ตอนที่ 89 โดนรังเกียจ

ตอนที่ 89 โดนรังเกียจ

ช่วงเวลาในห้องมืดนั้นยากลำบากมาก นีรชาไม่กล้าแม้

จะใช้โทรศัพท์เล่นเกมส์เพราะแบตเตอรี่นั้นมีไม่มากแล้ว

ดวงตาของเธอเปิดกว้างมองไปในห้องมืดที่ว่างเปล่า หน้าของพี่สมภพก็ลอยมา

พี่สมภพ พี่สบายดีไหม พี่สมภพต้องมีความสุขมากๆอยู่ แน่ๆเลย เพียงมองก็รู้ว่าธวัลรักเขามาก พวกเขาเหมาะสม กันมากจริงๆ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกคันที่ใบหน้า เหมือนมีบาง อย่างกำลังคลานอยู่ นีรชาใช้มือลูบจับดูรู้สึกเปียกจึงรู้ว่าตัว เองนั้นกำลังร้องไห้อยู่

พี่สมภพ พี่อยู่ที่ไหน พี่รู้ไหมว่าน้ำคิดถึงพี่มาก

บนเตียงใหญ่ที่คอนโดของมุกมณี สองร่างนั้นกำลัง กอดพันกันอยู่

หลังจากทุกอย่างสงบลง มุกมณีนอนอยู่บนตัวของระพิ นทร์ ใช้มือลูบหน้าอกของเขาอย่างเบามือ “ระพินทร์ ฉันมีเรื่องอยากขอให้คุณช่วย”

“เรื่องอะไรครับ”

“ฉันมีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง ชื่อน้ำ ตอนนี้อยู่กับคุณภัสกรณ์ ครั้งก่อนเธอโทรมาหาฉันแล้วบอกว่าถูกขังอยู่ในขุกใต้ดิน”

ระพินทร์ตกใจเบิกตากว้าง “คุณน้ำเป็นน้องสาวของคุณเห รอครับ เป็นไปไม่ได้นามสกุลของคุณสองคนก็ไม่เหมือน กัน”

มุกมณีจุดบุหรี่ “เธอเป็นลูกของพ่อเลี้ยงของฉัน ส่วนฉัน ใช้นามสกุลของแม่ฉัน”

“อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นคืนวันนั้นที่คุณให้ผม โทรไปเรียกไปหาคุณชายภัสกรณ์ ก็คือเธอใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ เธอคือนีรชา อีกอย่าง หลังจากคืนนั้นเธอก็ท้อง แล้ว”

ระพินทร์ตกใจมาก “ผมไม่แน่ใจช่วงเวาที่เธอท้อง แท้จริง แล้วเธอก็ท้องเพราะคืนนั้น แต่ว่าดูเหมือนว่าคุณชายจะไม่รู้ว่าเด็กในท้องนั้นเป็นลูกของเขา เขาเอาแต่ เรียกเด็กนั้นว่าสัตว์ร้าย”

มุกมณีเยิ้มอย่างลำพองใจ “นีรชาก็ไม่รู้ว่าเด็กในท้องนั้น เป็นลูกของคุณภัสกรณ์ แบบนี้ก็ดีแล้ว พวกเราสองคนก็ ถือว่าทำธุรกิจแล้วได้กำไร

มุกมณีพูดแผนที่เธอวางไว้ เมื่อระพินทร์ฟังจบ ก็ตบ หน้าขา “มุกมณี คุณฉลาดมากถ้าทำตามแผนนี้มันต้อง สำเร็จแน่”

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของนีรชาก็ดัง เป็นมุกมณีที่โทรเข้ามา

“ฮัลโหล พี่หรอคะ การผ่าตัดของคุณพ่อสำเร็จเรียบร้อยดี ไหม”นีรชาถามอย่างกังวลใจ

“สำเร็จดี ใช้คุณหมออันดับหนึ่ง เครื่องมืออันดับหนึ่งแบบ นี้จะไม่สำเร็จได้อย่างไร”มุกมณีพูด “น้ำ ตอนนี้ฉันอยู่กับระ พินทร์ที่บ้านหมื่นสา ระพินทร์ได้กุญแจคุกใต้ดินมาแล้ว รอดอนปายเมื่อคนใช้นำอาหารไปให้เธอพวกเราจะเข้าไปช่วยเธอ”

“หะ?”นีรชาตกใจเล็กน้อย เธอคาดเดาไว้ว่าถ้าหากภัส กรณ์รู้ว่าเธอหนีไป เขาจะโมโหมากแค่ไหน

แต่เธอกังวลอะไรมากไม่ได้แล้ว พ่อของเธอผ่าตัดผ่านไป ได้ด้วยดี เธอมีเงินพอที่จะสามารถดูแลพ่อได้อย่างดี เธอ ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว นีรชาพูดกับมุกมณี “ค่ะ น้ำจะรอพี่ ค่ะ”

ระยะเวลาการรอนั้นนานมากเป็นพิเศษ นีรชารอนาน มากกว่าจะได้ยินเสียงไขกุญแจเบาเบาจากประตูเหล็ก

พี่มุกมณีหรอ นีรชาลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้นประตูถูกเปิด ออก แสงจากด้านนอกทำให้นีรชาต้องหลับตาลง

คุณน้ำหายไปแล้ว คนใช้รีบวิ่งอย่างลุกลี้ลุกลนไป รายงานเรื่องนี้กับภัสกรณ์

“ปีงเขาทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ สายตาของภัสกรณ์นั้น ประกายความโกรธอย่างมาก “รีบไปหาตัวเธอมาให้ฉัน หาไม่เจอแกก็ไม่ต้องกลับมา”
คนใช้ทุกคนในบ้านเริ่มต้นช่วยกันหาแทบจะพลิกบ้าน หมื่นสาเพื่อหานีรชา แต่ก็พบเพียงกุญแจข้อเท้า เมื่อน้าแข นำกุญแจข้อเท้าไปวางที่ด้านหน้าภัสกรณ์ สายตาของภัส กรณ์นั้นราวกับจะฆ่าคนได้

เขาคว้าคอเสื้อของน้าแขจับไว้แน่น “ฉันบอกให้เธอดูนีรช าไว้ให้ดีไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอถึงหนีไปได้”

น้าแขเป็นแม่นมของภัสกรณ์ โดยปกติแล้ววเข้าจะปฏิบัติ ต่อน้าแขอย่างมีมารยาท แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำให้ อับอายต่อหน้าคนอื่น

“น้า…ประตูเหล็กถูกคนใช้กุญแจเปิดออกค่ะ นายน้อยใน บ้านหมื่นสาต้องมีคนทรยศอยู่ค่ะ” น้าแขรีบพูดเพื่อให้ตัว เองพันผิด

ที่บ้านหมื่นสานั้นกำลังหาคนทรยศอยู่ นีรชาก็ถูกมุกมณี ไปส่งที่คอนโด

“พี่ คุณพ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหม พี่พาท่านไปไว้ที่ไหน ปลอดภัยไหม ภัสกรณ์เขาจะสามารถหาเจอไหม”นี่รชา ถามอย่างร้อนรน
“วางใจเถอะ ปลอดภัยอย่างแน่นอน หาให้ตายยังไงคุณ ภัสกรณ์ก็หาไม่เจอ”มุกมณีพูดอย่างขอไปที เพราะสิทธิ์ ชานนนั้นก็ไม่ใช่พ่อของเธอ ชีวิตของเขาก็ไม่เกี่ยวอะไรกับ เธอ

ปล่อยให้เขานอนอยู่ที่โรงพยาบาลเถอะ เมื่อภัสกรณ์รู้ ว่านีรชาหนีไปแล้วเขาต้องไปหาเธอที่โรงพยายามอย่าง แน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นคงสนุกน่าดู มุกมณียิ้มมุมปากอย่าง ชั่วร้าย แต่นีรชามองไม่เห็น

“น้ำ ปิดโทรศัพท์ด้วยนะ”มุกมณีขมวดคิ้วและเดือนนี้รชา

เพราะถ้าเปิดโทรศัพท์ไว้ ภัสกรณ์อาจจะรู้ที่อยู่เธอ จากGPSได้ ถ้าหากภัสกรณ์หาเธอพบ ความพยายามที่เธอ ทุ่มเทไปก็อาจจะสูญเปล่า นีรชาปิดโทรศัพท์อย่างโดยดี

วันแห่งการเริ่มชีวิตใหม่กำลังเริ่มขึ้น แม้ว่าคอนโดแห่งนี้ จะค่อนข้างห่างไกลแต่ภัสกรณ์นั้นมีอำนาจกว้างขวาง จะ รับประกันได้อย่างไรว่าเขาจะหาที่นี่ไม่เจอ ฉะนั้นนีรชาจึง ใช้เวลาอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน
วันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องไปตรวจครรภ์ ไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็ต้องออกไปนีรชาเธอสวมใส่หวิกผมสีทองน่ารัง เกลียดและแต่งหน้าหนาเข้ม เธอไปส่องกระจกดูถ้าหาก มุกมณีมายืนอยู่ด้านหน้าเธอก็คงมองไม่ออกว่าเป็นเธอ

โรงพยาบาลที่จะไปตรวจครรภ์นั้นไม่ไกลจากคอนโด มาก อากาศด้านนอกวันนี้ก็ดีมากนีรชาจึงค่อยๆเดินไป เพลิดเพลินกับการได้ออกมาข้างนอก

ตึกด้านหน้าเธอนั้นมีจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่กำลัง ถ่ายทอดข่าวอยู่

“ท่านประธานใหญ่ของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปจำกัดเพิ่งจะประกาศถอนตัวจากจากอุตสาหกรรม อสังหาริมทรัพย์ในเมือง ได้มีข่าวลือกันว่าได้เกิดปัญหา ภายในของบริษัท ทำให้ราคาหุ้นของบริษัทนั้นได้ลดลง สามสัปดาห์ติดต่อกันและวันนี้ก็ตกลงมาต่ำสุด ตามแหล่ง ข่าวรายงานว่าดูเหมือนว่าท่านประธานของบริษัทกำลังนั้น ประสบปัญหาความขัดแย้งภายใน ครอบครัวไม่ได้เข้าไป บริหารงานในบริษัทเลย ตอนนี้ธุรกิจของบริษัทนั้นได้รับ การสนับสนุนจากพนักงานเก่าที่ยังจงรักภักดีต่อบริษัทและ ยังได้รับรายงานว่าท่านภัสกรณ์ประธานใหญ่ของบริษัทดู เหมือนว่ามีเจตนาที่จะถอนตัวออกไปจากธุรกิจของครอบครัว”

นีรชาเงยหน้าขึ้นมองจอโทรทัศน์นั้นที่กำลังถ่ายทอดข่าว การประชุมของภัสรณ์อยู่

เขาดูผอมลงคิ้วหนาแฝงไปด้วยความทุกข์แม้ว่าร่างสูง ใหญ่จะยังดูทรงพลังแต่ก็ดูไม่มีชีวิตชีวา

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนนั้นภัสกรณ์เป็นเหมือนเจ้าชายผู้สูงส่ง มีอำนาจและเย่อหยิ่งแต่กลับมาดูภัสกรณ์ในวันนี้กลับเย็น ชาไม่สดใส

ทันใดนั้น ฉากนั้นก็เข้ามาใกล้นีรชามากขึ้น แววตา แหลมคมคู่นั้นก็มองตรงมาที่ตาของนีรชา เธอตกใจด้วย สัญชาตญาณเธอจึงถอยหลังอย่างตกใจ ผู้ชายคนนี้ถึงแม้ ตัวจะอยู่ในโทรทัศน์ก็ยังจะทำให้คนตกใจได้

เธอตกใจจนทำให้ลูกในท้องรู้สึกว่าแม่ไม่ปลอดภัยจึงเริ่ม

ถีบท้องแม่

นีรชาลูบท้องปลอบโยน “ลูกรัก อย่ากลัวเลยนะ แม่อยู่ ตรงนี้แล้ว”
เธอยังไม่ได้ทานข้าวกลางวัน ด้านข้างนั้นมีร้านอาหารอยู่

ร้านหนึ่ง เพื่อให้รางวัลกับตัวเองสักหน่อยและเพื่อให้ลูก

ในท้องได้ทานอาการที่มีมีประโยชน์

นีรชาคลำหากระเป๋าตังค์ น่าจะพอจ่ายค่าอาหาร เธอจึง เดินเข้าไปในร้านอาหาร

ร้านอาหารร้านนี้ถือว่าเป็นร้านที่ดีร้านหนึ่ง เพราะแขกที่ เข้ามาทานในร้านล้วนแต่เป็นคนสวยคนหล่อ แต่งตัวดีดู ท่าทางหยิ่งยโส

พนักงานเปิดประตูมองนีรชา วิกผมสีทองและการแต่ง หน้าหนาๆนั้นทำให้มองว่าทำไมช่างดูราคาถูกแบบนี้

อาหารอร่อย สภาพแวดล้อมในร้านสงบสวยงาม และมาก ไปว่านั้นโต๊ะอาหารยังถูกคั่นด้วยต้นสีเขียว ดูมีความเป็น ส่วนตัวดี เมื่อนีชาทานอาหารเสร็จแล้วเลยนั่งพักผ่อนอยู่ ครู่หนึ่ง

เมื่อเสียงประตูหน้าร้านเปิดออก เธอได้ยินเสียงกระซิบ

จากผู้หญิงสองคน

“ว้าว หล่อมากเลย”