ตอนท 164 ความรักเป็นเรื่อง เล็ก

ตอนที่ 164 ความรักเป็นเรื่องเล็ก

ข้าวมื้อนี้เด็กกินอย่างมีความสุข แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองกลับมีความคิด ของใครของมัน ความสัมพันธ์ที่ เริ่มดีขึ้นก็กลับมาห่างเหินมากกว่า เดิม

กินข้าวเสร็จฟ้าก็มืดไปทั้งแผ่น แล้ว เดินออกจากห้องอาหารนีรชา ถึงรู้ว่าไฟข้างถนนเปิดหมดแล้ว เงาของไฟสะท้อนไปทาง กระจกใหญ่ดูแล้วรู้สึกโดดเด่น

สวยงามมาก ปาลจูงมือของนีรชาและภัสกกรณ์ ไว้แล้วเดินไปทางหน้าประตู

และอีกมุมนึงของร้านอาหาร นภ นัยจ้องมองไปทางภาพที่ดูอบอุ่น นั้น เธอกำมือแน่นเล็บเริ่มแทง เข้าไปในเนื้อเธอก็ยังไม่รู้สึกตัว

ตาของเธอมีน้ำตาคลอเต็มแต่ก็ กลั้นไว้ไม่ให้ไหลออกมา ทำให้ หน้าตาของเธอในตอนนี้ดูน่ากลัว มาก

“เป็นนางนีรชานี่จริงๆ!แล้วจะกลับ มาทำไหม!ตอนนั้นทำให้พี่จะเป็น จะตาย ไม่ดูแลแม้กระทั่งบริษัท เกือบทำให้บริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตีกรุ๊ปจำกัดล้มละลาย ตอนนี้ บริษัทกลับมาเจริญเหมือนเดิมก็ เลยกลับมาอย่างหน้าด้านๆอีกครั้ง”

ถิราที่ยืนอยู่ข้างๆนภรัยกำลังจะ ลุกขึ้นไปด่านีรชา

“ถิรา อย่า!”นภนัยไปดึงที่มือของ เธอมองไปทางเธอด้วยสายตาที่ อ้อนวอน “เธอรู้จักนิสัยพ่อเธอดี ถ้าทะเลาะกันจริงๆ

ผ่านไปหลายนาทีถิราถึงจะนั่งลง อย่างไม่เต็มใจ กัดฟันแน่นๆแล้ว มองไปทางนีรชาที่กำลังเตรียมจะ ขึ้นรถ ปาลไปกอดที่คอของเธอแล้วยิ้ม อย่างมีความสุขแถมเธอยังไปกอด ที่จมูกของปาลด้วย

ถิรายิ่งดูก็ยิ่งโมโห “ผู้หญิงคนนี้ เก่งจริงๆ!ซื้อใจของปาลได้ไว ขนาดนี้ ฉันจะบ้าตายแล้ว!เธอดูซิ ปาลสนิทกับนางนั่นยิ่งกว่าฉันซะ อีก!”

เธอเกลียดนีรชาจริงๆ เป็นแค่สาว จนๆธรรมดาๆแต่กลับทำตัวสูงส่ง และพี่ชายตัวเองก็ยังชอบแบบนั้น อีก รักนีรชามากกว่ารักน้องสาวคน นี้อีก

ถ้าเปรียบเทียบกันแล้วเธอชอบ นภนัยมากกว่า ฐานะดีคนก็อ่อน โยน ให้เธอทุกอย่างกระเป๋าแบ รนด์เนมก็ให้ไม่หยุด

ถ้าเทียบกันแล้ว นีรชาเป็นแค่เศษ เสี้ยวธรรมดา!

นภนัยมองไปทางหน้าของถิราที่ โมโหมากๆ นัยน์ตาของเธอก็มี อะไรแว๊บผ่านแต่น้ำเสียงก็ยังคงน่า สงสารเหมือนเดิม “ถิรา ทำไงดี!พี่ เธอต้องหลงเสน่ห์นางนั่นแล้วแน่ๆ เลย ไม่อย่างงั้นจะพาปาลมาพบเห รอ?ถิรา ฉันจะต้องทำไงดี……?”

พูดไปพูดมาน้ำตาที่กลั้นมาตั้ง นานก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ ได้

ถิรารีบเอากระดาษเช็ดหน้าให้ เธอ ในใจก็ยิ่งเกลียดนีรชาไป ใหญ่เลย “พี่นภนัย ใจแย็นๆ ผู้ หญิงคนนี้จะไม่มีจุดจบที่ดีแน่นอน จะต้องได้รับกรรมที่ก่อไว้!”

นภนัยน้ำตาอาบน้ำ “ถิรา พี่ของ เธอน่าจะชอบนีรชามากๆ ครั้งที่ฉัน เจอกับเธอก็รู้สึกว่ากลิ่นน้ำหอมใน ตัวเธอนั้นคุ้นมากเลย ฉันคิดไปคิด มาถึงจะนึกได้ว่า นั่นคือกลิ่น น้ำหอมที่พี่ชายเธอซ่อนไว้ในห้อง นอนที่ไม่เคยให้ใครไปแตะ

ต้อง… ทางนภนัย ไปกอดที่ไหล่ของเธอ แล้วปลอบใจ “พี่นภนัยจะใจดีเกิน ไปละนะ ผู้หญิงชั่วแบบนี้ต้องสั่ง สอนดีๆให้นางนั่นรู้ว่าแย่งแฟนคน อื่นต้องเจอกับอะไรบ้าง!”

นภนัยรับกระดาษมาเช็ดหน้าพูด ด้วยน้ำเสียงที่โศกเศร้า “ถิรา ความ รักที่ฉันมีให้กับพี่ชายเธอ เธอเองก็ รู้ดี ฉันกลัวว่าถ้าฉันทำอะไรไปพอ พี่ชายเธอรู้เข้าก็จะมาขอเลิกกับ ฉัน.

นภานัยก็ไม่ได้พูดโกหก เธอรัก ภัสกรณ์จริงๆ ภายนอกของเขาดู แข็งแกร่งหล่อเหลา อำนาจ มากมาย ทรัพย์สินเงินทองก็มีเยอะ ฐานะแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงก็ไม่มี ผู้ชายคนไหนสู้เขาได้

ที่เธอตั้งใจพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะรอ ให้ถิราพูดค่านั้นออกมา

เป็นอย่างที่คิด พอถิราได้ยินที่ เธอพูดก็รีบมาจับที่มือของเธอ แน่นๆ “พี่นภนัย เรื่องนี้ปล่อยให้ฉัน ไปจัดการเอง!นีรชากล้ามาอ่อยพี่ ของฉัน ฉันก็จะให้เธอเสียชื่อเสียง ให้อายทั้งเมืองเลย!”

ตอนที่ถิราถึงหน้าตึก ปาลก็หลับ

ไปแล้ว นีรชามองไปทางภัสกรณ์ด้วย สายตาที่ติเตียน “ฉันบอกให้คุณว่า กลับบ้านทีเดียวเลยคุณก็ไม่ฟัง!ฉัน เรียกรถก็กลับมาได้แล้วไม่จะเป็น ต้องให้คุณส่ง”

ระหว่างพูดเธอก็เปิดประตูลงรถ หันหน้าไปพูดว่าภัสกรณ์ “กลับถึง บ้านให้น้าเช็ดหน้าเช็ดเท้าหน่อย ออกไปเล่นมาทั้งวันเช็ดตัวก่อน นอนจะสบายหน่อย ฉันไปก่อนละ นะคุณรีบพาปาลกลับบ้านไป”

ภัสกรณ์นั่งอยู่ในรถ ไม่พูดอะไร ไม่มองไปทางเธอด้วย

ผู้ชายที่อารมณ์แปรปรวน……….. าแอบพูดในใจ เธอไม่สนภัสกรณ์ อีกเดินกลับไปต่อ

พึ่งเดินได้ไม่กี่ก้าวแขนของภัส กรณ์ก็ดึงตัวเธอจากด้านหลังจาก นั้นก็กอดเธอไว้แน่นๆ

เขาก้มตัวไปจูบที่ปากของเธอ แรงๆ แรงเหมือนพายุมรสุมที่กำลัง จะมาถึง

นีรชาอึ้งไปเลย เป็นโรคประสาท จริงๆเลยเมื่อกี้ไม่อยากคุยกับเธอ ไม่ใช่เหรอทำไมตอนนี้ไม่ปล่อยให้ เธอไปหละ?

เธอกำลังจะขัดขืนภัสกรณ์ก็ ปล่อยตัวเธอไปเลย เสียงของเขา แหบนิดๆ “กลับไปเถอะผมไปก่อน ละนะ”พูดจบเขาก็หันหลังเดินกลับ อย่างไม่ลังเล

เขาตัวสูงร่างใหญ่เดินสองก้าวก็ ไปถึงข้างประตูรถแล้ว

นีรชามองดูเขาขึ้นรถแล้วปิด ประตู มองดูรถของเขาหายไปจาก สายตาตัวเองทีละนิดๆ ตั้งแต่แรก จนจบเขาไม่เคยหันหน้ามาเลย

นีรชางงไปหมดเลย

เธอยืนอยู่ใต้ต้นไม้คนเดียวสักพัก ก็โทรไปหาจันทร์ฉาย “จันทร์ฉาย สะดวกรบโทรศพทใหม?

จันทร์ฉายพึ่งอาบน้ำเสร็จ น้ำ เสียงเต็มไปด้วยความขี้เกียจ “เธอ โทรหาฉันเมื่อไหร่ก็ว่างที่จะรับสาย ตลอด รีบพูดมา มาหาฉันนี่ ต้องไม่มีเรื่องดีแน่ๆเลย

“จันทร์ฉายฉันอยากจะย้ายบ้าน ใหม่ เธอเอาบ้านติดต่อของ เจ้าของบ้านให้ฉันหน่อย ฉันพูดกับ เขาเอง”นีรชารู้สึกผิดนิดๆ ตอนนั้น ที่จันทร์ช่วยเธอหาบ้านก็คงจะเสีย เวลาไปมาก ไม่ว่าจะที่ตั้ง ราคา หรือการตกแต่งดีกว่าเงินที่จ่ายไป ทั้งนั้น ไม่สบายเหรอ?”

นีรชาลังเลแป๊บแล้วเล่าเรื่องราว ระหว่างเธอกับภัสกรณ์ให้จันทร์ ฉายฟัง

พอจันทร์ฟังจบก็เงียบไปสักแป๊บ “น้ำ ภัยสกรณ์น่าจะมีความจริงใจ กับเธออยู่นะแล้วเธอเองคิดยังไง หละ?”

นีรชารู้สึกเหนื่อยมาก “ฉันไม่ อยากจะพัวพันกับเขาอีกแล้ว ฉัน กับภัสกรณ์ผ่านอะไรมามากมาย ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิม แล้ว” เงียบไปสักแป๊บแล้วเธอก็พูด ต่อว่า “อีกอย่าง ตอนนี้ยังมีนภนัย อีก เธอคือตัวจริงที่อยู่เคียงข้างภัส กรณ์ ฉันกั้นอยู่ตรงกลาง หมายความว่ายังไง?”

จันทร์ฉายถอนหายใจ “สิ่งที่ภัส กรณ์มีให้กับนภนัยก็คงจะมีการ ชดใช้มากกว่ามั้ง เขาบอกว่าหลัง จากนี้หนึ่งปีจะให้ทุกอย่างกับเธอ คงจะเป็นเพราะหลังจากนี้หนึ่งปี เขาจะเลิกกับนภนัยมั้ง”

นีรชารู้สึกโมโหก็เลยพูดออกมา อย่างไม่ทันคิด “น่าเกียจจริงๆ! ผู้ชายแบบนี้ไม่เอายังจะดีกว่า!” จันทร์ฉายที่อยู่อีกทางสายหัว “น้ำ เธออย่าเอาความคิดผู้หญิงมา สันนิษฐานใจของผู้ชาย สำหรับผู้ หญิงแล้วความรักคือโลกทั้งใบ แต่ สำหรับผู้ชายความรักเป็นแค่เรื่อง เล็กๆ การงานเท่านั้นที่เป็นสิ่ง สำคัญในใจของพวกเขา ดังนั้นที่ ภัสกรณ์เป็นแบบนี้ฉันเข้าใจจริงๆ ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่นก็คงจะ ทำแบบนี้เหมือนกัน เพราะโลกใบนี้ มันโหดร้ายเกินไป