ตอนที่ 59 ฉีกหน้าเขา

ขอบคุณเทวดา ในที่สุดรถฉุกเฉินก็มาถึง!

ระพินทร์เปียกโชกไปทั้งตัวพาหมอฉุกเฉินตามเข้ามา อย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยเห็นภัสกรณ์กระวนกระวายเช่นนี้ มาก่อน ขู่เขาด้วยการข่มขู่บวกกับการขู่ขวัญ หารถตำรวจ ให้ขับเปิดทางให้ ในที่สุดก็ถึงจะอ้อมผ่านสายถนนที่ติดขัด มาได้

เห็นสีหน้าที่มืดมนของภัสกรณ์ ระพินทร์ก็ตกใจกลัวจนไม่ กล้าหายใจแรงออกมารีบโบกมือให้หมอนำตัวนี้รชาขึ้นรถ ฉุกเฉินไปในทันที

หมอสองคนเดินมายังข้างเตียง ล้วงเอาเครื่องฟังออก มาฟังเสียงการเต้นของหัวใจของนีรชา ทั้งยังใช้มือพลิก เปลือกตาของเธอตรวจดู พูดกับภัสกรณ์อย่างไม่เห็นว่า มีเรื่องร้ายแรงอะไร “ก็แค่เป็นไข้ธรรมดาทั่วไป ไปให้น้ำ เกลือหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว”

จริงๆนะ ก็แค่ไข้หวัดธรรมดาทั่วไป ยังทำสถานการณ์ให้ใหญ่โตถึงเพียงนี้ ทำให้พวกเขาต้องรีบฝ่าฝนที่ตกหนัก มากลางดึก เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำ หมอแอบกล่าวโทษอยู่ ในใจ เตรียมยืนมือออกไปยกตัวนี้รชาขึ้น

“หยุด!” ภัสกรณ์ก้าวเดียวก็เดินมาถึงด้านหน้าเตียง ใช้ ร่างกายขวางแขนทั้งสองข้างที่ยื่นออกมาของหมอเอาไว้ อย่าแตะต้องตัวเธอ ฉันทำเอง” ภัสกรณ์เอ่ยปากขึ้นอย่าง เย็นชา

“ไม่เป็นไร ก็แค่ไข้หวัดธรรมดา ไม่ต้องตกใจกลัวถึงขนาด นี้ ” หมอเข้าใจความหมายของภัสกรณ์ผิดไป พูดขึ้นอย่าง ไม่เห็นด้วยนัก

คิ้วทรงกระบี่ของภัสกรณ์ขมวดเข้าหากันแน่น บิดปกคอ เสื้อของหมอขึ้นมา เสียงที่ทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความโมโห ที่ทำให้คนใจสั่ง ไม่เป็นไร? ไข้ขึ้นสูงถึง 39 องศายังไม่ เป็นไร?! หากเธอความผิดพลาดอะไรขึ้นกับเธอ ผมจะ ทำให้คุณตายอย่างน่าเกลียดเลยคอยดู!”

หมอก็เคยได้ยินอำนาจของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปจำกัด ได้ยินคำพูดของภัสกรณ์แล้ว เหงื่อเย็นๆก็ผุด ออกมาทั้งทั้งร่ายกายในทันที รีบพยักหน้าอย่างรับคำ”ครับ ครับ พวกเราจะตั้งใจรักษาคุณหนูท่านนี้อย่าง แน่นอน ท่านประธานโปรดวางใจ”

พลางตอบ พลางมองไปยังนีรชาหลายรอบอย่างอดไม่ได้ ก็แค่เด็กผู้หญิงที่ธรรมดาๆคนหนึ่ง มากที่สุดก็คือหน้าตา สวยงามแลดูอ่อนโยนก็เท่านั้นเอง ทำไมถึงทำให้ท่าน ประธานหมื่นสาที่มีชื่อเสียงโด่งดังหลงใหลได้ถึงขนาดนี้? รสนิยมของคนรวย ช่างน่าแปลกจริงๆ

คงจะเป็นเพราะการโต้เถียงกันของทั้งสองคนเสียงดังจน ทำให้ตื่นขึ้น เธอลืมตาที่พร่ามัว มองไปยังคนมากมาย ที่ล้อมรอบอยู่หน้าเตียงอย่างเสื้อกาวน์ เธอแยกแยะ เสื้อกาวน์ออก หมอ! ทำไมถึงได้มีหมอมาที่บ้านล่ะ? เป็นเพ ราะภัสกรณ์จะแอบเอาลูกในท้องของเธอออกใช่หรือไม่?

นีรชาไข้ขึ้นจนในสมองเริ่มเลอะเลือน ได้ลืมเรื่องที่ตัวเอง เป็นไข้ไปเป็นที่แล้วร้อยแล้ว คิดเพียงแค่จะต้องปกป้องลูก ที่อยู่ในท้อง

ภัสกรณ์ยื่นแขนออกไปอุ้มเธอขึ้นมาจากเตียง “น้ำ พวก เราไปโรงพยาบาลกัน เธออดทนอีกนิดนะ”
“ไม่ ไม่ ฉันไม่ไปโรงพยาบาล ฉันไม่ไปโรงพยาบาล! นี่ คือลูกของฉัน ใครก็อย่าได้มาแตะต้อง!” นีรชาไข้ขึ้นจน สติสัมปชัญญะเริ่มขาดหาย พละกำลังในเวลานี้กลับเยอะ ผิดปกติ ดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิตในอ้อมแขนของภัสกรณ์

ภัสกรณ์ไม่กล้าใช้แรง กลัวจะทำให้เธอบาดเจ็บ ทำได้ เพียงพยายามปลอบเธออย่างเต็มที่ “เธอไม่สบาย ไปโรงพ ยายาลให้หมอตรวจดูสักหน่อย หายดีแล้วฉันจะพาเธอไป เที่ยวต่างประเทศ ดีไหม? เป็นเด็กดีนะ เชื่อฟังฉัน”

นีรชากลับฟังคำพูดของภัสกรณ์ไม่ชัดเจนเลยแม้แต่น้อย สนใจเพียงแค่ดิ้นรนขัดขืน สัญชาติญาณความเป็นแม่ที่ ทะลักออกมา ทำให้เธอดูเหมือนสุนัขป่าที่กำลังบ้าคลั่ง ภัส กรณ์ยังรู้สึกว่าจะรับมือไม่ไหวแล้ว ได้แต่รีบเร่งวิ่งไปทางที่ รถฉุกเฉินจอดอยู่

นีรชาเห็นรถฉุกเฉินที่อยู่ในสวน ก็ยิ่งแน่ใจว่าภัสกรณ์จะ ลากเธอไปโรงพยาบาลเพื่อเอาเด็กออก จึงพยายามใช้แรง ที่มีทั้งหมดในร่างกาย ยื่นเล็บมือออกมา ข่วนเข้าไปบนหน้า เขาอย่างแรง!
“แควก” ดูเหมือนจะได้ยินเสียงเล็บมือที่แหลมคบกรีด เข้าไปในเนื้อจนแตก บนใบหน้าของภัสกรณ์ มีรอยเลือด ลึกแถวหนึ่งขึ้นมาในทันที!

ระพินทร์ที่ตามมาอยู่ด้านข้างตกใจจนหน้าขาว ของใช้ ช่วงเข้าพักในโรงพยาบาลที่ถืออยู่ในมือก็ร่วงหล่นลงกับ พื้นในทันที! ดวงตาทั้งสองข้างของเข้าเบิกโพลงจนใหญ่ กว่ากระดิ่งสำริดเสียอีก เขามองดูภัสกรณ์กับนีรชาอย่างไม่ ขยับ

คราวนี้นีรชาตายแน่จริงๆ! ภัสกรณ์เป็นใคร เธอคัดค้าน เขาก็ช่าง แต่นึกไม่ถึงว่าจะกล้าข่วนหน้าของเขา! ภัสกรณ์ เป็นคนรักหน้าตามาตลอด นี่ต่อไปจะให้เขาออกจากบ้าน ได้อย่างไร? นีรชา เธอตายแน่! หนึ่งศพสองชีวิต! ขนาดระ พินทร์ก็ไม่กล้าดู