ตอนที่ 189 น่าขยะแขยง

ตอนที่ 189 น่าขยะแขยง

นี่เป็นจูบของภัสกรที่นุ่มนวลที่สุด นุ่มนวล จนไม่เหมือนว่าเป็นภัสกรณ์

ริมฝีปากของทั้งสองไม่อยากแยกออก จากกัน เมื่อจ้องมองซึ่งกันและกัน หน้าก็ แดงขึ้นมาทันที

“ฮาฮา คุณแทน หน้าคุณแดงแล้ว”นีรชา ไปที่หน้าของเขาอย่างมีความสุข”ร้อยปี ไม่เคยเห็น คิดไม่ถึงว่า คุณจะหน้าแดง

ภัสกรณ์เขาไม่ยอมรับความผิด “พูดเหลว ไหล คุณอย่ามาโยนความผิด ตัวเองเป็น อาย แล้วมายัดเยียดให้ผม”

พูดอยู่นั้น ก็ตึงเธอเขามากอดแน่น ขึ้น“บอกตามตรง ถูกใจความหล่อของผม แล้วใช่ไหม ตอนนี้รักผมไปมากเลย ใช่ ไหม”

แหวะ”นีรชาไม่สนใจความหลงตังเอง ของเขา อยากจะออกจากอ้อมกอดของเขา แล้วขึ้นเตียงไป

ยืนอยู่นานมาก เธอเริ่มจะยืนต่อไม่ไหว

แล้ว

ภัสกรณ์ถึงรู้ตัวว่าเธอนั้นยืนอยู่บนขาข้าง เดียว จึงอุ้มเธอขึ้นเตียงไป“คุณอยากกิน อะไร เดียวผมจะให้คนของผม เอามาส่ง

นีรชานอนอยู่บนเตียง เตรียมหากระเป๋าที่ หัวเตียงเพื่อหยิบโทรศัพท์“ฉันขอโทรหา จันทร์ก่อนนะคะ ค่อยว่ากัน” ภัสกรณ์ห้ามเธอไว้“งานแต่งราบรื่นดี คุณ เพิ่งจะพ้นจากอันตราย ผมโทรหานรุตม์ แล้ว คุณกินข้าวให้สบายใจ เถอะ”

นีรชาลังเลอยู่สักครู่ ก็เปิดปากถาม“แล้ว นภนัยละคะ คุณส่งฉันมาโรงพยาบาล เธอรู้ เรื่องไหม เธอ เธอจะรู้สึกไม่ ดีไหม”

ปัญหานี้ยังเป็นสิ่งที่ยังต้องเผชิญ เพ ราะภัสกรณ์นั้นยังคงเป็นแฟนกับนภนัย

ภัสกรณ์ลูบผมของเธอ น้ำเสียงเยือก เย็น“นภนัยผมจัดการไปแล้ว เธอไม่ต้อง กังวลใจไปหรอก”

จัดการไปแล้ว? หมายความว่ายังไง? นีรช าสะดุ้งตกใจ เงยมองเขา คุณทำอะไรกับ นกนัยคะ?” ภัสกรณ์ตลกกับท่าทางตกใจของ เธอ“วางใจเถอะ นภนัยเธอสบายดี ไม่แขน หักขาหัก ผมไม่ได้ทำอะไรผิด กฎหมาย แค่กับเธอนั้นมันจบแล้ว”

เลิกกันแล้ว ภัสกรณ์กับนภนัยเลิกกันแล้ว สะพานข้ามระหว่างเขาสองคนได้พังลงไป แล้ว แต่ในใจของนีรชานั้นก็ ยังไม่มีความ สุข

เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ถึงเอ่ยปากถาม เขา”แทนคะ เธอจะใช้สิทธิ์อำนาจของพ่อ เธอทําร้ายคุณ ใส่ร้ายคุณไหม คะ

ภัสกรณ์ตบหัวเล็กๆของเธออย่าง เบาๆ“คุณเป็นห่วงเหรอ ผมกล้าทำ ผมก็ ยอมรับกับผลที่จะเกิดขึ้นมามา ผมให้ คน ของผมส่งโจ๊กถั่วแดงมาให้ดีไหม” เขาเคยได้ยินที่นีรชาพูดว่า โจ๊กหัวแดงดี

สําหรับคนป่วย

นีรชายังคงกังวลอยู่ ไม่อยากทาน อะไร ไม่ต้องค่ะ ฉันยังทานอะไรไม่ลง

แต่ภัสกรณ์ก็ไม่สนใจ โทรเรียกให้คนเอา

โจ๊กหัวแดงมาส่ง

เขาวางชั้นเล็กๆบนโต๊ะ นำโจ๊กถั่วแดงวาง ไว้ด้านหน้าของนีรชา”กินสิ”

คำพูดนั้นดูดุร้าย ไม่มีความอ่อนโยนสักนิด เดียว

นีรชากล้ำกลืนฝืนกินไปครึ่งถ้วย เธอกิน ไม่ลง เลื่อนถ้วยโจ๊กออกไปไม่กินแล้ว”

“ทำไมละ ไม่ถูกปากเหรอ ผมให้คนของ “โจ๊กอร่อยอยู่ค่ะ ถูกปากมาก แต่เห็นหน้า คุณ ก็มีผลกระทบต่อความอยากอาหาร ของฉัน”นีรชาพูดอย่างจริงใจ และตรงไป ตรงมา

ภัสกรณ์มองหน้าเธอ หยิบช้อนขึ้นมา ตัก โจ๊กเต็มช้อนแล้วตักเข้าปากเขา บีบคาง เธอแล้ว บังคับให้เธอทานโจ๊กที่ อยู่ใน ปากเขาลงไป

“อื้อ… ”หลังจากที่ถูกบังคับให้กินโจ๊กคำโต เสียงของนีรชาก็ไม่มั่นคง คุณแทน ทำไม คุณน่ารังเกียจแบบนี้”

ภัสกรณ์เลิกคิ้วอย่างครุมเครือ “เธอยังกิน น้อยไปเหรอ”

พูดอยู่ เขาก็กดเธออีกครั้งและ บังคับจูบ

เธอ