ตอนที่ 112 ยิ้มอย่างมั่นใจ

ตอนที่ 112 ยิ้มอย่างมั่นใจ

จากเหตุการณ์ที่ทะเลาะกันรุนแรงในวันนั้น ในที่สุดภัสกรณ์ก็ ยอมให้นีรชาออกไปทํางาน แต่มีเงื่อนไขว่า เธอจะต้องทํางาน ที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดเท่านั้น และเป็นเลขาฯ ส่วนตัวให้กับเขา เพราะเขาอยากควบคุมเธอให้อยู่ในสายตา ของเขา

วันนี้คือวันทํางานวันแรก นรชาตื่นเต้นเป็นที่สุด เธอสวมชุด สูทสีดำขนาดเล็ก กระโปรงสีแดงที่รัดรูป ทําให้หุ่นของเธอดูมี สเน่ห์และน่าหลงไหลจริงๆ

“สวัสดีค่ะ ใช่คุณนีรชาหรือเปล่าคะ” ผู้อำนวยการฝ่ายบุคคล ตรงไปหาเธอ และพาเธอไปห้องทำงานที่อยู่ถัดไปจากห้อง ของประธารบริษัท

ในห้องทํางานของเลขาฯ ยังมีผู้หญิงอีกสองคน พวก เขากําลังก้มหน้าก้มตาไปที่หน้าจอคอมและทํางานอย่าง ขะมักเขม้น

“ฉันขอแนะนําให้ทุกคนรู้จัก นี่คือคุณนีรชา เพื่อนร่วมงาน คนใหม่ของพวกเรา” ผู้อำนวยการฝ่ายบุคคลแนะนำ เธอรู้สึก อิจฉาในในล็กๆ นีรชา! นังผู้หญิงคนนี้อยู่ๆก็โผล่เข้ามาได้ยังไงกัน เท่านั้นยังไม่พอ ท่านประทานยังสั่งเธอให้มาดูแลยัยนี่

เป็นการส่วนตัวอีก

“เฮ้ยยยยยย” ผู้หญิงสวมสุดทำงานสีฟ้าลุกขึ้นพร้อมกับส่ง สียงร้องขึ้นมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ “น้ำ!! นี่ เธอจริงๆหรอ เป็นเธอได้ยังไงกัน

นีรชามองไปทางผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วย ความตกใจและก็ยิ้มออกมา “จันทร์ฉาย! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง กัน”

ผู้หญิงคนนี้ที่สวมชุดสีฟ้า ก็คือจันทร์ฉาย เพื่อนเก่าของนีรชา ที่เคยทำงานที่ร้านอาหารด้วยกัน

จันทร์ฉายรีบวิ่งเข้ามาจับมือของนีรชา “น้ำ… แกหายหน้า หายตาไปไหนมา เบอร์โทรศัพท์ก็เปลี่ยน ฉันโทรหาแก โทร เท่าไหร่ก็ไม่เคยติดเลย”

“อะแห่ม อะแห่ม… …. เสียงกระแห่มที่คอของผู้จัดการฝ่าย บุคคล ดังขึ้นมาสองที ดวงตาที่คมเหมือนกับนกเพล่งเล็งที่เธอ

นีรชาและจันทร์ฉายมองตา ยิ้มแหย่ๆแบบเขินอายในเวลา เดียวกัน เมื่อกี้เขาทั้งสองตื่นเต้นเกินไป จนลืมไปเลยว่า ทุก
คนในบริษัทกำลังทำงานกันอยู่

ผู้จัดการฝ่ายบุคคลปิดประตูและเดินจากไป ห้องทำงานที่ แสนจะเล็ก แต่ต้องมีผู้หญิงถึงสามคนอัดอยู่ด้วยกัน

“น้ำ นี่คือคุณธารีนะ” จันทร์ฉายแนะนำเพื่อนร่วมงานอีกคน

ให้นีรชาได้รู้จัก

นีรชายื่นมือออกมาให้เธออย่างเป็นมิตร “สวัสดี ฉันคือนีรชา นะ เรียกฉันว่า น้ำ เฉยๆก็ได้ ”

ธารีเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผิวขาวผ่องใส ดวงตาทั้งสองข้าง กลมโต ขนตาของเขาทั้งยาวและงอน การแต่งกายก็ดูประณีต สวยงาม รวมๆแล้วทั้งตัวของเธอเหมือนกันตุ๊กตาพอร์ซเลน

เลยแหละ

ธารีแกล้งทำเป็นไม่เห็นมือที่นีรชายื่นออกมาให้ เธอสะแหยะ

ยิ้ม “เฮือออออออ

ผู้หญิงที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ คิดว่าฉันจะยอม จับมือด้วยอย่างนั้นหรอ เป็นเพื่อนของจันทร์ฉาย ถ้าให้ทายก็ คงมีพื้นเพที่มาจากที่ไม่ต่างกัน ฉันไม่มีความจำเป็นอะไรที่ จะต้องคบค้าสมาคบกับเธอ
จันทร์ฉายยืนอยู่ข้างๆแสดงสีหน้าไม่พอใจ เธอกับธารีมี ความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันสักเท่าไหร่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เพราะเพียงแค่เหตุผลเท่านี้ เธอถึงกับไม่ไว้หน้าของนีรชา

นีรชารู้สึกไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงหันหน้าไปมอง ที่จันทร์ฉาย เธอดูเหมือนจะไม่ถือสาอะไรกับเรื่องนี้ ทำไมเธอ ทำตัวไม่มีมารยาทขนาดนี้นะ

“ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปดูสถานที่ทำงาน” จันทร์ฉายแอบ ส่งสายตาเป็นนัยๆให้กับนีรชา ดึงเธอไปที่โต๊ะข้างๆ

มีการติดตั้งคอมพิวเตอร์ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว นีรชาเพิ่งจะก้าว เข้าสู่โลกของการทำงานอย่างแท้จริง

พอเดินเข้าไปในฝ่ายอื่น จันทร์ฉายระเบิดอารมณ์และพูด ออกมาว่า “น้ำ พ่อของคุณธารี เป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชีของ บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด เพราะฉะนั้นเธอก็เลยมั่น หน้า ภูมิใจอยากจะทำอะไรก็ทำ แกไม่ต้องไปถือสาเธอนะ”

“ โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ไม่เป็นไรหรอก สุดท้ายแล้วฉันก็แค่ ทำงานในส่วนของตัวเองให้ดีก็พอ ” นีรชาพูดหยอกล้อกับ จันทร์ฉาย
ดีจัง ไม่คิดเลยว่ามาทำงานที่ บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป จํากัด จะทําให้พบกับจันทร์ฉาย นีรชารู้สึกว่า ชีวิตของเธอเริ่ม กลับมามีสีสันอีกครั้ง

ได้กลับมาทํางานใหม่ในครั้งนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบกับภัสกรณ์ เส้นทางเดินชีวิตของเธอก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปและไม่เหมือนเดิมอีกเลย

นีรชามองไปที่ท้องฟ้าที่ทั้งสูงและทั้งไกลผ่านหน้าต่าง เธอ สูดหายใจเข้าอย่างลึกๆ นี่คือเมืองc ในที่สุดฉันก็ได้กลับมา แล้ว

เธอโทรศัพท์ติดต่อไปที่สถานีหลุมฝังศพ โทรสั่งพวงหรีด เงินกระดาษ และสิ่งของต่างๆ พรุ่งนี้เธอจะไปเยี่ยมคุณพ่อที่ หลุมฝังศพ

พ่อคะ พ่ออยู่บนสวรรค์สบายดีไหมคะ อยู่กับแม่คงจะมีความ

สุขมากๆเลยใช่ไหมคะ

พ่อคะ หนูสบายดี

นีรชาเปิดสมุดบันทึกในคอมพิวเตอร์ บันทึกความรู้สึกของ

เธอลงไป
“กริ๊งงงงงงง” สัญญาณเสียงดังขึ้นจากลำโพงในห้องของ

เลขาฯ

เสียงของภัสกรณ์ดังขึ้นมา “อีกสักครู่จะมีการประชุมครั้ง สำคัญ พาคุณนีรชามาเข้าร่วมประชุมด้วย

ธารีมองที่นีรชาอย่างประหลาดใจ ปกติแล้วถ้าเป็นการประชุม ที่สำคัญ จะมีแค่เลขานุการอาวุโสที่มีประสบการณ์ทำงานมา นานแล้วเท่านั้นที่จะสามารถเข้าร่วมประชุมได้ นีรชาเพิ่งจะมา ทำงานวันนี้วันแรก ท่านประธานกลับอนุญาตให้เธอเข้าร่วม ประชุมด้วย

นีรชารู้สึกตื่นเต้นในใจนิดหน่อย ในที่สุดเขาก็ได้เลื่อนมาอยู่ กับบุคคลฐานะสูงๆ ลูกไก่ตัวน้อยๆอย่างเธอได้เข้าร่วมประชุม จะต้องได้รับความรู้และประสบการณ์ใหม่ๆอย่างแน่นอน

ถึงเวลาประชุมแล้ว ธารีตะโกนขึ้นมาว่า “นีรชา มาประชุม

นีรชารีบเก็บโน๊ตบุ๊คและเดินไปที่ห้องประชุมกับธารี มองเห็น จันทร์ที่ชูสองนิ้วเป็นสัญลักษณ์บอกให้เธอสู้ๆ หัวใจเหมือนได้ รับกำลังใจอย่างอบอุ่น

ธีราเดินนําทางไปข้างหน้า พอใกล้จะถึงห้องประชุม อยู่ดีๆนีรชากลับรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำมากๆ คงเป็นเพราะเมื่อเช้าเธอ

ดื่มน้ำไปเยอะแน่ๆเลย

“คุณธารีคะ รบกวนรอสักครู่ได้ไหมคะ พอดีฉันรู้สึกอยากเข้า ห้องน้ำค่ะ” นีรชาพูดอย่างเขินอาย

ธารขมวดคิ้ว เกลียดจริงๆยัยนีรชา เธอไม่รออย่างแน่นอน

ธารีชี้ไปที่ปลายทางเดินของห้องประชุม “เดี๋ยวเธอไปเองก็ แล้วกันนะ ฉันจะเดินไปก่อน

ในขณะที่รอนีรชาเสร็จธุระส่วนตัว ผู้จัดการและหัวหน้าของ แต่ละฝ่ายก็ถึงห้องประชุมกันครบทุกคนแล้ว นีรชาถือโน๊ตบุ๊ค ยืนอยู่ที่หน้าประตูด้วยความไม่สบายใจ ทุกคนที่อยู่ในห้อง ประชุมต่างมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ประหลาดใจ

รู้สึกไม่คุ้นหน้าคุ้นตายัยเด็กโง่นี่เลย ทุกคนค่อยๆเดาออกที

ละคนๆว่าเธอคือใคร

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าที่เดินมาตรงหน้าประตู นีรชาหันให้ กับประตู เห็นทุกคนลุกขึ้นจากที่นั่ง พูดพร้อมเพรียงเป็นเสียง เดียวด้วยความเคารพว่า “ท่านประธาน

นีรชาหันกลับไปมอง เห็นภัสกรณ์ได้พาผู้บริหาร2-3 เดินเข้ามาด้วยกัน

นีรชารับเดินเข้าไปที่ห้องประชุม หลีกทางเดินให้กับพวกเขา

รอภัสกรณ์และทีมงานของเขานั่งลง นีรชาก็พบว่า ที่นั่งทุกได้ เต็มหมดแล้ว เหลือที่นั่งว่างเพียงที่เดียว คือที่นั่งข้างๆของภัส กรณ์

ทุกคนในห้องประชุมเหมือนเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือน ตัวประหลาด นีรชามองเห็นธารีอยู่ไกลๆ เขามองเธอด้วย สายตาที่ตำหนิในระยะไกล ธารีรู้สึกโกรธมากๆ ทำไมยัยนี่ถึง โง่ขนาดนี้ เป็นเลขาฯ ก็ต้องมาก่อนเวลา เข้ามาไวๆ แล้วรีบ หน้าที่นั่ง แค่มาสายก็มาพอแล้ว นี่ยังจะทำตัวเป็นท่อนไม้อยู่ ตรงนั้นอีก

“คุณเลขาฯนีรชา นั่งลง!” ภัสกรณ์ที่ก้มหน้ามองเอกสาร เปิด ปากพูดขึ้นมาเบาๆ

“เอ่อ….” นีรชารู้สึกอึ้งเล็กน้อย ทำได้แค่เดินไปนั่งข้างๆภัส

กรณ์

“เริ่มประชุมกันถอะ” ภัสกรณ์นำแขนทั้งสองข้างวางที่บนโต๊ะ มือประสานกัน คิ้วขมวดเล็กน้อย รอฟังการรายงานของแต่ละฝ่าย

นีรชานั่งอยู่ที่ด้านข้างของเขา หางตาของเธอมองเห็นภัส กรณ์ฟังรายงานอย่างใจจดใจจ่อ นีรชาไม่เคยเห็นภัสกรณ์ใน มุมนี้มาก่อน มีความเชี่ยวชาญ นิ่งสงบ เงียบขรึม ฉลาดเฉียบ แหลมและมีวิสัยทัศน์ที่ไกล

นีรชาเผลอตัวแอบมองภัสกรณ์ และพูดในใจกับตัวเองว่า มิน่าล่ะ ถึงมีคนบอกว่าพูดชายที่เขาทำงานช่างมันเสน่ห์และ ดึงดูดจริงๆ

ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นสายตาทีนีรชาแอบมอง ภัสกรณ์จึงยิ้ม บางๆออกมาที่มุมปาก

เป็นรอยยิ้มที่อ่อนละมุนสุดๆ ทำให้คนแทบละลายได้เลย

นีรชาค่อยๆรู้สึกได้

หน้าของเธอก็แดงขึ้นมา รีบรวมรวบสติของตัวเอง นึกไม่ถึง เลยว่าตัวเองจะไปแอบมองภัสรณ์ นีรชา กว่าสมองของตัวเอง ต้องมีปัญหา ต้องเป็นคนสมาธิสั้นแน่ๆเลย

รีบๆตั้งใจฟังการรายงานผลของคนอื่นสิ
ทันใดนั้น การรายงานผลของผู้จัดการฝ่ายกิจการคนหนึ่ง ก็ดึงดูดความสนใจของเธอ ผู้จัดการฝ่ายกิจการกำลังจะส่ง แผนการดำเนินงาน แต่แผนงานที่ว่านี้นีรชาบังเอิญเคยเห็นมัน เมื่อตอนเช้า

ข้อมูลทุกอย่างที่ผู้จัดการพูด ไม่ค่อยสอดคล้องกับรายงาน ขั้นสุดท้ายที่เธอเห็น

คิ้วของเธอเริ่มขมวดอย่างเล็กน้อย ฟังการรายงานผลของ ผู้จัดการอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอเริ่มมั่นใจ ผู้จัดการคนนี้จงใจ รายงานข้อมูลที่ไม่ถูกต้องให้ภัสกรณ์ฟัง

แต่ดูเหมือนกับว่าภัสกรณ์จะไม่รู้เรื่อง ว่าสิ่งที่ตัวเองฟังนั้นคือ ข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง แถมยังเอ่ยปากชมว่าเป็นการรายงานงบ ประมาณที่ละเอียดที่สุดอีกด้วย

นีรชาไม่สามารถนั่งเฉยๆได้อีกต่อไป เธอรู้ว่าธุรกิจอันนี้มี ความสำคัญกับบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดขนาดไหน สำหรับบริษัทฯแล้ว มันมีความหมายมากจริงๆ

ในใจของเธอเกิดการต่อสู้มากมาย ทั้งๆที่เธอคือพนักงาน ใหม่ และวันนี้คือการมาทำงานแค่วันแรกของเธอ ผู้จัดการ รายงานผลผิดขนาดนี้ ภัสกรณ์กลับดูไม่ออกเลยหรอ เธอ เดือดร้อนใจอย่างสุดขีด เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ข้อผิดพลาดของผู้จัดการ แต่อีกเสียงนึงในหัวใจก็บอกว่า เธอก็ก้าว เข้าในทำงานในบริษัท เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดแล้ว เธอ ก็คือพนักงานคนนึงของบริษัทฯ จะต้องตั้งใจทำทุกๆเรื่องให้ดี ที่สุด เพื่อผลประโยชน์ของบริษัทฯ

หลังจากที่ผู้จัดการรายงานผลเสร็จก็นั่งลง โปรเจคเตอร์ กำลังเริ่มต้นรายงานผลของฝ่ายอื่น ถ้าไม่พูดตอนนี้ก็คงไม่มี โอกาสได้พูดแล้วนะ

มีรารวบรวมความกล้าทั้งหมด ลุกขึ้นยืนพูดโดยเสียงสั้นๆ เล็กน้อย การรายงานผลของผู้จัดการฝ่ายกิจการเมื่อกี้นี้ เหมือนจะมีข้อผิดพลาดนิดหน่อยค่ะ

คำพูดของนีรชา เหมือนทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่

ทุกคนต่างนิ่งอึ่งและจ้องมองไปที่โรชา เลขาฯคนใหม่ที่เพิ่ง จะเข้ามาทำงาน คิดไม่ถึงว่าประชุมที่สำคัญขนาดนี้จะมีการ รายผลที่ไม่ถูกต้องได้ยังไงกันนะ

ทุกคนเริ่มกระซิบกระซิบกัน ผู้จัดการฝ่ายกิจการหน้าเริ่มแดง ขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงอย่างมั่นใจว่า “คุณเลขาฯมีรา คุณกำลังจะบอกว่าผมพูดผิดนั้นหรอ คุณจะเอาอะไรมายืนยัน หล่ะ”
นีรชาเงยหน้าขึ้น เธอพยายามยิ้มออกมาเพื่อเพิ่มความมั่นใจ

และลดความตื่นเต้นของตัวเองลง

เธอพยายามนึกคิดถึงผลรายงานเมื่อตอนเช้าที่เธอเห็น พูด โดยน้ำเสียงที่เรียบปกติว่า “วันนี้ตอนนี้เช้าฉันเห็นรายงานเล่ม หนึ่งที่มีลายสอดคล้องกับโครงการนี้ อ้างอิงจากการคำนวนงบ ประมาณในปีที่แล้วบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ใช้งบ ประมาณในการโฆษณาทางโทรทัศน์และนิตยสาร ประมาณ ยี่สิบล้าน ในเงินจํานวนยี่สิบล้านนี้ได้กําไรกลับมาเท่าไหร่ฉันก็ ไม่แน่ใจ แต่รายงานงบประมาณของฝ่ายการเงินของบริษัทฯ ทุกคนคงจะเคยเห็น คงจะได้กำไรกลับมามหาศาล แต่ในครั้ง นี้ ไม่มีการตรวจสอบอย่างเข้มงวดของ KPI ฝ่ายกิจการใช้งบ ประมาณแค่การโฆษณาของหนังสือพิมพ์ธรรมดาและหนังสือ พิมออนไลน์ ไม่มีค่าใช้จ่ายของการโฆษณาทางโทรทัศน์ แล้ว ทําไมงบประมาณในการโฆษณาจึงเกินสี่พันล้านค

เธอพูดไปๆด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง และจบลงด้วยคำถาม เธอยิ้ม ด้วยร้อยยิ้มที่มั่นใจ มองไปยังทุกฝ่ายที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ เรื่องนี้ และรอการตอบคำถามจากพวกเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ