ตอนที่ 103 ให้นมให้ลูก

ตอนที่ 103 ให้นมให้ลูก

ทันใดนั้น เหมือนกับมีกระแสจิต นีรชาได้ยินเสียงทารก ร้องไห้เสียงดังใสแจ๋วอยู่สักพักหนึ่ง ดูเหมือนว่าน้องปาลกำลัง ร้องไห้อยู่ข้างล่าง

* ภัสกรณ์ ! คุณมันโหดร้ายป่าเถื่อน ! ลูกของคุณร้องไห้อยู่ ข้างล่าง ! คุณยังมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนี้ ! ” ไม่รู้ทำไม เสียง ร้องไห้ของน้องปาลทำให้นีรชาเจ็บปวดใจอยู่สักพัก รีบผลัก ภัสกรณ์สุดกําลัง

ปาลเป็นลูกแท้ๆของภัสกรณ์ ได้ยินว่าปาลร้องไห้อยู่ ภัสกรณ์

รีบหยุดแล้วเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

เหมือนจะใช่ ! ข้างล่างนั้นมีเสียงเด็กร้องไห้จริงๆ ! แต่ว่า เสียงร้องไห้นี้เบามาก ไม่ตั้งใจฟังก็จะไม่ได้ยินเลย ห้องนี้เก็บ เสียงได้ดีจริงๆเลย

ภัสกรณ์มองหน้านีรชาอย่างแปลกใจ หูของผู้หญิงนี้ไวจริงๆ !

แล้วน้องปาลเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ? แม่นมกำลังดูแลอยู่ ไม่ใช่เหรอ ? ทำไมร้องไห้หนักขนาดนี้ ? ภัสกรณ์สงสารลูกรีบพลิกตัวออกมาจากนีรชาแล้วนั่ง หยิบกางเกงมาสวม

“ วันนี้ปล่อยคุณไปก่อน ! อีกสักพักจะกลับมาจัดการคุณ ! ” ภัสกรณ์มองนีรชาด้วยสายตาชั่วร้าย แล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง

นีรชาหาเข็มกลัดสองสามตัวบนโต๊ะในห้องทำงาน กลัดไปที่ รูที่ถูกฉีกขาดของกระโปรง ก็รีบร้อนลงไปข้างล่างด้วยเหมือน

กัน

ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกของภัสกรณ์กับผู้หญิงคนอื่น แต่นีรชาก็ไม่ เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมถึงเป็นห่วงเด็กคนนี้เป็นพิเศษ

อาจจะเป็นเพราะว่าเด็กคนนี้มีวาสนากับตัวเองก็ได้ ! เจอหน้า ครั้งแรกก็ชอบเขาเข้าแล้ว ! บางทีอาจจะคิดถึงลูกสาวของตัว เองมากไป ! นีรชาได้แต่อธิบายความรู้สึกของตัวเองแบบนี้

– ป้าฉาย ป้ามาทำอะไรตรงนี้ ? แม่นมล่ะ ? ” ภัสกรณ์ลงไป ข้างล่างก็เห็นป้าฉายกับคนรับใช้อีกสองคนกำลังปลอบลูก อย่างสุดชีวิต และก็ไม่เห็นแม่นม

คนรับใช้คนหนึ่งที่ถือขวดนมพูดว่า : “ คุณชาย แม่นมมีธุระ ด่วนออกไปได้สักพักแล้ว คุณชายน้อยอาจจะหิวแล้ว ! ”
รีบพลิกตัวออกมาจากนีรชาแล้วนั่ง หยิบกางเกงมาสวม

“ วันนี้ปล่อยคุณไปก่อน ! อีกสักพักจะกลับมาจัดการคุณ ! ” ภัสกรณ์มองนีรชาด้วยสายตาชั่วร้าย แล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง

นีรชาหาเข็มกลัดสองสามตัวบนโต๊ะในห้องทำงาน กลัดไปที่ รูที่ถูกฉีกขาดของกระโปรง ก็รีบร้อนลงไปข้างล่างด้วยเหมือน

กัน

ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกของภัสกรณ์กับผู้หญิงคนอื่น แต่นีรชาก็ไม่ เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมถึงเป็นห่วงเด็กคนนี้เป็นพิเศษ

อาจจะเป็นเพราะว่าเด็กคนนี้มีวาสนากับตัวเองก็ได้ ! เจอหน้า ครั้งแรกก็ชอบเขาเข้าแล้ว ! บางทีอาจจะคิดถึงลูกสาวของตัว เองมากไป ! นีรชาได้แต่อธิบายความรู้สึกของตัวเองแบบนี้

– ป้าฉาย ป้ามาทำอะไรตรงนี้ ? แม่นมล่ะ ? ” ภัสกรณ์ลงไป ข้างล่างก็เห็นป้าฉายกับคนรับใช้อีกสองคนกำลังปลอบลูก อย่างสุดชีวิต และก็ไม่เห็นแม่นม

คนรับใช้คนหนึ่งที่ถือขวดนมพูดว่า : “ คุณชาย แม่นมมีธุระ ด่วนออกไปได้สักพักแล้ว คุณชายน้อยอาจจะหิวแล้ว ! “มานี่ ให้ฉันลองหน่อย ! ”

ภัสกรณ์คิดว่านีรชาจะใช้ขวดนมป้อนนมให้กับปาล มองเธอ ด้วยสายตาน่ารำคาญ : “ ป้อนไม่ได้หรอก ! เมื่อสักครู่พวกเรา ลองป้อนแล้ว !”

นีรชาก้มลงมองหน้าเด็กน้อยที่ร้องเสียงดังแว้แว้ หน้าน้อยๆ ขาวๆเนียนๆเริ่มแดง หางตามีน้ำตาคลออยู่ ดูแล้วทั้งน่ารักและ น่าสงสาร นีรชารู้สึกปวดใจ

พูดกับภัสกรณ์เบาๆ : “ฉันเพิ่งจะคลอดลูกไม่นาน ยังพอมี

น้ำนมอยู่ ให้ฉันลองดูหน่อยนะ ! ”

ภัสกรณ์ตกใจทําตาโต : “ คุณมีน้ำนม ? ” ไม่น่าล่ะนีรชาผอม ขนาดนี้ หน้าอกยังแน่นอยู่เลย ! ที่แท้ก็มีน้ำนม

ยอมส่งลูกให้อยู่ในอ้อมอกนีรชาอย่างโดยดี ภัสกรณ์ตวาด

เบาๆใส่คนรับใช้พวกนั้น : “ ออกไปให้หมด ! ”

“ นีรชา คุณจะไปไหน ? ”

‘ฉันไปป้อนนมในห้องข้างบน ” นีรชามองภัสกรณ์ หรือว่าจะ

ให้ฉันป้อนนมที่ห้องรับแขกเหรอ ?
“ ป้อนตรงนี้แหละ ! ” ภัสกรณ์เริ่มออกคำสั่งนีรชาอีก

นีชาไม่สนใจภัสกรณ์แม้แต่น้อย เดินขึ้นไปข้างบน ภัสกรณ์ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินตามขึ้นไปข้างบน

“คุณอย่าตามฉันมา! ฉันป้อนนมเสร็จจะอุ้มลูกน้อยลงมาข้าง ล่าง ! นีรชาก็ไม่หวังว่าตอนที่เธอป้อนนม ภัสกรณ์จะอยู่ข้างๆ มองเธอ สายตาของเขาคู่นั้น แค่เธอคิดก็รู้สึกกลัวจนเขินอาย แล้ว

” ถ้าคุณอุ้มลูกของผมหนีไปจะทำยังไง ? ผมจำเป็นต้องเฝ้า คุณอยู่ข้างๆไม่ให้คลาดสายตา ! เหตุผลของภัสกรณ์นั้นดี

มาก

นีรชาไม่มีอารมณ์จะคุยกับเขา เจ้าเด็กน้อยดูเหมือนรู้ว่าจะ มีคนป้อนนมให้เขา หน้าน้อยๆหันเข้าไปในอ้อมกอดเธอโดย อัตโนมัติ ปากเล็กๆก็หันไปทางเต้านมเธอด้วย

ทันใดนั้นหัวใจของนีรชาก็อบอุ่นเหมือนน้ำในชายหาดฤดู ใบไม้ผลิอย่างนั้น จูบลงบนหัวของเจ้าตัวเล็กอย่างรักและ เอ็นดู รีบเดินขึ้นไปข้างบน

เห็นนีรชาใช้สายตาอ่อนโอนมองเจ้าปาล ทั้งจูบเขาเบาๆ ภัส กรณ์ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที มีความสุขมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน แม่กำลังป้อนนมลูก พ่อช่วยอยู่

ข้างๆ

แต่น่าเสียดายจริงๆ ถ้าหากว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของของเขากับ นีรชาก็คงจะดีกว่านี้ ! ภัสกรณ์นึกเสียดาย

ภัสกร ตามไปถึงหน้าประตู เตรียมจะเข้าไปในห้อง เสียงดัง “ ปัง ” นีรชาล็อคประตูจากด้านในแล้ว !

ในมือของนีรชาอุ้มเด็กอยู่ ภัสกรณ์กลัวว่าจะโดนลูก ไม่กล้า ใช้แรงผลักประตู นีรชาได้โอกาสเหมาะจึงล็อคประตูจากด้าน

ใน!

หลังจากที่ล็อคภัสกรณ์ไว้ด้านนอก นีรชาก็ถอนหายใจ ใน ที่สุดก็ป้อนนมให้เด็กอย่างสบายใจแล้ว !

เจ้าตัวเล็กกินนมอย่างเอร็ดอร่อย คงจะหิวมากสินะ ปากเล็ก ดูดไม่หยุด จนจะกลืนไม่ทันแล้ว นีรชายิ้ม แล้วใช้มือลูบหัวเจ้า ตัวเล็กเบาๆ : “ เจ้าเด็กน้อย กินช้าๆ นมยังมีเยอะ ไม่ต้องรีบ เด็กดี “

ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะเข้าใจที่นีรชาพูด แล้วกินช้าลงจริงๆ
มองหน้าเล็กๆที่เงียบสงบ ดวงตาของนีรชาชุ่มขึ้นมาทันใด ในใจของเธอก็มีความรักของความเป็นแม่ผุดขึ้นมาทันที มี ความกล้า อยากจะขโมยเด็กคนนี้ไป !

แน่นอน มันเป็นไปไม่ได้ เจ้าปาลเป็นสายเลือดของบ้านหมื่น สา มีสายตาหลายคู่จับจ้องอยู่ เธอจะขโมยเด็กคนนี้ไปได้ยัง

ไง ?

ในใจของของนีรชาทั้งมีความสุขและพอใจมาก ทั้งขมขื่น และเศร้าใจ ถ้าหากลูกสาวของตัวเองยังมีชีวิตอยู่ คงจะน่ารัก แบบเจ้าปาลแน่เลย ?

* แกร็ก ! ” ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ! ภัสกรณ์เดินเข้ามา

นีรชาตกใจ ! อยากตะโกนร้องเสียงดัง ก็กลัวจะทำให้เด็กที่

อยู่ในอกตกใจไปด้วย ได้แต่ลดเสียงพูดเบาๆ : “ คุณเข้ามาได้ ยังไง ! ” เธอก็ล็อคประตูจากด้านในแล้วนะ!

ภัสกรณ์ยักคิ้ว ชูกุญแจในมือ : “ นี่คือบ้านของผม คุณยัง

อยากจะล็อคผมไม่ให้เข้ามา ?

ดวงตาของภัสกรณ์หันมองไปทางลูกโดยอัตโนมัติ

นีรชาเขินจนหน้าแดง
รีบดึงเสื้อผ้าขึ้นมา อยากจะปิดตรงหน้าอก

สุดท้ายเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอกไม่ยอม เสื้อผ้าดึงขึ้นสูงแล้ว ทำให้เขากินนมไม่ค่อยสะดวกเจ้าตัวเล็กจึงส่งเสียงร้องครวญ ครางไม่พอใจ

นีรชาสงสารและเอ็นดู รีบดึงเสื้อผ้าต่ำลง

สายตาทั้งสองข้างของภัสกรณ์จ้องไปที่ปากเล็กๆของลูกที่ กำลังดูดนมไม่หยุด