ตอนที่ 213 อย่าปากดีเกินไป

ตอนที่ 213 อย่าปากดีเกินไป

ม่านตาของภัสกรณ์ขยาย เย็นเหมือน เยือกน้ำแข็งแล้วจ้องมองไปทางรูปที่อยู่ บนหนังสือพิมพ์

นภนัยมองไปทางสายตาของเขาแล้ว เห็นภาพชายหญิงที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ก็ รีบร้องขึ้นมาอย่างมีความสุข “อ๊าย นี่ไม่ ใช่นีรชาเหรอ?แล้วผู้ชายคนนี้คือผู้อำ นายการของโรงพยาบาลเมืองA? โถๆๆๆ……”

นีรชารีบไปเอาหนังสือพิมพ์ที่อยู่บนโต๊ะ ใช่เป็นรูปของเธอกับสมภพ คนที่ แอบถ่ายหามุมเก่งจริงๆจากเดิมภาพที่ เจอกับเพื่อนเก่ากลายเป็นภาพที่แอบเจอ กิ๊กแทนซะงั้น นีรชาแอบรู้สึกกลัวนิดๆก็เลยเงยหน้า มองไปทางภัสกรณ์

ภัสกรณ์หรี่ตาแล้วจ้องมาทางเธอ ความ รู้สึกในตายของเขาแยกแยะไม่ออกเลย ว่ารู้สึกยังไง

“ฉันกับพี่สมภพ…… “นีรชาอยากจะ อธิบายแต่พอเห็นสายตาที่เต็มไปด้วย ความดูถูกของนภนัยเธอก็เลยหยุดไป

เธอมีฐานะอะไรไปอธิบาย?แฟนทั้งคน อยู่ตรงหน้าแล้วเธอมีความจำเป็นอะไร ที่จะต้องไปอธิบายให้เขาฟัง?

อีกอย่างบนใบหน้าของเขาไม่มีท่าทีที่ โมโหหรือโกรธเลย เขานิ่งเฉยขนาดนี้ก็ คงไม่สนใจความสัมพันธ์ของเธอกับสม ภพมั้ง ในใจของนีรชาเจ็บๆแสบๆ

นภนัยมองไปทางหน้าของภัสกรณ์เห็น สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใจ ของเธอถึงจะนิ่งลง พอหันไปทางนีรชา เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชัน “นีรชาเธอก็คงน่าสงสารมากเกินไปละ มั้ง?ผู้ชายเขาแต่งงานละนะลูกก็อายุได้สี่ ห้าขวบแล้ว ภรรยาก็เป็นลูกสาวของ นายกเทศมนตรี เธออยู่กับ เขาไม่มีทางได้เป็นใหญ่หรอก! ”

นีรชานั่งหลังตรงแล้วมองตรงไปทาง นภนนัย “เป็นใหญ่?น่าสงสาร?ถ้าฉันกลัว ว่าจะไม่มีคนเอาก็คงแต่งงานไปเมื่อห้าปี ก่อนแล้วไม่รอให้เธอมาหมั้นหรอก!”

ห้าปีก่อนตอนที่เธอไปภัสกรณ์เคยขอ แต่งงานกับเธอ ถ้าเธอตกลงไปก็คงไม่มีเรื่องอะไรของ นภนัยแล้ว นีรชาไม่ได้พูดออกมาเพราะ โมโหแต่เธอกำลังพิสูจน์ว่าภัสกรณ์รัก เธอจริงพิสูจน์ว่าเขาไม่มีทางมาร่วมมือ กับนภนัยเพื่อที่จะมารังแกตัวเองเหยียด หยามตัวเอง

พอได้ยินนีรชาพูดแบบนี้สีหน้าของนภ นัยเปลี่ยนไปทันที “นีรชาเธอหมายความ ว่าไง?”

เธอไม่มีคนเอาเกี่ยวอะไรกับตัวเองที่จะ หมั้น?หรือว่าห้าปีก่อนเธอเกือบจะแต่งงา นกับภัสกรณ์แล้ว?

นีรชายิ้มอ่อนๆ “ความหมายของฉันคือ ตอนที่พูดอะไรก็อย่าให้ลำบากปากเลย ให้เกียรติคนอื่นก็คือให้เกียรติตัวเอง”

นภนัยมองไปทางภัสกรณ์ “ภัสกรณ์ เธอหมายความว่าอะไร?หน้าห้าปีก่อน นายเกือบแต่งงานกับเธอแล้วเหรอ?”

ภัสกรณ์ก้มหน้ามองไปทางนภนัย นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนยื่นมือ ไปกอดที่เอวของนภนัย “จะเป็นไปได้ไง? ผู้หญิงที่ไม่รักนวล สงวนตัวแบบนี้ฉัน กล้าเอากลับบ้านเหรอ?”

พูดจบไม่มองไปทางนีรชาแม้แต่ครั้ง เดียวกอดนภนัยก็เดินออกไปเลย!

นีรชายืนอยู่ข้างโต๊ะหน้าแดงไปหมดตัว ก็สั่นไม่หยุด เธอคิดไม่ถึงเลยว่าภัสกรณ์ จะพูดแบบนี้ต่อหน้าตัวเอง!

ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกและ เหยียดหยามเหมือมีมือมาตบที่หน้าของ เธอแรงๆ!และต่อหน้าของนภนัยด้วย! หรือทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เธอรู้สึกผิดมา ตลอด?ความเอาแต่ใจของตัวเองกอด ของเขาที่มีทุกๆเวลาฟ้ามืดและจูบของ เขาความอ่อนโยนที่เวลาร่วมรักกับเธอ เป็นเรื่องเท็จทั้งหมด?

ถ้าจะบอกว่าเขาหลงในตัวเธอก็คงจะ เป็นแต่แค่ร่างกายของเธอมั้ง?สิ่งที่เขา ต้องการจริงๆคือคนที่มีฐานะเหมือนภนัย จะได้หาผลประโยชน์ให้เขามากมาย……..

นีรชาท้อไปหมดแล้ว สมองของเธอจะ ระเบิดท้องก็เริ่มปวดแสบๆ

อาจจะเป็นเพราะว่าประจำเดือนจะมาละ มั้ง นีรชาอดทนแล้วเดินออกจากร้าน กาแฟยืนอยู่ข้างๆถนนกำลังจะเรียกรถ กลับบ้าน

ถนนเส้นนี้รอรถยากเธอรอไป ประมาณ20นาทีก็ไม่มีรถผ่าน

ท้องของเธอก็ยิ่งอยู่ยิ่งปวด เหงื่อก็ไหล เต็มหัวเสื้อติดกับตัวทำให้เธอรู้สึกทรมาน มาก

มีรถดำคันนึงมาจอดอยู่ตรงหน้าของ เธอแล้วลดกระจกลง พรยศยื่นหัวออกมา “น้ำใช่เธอจริงๆด้วย!ฉันคิดว่าฉันดูผิดสัก อีก!”

นีรชาพยายามยิ้มและทักทายกับเขา “ฮาย คุณพรยศ~”

พรยศมองไปทางนีรชาที่หน้าซีด “น้ำ เธอไม่สบายหรือเปล่า?ทำไมสีหน้าไม่ ค่อยดีเลยเธอมายืนตรงนี้เพื่อที่จะโปกรถ เหรอ?เธอจะไปไหน?ฉันไปส่ง”

นีรชารู้สึกปวดท้องมากๆไปจับที่ต้นไม้ ข้างๆพูดแทบจะไม่ออก

พรยศรีบไปพยุงเธอ “ให้ส่งเธอไปที่โรง พยาบาลไหม?”

นีรชาส่ายมือ เธอรู้ว่าตัวเองแค่ปวด ประจำเดือนเองเจ็บแป๊บก็หายแล้ว

พรยศเปิดประตูรถกำลังจะพยุงเธอขึ้น รถ นีรชาก็รู้สึกว่าส่วนล่างของเธออุ่นๆ มี ของเหลวร้อนๆไหลออกมา

แย่แล้ว!หน้าของนีรชาแดงไปหมด ประจำเดือนมาแล้วแน่ๆเลย

พรยศกำลังจะพยุงเธอขึ้นรถแต่ดึงยังไง นีรชาก็ไม่ยอมขึ้นรถ เธออายมากเลย และไม่อยากจะทำให้เบาะรถของพระศ เลอะด้วย “ป่าทำไมเธอไม่ขึ้นรถ? ฉันส่งเธอไปที่ โรงพยาบาลพรยศเห็นหน้าของนีรชา ซีดกว่าเดิมในใจของเขาเต็มไปด้วยความ เอ็นดู

“อ๋อ ไม่ ไม่ต้อง ฉันน……ฉันดีขึ้นมาก แล้ว นายไปก่อนเลย!”นีรชามองไปที่พื้น เธอกลัวว่าพรยศจะเห็นจุดเลอะที่ กระโปรงของตัวเอง

“อ้าน กระโปรงของเธอ…… กลัวสิ่ง ใดสิ่งนั้นก็มาจริงๆ พรยศเห็นจุดเลอะที่ กระโปรงของเธอแล้ว