ตอนที่ 40 ฝีมือโหดร้าย

นีรชากังวลตลอดทั้งเช้า หากความจริงถูกเปิดเผย เธอ ไม่รู้จะเผชิญหน้ากับคำดูถูกเหยียดหยามของเพื่อนร่วมชั้น ยังไง

เธอกำมือแน่น มองดูจุดด่างบนโต๊ะ ภัสกรณ์..ผู้ชายคนนี้ ทำให้ชีวิตของเธอยุ่งเหยิง!

“น้ำ ไปกินข้าวที่โรงอาหารกันนะ แกไม่มาเรียนเมื่อสอง วันก่อน โรงอาหารมีร้านใหม่ด้วยแหละ ต้มยำปลา อร่อยมัวกกก!!” นนทชาหัวใจพองโต รอคอยที่จะเจอนีรชา

“อ้อ…งั้นเหรอ” เธอค่อนข้างลำบากใจ เพราะภัสกรณ์สั่ง ให้เธอไปหาที่บริษัท เพื่อที่จะไปทานข้าวกับเขา แต่ความ จริงเธออยากอยู่ทานข้าวกับนนทชามากกว่า ไม่ได้มาเรียน หลายวัน อยากฟังเขาพูดถึงสิ่งใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นในมหาลัย

เป็นอะไรหรือเปล่า ช่วงนี้ดูแปลกๆ หรือว่าพ่อแกอาการแย่ลง?”นนทชาถามด้วยความเป็นห่วง

เห็นนนทชาเป็นห่วง นีรชาก็รู้สึกตื้นตัน

“ได้.ไว้เลิกเรียนแล้ว เราไปกินต้มยำปลากัน” เธอ พยายามข่มใจ

แอบไปที่ใต้บันได เพื่อโทรศัพท์หาภัสกรณ์

“ฮัลโหล คือว่า…เที่ยงนี้ฉันมีธุระ คงจะไปกินข้าวกับคุณได้ แล้ว”

“ธุระอะไร มันจะสำคัญไปกว่าการกินข้าวกับฉัน?” เสียง ของปลายสายฟังดูไม่พอใจเอาซะเลย

นีรชาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ ภัสกรณ์เป็นคนหัว รั้น ยิ่งเธอพูดมากเท่าไรก็ยิ่งถูกจับผิดมากเท่านั้น

“อาจารย์เรียกพบค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ จะเข้าเรียนแล้ว” นีรชารีบวางหู แล้วเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายขึ้นมาเต็มหน้าผาก
“ตูดๆๆๆ … เสียงโทรศัพท์ถูกตัดสายที่พึงดูอ้างว้างเปล่า เปลี่ยวกว่าทุกครั้ง

อัสกรณ์กระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ นิรชา…เธอวางสาย ใส่ฉัน ! เป็นครั้งที่สองแล้วนะ

“สุทินทร์ เตรียมรถ” โฟล์คสวาเกนสีดำาพุ่งออกไปข้างหน้า อย่างรวดเร็ว

“น้ำ แกรู้เรื่องนายวัชหรือยังค่ะ?นนกชากัดไอศกรีม พร้อมกับพูดขึ้นมา

“รัช ..ทำไมเหรอ?” นีรชาเริ่มเป็นกังวลจริงสิวันนี้เหมือน จะไม่เห็น ธีรวัชมาเข้าเรียน

“คืนวันหนึ่ง เขามาถามฉันเกี่ยวกับร้านดอกไม้ที่แกทำงาน อยู่ พอวันรุ่งขึ้น เขาก็หายไปเลย ได้ข่าวว่าลาออกไปแล้ว” นนทชาส่ายหัวตัวยความสงสัย “กะทันหันขนาดนี้ ไม่รู้ว่า ไรขึ้นกับครอบครัวเขาหรือเปล่า” เกิดอะ

นีรชาตาเบิกโพลง และโพล่งขึ้นมาว่า “ว่าไงนะ? วัชลา

ออก?
“ใช่ คืนนั้นเขาไปหาแกใช่ไหม แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?” น นทชาถามกลับไปอย่างสงสัย

“อ๊ะ…เปล่านะ…ฉันไม่รู้เรื่อง…” นีรชารู้สึกว่าตัวเองเป็นคน ขี้ขลาด

เธอจะไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเธอเป็นต้นเหตุ

ต้องเป็นภัสกรณ์แน่ๆ เขาบังคับให้ธีรวัชต้องลาออกจาก มหาวิทยาลัย ฝีมือยังร้ายกาจเหมือนเดิม

ถ้าธีรวัชต้องออกจากมหาวิทยาลัยไป..แล้วความฝันของ เขาล่ะ? จะทำยังไง?

เธอจำได้ว่า ตอนเข้าเรียนคลาสแรก อาจารย์ให้ทุกคนพูด เกี่ยวกับความฝันของตัวเอง คนแรกที่ขึ้นไปพูดบนเวทีก็คือ ธีรวัช เขาเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อใสมากๆ เขาพูดความฝันของ ตัวเองให้ทุกคนฟังว่า “ความฝันของผม คือการได้รับทุนไป เรียนต่อปริญญาโทที่ฮาร์วาร์ด ในอนาคต ผมอยากเป็นผู้ สื่อข่าวที่มีคุณภาพ!”

ภัสกรณ์ คุณมันโหดร้ายเกินไปแล้ว ธีรวัชไปทำอะไรให้ทำไมถึงทำกับเขาแบบนี้ นีรชากำมือแน่นและกัดฟันด้วย

ความโกรธ