ตอนที่ 134 ความหวานที่เผด็จการ

ตอนที่ 134 ความหวานที่เผด็จการ

ดั่งพายุโหมกระหน่ำ นีรชาเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด

นีรชากำลังพยายามอยากจะลุกขึ้นออกไป

แต่กลับถูกภัสกรณ์ดึงเอาไว้ เอาเธอมาแนบกับตัว

” พลางสายตาอันลึกซึ้งทอดอารมณ์ไปทางนีรชา

“อะไรคะ” นีรชายังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการอยู่ต่อหน้าภัสกรณ์ที่

ทั้งโรแมนติกและอ่อนหวานแบบนี้ ไม่อยากมองหน้าเขา

ภัสกรณ์ยื่นมือไปดึงหน้าเธอหันมา บังคับเธอให้มองหน้าเขา

“น้ำ เป็นแฟนกับฉันนะ ฉันรักเธอ” ภัสกรณ์กล่าวแบบจริงจัง รอคอยการตอบรับของเธอ

นีรชากัดริมฝีปากตัวเอง ไม่รู้ควรจะตอบอย่างไร

ในครั้งนี้ เธอแน่ใจแล้วว่าเธอก็ชอบภัสกรณ์เช่นกัน ไม่เช่นนั้นทำไมตอนที่เห็นภัสกรณ์กับวีวี่ใกล้ชิดกัน เธอจึงรู้สึกเจ็บ

ปวดใจ

แต่พอนึกถึงความน่ากลัวและเอาแต่ใจของภัสกรณ์แล้ว เธอ

ก็ลังเลใจ

พวกผู้ชายก็อย่างนี้แหละ ตอนที่ชื่นชมเธอก็เอาใจสารพัด พอเริ่มเบื่อหรือเจอคนที่ดีกว่า ก็ทิ้งกันแบบไม่มีเยื่อใย ดูอย่าง

ที่ภัสกรณ์ทำกับวีวี่ก็รู้แล้ว

เห็นนีรชามีท่าทีลังเลไม่ตอบรับ ภัสกรณ์รู้ว่ายังไม่ควรกดดัน

เธอในตอนนี้

รีบกอดนีรชาไว้ ให้เธอนอนอยู่ในอ้อมแขน ภัสกรณ์ปรึกษา กับเธอ “น้ำ ฉันไม่ได้คาดหวังให้คุณยอมรับฉันในตอนนี้ แต่ว่า จะดีจะชั่วก็ขอโอกาสฉันอีกสักครั้งหนึ่งได้ไหมครับ ให้โอกาส ฉันอีกสักครั้ง ให้ผมได้รักคุณ ให้ฉันติดตามคุณ ได้ไหมครับ

นีรชาที่นอนอยู่ข้างภัสกรณ์หันมองตาของเขา ท่ามกลาง สายตาอันลึกซึ้งคู่นั้น เธอเห็นแต่ความจริงใจ และยังมีทั้ง ความกังวลและตื่นกลัวว่าเธอจะไม่ตกลง

“นํา เธอเป็นแฟนฉันสักเดือนนึง ลองดูได้ไหมครับ หากคุณรู้สึกไม่พอใจ คุณจะจบความสัมพันธ์นี้ลงเมื่อไหร่ก็ได้” ภัส กรณ์เอาหัวของเธอมาซบที่คอ อ้อนวอนในเสียงต่ำ

ไม่ใช่ไม่รู้ ภัสกรณ์ก็ไม่ได้เอาแต่ใจขนาดนั้น เวลาปกติเขาก็ มีมุมที่สวยงามเช่นกัน ประสาทสัมผัสทั้ง5ของหนุ่มหล่อคนนั้น ทำให้ไม่อาจปฏิเสธคำวิงวอนของเขา

พยักหน้าเบาๆ นีรชาตัดสินใจตกลงแล้ว

พอตัดสินใจไปแล้ว นีรชารู้สึกว่าสบายใจขึ้นทั้งคู่ ห่างกับภัส กรณ์ถึง3เดือน ก็ไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงเขาซะเลย แต่ก็แปลก ยังคง คิดถึงน้องปาลที่เคยอยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่วันด้วย

เป็นแฟนของภัสกรณ์ก็ดีนะ เธอจะได้มีโอกาสไปเยี่ยมน้อง ปาลที่อเมริกาได้อย่างเหมาะสม

เห็นนีรชาพยักหน้า ภัสกรณ์ตื่นเต้นดีใจกอดเธอแน่น

เขากอดแรงขนาดนั้นจนเกือบจะเธอฝังเข้าไปในกระดูกของ

เขา

ไม่รู้จะทำอย่างไรถึงจะสามารถแสดงอารมณ์ดีใจสุดขีดออก

มาได้ ภัสกรณ์ทั้งกอดทั้งจูบเธอ
“น้ำ ฉันอาบน้ำให้นะ เสร็จแล้วเราไปทานอาหารเช้าด้วยกัน ที่รักของฉันคงจะหิวแย่แล้ว” ภัสกรณ์หยอดคำหวานใส่ นีรชา หน้าแดง

“หึ ไม่เอา ฉันอาบเองได้…” นีรชายังคงรู้สึกกระดากใจ ผลัก ภัสกรณ์ออกไปต้องการลงจากเตียง

สุดท้ายเท้ายังไม่ทันแตะถึงพื้น ก็เข่าอ่อนล้มกลับลงไปบน

เตียง

ช่องว่างของเท้าบวมปูดจนนีรชาขมวดคิ้วต่อเนื่อง

“เป็นอะไรหรือ ลุกไม่ขึ้นใช่ไหม” ภัสกรณ์หัวเราะชอบใจ รีบ อ้มนีรชาเข้าห้องอาบน้ำไป

อ่างอาบน้ำที่กว้างขวางสะดวกสบายเป็นพิเศษ มีฟังก์ชั่นนวด ตัว น้ำที่ไหลลงมาอย่างนุ่มนวลค่อยๆชำระล้างร่างกาย ทำให้ ความเหนื่อยล้าของเมื่อเช้าและเมื่อคืนค่อยๆจางหายไป

นีรชาหมดแรงจริงๆ นอนแช่น้ำอยู่ในอ่างอย่างขี้เกียจ

ภัสกรณ์ถูไปทั่วตัวของเธอด้วยมืออันใหญ่แต่อ่อนนุ่มและมี พละกำลัง บรรจงอาบน้ำให้เธอ
บอกว่าอาบน้ำก็คืออาบน้ำ ไม่ได้สวมลามเธอแต่อย่างใด เขาตั้งใจทําความสะอาดโดยเฉพาะบางส่วนของร่างกายนีรช าที่เขาบรรจงช่วยเธอทำความสะอาดชนิดที่ว่าล้างแล้วล้างอีก ด้วยความใส่ใจ

“โอ๊ะ…” นีรชาใช้มือขวางมือใหญ่ๆของภัสกรณ์เอาไว้ ไม่ ให้เขาแตะต้องตรงนั้น

* อายทำไมล่ะ” ภัสกรณ์พูดเล่นเสียงต่ำๆ ดึงมือของนีรช าออกอย่างสุภาพ เอาร่างของตัวเองบังเธอไว้ บรรจงจูบลง

หว่างคิ้วเธออย่างทะนุถนอม

นีรชารีบอาบน้ำให้เสร็จ แล้วโทรบอกพนักงานให้ไปเอา

เสื้อผ้าเธอที่ห้องมาให้หน่อย เธออยากจะไปหาจันทร์ฉาย

มือถือของเธอก็แบตหมด จันทร์ฉายติดต่อเธอไม่ได้ เป็น

ห่วงแย่แล้ว

ภัสกรณ์เหมือนกับหนังวัว ตามติดนีรชา “น้ำ ให้ฉันไปหา

จันทร์ฉายกับคุณด้วยนะ เราจะได้ประกาศความสัมพันธ์กัน

“ไม่ดีกว่าคะ ฉันขอบอกเขาก่อนดีกว่า ถ้าคุณออกไปกับ

ฉันเลย ฉันกลัวว่าจันทร์ฉายจะตกใจ” นีรชาปฏิเสธคำขอร้องของสกรณ์

สารก็ไม่กล้าดื้อต่อ ทั้งหมดก็แค่ระยะเวลาทดลองเพียง

1 เดือน หากมีชาไม่มีความสุข ฝันของเขาคงสลายแม่

ค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า นีรชารู้สึกว่าตัวเอวปวดร้าวไปหมด เมื่อคืนและเมื่อเข้าหลายรอบเหลือเกิน ขนาดironman คงรับไม่ไหวเหมือนกัน เธอเดินสโลสเหลอย่างช้าๆไปทาง ห้องจันทร์ฉาย

หิมะบนพื้นชั้นล่าง ไม่รู้ใครเอามาปั้นเป็นตุ๊กตาหิมะที่สวย

มาก เอาลูกวอลนัทเม็ดมาติดเป็นตา เอาผ้าปิดปากสีแดง มาคิดเป็นปาก ดูแล้วอดขำไม่ได้

คนกลุ่มนึงล้อมรอบที่ตุ๊กตาตัวนั้น ทั้งสองตาของเธอมอง แล้วมองอีก

สองตาเธอเจอเรื่องไม่ดีซะแล้ว เธอเห็นวยืนรวมกลุ่มกับ ผู้คนเหล่านั้นที่กำลังมองดูตุ๊กตาหิมะอยู่ พอเห็นนิรชาเข้า ในใจรีบโพล่งออกมา “แก…นั่งนิรชา หยุดเดี๋ยวนี้นะ

เห็นอย่างนั้น นรชาหน้าแดงขันทันที เมื่อวานยาที่ใส่ ในเหล้าจะต้องเป็นฝีมือวีวี่แน่ๆ ถ้างั้นเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับภัสกรณ์ เธอจะต้องรู้แน่ๆ

นีรชารีบก้าวเท้า อยากจะหนีเธอไปให้ไกล

แต่ไม่ทันเสียแล้ว วีวี่ เข้ามาขวางทางเธอ ไม่เพียงแค่นั้น

วีวี่ยังหันกลับไปทางกลุ่มคนที่ดูตุ๊กตาหิมะอยู่ ตะโกนออกไป

ว่า “ทุกคนมาดูเร็ว นี่คือคนชั้นต่ำที่มายั่วแฟนของฉันเมื่อ

คืน”

ตายล่ะ ประเด็นฉาวโฉ่ซะขนาดนี้ คนกลุ่มนั้นพากันหันมา มองทางนีรชา สายตาทุกคู่ส่องเป็นประกายมาทางเธอ ผู้

หญิงสองคนแย่งผู้ชายกัน ดูแล้วเรื่องนี้น่าจะสนุก

เห็นท่าทางนีรชาเดินสโลสเล อยากจะไปแต่ก็ไปได้ไม่เร็ว นัก วีวี่ก็รู้ถึงสาเหตุแล้ว เมื่อคืนนีรชากับภัสกรณ์คงxxกัน ที่ เมื่อก่อนเธอก็เคยโดนแบบนี้เหมือนกัน

วีวี่ส่งสายตาชั่วร้ายปนอิจฉาลึกถึงข้างใน แต่อย่างไรซะวีวี่ ก็ไม่เกี่ยวแล้ว เธอถูกภัสกรณ์เขี่ยทิ้งไปแล้ว เธอไม่มีความ

หมายอะไรแล้ว

สองมือเท้าสะเอว มาทางเธอ พูดกับคนกลุ่มนั้นว่า

“พวกคุณดูนังผู้หญิงคนนี้ แม้แต่เดินยังจะเดินไม่ไหวเลย พวกคุณรู้ ไหมว่าทำไม เพราะว่าเมื่อคืนเธอนอนกับผู้ชายของฉัน สภาพเธออย่างนี้ ก็เพราะเมื่อคืนเธอxxมากไปไง ล่ะ มากจนกระทั่งจะเดินยังเดินไม่ไหวเลย

วีวี่พูดมากเกินไปแล้ว คนในกลุ่มเหล่านั้นมีเด็กผู้หญิงรวม อยู่ด้วยล้วนพากันหน้าแดง แต่ว่าต่างก็อยากรู้อยากเห็นดัง นั้นไม่เพียงแต่ไม่เดินจากไป กลับล้อมวงให้นีรชากับวีวี่มาอยู่ ด้วยกัน

วีวี่เห็นกลุ่มคนต่างดูคึกคัก ยิ่งได้ใจ

กล่าวเสียงดังว่า “ทุกคนตัดสินดู เมื่อคืนเดิมฉันแช่น้ำร้อน อยู่กับแฟนฉัน ต่อมาผู้หญิงคนนี้ถอดเสื้อผ้าออกหมด ถือ

โอกาสตอนฉันออกไปหยิบของ อ่อยผู้ชายของฉัน”

ผู้คนต่างซุบซิบกันใหญ่ บ้างก็ชี้ไปทางนีรชา ผู้หญิงคนนี้ หน้าไม่อายจริงๆ เมื่อวานภัสกรณ์ตกลงไปกับวีวี่ ใครๆก็รู้ดัง

นั้นยิ่งมั่นใจว่าวีวี่เป็นฝ่ายถูก

ถ้าอย่างนั้นนีรชา ก็เป็นฝ่ายแย่งแฟนคนอื่นนะสิ พวกเขา ลงความเห็นว่าผู้หญิงชั้นต่ำที่เป็นฝ่ายผิด

นีรชาโกรธจนสั่นไปหมดทั้งตัว “ไหนเธอลองบอกมาว่า เธอใส่ยาลงไปในเหล้า ทำร้ายฉัน…” พูดยังไม่ทันจบ ก็พูด

ไม่ออกแล้ว
ขึ้นพูดอีก ก็เหมือนสารภาพกับพวกเขา ว่าตัวเองเมื่อคืน อยู่กับภัสกรณ์จริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นสภาพเธอในตอนนี้ก็เดินไม่ ไหว ยิ่งทำให้คำพูดของวีวี่มีน้ำหนักมากขึ้น

นีรซาโกรธจนน้ำตาไหลออกมา เพราะสายตาที่ดูถูกและ เยาะเย้ยของผู้คนที่ยืนต่อหน้า เธอได้แต่จ้องเขม้งที่ วีวี่

วีวี่ยิ่งได้ใจ “มองฉันทำไม เมื่อคืนเธอไม่ได้มีความสุขหรือ อัยยะ เธอดูขาตัวเอง อ่อนปวกเปียกเดินไม่ไหว เห็นชัด ว่าเมื่อคืนคงจะถึงสวรรค์จนนับไม่ถ้วน ทำเป็นแต่งตัวดีสะอาด สะอ้าน อัยกระจอกเอ๊ย”

“ดูผู้หญิงคนนี้สิโดดเดี่ยวเดียวดาย คิดไม่ถึงว่าจะทำเรื่อง

อย่างนี้ลงไปได้”

“ใช่ๆ ไม่น่าเชื่อเลยอะ เดี๋ยวนี้คนชั้นต่ำหน้าด้านนับวันยิ่ง มากขึ้น แย่งผู้ชายไปต่อหน้าต่อตาเลยอะ

กลุ่มคนที่ล้อมรอบเธอเริ่มกระซิบกระซาบกันไปใหญ่ วิพากษ์วิจารณ์เธอต่างๆนานา บ้างเยาะเย้ย ดูถูก เหยียด หยามเต็มไปหมด ใบหน้าของนิรชาขาวซีด เธอไม่รู้จะ อธิบายยังไง ต่างคนต่างพูดอธิบายไปก็เท่านั้น

ทันใดนั้นกลุ่มคนถูกแยกออก ร่างกำยำของภัสกรณ์ฝ่าฝูงชนเข้ามาอย่างไม่แยแส รีบเดินเข้ามายืนข้างๆนีรชา ดึงเธอ เข้ามาในอ้อมแขนของเขา ท่าทีของเขาแสดงออกถึงการ ปกป้องของรักของหวง นัยน์ตาดำลึกคู่นั้นกวาดตามองผู้คนที่ มองอยู่รอบๆ น้ำเสียงต่ำแต่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

“เธอเป็นแฟนของฉัน ใครกล้าพูดว่าคนชั้นต่ำอีก ถือว่า เป็นศัตรูของฉันและบริษัทนี้ด้วย”

ทั้งหมดเงียบกริบ

นีรชาได้แต่มองภัสกรณ์ตาปริบๆ ไม่อาจละสายตาจากเขา

ได้ ทุกคนต่างยืนอึ้งตะลึงงัน

” เห็นภัสกรณ์ปรากฏตัวต่อหน้า วีวี่ตกใจ

“แทนคะ….คือฉัน… จนพูดติดๆขัดๆ ท่าที่เหนือกว่าเมื่อสักครู่จางหายไปหมดปาก

สั่นคิดหาคำพูดอธิบายไม่ได้

“เจี๊ยะ” วีวี่ถูกตบเข้าที่ใบหน้า ภัสกรณ์สายตาจ้องมอง

ใบหน้าวีวี่อย่างเย็นชา น้ำเสียงน่ากลัวดังปิศาจจากนรก

“ออกไป คราวหลังอย่าให้ฉันเห็นเธอในเมืองนี้อีกไม่ อย่างนั้นละก็เธอตายแน่”

นีรชาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าภัสกรณ์จะออกหน้าปกป้องเธอขนาดนี้ ประกาศเสียงดังว่าเธอเป็นแฟนของเขา

น้ำตาไหลออกมาทันที หัวใจชุ่มชื่นหายกังวล

นีรชาสเบิกตาโตมองภัสกรณ์ ภัสกรณ์ยกมือขึ้นปาดน้ำตา

บนใบหน้าเธอ โค้งตัวลงจูบอย่างดูดดื่มลงที่ปาก

เป็นครั้งแรกที่นีรชารู้สึกว่าความรุนแรงของเขาช่างหวานซึ้ง

ซะจริง

เธอประทับใจมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ