ตอนที่ 43 ทำเป็นน่าสงสาร

นิรชากัมหน้าลง น้ำเสียงที่เยอหยิ่งของภิรา ทำให้นีรชา รู้สึกเจ็บปวดมาก

สามปีก่อนหน้านี้ เธอยังเป็นคุณหนูของครอบครัวที่ร่ำรวย มีฐานะ แม้ว่าเธอจะเทียบไม่ได้เลยกับกิรา แต่ก็ต้องอยู่ใน การดูแลเอาใจใส่ของพ่อ แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอายุ เท่ากันสามารถทำร้ายเธอด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งเช่นนี้

“เงยหน้าขึ้นมาให้ฉันดูหน่อย” ถิราโช้เท้าสะกิดนีรชาที่ นั่งอยู่บนพื้น

นีรชากัดริมฝีปาก แน่น หน้าซีดเหมือนไม่มีเลือดไปหล่อ เลี้ยง เธอยังคงก้มหน้าและปล่อยให้ผมยาวปกคลุมใบหน้า ปี 58

“พี่ค่ะ ของเล่นชิ้นใหม่ของพี่ค่อนข้างอึดอัตโจ ไม่รู้เอาใจ คนเลยสักนิด” ถิราส่ายหัว แล้วหันไปพูดกับภัสกรณ์ ดวงตามีความรังเกียจแวบไป นั่งผู้หญิงคนนี้ แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้าที่จะไม่สนใจในคำพูดของฉัน

“พูดสิ เธอหูหนวกหรือเป็นใบ้กัน” ถิราทั้งเตะทั้งถีบไปที่ ขาของนีรชา และเตะซ้ำไปที่เดิมพอดี ทำให้นีรชาเจ็บจน คตตัว ในใจก็ทำได้เพียงแค่รู้สึกโกธร

การมีเงินมันใช่แบบนี้เหรอ สามารถเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของ คนอื่นได้แบบนี้เลยเหรอ เธอไม่ใช่สุนัขจรจัดถึงเตะเธอไป เตะเธอมาแบบนี้

เธอเงยหน้าขึ้น สายตาเย็นชาและดื้อรั้นของนีรชาก เผชิญหน้ากับรังสีความโกธรของถิรา

ถิราตกใจมาก ดวงตาของผู้หญิงคนนี้มันช่างสวยงาม เหลือเกิน ยิ่งไปกว่านั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในนั้น ซึ่งเธอ ไม่เคยเห็นมาก่อน

“แกชื่ออะไร แล้วรู้จักกับพี่ชายฉันได้อย่างไง ” ถิรากลบ เกลื่อนความประหลาดใจของตัวเอง

“ถิราอย่าสร้างปัญหาเลยหน่า” ภัสกรณ์เดินมาแล้วตบ ไหล่ของถิรา “นั่งเครื่องบินมาเหนื่อยแล้ว กลับขึ้นห้องไปพักผ่อนให้ดีๆ”

“พี่ค่ะ พี่เข้าข้างมันใช่ไหม ฉันกำลังถามเธออยู่นะ” นี้คือ ความคับข้องใจของถิรา เกิดอะไรขึ้นกับพี่ก่อนหน้านี้พี่เคย รักเธอมากที่สุด ไม่ว่าคนรักของพี่จะขายหน้าอย่างไร พี่ก็ ไม่เคยจะหยุดจะห้าม แต่วันนี้เพื่อผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ ทำไม พี่ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เธอคือถิรา น้องสาวแท้ๆของพี่นะ

ภัสกรณ์ไม่ได้ตอบอะไรถิรา แต่หันไปมองนีรชา แล้วพูด ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ฉันบอกให้คุณขึ้นไปบนห้อง ไม่ ได้ยินหรือไง” เขาพูดดวยเสียงที่เข้มและเย็นชาอย่างที่เคย เป็นมา

นีรชาค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นอย่างช้าๆด้วยความเจ็บปวด แต่ ความเจ็บปวดที่นิ้วเท้ามากกว่า รู้สึกจุกเสียดตรงท้องน้อย เหมือนโดนมีดกรีด เธอเดินโซซัดโซเซ คว้าจับขอบโต๊ะ

“รีบขึ้นไป ไม่ต้องทำตัวน่าสงสาร” ภัสกรณ์ตะคอกเสียง

ดัง
นีรชาพยายามพยุงร่างกายของเธอรู้สึกเจ็บตรงท้องน้อย เจ็บมาก ดูเหมือนโดนมีดกรีดจนเจ็บปวด ทันใดนั้นก็มีน้ำ เหลวๆ ไหลลงมาที่ต้นขา

เมื่อก้มลงไปดู นีรชาก็ป้อนปากตัวเองด้วยความตกใจ เลือด คือเลือด นี้คือเลือดสีแดงสดๆ ไหลลงมาที่ขาของเธอ

“เลือด พี่ค่ะ เธอตกเลือด” ถิราก็ร้องกรี๊ดออกมาด้วยความ ตกใจ

ใบหน้าของภัสกรณ์ขาวซีดด้วยความตกใจ รีบอุ้มนีรช าไปวางไว้บนโซฟาอย่างระมัดระวัง ไม่สนใจโซฟาสีขาว ราคาแพงที่จะเปื้อนเลือด คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน พูด ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นีรชา เธอเป็นอย่างไงบ้าง ไม่สบาย ตรงไหน ”

นีรชารู้สึกอ่อนเพลีย ค่อยๆหมดสติไป เธอเจ็บปวดเหลือ เกิน ไม่มีแม้แต่แรงที่จะตอบภัสกรณ์

ภัสกรณ์ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด “น้าปิ่น เรียกรถ พยาบาลเร็ว