ตอนที่ 227 ปล่อยวางไม่ลง

ตอนที่ 227 ปล่อยวางไม่ลง

มือทั้งสองของนวินกำลังลูบไล้ไปทั่วตัวของแก้ว น้ำเสียง อ่อนระทวย “ นี่หนู เธอโกหกฉันมาตั้งนานแล้ว ยังจะมาบอก ว่าเธอนั้นซิงอีกหรือ?”

แก้วหัวเราะฮิฮิ” เมื่อกี้นี้ป๋ายังบอกกับลูกสาวตัวเองอยู่เลยว่า หนูเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทป้าไม่ใช่หรือคะ? หนูเรียกคุณ ป้า ผิดตรงไหนคะ? ”

“ถ้าป้าไม่พูดออกไปแบบนั้น จะพาหนูมาร่วมงานหมั้นอย่าง เปิดเผยได้อย่างไรล่ะ เมียป๋าก็มาด้วย คนมากมายขนาดนั้น! หนูนี่เอาแต่ใจมากเลย งานปาร์ตี้มาตั้งหลายหนูยังไม่สนุก พอหรอ ไปงานไหนไม่ดีมางานหมั้นของนกนัย

แก้วตอบสนองต่อหารลูบไล้ของเขา บอกว่า “แหม หนูก็ อยากรู้อยากเห็นบ้างนี่คะ ไม่เคยเห็นงานแต่งงานของเศรษฐี เลย อยากไปเห็นเป็นบุญตาบ้าง

“เร็วเถอะ ให้หอมที เดี๋ยวจะต้องออกไปแล้ว อีกสัก ประเดี๋ยวพิธีการก็จะเริ่มแล้วล่ะ เมียป๋าหาป๋าไม่เจอเดี๋ยวจะ สงสัยเอา”
แก้วบิดเอว หอมอีกที !”

เธอจงใจใช้เสียงโทน เพื่อยั่วยวนนวิน

แก้วหัวเราะที่ข้างหูของเขา เดี๋ยวพิธีการก็จะจบลงแล้ว เมื่อ งานเลี้ยงเริ่มขึ้นป๋าก็หลบออกมาได้แล้วนี่คะ! หนูแอบขึ้นไปดู มา ที่ชั้น3มีห้องสวีทว่างอยู่

ที่โรงแรมครอบครัวของภัสกรณ์จองหมดทุกห้อง เรื่องนั้นวิ นรู้อยู่แก่ใจ ได้ฟังแก้วพูดเช่นนี้ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ถ้า งั้นหนูขึ้นไปรอป่าก่อนนะ ส่งข้อความมาบอกป้าหน่อยว่าห้อง เบอร์อะไร”

ท่ามกลางแสงไฟสลัว สายตาของแก้วส่งยิ้มอย่างมี เลศนัย อ่อค่ะ งั้นหนูรอป้านะคะ ป๋ารีบมาเร็วๆนะ วันนี้น่ะ ใครๆเขาก็รอคอยกันทั้งนั้น!

ในห้องโถงพิธีการใกล้จะเริ่มแล้ว จอภาพLEDที่กลางห้อง กำลังฉายภาพภัสกรณ์และนดนัย หนุ่มก็หล่อสาวก็สวยดึงดูด ให้แขกที่มาร่วมงานต่างพากันอิจฉาและตื่นเต้น

นีรชาและจันทร์ฉายยืนอยู่ข้างซุ้มดอกไม้ ยืนมองภาพบน จอพร้อมกับแขกที่มาร่วมงาน
เห็นสายตาของนีรชาดูอ้างว้าง จันทร์ฉายเบ้ปากเอ่ยขึ้น ภัส กรณ์คนนี้ช่างหน้าเงินจริงๆ ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้รักนภนัยเลยสัก นิด ยังจะยอมหมั้นกับหล่อน! ต้องเพราะเรื่องผลประโยชน์ แน่ๆ!”

นีรชาตอบช้าๆ เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ได้รัก บางทีเขาอาจ จะรักกันหัวปักหัวป๋าก็ได้นะ!”

จันทร์ฉายหัวเราะ” เธอไม่รู้สึกเลยหรือ ภาพที่ปรากฏบน จอนั้น แม้แต่รูปคู่ของพวกเขาที่เต็มใจถ่ายด้วยกันสักภาพยัง ไม่มีเลย มีเพียง 2-3 ภาพเท่านั้น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าถูก แอบถ่ายเสียมากกว่า เพียงเพราะช่างภาพมืออาชีพ ดูแล้ว ก็ยังเหมือนไม่เต็มใจจะถ่ายด้วยกันอยู่ดีนั่นแหละ”

ได้ฟังจันทร์ฉายพูดเช่นนี้ นีรชาเมื่อสังเกตดีๆก็พบว่าเป็น อย่างนั้นจริงๆ

ความทุกข์ที่มีอยู่ในใจค่อยๆเบาบางลง แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้ ว่าตัวเองนั้นไม่ได้เรื่องจริงๆ กระทั่งผู้ชายที่คิดอยากหาผล ประโยชน์ ตนก็ยังลืมไม่ได้อีก!