ตอนที่ 200 ไม่เกี่ยวกับคุณจริงหรอ

ตอนที่ 200 ไม่เกี่ยวกับคุณจริงหรอ

หลังจากที่เธอโทรหาเขาวันนั้น ภัสกรณ์ก็ ไม่เคยโทรหานีรชาอีกเลย

นีรชาโทรไปหาเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็เป็นเลขารับสายทุกครั้ง บอกว่าภัส กรณ์กำลังยุ่งติดธุระอยู่ ไม่สะดวกรับสาย ฝากข้อความไว้แล้วเธอจะบอกให้เขาทราบ เอง

แต่ภัสกรณ์ก็ไม่เคยโทรกลับมาหาเธอเลย สักครั้ง

บางทีเขาอาจจะกำลังยุ่งอยู่ล่ะมั้ง ? เงิน ลงทุนมหาศาลขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมา ล้อเล่นกันได้ นีรชาพูดปลอบใจตัวเอง ที่ภัสกรณ์ไม่ ยอมรับสายเธอ ต้องเป็นเพราะเขากำลังยุ่ง มากๆแน่ๆ

ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงวันอาทิตย์ นีรชาตื่นแต่เช้าตรู่ ทำความสะอาดบ้าน เสร็จก็ไปลองเสื้อผ้า ลองแล้วลองอีก สุดท้ายก็เลือกใส่ชุดเดรสไหล่ซีทรู ผ้านุ่ม เบาสบาย

เวลาที่เธอและเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ภัสกรณ์ชอบให้เธอแต่งตัวเซ็กซี่นิดๆ

เธอรอโทรศัพท์เขา รอแล้วรอเล่าเขาก็ ยังไม่โทรกลับมา นีรชาจิตใจว้าวุ่นไม่ เป็นอันทำอะไร ก็เลยโทรไปหาเขา

ครั้งนี้ก็ยังเป็นเลขารับสายอีกอยู่ดี นรชา รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว จิตใจหดหู่ เหมือนจม ดิ่งลงไปในเหวลึก ฮัลโหล คุณนีรชา วันนี้คุณภัสกรณ์คงไม่ กลับเมือง C นะคะ ทางเมือง H ยังมีงานที่ ยังสะสางไม่เรียบร้อยน่ะค่ะ คุณภัสกรณ์ ต้องอยู่ที่นี่อีกสักระยะหนึ่งค่ะ ”

‘ สักระยะหนึ่งนี่ นานแค่ไหนคะ ? ” นีรชา ถามอย่างคนเฝ้ารอคอย

เลขาตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ” เรื่อง นี้ก็ตอบไม่ได้ คุณภัสกรณ์ไม่ได้บอกไว้ ”

หลังจากวางสาย นีรชารู้สึกผิดหวังอย่าง แรง ตอนแรกก็คิดว่าภัสกรณ์จะกลับมาวันนี้ ก็กะว่าพรุ่งนี้จะชวนเขาไปรับปาลมาเล่น ด้วยกันสักหน่อย !

ระหว่างนีรชากำลังคิดเพ้อเจ้อไปเรื่อย เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นนภนัยที่โทรเข้า มา เธอลังเลอยู่ชั่วขณะก่อนจะรับสาย เสียงของนภนัยแลดีอกดีใจ ” น้ำ ขอบคุณ เธอมากๆนะ ! ภัสกรณ์เค้านัดเจอฉันวันนี้

ล่ะ !”

ภัสกรณ์นัดเจอเธอวันนี้ ? ไม่ใช่ว่างานยุ่ง มากหรอก ? ไม่ใช่ว่ายุ่งมากจนไม่มีเวลา รับสาย ให้แต่เลขาคอยรับสายให้อย่างนั้น รึ ? แล้วทำไมถึงได้มีเวลาไปนัดเจอกับนภ นัยได้ล่ะ ?

นีรชาเหมือนถูกหนามแหลมทิ่มแทง เข้าไปในหัวใจ เหมือนหัวใจกำลังกระตุก ด้วยความเจ็บปวด

” ไม่ใช่ว่าภัสกรณ์กำลังทำงานอยู่ที่เมือง H เหรอ ? ” นีรชาพูดออกไปโดยไม่ทันคิด

น้ำเสียงของนภนัยเต็มไปด้วยความหวัง สุดหวานซึ้ง ” เขาจะหาเวลาสักสองสาม ชั่วโมง บินมาที่เมือง C ช่วงบ่ายเพื่อมาเจอ ฉันน่ะ น้ำ ขอบคุณเธอจริงๆ ! หาเวลาสักสองสามชั่วโมง บินมาที่เมือง C ดูหยอกเย้ากันอย่างคนคุ้นเคยเลย นะ

ที่แท้ เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่ได้รับ การปฏิบัติเยี่ยงนี้

นภนัยเองก็เคยคบอยู่กับภัสกรณ์มาตั้ง สามปี ยังไงซะ มันก็ต้องมีความรู้สึกต่อ กันบ้างแหละมั้ง? ยิ่งไปกว่านั้น เธอยัง ทำแท้งลูกในท้องเพื่อเขาไปตั้งสามคน

นีรชานั่งเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก อยู่บนโซฟา เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่า ความรักที่เธอศรัทธา บางทีมันอาจจะยังไม่ หนัก แน่น มั่นคงเหมือนอย่างที่เธอคิด

ณ ร้านกาแฟร้านหนึ่งในเมือง H นภนัยทำ เป็นแสร้งเหลือบมองที่นอกประตูร้านอย่าง คนใจเย็น จริงๆแล้ว เธอนั่งอยู่ที่นั่นมาสองชั่วโมง แล้ว อิตาภัสกรณ์ยังไม่โผล่มาสักที !

ในที่สุด หลังประตูกระจก ก็ปรากฏร่างสูง โปร่ง แต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อเชิ้ตสีเทา กางเกงขายาวสีดำ แต่ดูหรูหราสง่างาม ดุจดังเจ้าชาย

เป็นภัสกรณ์จริงๆ ! นภนัยโบกไม้โบกมือ ให้เขา

ภัสกรณ์ที่ตัวสูงขายาว เดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ มาถึงโต๊ะที่นภนัยนั่งอยู่ เขานั่งลงตรงข้าม เธอ ก่อนจะพูดแบบไม่อ้อมค้อม ” คุณ อยากคุยอะไรกับผม ? มีเวลาให้คุณแค่ ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ”

ครึ่งชั่วโมง ….. มอของนกนัยที่อยู่ใต้โต๊ะ ก๋า สีนํ้าตาลอ่อนของผ้าปูโต๊ะไว้แน่น พยายามเก็บกดความอัปยศอับอายนี้เอาไว้ ดวงตามีน้ำตาคลอปริ่ม ” ภัสกรณ์ ทำไมคุณ เย็นชากับฉันขนาดนี้ ? ”

ภัสกรณ์มองไปที่เธอ ” เย็นชาเหรอ ? ผม คิดว่าพวกเราแตกหักกันไปแล้ว ไม่จำเป็น ที่จะต้องมาเสแสร้งเป็นมิตร ญาติดีใส่กัน หรอก 11

นภนัยร้องไห้น้ำตาแตก ” ภัสกรณ์ ฉันรู้ว่า คุณยังโกรธฉันอยู่ วันนั้นฉันไม่น่าพูดไม่คิด เลย พูดจนทำให้คุณต้องล้มละลาย คำพูด เพ้อเจ้อไร้สาระที่ว่าแม้แต่ใต้สะพานก็ยัง อยู่ไม่ได้ ฉันเห็นคุณกำลังกอดนีรชา ฉันหึง คุณ หวงคุณจนแทบบ้า ! ภัสกรณ์ คุณยก โทษให้ฉันได้มั้ย ? ฉันขาดสติ ขนาดนั้น ก็เพราะว่าฉันรักคุณมากเกินไป แคร์คุณมากเกินไป ! ”

นภนัยใบหน้าเปื้อนน้ำตา พูดด้วยน้ำเสียง ออดอ้อนหวานซึ้ง ภัสกรณ์แววตาเป็นประกาย ยิ้มอ่อนๆที่มุม ปาก ” นภนัย ที่คุณกำลังเสแสร้งเล่นละคร ทำตัวน่าสงสาร มันสนุกนักรึไง ? คุณอย่า บอกผมนะ ว่าที่พ่อคุณทำอ่ะ คุณไม่เคยรู้ เรื่อง และเรื่องทั้งหมดมันไม่ได้เกี่ยวอะไร กับคุณเลย ! ”

นภนัยรู้สึกประหลาดใจ นี่พ่อเริ่มลงมือ แล้วเหรอเนี่ย? ไหนว่าจะรอไปอีกสักพัก นึงแล้วค่อยลงมือไง ?

นภนัยก้มหน้าหลบสายตา ก่อนจะเงยหน้า ขึ้นมาด้วยสายตาอ้อนวอน ” ภัสกรณ์ ฉัน บอกพ่อเรื่องที่คุณจะเลิกกับฉัน พ่อฉัน คงจะโกรธ ก็เลยทำอะไรบางอย่างลงไป เพื่อให้คุณต้องตกที่นั่งลำบาก ! แต่ได้ โปรดเชื่อฉันเถอะ ว่าเรื่องนี้ฉันไม่เคยรู้เรื่อง เลย ! ถ้าฉันรู้ล่ะก็ ฉันจะนั่งอยู่เฉยๆโดยที่ ไม่สนใจได้ยังไง ? ภัสกรณ์ ฉันรักคุณ ขนาดนี้ คุณไม่เคยรู้สึกถึงความรักที่ฉันมี ต่อคุณเลยอย่างงั้นเหรอ ?