู้ดีว่านีรชาไม่อยากคุย อะไรกับภัสกรณ์อีก เลยหันไปคว้า แขนเพื่อนสาวพลางขยิบตาให้นรุ ตม์ : ” ฉันกับน้ำไปก่อนนะ คุณก็ อยู่คุยกับคุณภัสกรณ์ไปก่อนแล้ วกัน ! ”

สองสาวหันไปหยิบกระเป๋า กำลังจะเดินออกไป แต่ภัสกรณ์รีบ สาวเท้ายาวๆ มายืนขวางหน้านีรชา ไว้ : ” นีรชา ผมมีบางอย่างอยาก จะบอกคุณ ”

นีรชาไม่รู้จะไปยังไงต่อดี

ท่าทางที่เธอแสดงออกไปเมื่อกี้ มันก็น่าจะเห็นได้ชัดแล้วเธอไม่ อยากจะคุยอะไรกับเขาอีก นีรชา ก็ทำท่าจะเดินต่อไป บ่งบอกว่าเธอ เริ่มออกอาการโกรธละ 11 คุณอยากจะพูดอะไร ? มีอะไรก็ พูดมา ” นีรชาหลบสายตาของ ภัสกรณ์

” จันทร์ฉาย เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าคุณ อยากจะไปเข้าห้องน้ำหรอก ? ผมกำลังอยากไปพอดี งั้นเราไป ด้วยกันเลย ! ” นรุตม์เป็นสายตา เฉียบคม เข้าใจสถานการณ์ แค่ได้ ยินที่ภัสกรณ์พูดกับนีรชา ก็พอเดา ออกแล้วว่าควรพาจันทร์ฉายออก ไปจากตรงนั้น

จันทร์ฉายถูกนรุตม์ลากถูลู่ถูกัง มาที่ห้องน้ำ ก็ไม่วายที่จะโกรธ : ” ที่คุณทำอะไรของคุณเนี่ย ! ปล่อย ยัยน้ำไว้กับภัสกรณ์ แบบนั้น ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับ เพื่อนฉันอีก ! ”

นรุตม์ยิ้มเจ้าเล่ห์ : ” คนรักเก่ามา เจอกัน แล้วเราสองคนจะไปยุ่งกับ เค้าทำไมล่ะ ? โตๆกันแล้ว น่าจะรู้ อะไรควรไม่ควรนะ คุณจะไปกังวล กับเขาทำไมกัน ”

จันทร์ฉายยังไม่ทันจะอ้าปากพูด ก็ถูกริมฝีปากประกบจูบลงมาอย่าง ไม่รีรอ

ใต้ซุ้มดอกวิสทีเรีย บรรยากาศ เย็นเยียบราวกับยืนอยู่บนน้ำแข็ง

คุณภัสกรณ์ ……. ” ในที่สุด เสียง เบาๆของนีรชา ก็ทำลายความเงียบ ชวนอึดอัด

ภัสกรณ์ ที่ปากบอกว่ามีอะไร อยากจะบอกกับเธอ จนตอนนี้ได้ แต่เงียบเชียบ จนบรรยากาศรอบ ตัวมันอึดอัด จนเธออยากจะหนีไป เสียให้ไกลจากตรงนั้น

” 5 ปีที่แล้ว ผมยังติดค้างคุณอยู่ ยังไม่มีโอกาสได้บอกกับคุณว่า ผม ขอโทษ วันนี้ผมได้เจอคุณแล้ว หวังว่าคุณจะยอมรับคำขอโทษจาก ผม ”

คำพูดของภัสกรณ์นั้น ช้าและ แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ทว่านีรชา ได้ยินทุกคำพูดของเขาอย่าง ชัดเจน

เธอหัวใจเต้นแรงพลุ่งพล่าน แต่ก็ พยายามเก็บอาการไว้ นีรชาส่งยิ้ม ให้เขา : ” คุณภัสกรณ์ เรื่องมันก็ ผ่านไปนานแล้ว อย่ารื้อฟื้นมันอีก เลย ทุกอย่างก็เป็นแค่อดีต แต่ ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไปไม่ใช่เห รอ ? ”

แววตาของภัสกรณ์เริ่มหดหู่ ดูท่า แล้วนีรชาคงลืมทุกอย่างใน อดีตไปจนหมดสิ้น ” ฉันมีธุระต้อง ขอตัวก่อน รบกวนคุณช่วยลาคุณ นรุตม์กับยัยจันทร์ฉายแทนฉันด้วย นะคะ ” นีรชาพูดด้วยน้ำเสียงราบ เรียบ แตปลายนวเธอสนเทา

นีรชาเดินไปหยิบกระเป๋าบนเก้าอี้ พยายามรักษาจังหวะก้าวเดิน เก็บ อาการของตัวเองให้นิ่งเข้าๆไว้ ก่อนที่จะรีบเดินออกจากร้านอาหาร ไป

ดวงอาทิตย์ค่อยๆลาลับไปจาก ขอบฟ้า ภัสกรณ์ยืนนิ่งอยู่ตาม ลำพังใต้ซุ้มดอกวิสทีเรีย ลม โชยพัดดอกวิสทีเรียสีม่วง ค่อยๆ ปลิวร่วงหล่นลงบนไหล่ของเขา

จันทร์ฉายกับนรุตม์ยืนอยู่นอก ห้องน้ำ ใต้กำแพงดอกไม้ พากัน มองไปที่ภัสกรณ์ คุณภัสกรณ์คงรู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง ! ฉันชักจะเริ่มสงสารเขา ละนะ ” จันทร์ฉายขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ สบายใจ

นรุตม์หันไปมองจันทร์ฉาย เธอไม่สังเกตเหรอว่า ตั้งแต่นีรชา ไปอยู่เมืองนอก เจ้าภัสกรณ์มันนิ่ง สุขุมขนเยอะ ? ”

จันทร์ฉายนึกๆดู ก็พนักหน้าเห็น ด้วยกับนรุตม์ : ” อืมใช่ๆ ! เอา จริงๆก็ดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เลยล่ะ เมื่อก่อนเคยเป็นพวกเลือด เย็น หยิ่งจองหอง เอาแต่ใจ แต่ ตอนนี้เริ่มมีความเป็นมนุษย์กับเค้า

ละ พูดไปเรื่อยนะ ! ภัสกรณ์มันเป็น เพื่อนซี้ผมนะ ต่อไปห้ามพูดไม่ดีถึง เค้าเข้าใจมั้ย ”

จันทร์ฉายจ้องหน้าแฟนหนุ่ม ยัยน้ำก็เป็นเพื่อนรักฉันนะ ! ดูที่ เขาทำกับเพื่อนฉันตอนนั้นสิ น่า เวทนาแค่ไหน ต่อให้ต้องด่าอีกกี่ หมื่นคำ มันก็สมควรแล้ว ! ” 11

นรุตม์โบ้ยปากให้ไปทางเงา ต้นไม้ ที่ภัสกรณ์ยืนอยู่ : เธอ ลองหันไปดูสิ ดูว่าตอนนี้เป็นใคร กันแน่ที่น่าเวทนา ? ”

จันทร์ฉายมองดูภัสกรณ์ ยิ้มเยาะ ออกมา : ” สมน้ำหน้า ! สมควร แล้วที่ถูกยัยน้ำเย็นชาใส่ มันต้อง โดนแบบนี้แหละ ! ”

นรุตม์ส่ายหน้า : ” พวกผู้หญิงนี่ นะ ชอบเจ้าคิดเจ้าแค้นกันจริงๆ !

จู่ๆจันทร์ฉายก็นึกขึ้นได้ : ” เฮ้ย ยย แล้วนายภัสกรณ์มาที่นี่ได้ไง อ่า ? นี่คุณแอบหักหลังเอาความ ลับพวกเราไปเปิดเผยใช่มั้ย ? ”

นรุตม์ผู้ใส่ซื่อ : ” ตอนที่เรานั่งกิน

ข้าวกัน เจ้าภัสกรณ์มันโทรเข้ามา พอดี แล้วจังหวะที่เธอกำลัง ตะโกนชื่อนีรชา เจ้าภัสกรณ์มันน่า จะบังเอิญได้ยินเข้าพอดี แล้วก็ คงจะมานี่ตามพิกัดตำแหน่งที่มัน ขึ้นนี่ล่ะฆัง ”

จันทร์ฉายรู้สึกประหลาดใจ : ” ต้องขนาดนั้นเลย ? นายภัสกรณ์ คงไม่ได้กําลังคิดวางแผนอะไรบาง อย่างอยู่นะ ? ”

นรุตม์ทนฟังต่อไปไม่ไหว : ” เจ้า ภัสกรณ์ทั้งรูปหล่อ บ้านรวย มีสาวๆ มากมายรอเข้าคิวอีกเยอะ ! นีรชา เองก็ไม่ใช่นางฟ้านางสวรรค์ที่ไหน เขาคงยังรู้สึกจําฝังใจ หรือไม่ก็น่า จะยังรู้สึกผิดต่อนีรชา ”

จันทร์ฉายพยักหน้าหงิกๆ : “ถ้า เป็นงั้นก็ดีแล้ว ยัยนําไม่มีทางกลับ ไปอะไรกับเค้าหรอก แล้วอีกอย่าง ฉันก็หาผู้ชายที่เหมาะสมกับยัยน้ำ ไว้เรียบร้อยแล้วด้วย รอให้ยัยน้ำ เข้าที่เข้าทางกว่านี้ก่อน แล้วจะพา — มาแนะนำให้นางรู้จัก ! ”

นรุตม์หัวร้อนขึ้นมาทันที : ” แล้ วนี่เธอทำไมถึงไปรู้จักผู้ชายสเป คดีๆพวกนั้นได้อ่ะ ? จันทร์ฉาย ผม ขอเตือนคุณไว้ก่อนเลย อย่าได้ คิดเจ้าชู้วอกแวกเชียวนะ ! ”

จันทร์ฉายยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ : เหอๆๆๆๆ งั้นคุณก็ต้องเอาอกเอาใจ ปรนนิบัติพัดวีฉันดีๆนะจ๊ะ รู้มั้ย ! ”

นีรชาง่วนอยู่กับการเก็บข้าวของ ทำความสะอาดบ้าน อยู่หลายวัน เก็บกวาดเข้าที่ก็เริ่มหาสมัครงาน

นีรชาพร้อมแล้วที่จะเริ่มต้นชีวิต

ใหม่ของเธอ

นีรชามีวุฒิการศึกษา เอกการ สื่อสารสาธารณะต่างประเทศ อีก ทั้งยังมีประสบการณ์ทำงานมาด้วย 1 ปี หลังจากที่เธอยื่นเรซูเม่ไปตาม บริษัทต่างๆไม่นาน ก็ได้รับหนังสือ ตอบกลับจาก เอฟเอส บริษัทด้าน การประชาสัมพันธ์ชั้นนำ นัดเธอ สัมภาษณ์

ในวันสัมภาษณ์ นีรชาในลุคโดด เด่นเป็นสง่า ด้วยชุดสาวออฟฟิต OL สุดเนี้ยบ แมทช์ลุคด้วย chanel 2.55 กระเป๋าสุดคลาสสิค ตลอดกาล ในกระจกบานนั้น คือ หญิงสาวใบหน้ารูปไข่ ผิวขาว ผุดผ่อง นัยน์ตากลมโตเป็น ประกาย ผมสีน้ำตาลเข้มหยัก ลอนสวยแบบธรรมชาติ บุคลิกสวย หรู ดูแพงแบบสาวอินเตอร์

นีรชายกกำปั้นขึ้นมาตรงหน้า ปลุกพลังความฮึกเหิมให้ตัวเอง

: ” นีรชา สู้ๆ ! ”

อาคารสำนักงานของเอฟเอส ตั้ง อยู่ที่โซนเดียวกับ CBD ซึ่งอยู่ไม่ ไกลกับบ้านพักของนีรชา ดูจาก แผนที่แล้วนั่งรถไฟใต้ดินไปไม่กี่ สถานีก็ถึง พอเดินออกจากสถานี รถไฟใต้ดิน นีรชาก็ต้องประหลาด ใจว่า ตึกของบริษัทเอฟเอส อยู่ ข้างๆตึกของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปนี่เอง! ”

นีรชามองออกไปตรงหน้ากระจก บานใหญ่ ก็มองเห็นตึกสีขาวของ ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป เธอรู้สึก กดดันขึ้นมาทันทีทันใด

ถ้าหากสัมภาษณ์ผ่านขึ้นมาจริงๆ นี่ฉันจะต้องได้เจอหน้าภัสกรณ์อยู่ บ่อยๆอย่างงั้นรึ? ”

นีรชาสะบัดหัวไปมา รู้สึกว่าตัว เองน่ะคิดมากไปแล้ว ขึ้นชื่อว่า CBD ก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่ามี หลายๆตึกรวมอยู่ด้วยกัน มันก็ ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะ ที่จู่ๆจะ บังเอิญไปเจอใครเข้า! ”

ณ ห้องโถงใหญ่ นีรชากรอกแบบ ฟอร์มลงชื่อผู้เยี่ยมชมเสร็จ ก็มีเจ้า หน้าที่นำป้ายแท็กที่เขียนว่า ” ผู้ เข้าสัมภาษณ์ ” มาติดไว้ที่แขนเสื้อ เธอ ก่อนจะปล่อยให้เธอเข้าไป ด้านใน

ที่ล็อบบี้มีสาวน้อยหน้าตายิ้มแย้ม ยืนทักทายนีรชา พร้อมเชื้อเชิญให้ เธอเข้าไปยังห้องสัมภาษณ์ : เชิญคุณผู้หญิงไปที่ห้อง 2107 รอ เรียกสัมภาษณ์

ค่ะ อีกสักครู่ดิฉันจะเสิร์ฟน้ำชาให้ นะคะ

ประตูห้อง 2107 เปิดอยู่ ในห้องมี โต๊ะกลมตัวเล็กๆวางอยู่ตัวหนึ่ง ข้างๆกันมีต้นไม้กับชั้นวางหนังสือ ตั้งอยู่ ดูแล้วตกแต่งได้อบอุ่น สบายตา ดูไม่เหมือนห้อง สัมภาษณ์เลยจริงๆ ออกจะคล้าย ห้องหนังสือในบ้านซะมากกว่า

นีรชารู้สึกประทับใจในบริษัทเอฟ เอสขึ้นมาทันที ดูแล้วบริษัทนี้น่าจะ ค่อนข้างยึดมั่นในหลัก มนุษยธรรม ดูใสใจพนักงานดีนะ

รออยู่พักหนึ่ง ผู้สัมภาษณ์ก็ยังไม่ เข้ามา พนักงานล็อบบี้เดินถือถาด พร้อมน้ำมะนาวมาเสิร์ฟให้กับนีรชา เธอกล่าวขอบคุณก่อนจะถือวิสาสะ ถือแก้วน้ำมะนาวเดินไปชมวิวตรง หน้าต่าง

นีรชามองออกไปรอบๆ ข้างนอก หน้าต่างนั้น พลันสายตาต้องหยุด ชะงักกับสิ่งที่เห็น

ตรงข้ามหน้าต่างบานนั้นคือตึก ที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป ทำเล ทองในย่าน CBD ตึกสูงตั้ง ตระหง่านอยู่ใกล้ๆกัน ตามห้อง สี่เหลี่ยมของตึกฝั่งตรงข้าม สามารถมองเห็นคนนั่งทำงานได้ อย่างชัดเจน ภัสกรณ์จะอยู่ชั้นไหนน้า ? แล้ว ตอนนี้เขากำลังทําอะไรอยู่ ? คง ไม่ได้กำลังยืนเหม่ออยู่ตรง หน้าต่างหรอกนะ ?

นีรชาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ชั้น 18 สมัยก่อนตอนที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปยังไม่ได้ย้ายที่อยู่ CBD ห้องทำงานของภัสกรณ์ อยู่ชั้น 18.………….

ใจลอยได้ไม่นาน นีรชาดึงสติด้ว เองกลับมาได้

ที่เธอเป็นไรของเธอฮะนีรชา ! อยู่ดีๆไปนึกถึงเขาทําไมกันเนี่ย ? นีรชาเคาะหัวตัวเองไปหลายที

ก๊อกๆ ! มีเสียงเคาะสองทีที่ ประตู “สวัสดีครับ ! ไม่ทราบว่า ใช่คุณนีรชาหรือเปล่าครับ ? ” ชาย หนุ่มทักทายอย่างสุภาพ อ่อนน้อม

นีรชาหันกลับไปตามเสียงเรียก

ชายหนุ่มในชุดเสื้อสีชมพูอ่อน ทับด้วยสูทสีดำเดินเข้ามาในห้อง ในมือถือเอกสารที่คล้ายจะเป็นเรซู

เม่

ทันทีที่เห็นนีรชา เขาตะลึงงันไป

ชั่วครู่ นี่มันห้องสัมภาษณ์ นีรชารีบสงบ จิตสงบใจ เดินเข้าไปหาเขาพร้อม กับยื่นมือออกไปทักทาย : สวัสดีค่ะ ดิฉัน นีรชาค่ะ ”

11 ผมพรยศครับ เป็นผู้อำนวยการ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ เชิญนั่ง ครับ ! ” พรยศดึงเก้าอี้ออกมานั่ง การสัมภาษณ์เริ่มแล้วสินะ

นีรชาสมัครเข้ามาในตำแหน่งอ อกแบบและประชาสัมพันธ์แบรนด์ ของบริษัท รวมไปถึงเผยแพร่และ โปรโมทเวปไซต์ด้วย

สมัยที่นีรชาทำงานอยู่เมืองนอก ก็ได้ทำเกี่ยวกับด้านนี้มาอยู่แล้ว ทำให้ตอนสัมภาษณ์เป็นไปอย่าง ราบรื่น ไม่มีสะดุด พรยศเองก็ดู พอใจในการสัมภาษณ์ของนีรชา มาก เมื่อใกล้จบการสัมภาษณ์ จึง พูดกับนีรชาว่า : ” ดูจาก ประสบการณ์ทำงานและทักษะ วิชาชีพของคุณนีรชา มีความ เหมาะสมกับตำแหน่งงานนี้มาก เลยครับ ผมหวังจริงๆว่าจะได้ร่วม งานกับคุณนีรชานะครับ เดี๋ยวผม จะแจ้งไปทางฝ่ายบุคคลให้เค้านัด วันเวลาที่ต้องเข้ามาสัมภาษณ์รอบ สองนะครับ ขอให้โชคดีและราบ รื่นครับผม ! ”

พรยศพูดออกตัวมาแบบนี้ เห็น ได้ชัดว่ายินดีรับนีรชาเข้าทำงาน เป็นแน่แท้

ถ้าจะว่าไปแล้ว การสัมภาษณ์ครั้ง นี้ถือว่าสําคัญมาก เพราะถ้าผ่าน สัมภาษณ์รอบแรกไปได้ ก็ไม่มี อะไรน่าเป็นห่วงแล้ว

นีรชายิ้มให้พรยศ : ” ขอบคุณ มากค่ะคุณพรยศ! ยังเหลือการ สัมภาษณ์อีกรอบ ดิฉันจะทำให้สุด ความสามารถเลยค่ะ ! ”

พรยศพยักหน้า แล้วจู่ๆก็เปลี่ยน เรื่องทันควัน : ” นีรชา คุณจ๋าผม ไม่ได้เหรอ ? ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ