ตอนที่ 108 ไม่สามารถให้ของที่คุณต้องการ
แค่พูดไม่เข้าหูเอง ถูกยิงสองนัดเลย ?
นีรชาเงยหน้าขึ้น สบสายตาเข้าไปข้างในตาของภัสกรณ์ หัวใจ เต้นอย่างอธิบายไม่ถูก
เก็บสายตาส่องแสงระยิบระยับของตัวเอง นีรชาก้มหน้าแล้วพูด นิ่งๆว่า : ” ใช่ไหม ? ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขา แต่ตอนนี้ คุณเป็นลูกแท้ๆของเขาจริงๆ ”
“นีรชา คุณหมายความว่ายังไง ? ” คิ้วหนาๆของภัสกรณ์ยกขึ้น “
เพราะว่าพ่อลูกอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนกัน ”
ภัสกรณ์หงุดหงิดนีรชาขึ้นมาทันที กัดฟันแล้วพูดว่า : “ นีรชา ! ”
เห็นภัสกรณ์สู้ไม่ได้ นีรชาก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ มา กินแอปเปิ้ล ” ส่งแอปเปิ้ลในมือที่ปลอกแล้วให้เขา มองใบหน้าขาวๆใสๆของแม่สาวน้อย มุมปากอมยิ้มเล็กๆ ขี้เล่น และใสซื่อ ภัสกรณ์ก็ละสายตาไปจากเธอไม่ได้
ภัสกรณ์ไม่รับแอปเปิ้ล นีรชาประหลาดใจเงยหน้ามองเขา แต่กลับ มองเห็นสายตาที่ลุกวาวของเขา
ทันใดนั้นใบหน้าแดงเหมือนกับไฟลุก
“นีรชา มานี่”
นีรชาคิดว่าภัสกรณ์ให้เธอยื่นแอปเปิ้ลไปใส่มือเขา ก็เลยเดิน เข้าไปข้างๆเตียง
แต่ภัสกรณ์กลับไม่เอื้อมมือจับ ค่อยๆอ้าปาก ความหมายก็คือให้
นีรชาป้อนเขา
เห็นผ้าพันแผลสีขาวบนหน้าอกเขา นีรชาก็ถอนหายใจ แล้วส่ง ป้อนแอปเปิ้ลเข้าปากเขา
“ โอ้ ” ภัสกรณ์ไม่ได้กัดแอปเปิ้ล แต่กัดไปที่นิ้วของนีรชาแทน
นีราชร้องอุทาน นายจะทำอะไร ? นีรชาจ้องหน้าภัสกรณ์
มนสมองของนีรชามีเสียงดังวิ้ง ทันใดนั้นตอบสนองอย่างฉับพลัน ภัสกรณ์ เขากำลังฉวยโอกาสจากเธอ !
นิรชา “บ !” โยนแอปเปิ้ลลงในถังขยะ
“ นีรชา ! คุณทำอะไร ! ผมยังไม่ได้กินเลย ! ” ภัสกรณ์ตะโกนเสียง
ดัง
“ฉันเห็นว่าคุณไม่ได้อยากกินแอปเปิ้ล ถ้าอย่างนั้นก็โยนทิ้งดีกว่า
“นีรชาทำตามองบนใส่เขา
มองนีรชาที่หลบเงาอย่างไม่มีความสุข อดกลั้นอารมณ์ที่อยากจะ โอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด ภัสกรณ์กัดปากกัดฟันเอ่ยปากออกมา น้ำเสียงเผด็จการไม่สามารถต่อรองได้ : “ นีรชา ! เข้ามาจูบผม !!
ผู้ชายคนนี้จำเป็นต้องเผด็จการขนาดนี้ไหม ?
นีรชายืนอยู่ไกลๆ อีกทั้งยังตั้งใจเงยหน้ามามองภัสกรณ์ : ” ภัส กรณ์ วันนี้ตอนที่ฉันถูกคนเอาปืนจ่อหัว คุณกลัวมากใช่ไหม ? ” ไม่คิดเลยว่านีรชาจะถามออกมาแบบนี้ ภัสกรณ์ตะลึงสักพัก หัน หน้าไปทันที น้ำเสียงอึดอัดแข็งทื่อ : ” คุณแคร์ผม ! ”
เห็นภัสกรณ์ไม่ตอบคำถาม นีรชาก็เลยพูดต่อไปว่า : ” ฉันเห็น สายตาของคุณ ตื่นเต้นหวาดกลัวมาก ทรมานมาก คุณกลัวมากๆว่า ฉันจะถูกพวกมันฆ่า ใช่ไหม ? ”
บนหน้ามีความอับอายที่ถูกล้วงความลับออกมา ภัสกร ทนไม่ไหว เลยขัดจังหวะนีรชา : ” ผู้หญิงคนนี้ทำไมวันนี้ถึงได้พูดจาเหลวไหล คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่ ? ”
นีรชายืนอยู่ข้างเตียงของภัสกรณ์ บนใบหน้าที่เกลี้ยงเกลามีความ เหนื่อยล้าและซีดเซียว สายตาทั้งคู่จ้องมองเขาอย่างเงียบๆ ปากอม ชมพูค่อยๆอ้าขึ้น : ” ภัสกรณ์ คุณชอบฉันใช่ไหม ? หรือว่า คุณรัก ฉันเข้าแล้ว ? “
นีรชาถามอย่างตรงไปตรงมา ไม่ได้แฝงความหมายอื่นเลย
ภัสกรณ์คิดไม่ถึงว่านีรชาจะใช้คำพูดเย็นชาถามเขาเหมือนที่ม แทงเขา กล้าถามคำถามออกมาตรงๆแบบนี้ จนเขาตะลึงอยู่อย่าง นั้น
จังการเต้นของหัวใจเต้นเร็วขึ้น ครู่หนึ่ง ภัสกรณ์ค่อยๆยกคางขึ้น มองนิรชาด้วยความหยิ่งผยอง : ” แล้วคุณล่ะ ? นีรชา
นีรชาไม่เคยยอมรับว่าตัวเองรักเขา แต่ภัสกรณ์ไม่เชื่อ ในโลกนี้มี ผู้หญิงคนไหนไม่รักเขา ?
เป็นไปไม่ได้แน่นอน
นีรชามองภัสกรณ์
“แล้วคุณล่ะ นีรชา ? “ ทำไมเขาถึงตอบแบบนี้ ทำไมไม่ปฏิเสธคำ พูดของเธอตรงๆ ทำไมไม่หัวเราะเยาะที่เธอคิดมากเกินไป ทำไมไม่ ประชดเธอว่าคิดว่าตัวเองเป็นใคร ?
ถามคำถามแบบนี้ ก็หมายถึงยอมรับว่าตัวเองทายถูกแล้ว ภัสกรณ์ เขาชอบตัวเองจริงๆสินะ
ตาห้อยลง นีรชายิ้มย่างขมขื่น : “ ภัสกรณ์ ฉันไม่รักคุณ ” นีรชา เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง จ้องมองเข้าไปลึกข้างในดวงตาของเขา ตั้งใจ พูด : “ ดังนั้น คุณก็อย่ามารักฉันเลย
อย่าตกหลุมรักเธอเด็ดขาด ความรักของเขา เธอรับไว้ไม่ได้ เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง อยากใช้ชีวิตสงบสุข เธอกับภัสกรณ์ ถูกลิขิตมาแล้วว่าไม่สามารถ อยู่ด้วยกันได้
เขาเผด็จการมาก เห็นแก่ตัว หยิ่งทะนง แต่นีรชา ไม่ชอบผู้ชาย แบบนี้ที่สุด
ได้ยินนีรชาตอบคำถาม ภัสกรณ์พิงหัวเตียง สายตาลึกลับจับจ้อง เธอ บนใบหน้าที่เย็นชาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
ประโยคนี้อีกแล้ว เธอไม่รักเขา
ผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจคนนี้ ไม่รักเขา ? ไม่รักเขาแล้วทำไมกล้า เสี่ยงอันตรายช่วยเขาต่อว่าพ่อของเขา ?
ไม่รักเขา ? ไม่รักเขาแล้วทำไมยอมมีความสุขกับเขา สุขสนุก มาก ? ภัสกรณ์ไม่เชื่อ ว่าบนโลกนี้จะมีผู้หญิงที่แบ่งแยกเรื่องความ รักกับเรื่องบนเตียงจริงๆ !
ภัสกรณ์นิ่งเงียบ จ้องมองหน้านีรซาอยู่อย่างนั้น
เหมือนว่าเวลาหยุดนิ่ง แม้แต่อากาศก็เบาบางลง ถูกภัสกรณ์จ้องมองอยู่แบบนี้ หัวใจของนีรชาก็เปลี่ยนแปลงอย่าง
ประหลาด ไม่อาจคล้อยตาลง : ” ฉันไปในน้ำให้คุณ ”
หันตัวหลบสายตาของภัสกรณ์
หัวใจสับสนวุ่นวาย ตอนที่รินน้ำก็ไม่ได้ระวัง น้ำร้อนหยดลงใส่มือ
“ อ๊าก ! ” ความเจ็บปวดเข้ากระดูกทำให้นีรชาปล่อยแก้วที่อยู่ใน
มือ ร้องอุทานอย่างเจ็บปวด
“ แพล้ง ! ” เสียงหล่นแตกของแก้วน้ำดังแสบหูมาก
นีรชาเตรียมหยิบถังขยะมาเก็บเศษแก้ว หันหลังไป สักพักก็ไป กระแทกเข้ากับอ้อมแขนกว้างๆ
เงยหน้ามอง ภัสกรณ์ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ดวงตาสีดำสลัวๆคู่นั้น จ้องมองเธอ
“ ภัสกรณ์ คุณบ้าไปแล้ว ! คุณลงมาจากเตียงได้ยังไง ? ” นีรชา ขมวดคิ้ว ผลักแขนภัสกรณ์ : “ รีบกลับไปนอนบนเตียง ! หมอบอก ว่าคุณต้องพักฟื้น ! ” “นีรชา คนโกหก !” ภัสกรณ์ตวาดอย่างดุร้าย แขนสองข้าง ออกแรง โอบนีรชาเข้าในอ้อมกอด กลั้นความรู้สึกเจ็บปวดตรง หน้าอก ตวาดด้วยท่าทางหยิ่งผยองอย่างไร้เหตุผล : “นีรชา บอก
รักผม ! ”
นีรชายังคงอยู่ในอ้อมกอดของภัสกรณ์ กลัวถ้าจะขยับไปโดน แผลตรงหน้าอกของเขา
ดวงตามองจากไหล่ของเขามองไปด้านหลัง เห็นสถานที่ที่ลึกและ
ไกล
ไม่ ภัสกรณ์ ฉันไม่รักคุณ
ฉันรัก สมภพ แต่ก่อนก็รัก ตอนนี้ก็รัก อนาคตก็จะรัก
คนที่ฉันรัก ไม่ใช่คุณ ไม่เคยรักคุณเลย
ดังนั้น ไม่ต้องมารักฉัน เพราะฉันให้ในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้
“ ภัสกรณ์ เลิกโวยวายเถอะ รีบกลับไปนอนพัก ” นีรชาพยายาม พูดอย่างนุ่มนวล ยื่นมือออกไปอยากจะดึงแขนที่กอดตัวเองไว้แน่น ออก “ นีรชา | ” ภัสกรณ์กลับไม่สนใจ แขนทั้งสองข้างยังคงกอดเธอไว้ แน่น เหมือนเด็กที่ดื้อรั้นกอดเธอไว้ พูดอย่างไร้ยางอาย : ” พูดสิ คุณรักผม ! คุณรักผม !”
นีรชาหน้าตาบิดเบี้ยวขมวดคิ้ว ฟันขาวๆกัดริมฝีปากชมพูๆของตัว เอง
ทำไมเขาถึงต้องเผด็จการอย่างนี้ ? ใครกำหนดเหรอว่านีรชาจะ ต้องรักภัสกรณ์?
ไม่รักไม่รักก็คือไม่รัก !
มีคนที่บังคับให้คนอื่นรักตัวเองด้วยเหรอ ? ภัสกรณ์ไม่รู้จักความ รัก เขาไม่รู้ว่าอะไรคือความรัก อะไรคือการครอบครอง
“ ภัสกรณ์ อย่าโวยวายได้ไหม ? ” นีรชาพูดอย่างจำใจพูด
“ นีรชา พูดสิ ! ” ภัสกรณ์ตวาดอย่างจองหอง
เขาจะต้องเผด็จการจองหองแบบนี้เลยเหรอ ?
เขาไม่เข้าใจ ได้แต่พึ่งการเผด็จการและจองหอง ไม่มีทางที่จะได้ ครอบครองหัวใจของผู้หญิงจริงๆ นีราทนไม่ไหวแล้ว ตวาดกลับไปใส่ภัสกรณ์ตรงๆ : ” ภัสกรณ์ พูดร้อยครั้งก็ยังเหมือนเดิม ! ฉันไม่รักคุณ ไม่รักคุณไม่รักคุณ! คุณ พอใจหรือยัง ? ”
สองแขนของภัสกรณ์กอดแน่น ร่างกายแนบชิดตัวของนีรชา แนบ ชิดจนไม่มีช่อวงว่างเลย แต่นีรชาแค่รู้สึกว่าจะหายใจไม่ออก !
สักพัก ภัสกรณ์ก๊กอดเธอจนขยับไม่ได้ แล้วได้จูบไปที่ปากเธอ จูบ ปากเธออย่างรุนแรงดุเดือดไม่ทะนุถนอมเลย !
“อืม ” นีรชาขมวดคิ้ว แต่ก็ยังไม่กล้าขยับตัว กลัวจะทำให้เขาเจ็บ
แผล
แต่ภัสกรณ์กลับไม่รู้ว่ากระดูกซี่โครงของตัวเองหักแล้ว ดูเหมือน ว่าไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด กอดนีรชาไว้แน่น ใช้ลิ้นที่ร้อนผ่าวสอด เข้าไปในปากของเธอ กวาดและจูบอย่างดูดดื่ม !
ลมหายใจระหว่างเขาสองคนร้อนผ่าวจนทำให้อุณหภูมิในห้องนั้น
สูงขึ้น !
“ ขอโทษค่ะ รบกวนสักครู่ ทันใดนั้นน้ำเสียงนุ่มนวลของผู้หญิงดังขึ้นข้างๆตัวของพวกเรา ขัด ขวางการจูบอย่างดูดดื่มของภัสกรณ์
” บ้าเอ้ย ! ” ได้ยินเสียงนั้น ภัสกรณ์รีบเอาปากออกห่างจากปากร ชา บ่นค่าเบาๆ รีบยื่นมือไปดึงเสื้อของเธอที่ถูกเปิดขึ้นนั้นปิดลง หัน กลับไปมองอย่างไม่พอใจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ