ตอนที่ 141 แค่เล่นๆเท่านั้น

ภัสกรณ์ส่งต่องานของบริษัท ทั้งหมดไว้ให้กับรองประธาน กรรมการ จิตใจเขาจดจ่ออยู่ที่ข้าง เตียงของนิรชา

” น้ำ กินอะไรหน่อยเถอะ ! ” น้า แขถือถาดอาหาร ยืนอยู่ข้างเตียง ของนิรชา ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอ ไม่ได้ยิน แต่ก็ยังอยากจะพูดกับ

เธอ

แววตาที่เคยมีชีวิตชีวาคู่นั้นของ นีรชา ในตอนนี้ไร้ซึ่งความเจิดจ้า นีรชามองน้าแบด้วยดวงตาที่เหม่อ ลอย ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

ร่างกายของเธอซูบผอมลง จนแทบจะกลายสภาพเป็นเงาได้ แล้ว

ภัสกรณ์จิตใจว้าวุ่น กระวนกระวาย ดั่งมดที่กำลังวิ่งไต่อยู่บนขอบหม้อ ร้อนๆ แต่ทว่าในใจก็ไม่รู้จะไถ่บาป ได้ยังไง

ถ้าเขาตายไปซะ น้ำก็คงจะรู้สึกดี กว่านี้ เขายินดีที่จะตาย

‘นํา เธอกินอะไรหน่อยเหอะ ! หน่อย แล้วฉันจะไปจากเธอ ดีมั้ ย ? ฉันสัญญานะว่าชีวิตนี้ฉันจะ ไม่มาวุ่นวายกับเธออีก โอ เคมั้ย ? ” ภัสกรณ์พูดเสียงอ่อย อย่างเจียมตัว แต่น่าเสียดายที่นีรช าไม่ได้ยินสิ่งที่เขากำลังพูดเลย แม้แต่น้อย

นีรชายังไม่ยอมกินอะไรเลย ริม ฝีปากของเธอแห้งผาก แตกจน ลอกเป็นขุย น้ำสักหยดเธอก็ไม่ ยอมดื่ม นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเรียกหมอ มาให้น้ำเกลือ เธอไม่หิวตายก็ต้อง ขาดน้ำตายไปแล้ว ! ภสกรณรอน ะกราบ เธอได้ละ เขายกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม ไปอีกใหญ่ แล้วประกบริมฝีปาก ของเขาแนบกับริมฝีปากของนิรชา

ด้วยสัญชาตญาณของนีรชา เธอ อยากจะเบนหน้าหนี แต่มือของภัส กรณ์นั้นกระชับแน่นอยู่ที่หัวเธอ ยากจะขัดขืน

เห็นอย่างนั้นแล้ว ภัสกรณ์ก็อดที่ จะประหลาดใจไม่ได้ นี่คงเป็นทาง เดียวทีนีรชาจะได้ดื่มน้ำสินะ !

ยิ่งไปกว่านั้น อาหารของนีรชาก็ แปรสภาพไปเป็นอาหารเหลว เอย นมเอย น้ำผักเอย ขนาด ข้าวต้มธัญพืชยังต้องเอามาบด มา ปั่นให้ละเอียดเป็นอาหารเหลว

ภัสกรณ์ตักอาหารเหลวพวกนั้น เข้าปาก แล้วป้อนให้กับนีรชา เริ่ม แรกนีรชาเองก็ขัดขืนสุดฤทธิ์ ไม่ ยอมกินของที่ภัสกรณ์ใช้ปากป้อน ให้ พอเห็นว่าขัดขืนไปก็เท่านั้น เลยทำมึนนิ่งเป็นท่อนไม้ไม่ไหวติง ทำแน่นิ่งเป็นซากศพไปซะเลย

หัวใจของเธอมันเย็นชาไปหมด แล้ว เขาทำให้เธอต้องเจ็บ ทำให้ เธอต้องช้ำใจมาพอแล้ว ไม่มีทาง ที่จะหันหลังกลับไปอีกเด็ดขาด

ย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ อากาศ ค่อยๆอบอุ่นขึ้น

คุณชลธีโทรมาจากอเมริกา รบ เร้าให้ภัสกรณ์รีบไปทํางาน ถ้าขืน ยังไม่ยอมไปทํางานล่ะก็อย่าหวัง จะได้เห็นหน้าลูกชายอีก

ภัสกรณ์ไม่มีทางเลือก เลยต้อง ออกไปทํางาน ฝากให้น้าแบคอย ดูแลนีรชา : ” น้าแข ช่วยดูแลยัย น้ำให้ดีๆนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับน้ำ ละก็ น้าต้องรับผิดชอบ สายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกดัง ขึ้นไม่ขาดสาย เบอร์นี้จริงๆมีแต่ เพื่อนสนิทเท่านั้นที่รู้ ภัสกรณ์รับ สาย

ภัสกรณ์ ! นี่คุณทำอะไรกับยัย น้ำ ! ทำไมฉันโทรหาน้ำไม่ติด ? แล้วทำไมคุณไม่รับสายฉัน? นี่ถ้า ฉันไม่ใช้เบอร์คนอื่นโทรหาคุณ ชั่ว ชีวิตนี้คุณก็คงไม่รับสายฉันใช่ มั้ย ! ”

เสียงของจันทร์ฉายดังลอดเข้ามา อย่างเกรี้ยวกราด แค่ได้ยินก็รู้แล้ว ว่าจันทร์ฉายกำลังโมโห ภัสกรณ์กอยากจะเอ่ยปาก แตก ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง อาการป่วยของ นีรชาครั้งนี้ได้ทลายความเย่อหยิ่ง จองหองของภัสกรณ์ไปจน หมดสิ้น

” ภัสกรณ์ ! คุณไม่ต้องมา เสแสร้ง ! ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ! นี่ ตกลงว่า คุณทําอะไรกับยัยน้ำ ฮะ ! ” ภัสกรณ์ไม่โต้ตอบ จันทร์ ฉายชักเริ่มรู้สึกทะแม่งๆ ผิดสังเกต

ที่จริงแล้ว จันทร์ฉายเองก็คิดว่า ภัสกรณ์ไม่เหมาะกับนีรชา แต่นีรช าบอกอยากจะลองคบดู ก็ทำไงได้ สุดท้ายเลยต้องเคารพการตัดสิน ใจของเธอ

แล้วผลสุดท้ายเป็นไงล่ะ เพิ่งจะ ย้ายตามภัสกรณ์ไปหยกๆ จู่ๆก็มา หายตัวไป ! โทรไปก็ไม่ติด จน ไม่มีใครรู้ว่านีรชาอยู่ที่ไหน เป็นยัง ไงบ้าง

ความเงียบเข้าครอบงำอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ภัสกรณ์จะเอ่ยออกไปด้วย เสียงที่เศร้าโศก ทำเอาจันทร์ฉาย ตกใจ : ” จันทร์ฉาย มาดูน้ำ หน่อยก็ดี ตอนนี้น้ำ กลายเป็นคนหู หนวกไปแล้ว ”

ภัสกรณ์ตัดใจพูดประโยคนั้นออก ไป ก่อนจะวางสายไปใน ทันที

มันก็ยากที่ภัสกรณ์จะทำใจ ยอมรับได้ สาวน้อยตัวแสบจี๊ดจ๊าด ในตอนนั้น จะกลายมาเป็นสาวน้อย ตัวผอมซีดหูหนวก วันๆนอนเป็น ผักอยู่บนเตียงแบบนี้ไปได้ หมด แล้วซึ่งความเจิดจรัสแพรวพราว

เขาไม่อยากจะยอมรับเลยว่า ทั้งหมดนี่มันเป็นตราบาปที่เขาเป็น คนสร้างมันขึ้นมา

พอได้เจอจันทร์ฉายเพื่อนสนิท ท่าทีอันเลื่อนลอยของนีรชา ก็พลัน มประกายขึ้นมา

“นํา ! ทําไมเธอกลายเป็นแบบนี้ ไปได้เนี่ย ! ” จันทร์ฉายได้เห็น สภาพเพื่อน ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ อยู่

นํ้าตาที่เคยเหือดแห้งของนีรชาก็ พรั่งพรูออกมา สองคนกอดคอกัน ร้องไห้

” ไป ยัยนํา ชั้นจะพาเธอกลับไป เอง ! ” จันทร์ฉายดึงผ้าห่มออก จากตัวนีรชา พยายามจะประคอง เพื่อนให้ลุกขึ้น คุณจันทร์ฉาย คุณจะทำแบบนี้ ไม่ได้นะ ! ถ้าคุณมาพาคุณน้ำออก ไปแบบนี้ คุณชายกลับมาฉันจะ อธิบายเขายังไงกันล่ะ ! ” น้าแข รีบเบรคทันควัน ก็คุณชายบอกให้ น้าแขดูแลนีรชาดีๆ ถ้าขืนปล่อยให้ จันทร์ฉายพานีรชาไป น้าแขก ไม่รู้จะไปรายงานคุณชายว่า อย่างไรดี

” เดี๋ยวฉันโทรหาเค้าเอง ! ‘ จันทร์ฉายหยิบมือถือออกมา กด

โทรหาภัสกรณ์

” ภัสกรณ์ ฉันจะพาตัวยัยน้ำกลับ เลยเทรมาบอกเหคุณวบ รู้เอาไว้ จะได้ไม่ตะขิดตะขวงใจกับ คนรับใช้ของคุณ ” จันทร์ฉายพูด แบบไม่เกรงใจ ภัสกรณ์ทําให้น้ำ ต้องกลายเป็นแบบนี้ อยากจะแหก อกนายนั่นซะจริงๆ

เงียบกริบ เสียงจากปลายสายเอง ก็เงียบไปพักใหญ่

ขณะที่จันทร์ฉายกําลังจะหมด ความอดทน เตรียมจะวางสาย ภัส กรณ์ก็ตอบกลับมาด้วยเสียงแผ่ว เบา : ได้ ผมฝากดูแลน้าด้วย นะจันทร์ฉาย เพราะผมไม่ดีเอง ผม เสียใจที่ทำให้……… คุณรู้ตัวก็ดีละ ! ภัสกรณ์ คุณมัน

บ้า ! ”

จันทร์ฉาย ผมมีบัตรทองอยู่ใบ หนึ่งให้นีรชา อยู่ตรงลิ้นชักริม หน้าต่าง ฝากคุณเก็บไว้ให้น้ำด้วย นะ เงินก้อนนี้เพียงพอให้น้ำอยู่กิน ได้สบายไปทั้งชีวิต โปรดรับไว้ด้วย นะนีรชา ! ” ภัสกรณ์พูดด้วยน้ำ เสียงที่สั่นเครือ

” อย่าคิดว่าฉันจะไม่รับนะ ! คุณ น่ะติดค้างยัยน้ำมากโข ! บัตรใบ หนึ่งน่ะเหรอ ให้สิบใบก็ไม่พอ หรอก ! ” จันทร์ฉายเปิดลิ้นชัก หยิบบัตรทองนั่นใส่ในกระเป๋า พร้อมกับหันไปสั่งน้าแขให้เรียกรถ ก่อนจะช่วยกันพยุงตัวน้ำให้ลุกขึ้น

นีรชาร่างกายอ่อนแอปวกเปียก จันทร์ฉายอาบน้ำให้เธอ ก่อนจะ ป้อนอาหารย่อยง่ายๆให้กับน้ำ จันทร์ฉายอาบน้ำเสร็จเตรียมจะเข้า นอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

จันทร์ฉายสะดุ้งโหยง นรุตม์

โทรเข้ามา

‘ จันทร์ฉาย ฉันอยู่ข้างล่าง สะดวกลงมาเจอกันหน่อยมั้ย? ”

หลังจบทริปที่ไปเที่ยวน้ำพุร้อน คราวก่อน นรุตม์ต้องไปดูงานต่าง จังหวัดต่อ วันๆก็ยุ่งจนหัวหมุน ไม่มีเวลาคิดเรื่องระหว่างเขากับ จันทร์ฉายเลย

ขณะที่นรุตม์อยู่บนเครื่องบินตอน จะบินกลับเมือง C ใจเขาก็เฝ้า คิดถึงคะนึงหาแต่จันทร์ฉาย พอลง เครื่องก็ให้คนขับรถพามา ส่งที่บ้านของเธอ

จันทร์ฉายลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะ เปลี่ยนเสื้อผ้าเดินลงไปข้างล่าง

จันทร์ฉาย …… ” นรุตม์อึกอักพูด ไม่ออก พอเห็นสีหน้าเรียบเฉย ของจันทร์ฉาย ทำให้นรุตม์ไปไม่

เป็นเลย

” คุณนรุตม์ นี่คุณยังจะคิดมาเล่น สนุกกับฉันอีกเหรอคะ ? ทำไมเห รอ ข้างนอกนั่นยังมีสาวสวยให้คุณ เล่นสนุกไม่พอหรือไง ? คุณ ถึงยังจะมาหาฉัน ยังอยากจะได้ One Night Stand อีกสักครั้งหรือ ไง ? ” จันทร์ฉายเล่นพูดแบบไม่

ไว้หน้า คนฟังแทบสำลัก

” จันทร์ฉาย คุณโกรธผมเหรอ ” นรุตม์รู้ดีว่าเธอกำลังโกรธเขาเรื่อง อะไร นานแล้วที่เขาไม่ได้ติดต่อ เธอ ก็ไม่แปลกที่เธอจะคิดว่าเขา คงแค่เล่นสนุกกับเธอชั่วครั้ง ชั่วคราว ไม่ได้คิดจริงจังกับเธอ

” เปล่านี่ ทำไมฉันต้องโกรธคุณ ด้วย เราสองคนก็ไม่ได้มีความ เกี่ยวข้องอะไรกันสักหน่อย เรามัน ก็แค่คู่นอนชั่วคราว One Night Stand ก็แค่นั้น เช้ามาก็ต่างคน ต่างไป มันเป็นเรื่องปกติมาก คุณ คิดมากไปเองรึเปล่า ”

One Night Stand รึ ? ” นรุตม์ ขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงได้คิดว่า ระหว่างเธอกับเขาเป็นได้แค่นั้น ?

แล้วมันไม่ใช่เหรอไง ? รึคณ อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปอีก หลายๆคืนงั้นเหรอ ? ถ้าเป็นยังงั้น ก็ sorry ค่ะ ฉันไม่มีเวลา ” จันทร์ฉายพูดจบก็หันหลังเตรียมจะ เดินขึ้นบ้าน ในที่สุดเธอก็ระบาย ความอัดอั้นตั้นใจออกมาจนได้ สะ ใจจริงๆ

นรุตม์คว้าแขนเธอไว้

จันทร์ฉาย คุณช่วยพูดให้เคลียร์ หน่อยได้ไหม ” ถึงแม้สีหน้าของนรุ ตม์ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา ทว่าน้ำเสียงของเขาบ่งบอกเลยว่า เขารู้สึกไม่สู้ดีนัก พูดให้เคลียร์อะไรอีก ? เมื่อกี้ ฉันก็พูดชัดเจนแล้วนะ เรื่องคืนนั้น มันก็แค่ One Night Stand คุณ ก็แค่เล่นสนุกๆ ฉันเองก็เล่นสนุกๆ เหมือนกัน ฉันว่าเรามาลืมเรื่องคืน นั้นกันเถอะ ! มันก็แค่เราดื่มกัน เยอะไป พอเมาแล้วก็ไม่รู้ตัวว่าทำ อะไรลงไป ไม่ต้องไปคิดจริงจังกับ มันนักหรอก ! ”

เล่นๆอย่างงั้นเหรอ ? จันทร์ ฉาย นี่คุณแค่เล่นสนุกๆแค่นั้นเอง เหรอ ? ” นรุตม์สีหน้าไม่สู้ดี

ใช่ ก็แค่สนุกๆ

ทำไมล่ะ หรือ ว่าคุณอยากให้ฉันจ่ายเงินให้คุณ ด้วยรึไง ? ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ พกกระเป๋าตังลงมา คุณหักเอาจาก เงินเดือนฉันได้เลยค่ะ ” จันทร์ฉาย พูดด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว

จันทร์ฉาย แล้วถ้าผมจะบอกคุณ ว่า ผมจริงจังกับคุณ แล้วถ้าผมไม่ ได้คิดว่าเรื่องคืนนั้น มันเป็นแค่ One Night Stand ล่ะ ? ”

ไม่ใช่ One Night Stand งั้นเห รอ ? ถ้างั้นเช้าวันนั้นที่คุณมี ท่าทางเย็นชาใส่ฉัน ไม่สนใจฉัน มันหมายความว่ายังไง ? แล้ว หลังจากนั้นที่คุณเก็บสร้อยคอฉัน ได้บนเตียง คุณก็ไม่คืนให้ฉันด้วย ตัวคุณเอง กลับให้พนักงานเป็นคน ส่งคืนมาให้ฉัน มันหมายความว่า ยังไงคะ ? อย่าบอกฉันนะว่า คุณ กำลังคิดหลอกให้ฉันตายใจ กำลัง หลอกให้ฉันติดกับคุณน่ะ ! ”

” จันทร์ฉาย คุณกำลังเข้าใจผิดนะ เช้าวันนั้นผมติดงานสำคัญอยู่ ตอน ที่คุณเข้าไปพวกเค้ากำลังประชุม งานกันอยู่ คุณเองก็เห็นนี่ ที่ผมเก็บ สร้อยคอของคุณแล้วให้พนักงาน ส่งคืนให้คุณ ก็เพราะผมคิดว่าตอน นั้นคุณกำลังอารมณ์ไม่ ดี คิดว่าคุณไม่สนใจผม ไม่อยากจะ

แยแสผม ” นรุตม์พูดด้วยน้ำเสียง ใสซื่อ

จันทร์ฉายไม่เชื่อคำพูดของนรุตม์ : “คุณนรุตม์ คุณไม่ต้องพูด แล้ว ต่อให้ที่คุณพูดมามันเป็นเรื่อง จริง มันก็สายไปแล้ว ฉันไม่ได้รู้สึก อะไรกับคุณอีกแล้ว ! ”

” นี่คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ? ” นรุตม์ถามซ้ำ

ก่อนที่จันทร์ฉายจะได้พยักหน้า ล่าแขนก๋าย่าก็โอบรัดตัวเธอเอา ไว้ในอ้อมกอดเป็นที่เรียบร้อย อ้อม กอดอันร้อนรุ่ม จันทร์ฉายรู้สึกร้อน ผ่าว สั่นสะท้านไปทั่วร่าง ยังไม่ทันได้บ่ายเบี่ยง นรุตม์ก็ ประกบริมฝีปากของเขาประทับจูบ ลงไปที่ริมฝีปากเธอ พร้อมกระซิบ เบาๆข้างหูของเธอว่า : ” จันทร์ ฉาย พอได้แล้ว ผมรู้ว่าคุณเองก็ ชอบผม เพราะผมไม่ดีเอง ก่อน หน้านี้ผมยุ่งมาก เลยห่างเหินจาก คุณไป อย่าโกรธผมเลยนะ

ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดต้นคอ จันทร์ฉาย กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจาก ตัวเขาคละคลุ้งไปทั่วร่างกายเธอ แม้ใจหนึ่งอยากจะขัดขืน แต่มื้อไม้ กลับอ่อนระทวย : ” ชั้นจะโกรธคุณ ยังไงชั้นก็จะโกรธคุณ ! ก็คุณอ่ะ พาผู้หญิงขึ้นเตียง วันต่อมาก็ทำ เมินเฉยใส่สะงั้น ! ฉันเกลียด

คุณ ! เกลียดคุณ !”

จันทร์ฉายตัดพ้อด้วยความน้อยใจ น้ำตาค่อยๆพรั่งพรู เสียงพูดปน เสียงสะอื้นแทบฟังไม่ได้ศัพท์

เขากอดกระชับเธอไว้ในอ้อม แขน มือปาดเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ของจันทร์ฉาย : ” ไม่ร้องแล้วนะ คะ ยิ่งคุณร้องผมยิ่งปวดใจ ผมมัน ไม่ดีเอง ต่อไปมันจะไม่เป็นแบบนี้ อีกแล้ว ”

จูบอันเร่าร้อนประกบจุมพิตลงบน ริมฝีปากเธอ ทั้งคู่แลกจูบกันอย่าง