ตอนที่ 167 ไม่อยากยุ่งกับคุณ อีก

ตอนที่ 167 ไม่อยากยุ่งกับคุณอีก

ในห้องทำงานที่หรูหรา หัวหน้า ฝ่ายต่างๆของบริษัทที.เอส พร็อพ เพอร์ตี้กรุ๊ปกำลังประชุมอยู่ หัวหน้า ฝ่ายการเงินกําลังรายงานเรื่อง

ภัสกรณ์เม้มปากตั้งใจฟังมาก

โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น มาอย่างกระทันหัน ภัสกรณ์เหลียว มองไปก็ยิ้มที่มุมปาก “ฮัลโหล~”

ระหว่างพูดเขาก็ลุกขึ้นมาเดินไป ด้านนอก ปล่อยให้หัวหน้าการเงิน ยืนงงอยู่ที่เดิมไม่รู้ว่าจะพูดต่อหรือ รอเขากลับมาแล้วพูดต่อ

คนที่อยู่ข้างๆหัวหน้าการเงินพูด กวนเขา “ท่านประธานไปรับสาย แล้ว คุณพักก่อนเลย เมื่อกี้ไม่ ได้ยินเหรอ?เสียงนั่นอ่อนโยน อย่างกับน้ำก็เป็นสายจากแฟนแน่ๆ เลย”

ฝ่ายจดหมายก็หัวเราะดังขึ้นมา “นั่นน่ะซิ คำว่า ฮัลโหล ขนลุกไป หมดเลย”

พึ่งพูดจบภัสกรณ์ก็ดันประตูเข้า เลย “วันนี้มีธุระที่ต้องทำ เลิก ประชุม

เลิกประชุม?ทุกคนยังงงอยู่ นี่คือ การประชุมรวมยอดหลายเดือนนะ? รายงานทั้งหมดจะต้องไปบอกให้ กับหุ้นส่วนทั้งหลายนะ……..ไม ถึงเลิกประชุมหละ?

ภัสกกรณ์ไม่สนใจสายตาที่เต็ม ไปด้วยความสงสัยของผู้คนหัน หลังแล้วเดินไปเลย

มุมที่เงียบที่สุดในร้านกาแฟส ตาร์บัค นีรชาสั่งลาเต้มาหนึ่งแก้ว แต่เธอไม่มีอารมณ์ดื่มเลย

ในใจของเธอมีไฟที่กำลังเผาไหม้ อยู่ ไฟแรงจนแค่หายใจเธอก็รู้สึก เจ็บ

ร่างที่สูงใหญ่ของภัสกรณ์มาโผล่ ตรงหน้าประตูร้านกาแฟ แค่แว๊บ เดียวเขาก็มองเห็นนีรชาที่อยู่ด้าน ในแล้วเขาเดินก้าวขาเดินตรง ไปทางนีรชา

“เรียกหาผมทําไม?คิดถึงผมเห รอ?”ภัสกร ยิ้มอย่างได้ใจมาก

นีรชาใช้สายตาที่เย็นชามองไป ทางตาของเขา น้ำเสียงเฉยชามาก “ภัสกรณ์ คุณไปไกลๆจากชีวิตฉัน หน่อยได้ไหม?” รอยยิ้มบนใบหน้าของภัสกรณ์นิ่ง ไปเลย นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความ สุขก็เปลี่ยนไปเย็นชาเหมือนน้ำ แข็ง “นีรชา เธอโทรมาหาฉันแต่ เช้าก็เพื่อที่จะคุยเรื่องนี้ กับฉัน?”

“ใช่!ท่านประธานภัสกรณ์ ฉันรู้ว่า คุณมีอำนาจ มีน้องสาวที่สวยเซ็กซี่ แต่รบกวนอย่ามายุ่งกับชีวิตดิฉัน ได้ไหม?ฉันป็นแค่พนักงานธรรม ดาๆตั้งใจทำงานหาเงิน ขอร้อง ปล่อยฉันไปได้ไหม?”

นีรชาพยายามทำตัวตกต่ำเพื่อ

ร้องขอเขา “ถิราทำอะไรกับเธอ?”ภัสกรณ์จับ จุดสำคัญได้เร็วมาก

น้ำเสียงของนีรชาเย็นเหมือนน้ำ แข็ง “ถิราไม่ได้ทำอะไรหรอก แค่ บอกให้คนทั้งบริษัทรู้ว่าฉันคือมือที่ สาม ฉันคือคนที่แทรกความรัก ระหว่างคุณกับนภนัย ฉันหน้าไม่ อายตามตื้อคุณตลอด!”

สีหน้าของภัสกรณ์ไม่ค่อยดีนัก “ถิรานี่ยิ่งโตยิ่งไม่รู้เรื่อง!น้ำ คืนนี้ ฉันจะพาถิราไปขอขมาจากเธอ!”

นีรชาส่ายหัว “ขอขมา?ฉันไม่ ต้องการ แค่ต้องการให้คุณปล่อย ฉันไป อย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันอีก อย่าทำให้ฉันเป็นคนชัว ภัส กรณ์ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวคุณอีก แล้ว คุณเข้าใจบ้างไหม?”

ภัสกรณ์ยื่นมือไปจับที่ข้อมือของ เธอ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “น้ำ อย่าดื้อละนะ ฉันรู้ว่าเธอถูก รังแกมา ฉันจะสั่งสอนราดีๆ ไม่ โกรธละนะ”

ระหว่างพูดเขาพยายามที่จะมาจูบ ริมฝีปากของเธอ

นีรชาเบือนหน้าไปแล้วผลักเขา แรงๆ “ภัสกรณ์อย่ามาแตะต้องตัว ฉัน!ถ้าคุณกล้าแตะต้องตัวฉันอีก ฉันจะแจ้งตำรวจ!” การทะเลาะวิวาทของทั้งสอง ทําให้พนักงานในร้านรีบมาถาม “คุณคะ ต้องการรับการช่วยเหลือ อะไรไหมคะ?”