ตอนที่130 เอาใจใส่

ดวงตากลมโตกรีดอายไลเนอร์เส้นบ้างของวีวี่ จ้องมองนีรชา จากด้านหลังอย่างเอาเป็นเอาตายตามสัญชาตญาณของผู้หญิง ที่รู้สึกว่าภัสกรณ์กับผู้หญิงคนนี้นั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติ

“แทนคะ เธอคือใครคะ” วีวี่หยั่งเชิงถาม

“เธอถามทำไม”ภัสกรณ์หันไปถามและมองไปที่ใบหน้าของวีวี่

“ฉันแค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แปลกๆ หน้าซีดเซียวเหมือนผี น่า เกลียดมาก”วีวี่นั้นยังอายุยังเด็กและไม่มีความสุขุม เธอไม่ระงับ อารมณ์ที่ไม่ชอบนีรชาแม้แต่น้อยเลย

เดิมทีภัสกรณ์นั้นยังมีรอยยิ้มอยู่เล็กน้อยแต่ก็เปลี่ยนเป็นเยือก เย็นทันใด บีบคอของวีวี่ “นี่เธอ เธอรู้ผลของที่จะตามการพูด ส่งเดชไหม”

ภัสกรณ์ใช้แรงทั้งสิบนิ้ว ทำให้หน้าของวีวี่นั้นเปลี่ยนเป็นสีเขียว เกือบหายใจไม่ออก

ภัสกรณ์เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความกลัวของเธอจึงคลายมือ

ออก เมื่อมือของภัสกรคลายออกวีวี่ก็รีบไอออกมาใบหน้าของเธอนั้น แดงดูแล้วน่ากลัว

“คุณแทน ฉันไม่กล้าแล้วค่ะคุณอย่าโกรธเลยนะคะ ตกลง ไหม”เธอขอร้องอย่างน่าสงสารแต่ในใจนั้นแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้น ในใจของภัสกรณ์นั้นมีความพิเศษ

มันเป็นเรื่องไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะต่อสู้กับผู้หญิงมากมายที่จ จะกลายเป็นแฟนของภัสกรณ์

แหวนเพชรในมือสร้อยบนคอชุดขนสัตว์บนตัว ถ้าหากภัสกรณ์ มาโปรดปรานเธออีกทุกอย่างก็จะหายไป เธอจะเสียของพวกนี้ ไปไม่ได้

วีวี่คิดถึงขวดยาขวดนั้นในกระเป๋าของเธอดีที่เธอนั้นเตรียมมา ก่อน วันนี้เป็นวันไข่ตกของเธอเธอจำเป็นต้องคิดหาวิธีที่จะทำให้ ภัสกรณ์ทําให้เธอท้องให้ได้

ไม่อย่างนั้น รอให้ถึงวันที่ภัสกรณ์ทิ้งเธอไปเธอก็จะไม่เหลือ อะไรเลย

นีรชาเดินเข้าไปที่ห้องของจันทร์ฉาย เธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า

“น้ำ ทำไมถึงสวมชุดนี้ล่ะ”จันทร์ฉายเห็นคอเสื้อยืดTเชิ้ตโผล่ ออกมาจากชุดคลุมอาบน้ำจึงถามอย่างตกใจ ในห้องอาบน้ำพุร้อนนั้นมีเสื้อคลุมพิเศษในนั้นเป็นแบบสไตล์ ญี่ปุ่นกว้างและผืนใหญ่มีเชือกรัดเอวแค่เส้นเดียว ข้างในนั้นไม่ สวมอะไรเลย

“อ่อฉันไม่คุ้นเคยมันหน่ะ ระยะทางไปน้ำพุร้อนยังอีกไกล ถึง แล้วค่อยถอดมันออกก็ได้”นีรชารู้สึกเขินอาย

“เกี่ยวอะไรกัน ทุกคนก็แต่งแบบนี้นี่”จันทร์ฉายนั้นไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร สองคนจึงเดินไปที่บ่อน้ำพุร้อน

ด้านน้องนั้นหิมะตกพื้อดินปกคลุมไปด้วยหิมะหนา ต้นไม้เป็น แนวทางเดินไปสู่บ่อน้ำพุร้อน เดินบนพื้นไม้อุ่น เพลิดเพบินกับ หิมะที่ตกอยู่นอกระเบียงทางเดิน อากาศเย็นและช่นแต่ก็รู้สึก สบายมาก

นีรชาสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อรับรับความสุขของการมาเที่ยว น้ำพุร้อนครั้งนี้

“ว้าว นั้นใช่ผู้จัดการนิรุตม์ไหมนะ คุณมาได้ยังไง แต่ในแต่ไรผู้ จัดการนิรุตม์ไม่เคยเห็นเขาร่วมกิจกรรมของบริษัทเลย”จันทร์ ฉายคนที่กำลังเดินมาให้นีรชาดู

ใจของนีรชารู้สึกตื่นเต้น ความรู้สึกที่เธอไม่สามารถอธิบายได้ เธอมีความกลัวอยู่เล็กน้อยและดูเหมือนจะมีความหวังแฝงด้วย… ความหวังอะไรหน่ะหรือตัวเธอเองก็ไม่รู้ชัดเหมือนกัน “อ่อ ดูเหมือนจะมีภัสกรณ์อีกด้วย”เงาของคนนั้นกำลังใกล้ เขามาเรื่อยจันทร์ฉายรู้จักร่างสูงใหญ่คนนั้น “น่าแปลก ทำไมดู เหมือนจะผู้หญิงด้วย

ระหว่างที่พูด ภัสกรณ์ วีวี่และนิรุตม์ ทั้งสามคนก็เดินเข้ามาแล้ว

นีรชาหยุดก้าวเดินยืนอยู่ในเงาของเสาดูสามคนนั้นเดินมา สายตานั้นหยุดไปที่ร่างของภัสกรณ์

เขาผอมลง

แล้ว

“จันทร์ฉายพวกเธอก็ไปที่บ่อน้ำพุร้อนเหรอ ไปสิ ไปพร้อม กัน”นรุตม์พบกับจันทร์ฉายเขาดีใจมาก

ภัสกรณ์นนั้นไม่ได้พูดอะไร สายตามองไปที่นีรชาที่หลบอยู่ใน เงามืดทำให้ภัสรณ์ขมวดคิ้วขึ้นมา

หลังจากที่เข้าเดินออกจากโรงพยาบาลบัตรสีทองไม่จํากัด วงเงินที่วางไว้ข้างหมอนของเธอไม่นานก็ถูกส่งกลับมาที่บริษัท ของเขา

ผู้หญิงคนนี้ยังไงกันนะทำไมถึงทำให้ตัวเองซีดเซียวแบบนี้

ภัสกรณ์อยากเข้าไปตะโกนใส่เธอสักที อยากจะบีบหน้าเธอ บอกเธอว่าตอนนี้เธอน่าเกลียดมาก

“ไปเถอะน้ำ เราไปพร้อมกันเถอะ”จันทร์ฉายจับมือของนีรชา เดินไปพร้อมกับพวกของนรุตม์

วีวี่มองไปหน้าของภัสกรณ์ตลอดมองว่าภัสกรณ์นั้นกำลังมอง ใครแต่ก็เห็นชัดเจน ในใจเธอนั้นวิตกกังวลกลัวว่าภัสกรณ์นั้นจะ ทิ้งเธอไปคืนนี้

แทนคะถ้าอย่างนั้น เราไม่ไปพร้อมพวกเขาดีไหมคะ เค้าอยาก อยู่กับตัวเองลำพัง”วีวี่เริ่มเย่อหยิ่ง

เมื่อได้ยินคำพูดของวีวี่ นีรชาก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปาก เธอ หวังว่าภัสกรณ์และวีวีจะเดินออกไปและก็หวังว่าภัสกร์และวีวี่จะ ไม่ออกไป แท้จริงในใจคิดอย่างไรกันแน่เธอเองก็ไม่แน่ใจ

ภัสกรณ์ละสายตาจากนีรชาและหันไปมองวีวี่ด้วยสายตา แหลมคม ไม่พูดอะไรสักคำแต่ก็ทำให้วีวี่ตกใจจนตัวสั่น รีบคล้อง แขนของภัสกรณ์เดินตามหลังนรุตม์และจันทร์ฉายแต่โดยดี

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนีรชาจึงรู้สึกโล่งใจ

ค่อยๆถอนหายใจเบาๆในบรรยากาศเงียบสงัดแต่กลับชัดแจ้ง ภัสกรณ์คิดว่านีรชานั้นกำลังถอนหายใจจึงขมวดคิ้วแน่นขึ้น

เพราะว่าเขาอยากไปนาพุร้อนพร้อกับเธอท่าให้เธอรู้สึก หงุดหงิดใจอย่างนั้นหรือเลยถอนหายใจออกมา สามเดือนที่ไม่ เจอกันและกลับมาเจอกันอีกครั้งคงจะมีเพียงเขาคนเดียวที่ดีใจ

เขายังคงหมกมุ่นกับเรื่องเพ้อฝันในอดีต คนอื่นนั้นไม่นานก็ลืม เรื่องราวเหล่านั้นแล้ว

เขาก๋าหมัดแน่นที่เต็มไปด้วยความโกรธแต่กลับไม่มีที่ระบาย ภัสกรณ์กลั้นความโกรธไว้ทั้งกายราวกับเสือดาวที่กำลังโกรธ เต็มไปด้วยความน่ากลัว

วีวี่ก็รู้สึกถึงอารมณ์ดุร้ายของภัสกรณ์ ยังรู้สึกว่าเป็นเพราะคำ พูดที่กวนโมโหภัสกรณ์เมื่อกี้ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจดังนั้นจึงต้อง เพิ่มการเอาใจเขา

“ แทน ท้องฟ้าคืนนี้สวยมากเลยนะคะ”วีวีไม่รู้จะหาอะไรมาพูด

นีรชาทำเพียงแค่อยู่ด้านหลัง มองหิมะตกอย่างเงียบๆ พยายาม ที่จะไม่มองความสนิทสนมของวีวี่และภัสกรณ์

แทนคะ.. “วีวี่ยังอยากจะพูดอะไรอีก เมื่อถูกนิรชาถอนหายใจ ใส่ทําให้ความอดทนของเขาพังทลาย จึงก้มลงจูบที่ปากของ “อา… วีวี่ตกใจอย่างไม่คาดคิด เธอนั้นขึ้นเตียงกับภัสกรณ์ หลายครั้งแต่เขานั้นไม่เคยจูบปากเธอเลย นี่ถือเป็นครั้งแรก

นี่มันเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าเธอยังมีเวลาอยู่ใช่ไหม คิดไปคิด มาก็ใช่ ตัวเธอเองอายุ17 เธอมีคุณสมบัติและรูปร่างที่สวยงาม ทําไมจะไม่สามารถชนะหญิงแก่ซีดเซียวคนนั้น

ดวงตาของวีวี่เบิ่งโต เธอมองนีรชาผ่านไหลของภัสกรณ์อย่างมี อำนาจ

นรุตม์ จันทร์ฉายและนีรชา ถูกการกระทำของภัสกรณ์นั้น ทำให้ตกใจ

น่าสะอิดสะเอียน”นีรชาไม่มอง ในใจนั้นรูกสึกไม่ดี อยากจะ หันกลับไปที่ห้องพัก แสดงคว ความรักในที่สาธารณะเหรอ ภัสกรณ์ นั้นไม่ไม่กลัวคนอื่นรังเกียจบ้างเหรอ

“ท่านประทานคะ พวกคุณopen เกินไปหรือเปล่าคะ ไม่เหมาะ สม”จันทร์ฉายค่อยๆมองภัสกรณ์และวีวี่จูบกันอย่างมีรสชาติแต่ ปากนั้นก็ไม่ลืมที่จะพูดประชดประชัน

ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งปากของเธอนั้นช่างหวาน บริสุทธิ์ ทำให้เขานั้นอยากจะชิมแล้วชิมอีกจนหยุดไม่ได้

แทน ถ้านายไม่ไหวจริงๆแกก็รีบกลับห้องไปสิ อย่าทรมาน พวกเราเลย นรุตม์ยิ้มตลก สายตายังแอบมองหน้าจันทร์ฉาย

จันทร์ฉายที่ถูกกวนนั้นรู้สึกเขินอาย

ภัสกรณ์ผลักวีวี่ออก วีวี่ยืนเซเกือบล้ม จันทร์ฉายจึงช่วยจับเธอ ไว้

สายตาเคร่งขรึมกลับหันไปมองนีรชา เมื่อเห็นสีหน้าหยิ่งยโส ของนีรชายิ่งเพิ่มความเศร้าหมองมากขึ้น

เขาถอนหายใจอย่างเย็นชา และหมุนตัวเดินออกไปอีกทาง

“แทน นายจะกลับไปที่ห้องจริงๆเหรอ ไม่แช่น้ำพุร้อนแล้วเห รอ”นิรุตมีประหลาดใจ ภัสกรณ์ใช่คนที่จะพูดเล่นด้วยไม่ได้ ทำไมคราวนี้เขาพูดเพียงสองประโยคก็โกรธเสียแล้ว

วีวี่รีบวิ่งตามขึ้นไป เธอหวังให้ภัสกรณ์นั้นอยู่ห่างจากนีรชาสัก หน่อย ยิ่งไกลยิ่งดี

ภัสกรณ์รู้สึกอึดอัดใจมาก แต่ก็ช่างมันเถอะ ทำไมจะต้องไปลุ่ม หลงคนเย็นชาแบบนั้น

ทางด้านนี้ยังมีบ่อน้ำพุร้อนเล็กๆมีเพียงห้าบ่อเท่านั้นแต่ละบ่อก็ เป็นแบบเดียว มีความเป็นส่วนตัว เดิมทีนั้นนรุตม์เตียมไว้สำหรับ เขาและภัสกรณ์ สระน้ำขนาดใหญ่มีเพียงภัสกรณ์และวีวี่สองคน วีวี่ดีใจมากดู เหมือนว่าคืนนี้เธอจะได้ทำตามที่หวังไว้

เข้าไปที่สระน้ำ วีวี่ ก็แทบทนไม่ไหวที่จะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำ ออก ด้านในนั้นเธอไม่ได้สวมอะไรเลย เผยให้ร่างขาวนวลของ เธอ

ภัสกรณ์นั้นยังไม่ได้ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำก็เดินตรงไปที่สระน้ำ ขนาดใหญ่นั้นและนั่งลงในสระสายตาเขานั้นยังคงไม่ปกติสีห น้าอึมครึมน่ากลัว

วีวี่เดินจรงไปข้างๆภัสกรณ์ นั่งลงข้างๆภัสกรณ์ “เป็นอะไรไป คะ ทำไมดูไม่ค่อยมีความสุขเลย

ภัสกรณ์นั้นบึ้งตึงโกรธ ไม่ฟังคำทีวีวี่พูดแต่มือใหญ่นั้นเขาโอบ ไปที่เอวของเธอ

“ภัสกรณ์คุณนี่แย่จริงเลยค่ะ”วีวีฉอเลาะ

คือจริงๆแล้วนั้นภัสกรณ์ไม่ได้ยั่วเธอเพียงแค่โอบเธอไปแบ บที่อๆแต่ใจเขานั้นล่องลอยไปไหนไม่รู้

ในสมองของภัสกรณ์นั้นกลับไปคิดถึงสายตาดูถูกของนีรชา

ในใจเขานั้นรู้สึกหดหู่