ตอนที่ 147 ออกเดทหนึ่งวัน

ตอนที่ 147 ออกเดทหนึ่งวัน

นีรชาเริ่มรู้สึกยอมแพ้ ค่อยๆผ่อน แรงกัดลง ภัสกรณ์ยิ่งดูเหมือนยิ่ง ได้ใจ ลิ้นพลันบดจูบเธออย่างหนัก หน่วง เร่าร้อนยิ่งขึ้น เขาจูบเธอให้ สมกับที่โหยหาในรสชาติมา นาน !

นีรชาหลับตาลง น้ำตาแห่งความ อัปยศค่อยๆไหลรินผ่านจมูกเข้ามา ในอุ้งปากเธอ

ภัสกรณ์สัมผัสถึงรสเค็มที่ปลาย ลิ้น ก็ลืมตาขึ้นมองเธอ นีรชาที่ บัดนี้ทั้งสองตาเต็มปริ่มไปด้วย น้ำตา

” คุณร้องไห้ทําไม ? คนที่โดนกัด จนลิ้นแทบขาดคือผมต่างหาก ! ” ภัสกรณ์หยุดรังแกหญิงสาว ปลด มือออกจากเธอ เงอะงะๆ พยายามจะเช็ดน้ำตาให้เธอ

คุณมันน่าไม่อาย ! นีรชาไม่ รีรอ ตบหน้าเขาไปหนึ่งฉาด ก่อน จะออกแรงเปิดประตู

” ประตูล็อค ! ต้องใช้รีโมทเปิด เท่านั้น ” ภัสกรณ์ไม่มีทีท่าจะโกรธ เธอ เขาเดินไปที่ข้างตู้หนังสือ หยิบเอาถ้วยรางวัลสีเงินวาวที่วาง อยู่ในตู้ มาส่องทำเป็นกระจก ดูๆว่า หน้าตัวเป็นยังไงบ้าง

นีรชารู้ กเจ็บใจที่เห็นภัสกรณีมี ท่าทางขบขันใส่เธอ จนเกือบจะ หัวเราะออกมา

” นี่ใจคอคุณกะจะขังฉันเอาไว้ใน ห้องทำงานคุณรึไง ? ” นีรชาพูด ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

นีรชาตัวเล็กบอบบาง ถึงแม้จะ ออกแรงแค่ไหน ก็ทำให้หน้าของ ภัสกรณ์มีแค่รอยแดงบางๆ เพียง เล็กน้อยเท่านั้น เขาสำรวจดูหน้า ตัวเอง ดูๆแล้วก็ไม่เป็นไร ยังออก ไปพบปะผู้คนได้ปกติ ผมมีเงื่อนไขเดียว ถ้าคุณรับปาก ผม แล้วผมจะปล่อยคุณไป ” เขา พูดด้วยท่าทางสบายๆ

นีรชานิ่งเงียบ

มิน่า คงเป็นดังคำที่เขาว่า มันไม่มี ประโยชน์ที่จะไปโต้เถียงกับ คนที่ไม่มีเหตุผล โดยเฉพาะกับ ผู้ชายที่เย่อยิ่งจองหอง และน่าไม่ อายแบบเขาด้วยแล้ว ! ถ้าให้พูด เรื่องกฎหมายสิทธิมนุษยชน คงดู เป็นเรื่องไร้สาระไปเลย

” ได้ คุณว่ามา ” ตอนนี้ก็คงต้อง ใช้วิธีนี้ถ่วงเวลาไปก่อน ก่อนจะคิด อะไรดีๆออก ตอนที่ออกมาจากบริษัท นีรชามัว แต่ยุ่ง เลยลืมหยิบมือถือออกมา ด้วย ไม่งั้นคงกดเรียก 191 ละ !

ภัสกรณ์ตาเป็นประกาย : ” นีรชา คุณต้องรับปากผม วันเสาร์นี้คุณ ต้องไปออกเดทกับผมหนึ่งวัน ให้ เหมือนคนรักกันเค้าทำกัน ”

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!

นีรชารู้สึกคาดไม่ถึง : ” คุณภัส กรณ์ คุณคงจะลืมไปแล้วมั้งว่าคุณ เองก็มีแฟนอยู่แล้ว ! ถ้าอยากจะ เดท ก็ไปนัดเดทกับคุณนภนัยโน่น 11

สิ !” เธอไม่อยากไปเป็นมือที่สาม การ ต้องเป็นมือที่สามคงถูกคนอื่น ประนามไปชั่วชีวิตแน่ !

ภัสกรณ์หยิบรีโมทที่วางอยู่บน โต๊ะขึ้นมาถือเล่น : ” นี่คือรีโมท สำหรับเปิดประตูห้อง แต่คุณดูนี่

เขาหยิบแล้วเดินไปตรงหน้าต่าง เปิดหน้าต่างออก แล้วก็โยนรีโมท นั่นออกไปนอกหน้าต่าง !

” ภัสกรณ์ คุณบ้าไปแล้ว ไง !! ” นีรชามองตาค้าง : ” นี่ คุณไม่กลัวมันจะร่วงไปโดนคนที่ เดินอยู่ข้างล่างรึไง! ” “ไม่ต้องห่วง คงไม่ถึงกับตาย หรอก แถมยังได้ค่าชดเชยก้อน ใหญ่จากผมอีกด้วยนะ ” ภัสกรณ์ นั่งลงบนเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ค่อยๆ สไลด์เลื่อนเก้าอี้มาหยุดอยู่ตรง หน้านีรชา

เธอมองหน้าเขา : ” ได้ ฉัน รับปากคุณ ”

ง่ายขนาดนั้นเลย ? ภัสกรณ์รู้สึก ไม่ชินสักเท่าไหร่

” งั้นตอนนี้ คุณปล่อยฉันไปได้ ยัง ? ” นีรชาพูดเสียงอ่อน คน อย่างภัสกรณ์ต้องใช้ไม้อ่อน ภัสกรณ์ยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ เขากดโทรไปที่สายภายใน : ” ประตูห้องผมเป็นอะไรก็ไม่รู้ เรียก ช่างเข้ามาเปิดประตูให้ผมที ”

หลังจากใช้พลังงานไปเยอะ ใน ที่สุดประตูก็เปิดออก

ช่างฝ่ายวิศวกรรมมองหน้านีรชา ที มองหน้าภัสกรณ์ที รู้สึกเหมือน ในห้องนี้มีพลังงานบางอย่าง บรรยากาศมันดูคลุมเครือพิกล

นีรชาแทบจะกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ออกมา อย่างไว !

พอกลับมาถึงที่เอฟเอส ก็นั่งสงบ สติอารมณ์อยู่ครึ่งค่อนวัน จน อารมณ์เข้าสู่สภาวะคลื่นลมสงบ เตรียมจะเริ่มทํางาน แต่แล้วก็พบ ว่า โปรเจกต์งานนั่นดันลืมไว้ที่ออฟ ฟิตของภัสกรณ์ !

โปรเจกต์งานฉัน ! ดันลืมไว้ ! ออฟฟิต ! ภัสกรณ์ !

นั่นหมายถึง เธอต้องกลับไปเอา อีกรอบ !

นีรชาอยากรู้สึกอยากตายขึ้นมา ทันที