ตอนที่178 อย่างนี้ดีแล้ว

ตอนที่178 อย่างนี้ดีแล้ว

“ผู้หญิงโง่! เธอทำอะไรน่ะ! จะให้ แก้วหูฉันแตกรึยังไง!” ที่ปลายสาย นั้นเป็นเสียงกัดฟันของภัสกรณ์

แค่เพียงคำพูดประโยคสั้นๆ แต่ กลับเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ ที่พัดเอาความหนาวเย็นของ ทะเลสาบเข้ามา ความบาดหมาง และความหมางเมินระหว่างนีรชา และภัสกรณ์ก็ได้มลายหายไปสิ้น ภัสกรณ์ผู้เย่อหยิ่งได้กลับมาแล้ว

เขาดูเหมือนจะฆ่าเธอ เหมือนจะ ดุร้าย แต่เขาก็มีอ้อมกอดอันอบอุ่น และรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ให้กับเธอ เสมอ

อะฮ่ม! ความจริงแล้วโทรศัพท์ไม่ ได้เสียหายอะไร ภัสกรณ์เพียงแค่ ต้องการเงียบเพื่อแกล้งเธอก็ เท่านั้น นีรชาตกใจ รีบแก้ตัว “โอ๊ะ! ฉันคิดว่าโทรศัพท์มันเสีย…. ฉัน ขอโทษค่ะ….”

หลังจากอธิบายเสร็จ นีรชาก็ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไป ภัสกรณ์ก็ นิ่งเงียบเช่นกัน

ความรู้สึกเฉยเมยและห่างเหิน เริ่มกลับเข้ามา ช่างห่างไกลกัน เหลือเกิน ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลม หายใจ แต่เหมือนถูกกางกั้นไว้ด้วย ภูเขาทั้งลูก

ทั้งสองคนไม่มีใครพูดจา แต่ก็ ไม่มีใครวางสาย

ภัสกรณ์นี่หมายความว่ายังไงกัน นีรชารู้สึกร้อนที่ใบหน้าเล็กน้อยปน กับความรู้สึกคับข้องใจ เธอสูด หายใจลึกๆแล้วพูดออกไปเบาๆ “ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะคะ ราตรี สวัสดิ์ค่ะ”

นีรชาเจ็บที่เปลือกตาเล็กน้อย เธอยื่นมือออกกำลังจะกดวางสาย ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงภัสกรณ์ดัง มาจากในโทรศัพท์ “เดี๋ยวก่อน!”

“คะ?” นีรชากลั้นหายใจ “ปาลร้อง อยากจะเล่นกับเธอตลอดเวลา พรุ่งนี้ ถ้าเธอสะดวก ช่วยพาเขา ออกไปเที่ยวด้วยกันได้ไหม” เสียง ของภัสกรณ์เบามาก เธอฟัง แทบจะไม่รู้ว่าเขารู้สึกเช่นไร

เอ่อ พาปาลออกไปเที่ยวอย่างนั้น รึ นีรชาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังไม่ได้ พูดอะไร

ภัสกรณ์จึงพูดต่อไป “ไม่ต้องห่วง หรอก ผมไม่ได้ไปด้วย”

“อ๋อ…อย่างนั้นเอง…ถ้าอย่างนั้น ก็ได้ค่ะ” นีรชาตกปากรับคำอย่าง รวดเร็ว เธอเองก็ไม่รู้ว่าที่ทำอย่าง นั้นเพื่อปกปิดซ่อนความรู้สึกผิด หวังเล็กๆในใจเธอหรือเพราะว่าดี ใจที่ภัสกรณ์ไม่ได้ไปด้วยกันแน่

อารมณ์ความรู้สึกของนีรชาค่อน ข้างซับซ้อน…

“อย่างนั้นฉันวางแล้วนะคะ ราตรี สวัสดิ์ค่ะ” เสียงในโทรศัพท์เงียบ ไปจนทำให้นีรชารู้สึกเหมือน หายใจไม่ออก เธอต้องการจบการ สนทนาครั้งนี้โดยเร็ว

พอพูดจบ เธอก็หยุดนิ่ง รอให้ภัส

กรณ์ตอบ ทว่าคู่สนทนา นิ่งเงียบไปอยู่นาน หลังจากนั้นก็กลายเป็นเสียงดัง เหมือนสายสัญญาณไม่ว่าง

ที่แท้ เขาวางสายไปแล้ว

ตั้งแต่รู้จักกันมาหลายปี นี่เป็นครั้ง แรกที่ภัสกรณ์วางสายโทรศัพท์เธอ ก่อน

นีรชาสูดลมหายใจและกำ โทรศัพท์ไว้ในมือ มองไปที่หน้าจอ โทรศัพท์ที่กลายเป็นสีดำ เธอรู้สึก ถึงความเจ็บปวดในหัวใจได้แผ่ กระจายไปถึงปลายนิ้ว

เธอนอนพลิกตัวไปมาทั้งคืน เช้า ตรู่ก็ตื่นขึ้นมา ที่ใต้ตามีรอยดำใหญ่ ทั้งสองข้าง

นีรชาใช้คอนซีลเลอร์เล็กน้อย ปกปิดรอยดำเอาไว้ แต่ก็ไม่ สามารถปิดได้มิด เธอคิดว่าพอดี กว่า เพราะเธอต้องการไปเล่นกับ เด็กน้อย เธอจึงไม่แต่งหน้าเลย เธอสวมใส่รองเท้าผ้าใบธรรรมดาๆ คู่หนึ่งเท่านั้น

ช่างมันเถอะ เธอปวดหัวกับความ สัมพันธ์ครั้งนี้มาตลอดไม่ใช่รึ ตอน นี้ก็เราก็เลิกกันแล้ว เธอจะมามัว เสียใจอยู่ทำไมกัน

นีรชา เธออย่าผิดซ้ำซาก! เธอ พยายามเตือนสติตัวเองซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เมื่อใกล้จะถึงคฤหาสน์ของ บ้านหมื่นสา สติที่เธอเตรียมมาก็ ลดน้อยลงเหลืออยู่เพียงสิบ เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

เธอได้โทรยืนยันล่วงหน้าแล้ว ว่า จะมาถึงเวลา 9 โมง ดังนั้น เมื่อเธอ ลงจากแท๊กซี่ เธอก็เห็นปาลยืนรอ เธออยู่ที่หน้าประตูใหญ่

ยืนถัดจากปาลไปก็คือน้าแข เธอ ไม่เห็นว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย

“ปาล!” เมื่อเห็นปาล ความเศร้า เสียใจของนีรชาก็หายเป็นปลิด ทิ้ง เธอยิ้มและวิ่งเข้าไปหาเขา กอดและอุ้มเขาขึ้นมา เธออุ้มเขา หมุนไปรอบแล้วกอดเขาไว้แน่นใน อ้อมอก

ชายร่างเล็กหัวเราะ ดวงตาทั้งคู่ สุกใสราวกับน้ำบริสุทธิ์ รอยยิ้มเขา เผยให้เห็นลักยิ้มเล็กๆที่มุมปากทั้ง สองข้าง เขาเงยหน้าขึ้นมองนีรชา ยืดคอขึ้นและจูบที่ใบหน้าของเธอ “น้านีรชา ผมคิดถึงน้าครับ!”

จมูกของนีรชารับรู้ได้ถึงกลิ่นไอ ความหอมหวานของน้ำนม นี่ช่าง เป็นกลิ่นแห่งสวรรค์โดยแท้

นีรชากอดเขาไว้ ดวงตาเต็มไป ด้วยรอยยิ้ม เธอจูบไปที่จมูกน้อยๆ ของเขา “น้าก็คิดถึงหนูเหมือนกัน

จ้ะ”

น้าแขเดินเข้ามาด้วยความยิ้ม แย้ม ยื่นกระเป๋าเป้ใบหนึ่งให้นีรชา “คุณนีรชาคะ ในนี้มีกระติกน้ำและ กล่องผลไม้ของคุณหนูปาลค่ะ ยัง มีทิชชู่เปียกและของเล่นเล็กๆอีก ด้วย คุณพาคุณหนูปาลไปเที่ยว อาจจำเป็นต้องใช้สิ่งของเหล่านี้ ค่ะ”

นีรชาอมยิ้มแล้วรับกระเป๋ามา “น้า แขละเอียดรอบคอบจังเลยค่ะ!”

น้าแขหันกลับไปมองทางหลัง บ้าน เธอหัวเราะและพูดกับนีรชาว่า “ของพวกนี้คุณนภนัยเป็นคนตระ เตรียมไว้ให้ค่ะ”

นภนัย วันนี้เธอก็มาอย่างนั้น ตอนนี้คงอยู่กับภัสกรณ์ รีเปล่า

นีรชารู้สึกอึดอัดใจ ไม่ต้องการอยู่ ตรงนั้นอีกต่อไป

เธอจูงมือปาลไว้และเตรียมตัวที่ จะกล่าวลาน้าแข “น้านีรชาครับ น้า ช่วยให้คุณพ่อผมกับน้านภนัยไม่ ต้องคบกันได้ไหมครับ ผมไม่ชอบ น้านภนัยครับ!”

นีรชามองดูปาลอย่างกลืนไม่เข้า คายไม่ออก และบีบไปที่จมูกน้อย ของเขา “นี่ เรื่องนี้น่ะ น้าทำให้ปาล ไม่ได้หรอกนะ! ปาลมีความคิดเห็น อย่างไร ปาลควรบอกกับคุณพ่อ ด้วยตัวเองนะคะ ดีไหม”

ปาลกระพริบตา และมีน้ำเสียงผิด หวัง “ช่างเถอะครับ พ่อก็คงจะ ไม่รับปากผมอยู่ดี น้านีรชา เราไป กันเถอะครับ!”

นีรชาพยักหน้า จูงมือเล็กๆของ เขาเดินไป ทันใดน้าแขก็ตะโกน ตามมาว่า “คุณนีรชาคะ คุณภัส กรณ์และคุณนภนัยกำลังเดินมาค่ะ คุณจะอยู่รอทักทายพวกเขาไหม คะ” นีรชาหันกลับไปมอง เห็นภัสกรณ์ และนภนัยกำลังเดินมาทางนี้ นภ นัยควงแขนภัสกรณ์ยิ้มหัวเราะ อย่างเริงร่า

นีรชามองด้วยหางตา ต้องการ บอกกับน้าแขว่าไม่ต้องหรอก นภ นัยก็กระตือรือล้นหยุดเธอเอาไว้ “นีรชา เธอมาด้วย ทำไมไม่เข้าไป นั่งข้างในก่อนล่ะ เมื่อสักครู่ปาลรอ เธออยู่ที่หน้าประตู ตอนนี้เธอมา แล้ว เขาคงจะมีความสุขมากแน่ๆ”

ระหว่างที่นภนัยพูดอยู่นั้น พวก เขาก็เดินมาถึงนีรชาและปาลน้อย พอดี นภนัยพูดพลางก้มตัวลงตรงหน้า ปาลเพื่อหยอกล้อเขา “เจ้า ตัวน้อย ร้ายกาจนัก พอน้าคนใหม่ มา ก็ไม่สนใจน้ากับพ่อของเธอเลย นะ!”

ปาลปิดหน้าตัวเองแล้วถอยไป หนึ่งก้าว เขาซ่อนตัวอยู่หลังนีรชา “น้านภนัย ผมเจ็บจัง!”

นีรชาก้มลงไปมอง หน้าของปาล แดงก่ำ นภนัยหยอกเล่นแรงเกิน ไป!

ในใจเธอเต็มไปด้วยความไม่ พอใจ นีรชาไม่ได้สนใจคำกล่าว ทักทายจากนภนัยมากนัก เธอแค่ พยักหน้าเบาๆตอบรับเพียงเท่านั้น ดวงตาไม่แม้แต่จะชำเลืองมองภัส กรณ์

นภนัยควงแขนของภัสกรณ์แน่น ขึ้นยิ่งกว่าเดิม คงอดใจไม่ไหวแล้ว ที่จะไปอยู่บนตัวของเขา “ภัสกรณ์ คะ มีแขกมา ทำไมไม่กล่าวทักทาย หน่อยล่ะคะ”

ทั้งท่าทางและคำพูดของเธอ ทำ ราวกับเป็นนายหญิงของบ้าน ฟังดู ทั้งสนิทสนมคุ้นเคยและมั่นอก มั่นใจในตนเอง

น้ำเสียงที่สนิทสนมและความเข้า ถึงภัสกรณ์ ทำให้นีรชารู้ตัวว่าตน ไม่สามารถเปรียบเทียบอะไรกับ เธอได้ เธอ นภนัย นี่ล่ะแฟนตัวจริง ของภัสกรณ์

ภัสกรณ์เหลือบมองที่นภนัยครู หนึ่ง และชายหางตาคมกริบไปที่ นีรชา “คุณนีรชา พาเด็กไปเที่ยว ลำบากหน่อยนะครับ รบกวนด้วย นะ” ภัสกรณ์พูดหน้าตาเฉยและ กวาดตามองนีรชาอย่างรวดเร็ว

คุณนีรชา เขาเรียกฉันว่าคุณนีรชา

ทันทีที่ได้ยินนีรชารู้สึกอยากจะ หัวเราะ นี่คือครั้งแรกในรอบห้าปีที่ พบกันหลังจากที่แก้แค้นพวกเขา เธอควรเรียกเขาว่าท่านประธานภัส กรณ์ใหม

เป็นอย่างนี้ก็ดี ดีจริงๆ นีรชายิ้ม และเงยขึ้นมองหน้าภัสกรณ์ “ไม่ เป็นไรค่ะท่านประธานภัสกรณ์”