ตอนที่ 111 เล่นกล

ตอนที่ 111 เล่นกล

ในที่สุดอาการบาดเจ็บของภัสกรณ์ก็หายเป็นปกติ นีรชา รู้สึกโล่งใจ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธออยู่ที่โรงพยาบาลกับภัสกรณ์ ตลอด หัวใจของเธอไม่สามารถหยุดกังวลเรื่องภัสกรณ์ได้เลย

คุณชลธีได้สั่งให้แม่บ้านจัดเตรียมอาหารชุดใหญ่ เพื่อเลี้ยง ต้อนรับการกลับมาของหลานชายตนเอง

แทน นายกเทศมนตรีจิระเดช ได้จัดการเรื่องที่ เมืองcเรียบร้อยแล้ว นายพักผ่อนซักวันนะ พรุ่งนี้ค่อยไป เมืองcก็แล้วกัน” คุณชลธีจิบไวน์องุ่นและ พูดกับภัสกรณ์

กลับไปที่เมืองเงั้นหรอ? ดวงตาของนีรชาเปล่งประกาย เธอจะต้องขอร้องให้ภัสกรณ์พาเธอไปเมืองcด้วยอย่าง แน่นอน เพราะเธอไม่อยากให้วิญญาณพ่อของเธอต้องอยู่ที่ นั่นอย่างเดียวดาย

“ได้ครับ ปู่” ภัสกรณ์เองก็ไม่ค่อยชอบชิคาโก้สักเท่าไหร่ เพราะที่นั่นมีบางอย่างที่เขารู้สึกไม่อยากเห็น

“ภัสกรณ์ เรื่องของถิรา นายควรใส่ใจให้มากกว่านี้นะ โตจนอายุขนาดนี้แล้ว ก็ควรหาแฟนและก็แต่งงานได้แล้ว คุณ

ชลธีพูดอย่างเปิดเผย

เขาเสียลูกชายไปแล้วคนนึงไป เหลือแค่หลานชายและ หลายสาวที่สามารถพึ่งพาได้ หลานของเขาก็มีเหลนให้อุ้ม แล้วคนนึง ตอนนี้ก็เหลือแต่หลานสาวที่ยังต้องคอยเป็นห่วง

“คุณปู่ครับ งั้นเราก็พาแม่นมกลับไปด้วยกันเลยดีไหมครับ ผมกลัวว่าถ้าเด็กโตมาจะไม่คุ้นเคย” ภัสกรณ์อยากพาปาลกลับ ไปด้วยกัน

“ให้ปาลอยู่เป็นเพื่อนชั้นที่นี่แหละ ผู้หญิงที่อยู่รอบๆตัวแก ไม่มีสักคนที่จะเป็นผู้หญิงดีๆ เดี๋ยวเขาจะเอาแกเป็นอย่าง ชั้น คงให้ไปไม่ได้ ” คุณชลธีกล่าวเบาๆ และมองไปที่นีรชา

เขาไม่ใช่ว่าเกลียดอะไรนีรชานักหรอก แต่น่าเสียดายที่เขาดู เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับหลานชายสักเท่าไหร่

“คุณปู่!!”

“คณชลธี!!”

ทั้งภัสกรณ์และนีรชาร้องเป็นเสียงเดียวกัน นรชารู้สึกอาลัยอาวรณ์กับปาล ถึงแม้จะไม่ใช่ลูกแท้ๆของตัวเอง แต่เธอ ก็รู้สึกไม่อยากแยกจากเด็กคนนี้ ในหัวใจรู้สึกเหมือนโดน ทําร้าย

“นอกจากซะว่าแกจะรีบแต่งงาน และหาแม่ให้กับเจ้าชาล คุณชลธีพูดแฝงเป็นนัยๆแล้วมองไปที่ภัสกรณ์และนีรชา

นีรชาได้แต่ก้มหน้า ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจในความหมาย คณ ชสร พูด แต่คําขอในเรื่องๆนี้ เธอไม่สามารถรับปากได้จริงๆ

ในยามค่ำคืนที่เงียบสลัด พรุ่งนี้ก็ต้องกลับประเทศแล้ว นีรช านั่งอยู่ที่ข้างเปลของเจ้าหนูน้อย มองในหน้าที่คุ้นเคยในขณะ ที่เขากําลังหลับ ขนตาของเจ้าหนูน้อยเริ่มยาวออก มาแล้ว เหมือนกับขนนกที่ละเอียดอ่อนเรียงกันเป็นแถว ไม่รู้ ว่าตอนนี้เจ้าหนูน้อยกำลังฝันถึงอะไร อยู่ดีๆเจ้าหนูก็ยิ้มออกมา ช่างน่ารักเสียจริง นีรชาใช้มือของเธอลูบอย่างเบาๆที่หัว ของเจ้าหนูน้อย ในหัวใจเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“ชอบขนาดนั้นเลยหรอ งั้นเรามีลูกด้วยกันสักคนดีไหม” ภัส กรณ์กระซิบเบาๆที่ด้านหลังของนีรชา

นีรชารู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาที่หัวใจ อยู่ๆเธอก็นึกถึงลูกสาวของตัวเองขึ้นมา น้าตาค่อยๆไหลลงมาบนใบหน้าอันงดงาม

ของเธอ

“เธอร้องไห้ทําไม?” ภัสกรณ์นั่งลงที่ด้านข้างของเธอ และ โอบอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน “เคยมีคนบอกว่า เด็กๆบางคนเขา มาเที่ยวเล่นในโลกมนุษย์ หลังจากที่พวกเขามาถึงโลกใบนี้ ก็ พบว่าตัวเองไม่ได้ชอบสถานที่แห่งนี้ เขาก็เลยจากไป และเริ่ม ต้นเดินทางเพื่อค้นหาดาวดวงใหม่ เพราะฉะนั้นเธอกับลูกสาว อาจจะไม่มีวาสนาต่อกัน ตอนนี้ลูกสาวตัวน้อยของเธอคงค้น พบดาวดวงใหม่ที่เหมาะสมกับเขามากกว่าเดิม มันเป็นเรื่องที่ เธอควรจะดีใจถูกไหม ” ภัสกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และใช้คางอันเกลี้ยงเกลาค่อยๆลูบไล้ไปที่เส้นผมของเธอ เพื่อเป็นการปลอบโยน

ความเจ็บปวดในหัวใจของนีรชาเบาบางลงเล็กน้อย เธอเงย หน้ามองที่ภัสกรณ์และส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

คําปลอบโยนของเขา ความหวังดีของเขา นีรชาได้รับและ

สัมผัสได้ทุกอย่าง

“ยัยโง่เอ้ย” ภัสกรณ์ใช้มือสัมผัสด้วยรักลูบที่หัวของเธอ

เครื่องบินส่วนตัวจอดลงที่สนามหน้าบ้านหลังใหญ่ของภัสกร์ ในที่สุดก็ได้กลับมาถึงเมืองcที่คุ้นเคย ดวงตาของนีรชายังคงมีความเศร้าแฝงอยู่ ได้ยินมาว่าหลุมฝังศพของพ่อเธอ อยู่ที่ภูเขา เธอวางแผนว่าจะไปเยี่ยมที่นั้นสะหน่อย

“นีรชา ฉันมีเรื่องด่วนที่บริษัทฯต้องรีบไปจัดการก่อน เธอรอ ฉันอยู่ที่นี่นะ” ภัสกรณ์พอถึงเมือง ก็รีบเปลี่ยนชุดทำงานเพื่อ จะไปบริษัทฯ “ภัสกรณ์ คุณให้เวลาฉันสักห้านาทีได้

ไหม” นีรชาเงยหน้ามองเขา

“คุณพูดสิ

“ฉันไม่อยากถูกขังไว้อยู่แต่ในบ้าน ฉันไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ แล้ว ฉันอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีเพื่อนเป็นของตัวเอง มี งานเป็นของตัวเอง นีรชาต้องการตัดขาดกับภัสกรณ์

“อ้อ คุณอยากทํางานหรอ ได้สิ ไม่มีปัญหา งั้นคุณก็ไป ทำงานที่บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด เดี๋ยวผมจัดหา ตำแหน่งงานให้คุณเอง” ภัสกรณ์ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เรีชาพูด

“ภัสกรณ์! จริงๆแล้วคุณเข้าใจ หรือไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดกัน แน่” พูดด้วยน้ำเสียงสุดเศร้า “ฉันไม่อยากอยู่กับคุณอีกต่อไป และคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาจำกัดอิสระของฉันด้วย

“ไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ ข้อตกลงที่เราตกลงกันไว้มันยังไม่สิ้นสุดนะ หรือคุณอยากจะดูสัญญาล่ะ ดู!! คุณดูที่กระดาษให้มัน

ชัดเจน

ภัสกร ยกคิ้วนด้วยความมั่นใจ แววตาของเขาเต็มไปด้วย ความโกรธ

นีรชามองไปที่ภัสกรณ์ และพูดด้วยท่าทีที่สง่างาม “ข้อตกลง ของเราก็คือ คุณจะช่วยชีวิตพ่อของฉัน และฉันก็เป็นภรรยา ลับๆของคุณ 1 ปี แต่ตอนนี้พ่อของฉันก็ได้เสียชีวิตไปแล้ว คุณ ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาไว้ได้ เพราะฉะนั้นก็ไม่มีความจำเป็นที่ ฉันจะต้องทําตามข้อตกลงต่อไป

เธอพูดออกมาทีละคำ ด้วยน้ำเสียงที่เบา “คุณภัสกรณ์ เราจบ ความสัมพันธ์แบบนี้เถอะนะคะ

ประกายตาของภัสกรณ์เต็มไปด้วยความโกรธ ยัยนี่! เธอยัง จะกล้าเล่นลิ้นกับฉันอีกหรอ!

ภัสกรณ์พูดออกมาด้วยความโกรธ “ที่พ่อของคุณต้องตาย ก็เพราะว่าคุณไม่ทำตามข้อตกลง คุณหนีไป คนที่ผิดสัญญา ก่อนก็คือคุณ!”

นีรชาได้แต่พยักน้า ถ้าเธอไม่หนีไป ตอนนี้เธอคงไม่มีชีวิต

แล้วแหละ
ช่างเถอะ! เธอไม่อยากคุยกับผู้ชายที่บ้าอำนาจ จอมบงการ

ด้วยเหตุผล

“ภัสกรณ์ จบเถอะนะ!” นีรชาพูดอย่างเหนื่อยล้า

จบ…..เธอพูดว่าจบหรือ แววตาของภัสกรณ์เริ่มเยือกเย็น เขา ตะโกนจนสุดเสียง “นีรชา!เธอลองพูดแบบนี้อีกครั้ง!!” ภัส กรณ์ตะโกนอย่างน่ากลัว นีรชาไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าภัส กรณ์ แต่คำพูดที่เธอพูดออกไปแล้ว ก็ต้องพูดให้ชัดเจน เธอ ไม่อยากให้คนแบบนี้ ที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย แล้วทำทุกวิถี ทางเพื่อสิ่งที่ตัวเองอยากจะได้

นีรชาสูดหายใจเข้าลึกๆ มือข้างขวากำจนแน่น เพื่อเป็นการ เพิ่มความกล้าให้กับตัวเอง และพูดขึ้นว่า “ภัสกรณ์พอเถอะ! เราจบกันแค่นี้เถอะ!”

“นีราชา” ภัสกรณ์ตะโกนสุดเสียงออกมาทีละคำ สายตาของ เขาโกรธจนแทบจะฆ่าคนได้เลย

“ฉันไม่เหมาะสมแม้แต่ที่จะเป็นภรรยาลับๆของคุณ เราสอง คนอย่าเสียเวลากันอีกเลย นีรชาเงยหน้าขึ้นมองหน้าภัสกรณ์ ด้วยความกล้า “คุณเป็นคนมีอำนาจมาก อยากจะทำอะไรก็ ทำได้ คุณจะหาผู้หญิงแบบไหนก็ได้ตามที่คุณต้องการ คงไม่มี ผู้หญิงคนไหนปฏิเสธคุณ เพราะฉนั้นคุณอย่ามายุ่งกับฉันเลย

การที่พูดแบบนี้ บางทีเขาอาจจะยอมรับมันได้นะ

ที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น ประธานของบริษัทที.เอส พร็อพเพ อร์ตี้กรุ๊ปจำกัดอยากจะได้ผู้หญิงแบบไหนก็ย่อมได้ แต่กับกับ เธอ…นีรชา ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา หรือรูปลักษณ์ภายนอก ก็ไม่ ได้สมบรูณ์แบบอะไร จะว่าไปเธอมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึง ทำไมฉันเอาเธอมาอยู่เคียงข้างฉันไม่ได้นะ

ภัสกรณ์เดินก้าวไปข้างหน้า เดินไปจนถึงข้างๆนีรชา มือสอง ข้างจับแน่น แขนของเธอ

เขาเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ แทบจะอดใจไม่ได้ที่จะหยิกแขนของ

เธอ

ไม่ต้องมาเสียเวลางั้นหรอ ไม่ต้องมายุ่งกับเธออีกงั้นหรอ เธออยากจะจบเพียงเท่านี้งั้นหรอ มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง

นีรชา…..เธอทําให้เขาโกรธสําเร็จแล้ว

“ตกลง……” ภัสกรณ์จ้องมองที่นีรชาด้วยสายตาที่เย็นชา ริม ฝีปากอันบางๆ เปิดปากพูดอีกครั้ง “นีรชา เธอไม่อยากอยู่กับฉันแล้วใช่ไหม”

ด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยม ทำให้คนฟังรู้สึกกลัวจนตัวสั่น

นีรชาตัวเริ่มสั่นเล็กน้อย แต่ยังคงยืนยันคำเดิม ไม่ว่าจะช้า หรือเร็วก็ต้องเผชิญหน้าอยู่ดี เธอถอยกลับไม่ได้แล้ว

เธอกัดริมฝีปากของตัวเอง กำมือข้างขวาอย่างแน่น นีรชาใช้ ความกล้าทั้งหมดที่มี เงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่เขา “ใช่!”

เธอยังจะกล้าพูดแบบนี้อีกหรอ? ความโกรธท่วมไปทั้งตัว ของเขา

ทันใดนั้น ภัสกรณ์ก็กระชากมือนีรชาออกมาอย่างรุนแรง นีรช าอยากคิดจะขัดขืน “ตุบ!” นีรชาถูกผลักกระแทกกับรถที่จอด อยู่ด้านข้าง

“ภัสกรณ์!! คุณจะทำอะไรของคุณ”

นีรชาเจ็บจนร้องออกมา

“จะทำอะไรงั้นหรอ” ภัสกรณ์พูดอย่างเยือกเย็น ใบหน้าอัน หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด มือทั้งสองข้าง ดึงผมของเธอ และดึงใบหน้าของเธอให้ใกล้เข้ามากขึ้น เขา กัดฟันและพูดว่า “นีรชา เธออยากจะจบลงเพียงเท่านี้นะหรอ ฉันจะบอกเธอให้นะว่า ฉันไม่ยอมเด็ดขาด!

ภัสกรณ์ใช้แรงกดลงไปที่ตัวของเธอ ริมฝีปากของเขาเลื่อน ลงไปที่ใบหน้าของเธออย่างรุนแรง เขากัดลงไปที่คอของเธอ

“ภัสกรณ์ คุณมันบ้าไปแล้ว” นีรชาร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด เธอแรงผลักออกจากไหล่ของเขาจนสุดแรง

ที่คอของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอสั่นไปทั้งตัว

ทําไมเขาเป็นคนที่เผด็จการและเอาแต่ใจแบบนี้นะ!

ทุกครั้งไม่ว่าจะตัดสินใจอะไร ก็เอาแต่ความคิดของตัวเอง เป็นหลัก ทุกครั้งที่เหมือนจะคุยกันหรือตกลงกันดีๆ ก็ต้องพัง ทลายลง งแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยฟังในสิ่งที่เธอพูด นอกจาก ใช้ความรุนแรงในการบีบบังคับเธอให้เชื่อฟัง

เธอก็มีหัวใจ เจ็บได้ ร้องไห้เป็น ไม่ใช่ตุ๊กตาที่ไม่มีความรู้สึก ใดๆ และเธอก็ไม่ใช่สิ่งของที่อยู่เพื่อตอบสนองความต้องการ ของผู้ชายเท่านั้น

“ปล่อยฉันไป! ภัสกรณ์! ไม่งั้นฉันจะฆ่าคุณ!” นีรชาโกรธแบบ

สุดๆ จนกระทืบเท้า
“เอาเลย มาฆ่าฉันเลย” ภัสกรณ์ตะโกนอย่างโหดเหี้ยม เขา โน้มตัวลง จนเข้าชิดกับนีรชา และดูถูกคำขู่ของเธอ

นีรชาใช้มือชกไปข้างบนอย่างสุดกำลังที่ด้านบน

ภัสกร รับหมัดของเธออย่างว่องไว แต่อยู่ๆเขาก็วางมีลง และใช้มืออีกข้างจับที่หน้าอก ใบหน้าของเขาซีดไปหมด เสียง กระซิบเบาๆของเขาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

นีรชาตกใจมาก รีบถามอย่างเร็วว่า “คุณภัสกรณ์ คุณเป็น อะไร

จริงๆแล้วเขาไม่สามารถป้องหรือปกป้องด้วยเองได้เลย

เพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลก็ไปที่นั่นที ที่นี่ที อีกทั้งยัง ทะเลาะและมีปากมีเสียงกับเธออีก

ภัสกรณ์กดที่หน้าอกด้วยความเจ็บปวด จองมองไปที่นีรชา อย่างเย็นชา น่าสมเพช สภาพเขาตอนนี้แค่จะรับมือกับเธอก็ ยังทําไม่ได้เลย

เป็นครั้งแรกที่เขาไร้น้ำยาขนาดนี้
มองเห็นภัสกรณ์ไม่พูดอะไรสักคำ ใบหน้าอันซีดเซียวและคิ้ว ที่กำลังขมวดอยู่ นีรชารีบพยุงแขนของเขา ถามอย่างร้อนใจ “คุณเป็นอะไรกันแน่ เจ็บหน้าอกอีกแล้วใช่ไหม

น้ำเสียงอันนุ่มนวมและความเป็นห่วงของเธอเหมือนผ่านเข้า มาที่หัวใจของเขา

ความโกรธที่มีอยู่ค่อยๆละลายหายไป แม้กระทั่งความเจ็บที่ หน้าอกก็ไม่หลงเหลืออยู่

เธอกำลังเป็นอาการบาดเจ็บของเขา

ยัยนี่หนิ! ทำเป็นไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา

ยังจะปากแข็งอีกนะ

หรือเธอกำลังเล่นเกม ที่จงใจปล่อยเขาไป แล้วก็ดึงเขามา ใหม่ พูดมาได้ยังไงว่าพอแค่นี้ ถ้าอยากจะจบแค่นี้จริงๆ ทำไม ต้องเป็นห่วงเขาขนาดนั้นด้วยล่ะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ