ตอนที่ 35 ชอบความรู้สึกนี้

ตอนที่ 35 ชอบความรู้สึกนี้

ภายในห้องน้ำกว้างขวางใหญ่โต นีรชาชำระล้างร่างกาย ช้าๆ เพื่อถ่วงเวลา เธอมองไปที่ชุดชั้นใน สีดำตัวจิ๋ว อย่างลำบากใจที่จะใส่มัน

ภัสกรณ์ .นายมันโรคจิตวิตถาร เธอกันดาในใจ

หน้าต่างห้องน้ำมีขนาดใหญ่ ด้านนอกหน้าต่างเป็นสนาม หญ้าที่ถูกตัดแต่งอย่างดี ถ้าหนีออกไปได้ เธอก็ไม่ต้องทน อยู่กับเขาอีกต่อไป

ปืนหน้าต่าง ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเธอตลอด เวลา แต่เธอจะทำได้เหรอ?

หมอบอกว่าการทำ ที่สแกนเสร็จเรียบร้อยแล้วถ้าการ ผ่าตัดประสบความสำเร็จ และหมั้นทำกายภาพบำบัด พ่อก็ จะหายเป็นปกติ แล้วเธอจะทิ้งโอกาสในการรักษาพ่อได้ยัง ไป?
ก็แค่เป็นนางบำเรอที่มีสัญญาสามปี เธอต้องทำได้ ส เพื่อ พอสุดที่รัก เธอยอมทำได้ทุกอย่าง

พอกันที่ ในเมื่อไม่มีทางเลือก ก็ต้องกล้าที่จะเผชิญหน้า เธอสามารถทนต่อความเหนื่อยล้าจากการสาน ทนต่อการ ถูกผู้คนดูถูกเหยียดหยามได้ ก็ต้องทนเขาให้ได้เหมือนกัน

น้ำสู

เธอตัดสินใจปิดดึกบัว แล้วหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้แห้ง เดินไปนั่งที่ชักโครก แล้วหยิบชุดนอนโปร่งสีดาขึ้นมา

“ก็อกๆๆประตูห้องน้ำถูกเคาะ เสียงหุ้มต่าของภัสกรณ์ ตั้งมาจากข้างนอก ชา นี่เธอจะอาบน้ำเป็นชั่วโมงเสย หรือไป ออกมาเดี๋ยวนั้น

เวลาต่อไม่ได้ แล้วสินะชายืนขึ้น พยายามดังชุด 5ะ เพื่อหวังว่ามันจะช่วยปกปิดมากขึ้น

*เธอดาอะไรอยู่ ออกมาเดี๋ยวนี้” ภัสกรณ์แสดงอาการโมโห

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินตรงไปที่ประตู

เอื้อมมือสั้นเทาไปจับลูกบิดประตู

พอประตูเปิดออก ช่วงเวลาที่เขาเห็นเธอ ดวงตาคมเข้ม ก็ร้อนผ่าวราวกับถูกเผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชติ เขา เดินเข้าไปประชิดตัวเธอ แล้วใช้ปลายนิ้วเซยคางเธอเบาๆ “มองหน้าฉัน

นีรชาอายเกินกว่าที่จะลืมตาขึ้นมา แพชนต่างอนยาวกะ พริบปริบๆ

ภัสกรนทนไม่ไหวประกบริมฝีปากอันเร่าร้อนไปที่เรียว ปากซองนีรชา ทันที

เขาครางครื้มอย่างพอใจ โอ้พระเจ้าเขาชอบความรู้สึกนี้ จริงๆ

แสงแดดออนๆ ส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องยังคงบรรยากาศเดิมของเมื่อวาน

เตียงนุ่มขนาดใหญ่ มีร่างเพรียวบางนอนหลับสนิท ขนตา งอนยาวเป็นแพรังสรรค์ให้เข้ากับใบหน้าเรียวเล็กของเธอ

นีรชาค่อยๆ ลืมตา ความเจ็บปวดทำให้นึกถึงทุกสิ่งทุก อย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน โบหน้าเรียวแดงระเรื่อ สองมือกุม แก้มของตัวเองไว้เธอแอบมองไปที่ชายหนุ่ม ภัสกรณ์ตอน นอนหลับนี้ดูหล่อมาก เขาหลับตาพริ้มเหมือนเด็ก มีรอยยิ้ม บางๆ แต้มอยู่ที่มุมปาก

ผู้ชายคนนี้ ตอนไม่โกรธ ก็ไม่น่ารักดีนะ..เธอจ้องมอง ใบหน้าคมเข้มที่กำลังหลับใหลดั่งต้องมนต์

“เป็นไง ฉันหล่อมากเลยใช่ไหม?” ภัสกรณ์พูดโพล่งขึ้นมา ทั้งที่ยังหลับตาอยู่ นีรชาสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรีบกระโดดลง จากเตียง

“คุณนาย “ เธอเสียดายความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อก้

ถึงจะอยากปิดกั้นด้ตัวเองแค่ไหน แต่มันก็สายไปแล้วล่ะ เพ ราะภัสกรณ์กระโจนเข้ามาแล้ว
ตอนนี้บรรยากาศภายในห้อง อบอวลไปด้วยความ

เสน่หา.