ตอนที่ 195 อยู่เป็นเพื่อนเธอสาม ชั่วโมง

ตอนที่ 195 อยู่เป็นเพื่อนเธอสามชั่วโมง

ลงก็ลงวะ ! อุดอู้ หายใจไม่เต็มปอดมา ทั้งวัน นีรชากำลังอยากจะออกไปสูด อากาศบริสุทธิ์ข้างนอกอยู่พอดี !

นีรชาเปลี่ยนชุดสำหรับออกไปข้างนอก เธอเดินลงไปข้างล่างทั้งๆที่หน้าก็ไม่ได้ แต่ง ผมก็ยังเปียกๆอยู่

ริมบ่อน้ำพุข้างล่าง เรือนร่างสูงโปร่งหล่อ เหลายืนรออยู่ตรงนั้น ในมือถือช่อดอก กุหลาบสีขาว สายตาจับมองมาที่เธอพร้อม กับรอยยิ้ม

ภัสกรณ์ ! คุณกลับมาแล้วเหรอ ! ใบหน้าของนีรชาเก็บซ่อนรอยยิ้มที่ดู เหมือนดอกไม้กำลังจะผลิบานเอาไว้ไม่ ไหว พร้อมกับวิ่งโผเข้าไปกอดเขา

เกือบจะโผเข้าอ้อมกอดของภัสกรณ์อยู่ แล้วเชียว จู่ๆนีรชาก็นึกขึ้นมาได้ว่ากำลังอยู่ ข้างนอก เลยหยุดเดินเอาดื้อๆ

” ทำเป็นแสร้งบริสุทธิ์ใสซื่อนะ ! ” ภัส กรณ์ยื่นแขนออกมา คว้าตัวเธอดึงเข้าไปใน อ้อมกอดของเขา หนวดเคราแข็งที่เพิ่งขึ้น ใหม่ๆ ถูไปมาอยู่ที่หน้าผากของเธอ ” คิด ถึงผมรึเปล่า ? ”

มีคนเดินผ่านมาข้างๆ ใช้หางตาปรายตาม องมาทางหนุ่มสาวที่กำลังประคองกอดกัน อยู่ นีรชามีท่าทีเหนียมอายอยู่ใน อ้อมกอดของเขา ” ไม่บอก

งั้นแสดงว่าคิดถึง เฮ้เฮ้ เมื่อคืนนี้คิดถึง ผมจนนอนไม่หลับเลยใช่ป่าว ? แอบนอน ร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืนละมั้ง จุ๊ จุ๊ ไหนดูซิ ขอบตาดำจนเป็นหมีแพนด้าแล้วเนี่ย ! ” ภัสกรณ์จินตนาการซะอย่างหลงตัวเอง

” หลงตัวเองชะมัด ! ” นีรชาคว้าเอาช่อ กุหลาบขาวในมือเขามาดมฟอดใหญ่ ” หอมจังเลย ! เท่าไหร่เนี่ย ? ”

” นีรชา ! เมื่อไหร่คุณจะเลิกหยาบคายซะ ที ! ” ภัสกรณ์มองเธออย่างอ่อนใจ พลาง ผลักเธอออกจากอ้อมกอดของตัวเองด้วย ความหงุดหงิดใจ

นีรชามองจ้องเขา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ ” โอเค ! งั้นฉันจะพูดให้มันไพเราะขึ้นอีก หน่อย – ไหนคุณบอกว่าจะกลับวันมะรืนนี้ ไง ? แล้วทำไมถึงได้โผล่มาวันนี้ล่ะ? ”

ภัสกรณ์ยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา ” รีบไป เหอะ ผมมีเวลาอยู่กับคุณแค่สามชั่วโมง เอง

สามชั่วโมง ? หมายความว่าไง ? นีรชา เริ่มงง

ภัสกรณ์ดึงนีรชาให้เดินลงที่จอดรถชั้น ใต้ดิน ” ผมรีบบินมาไฟลท์เช้าสุดเลย แล้ วอีกสามชั่วโมงก็ค่อยบินกลับไปประชุมที่ เมือง H ต่อ ทางที่ดีคุณต้องรีบๆหน่อยแล้ว ล่ะ ถ้าขืนช้าเดี๋ยวไม่ทันดูหนังนะ

อะไรนะ นี่มันอะไรกัน ? นีรชาหยุดกึก พลางดึงแขนเสื้อชายหนุ่มไว้ ” คุณบินมา ไฟลท์เช้าสุด แล้วตอนเที่ยงก็ต้องบินกลับ ไปอีก ที่คุณกลับมาก็แค่มาพาฉันไปดูหนัง เนี่ยนะ ? ”

เธอแหงนมองหน้าเขา น้ำตาเริ่มปริ่มเอ่อ

คลอเบาๆ ” ก็คุณอยากดูหนังเรื่องนี้มากเลยไม่ใช่เห รอ ? ” ภัสกรณ์พูดพลางขมวดคิ้ว ” ทำไม มองหน้าผมแบบนั้น ? เพราะผมไม่ได้โกน หนวดโกนเครารึไง ตะลึงในความเท่ห์ ดิบ เถื่อนของผมเหรอ ?”

น้ำตาของหญิงสาวค่อยๆไหลอาบลงสอง แก้ม นีรชามองดูหน้าเขาพลางสะอื้นไห้ พูดอะไรไม่ออก

ร่องรอยแห่งความเหนื่อยจากการอดนอน สะท้อนอยู่บนใบหน้าของเขา ผิวหน้าเป็น รอยแดงๆคล้ายฝ้าเลือดขึ้นอยู่เต็มใบหน้า หนวดเคราเขียวๆ ดูมีเสน่ห์ ยิ่งเสริมให้ ใบหน้าหล่อเหลานั้นดูเด่นขึ้นไปอีก ร่อง หว่างคิ้วดูลึกชัด บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้า

เขาต้องทำงานทั้งคืน แล้วยังต้องรีบตื่น มาแต่เช้า เพื่อจะมาพาเธอไปดูหนัง ผู้ชายคนนี้ ใช้วิธีการแสดงออกถึงความ รักในแบบของเขา นีรชา ซึ่งแล้ว แต่จิตใจ ของเธอกลับแสนเจ็บปวด

” เด็กโง่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว” ภัส กรณ์ช่วยเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเก้ๆกังๆ พร้อมกับลูบผมเธอเบาๆ ก่อนจะดึงเธอมา โอบกอดไว้ แล้วพากันเดินไปที่จอดรถ

ภัสกรณ์ ขอบคุณนะ ! ” ในที่สุดนีรชา สงบลงได้ เธอหันไปมองหน้าเขา ขอบคุณที่ดีกับฉัน ขอบคุณที่รักฉัน

ภัสกรณ์ยืนมองด้วยความหยิ่งยโส ก่อน จะชี้ไปที่ริมฝีปากของตัวเอง อะ

? ? นีรชาไม่มีท่าทีใดๆ