ตอนที่ 83 เมื่อมีชีวิตอยู่ต่อ

นีรชาก้าวเท้าหยุดอยู่ที่ประตู บรรยากาศค่อนข้างดูดันและค่อยข้างนา กลัวแล้ว เธออยากหันหลังและวิ่งหนีออกไปมาก

แต่ดูเหมือนว่าจะมีตัวเนี่ยวนำใจ ภัสกรณ์รีบเงยหน้าขึ้นมองไปที่ประตู พบว่าน้ำยืนอยู่ที่ประตูภายในตาเหยียวสีเลือดเกลือนกลาดไปด้วย อารมณ์ชั่วร้ายเต็มไปหมด

แววตานั้น ดุดันเหมือนคมมีด มีหน้าตาท่าทางดุร้ายอย่างมาก

นีรชาเดิมทีก็เป็นคนใจฝ่ออยู่แล้ว โดนภัสกรณ์จ้องแบบนี้ เธอตกใจจน ถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ภัสกรณ์ไม่ได้ลุกขึ้น ก็นั่งบนโซฟาอย่างเย็นชา ตานกอินทรีคู่นั้นล็อค นีรชาไว้สังเกตตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียด นีรชาถูกดวงตาของภัส กรณ์ทำให้ตกใจสะท้าน เธอกอดเจ้าหิมะอย่างแน่นในอ้อมแขนด้วย สัญชาตญาณ

เจ้าหิมะถูกรัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออก ได้เห่าออกมา

“ไปไหนมา?” น้ำเสียงของภัสกรณ์เรียบง่าย แต่นีรชากลับฟังออกเป็น ภายใต้ความเรียบง่ายซ่อนไว้ซึ่งความโหดร้ายและโหดเหี้ยม กัดริม ฝีปากแน่น นีรชาสูญเสียความกล้าหาญที่จะพูดโกหกแล้ว

ผู้ชายคนนี้พลังค่อนข้างมาก ค่อนข้างน่ากลัว ถ้าพูดโกหกแล้วเขาจับได้

ขึ้นมา มีหวังได้ตายอย่างอนาถ “น้ำ พูด!” ภัสกรณ์กล่าวทีละคำ ทั้งตัวปกคลุมไปด้วยบรรยากาศดุร้ายสี

ดำ

ดูท่าแล้วถ้าไม่ตอบก็ไม่ดี ภัสกรณ์กำลังอยู่จุดที่จะระเบิดแล้ว

นีรชาหายใจเข้าลึกๆ กำหมัดแน่น เดินเข้าไปที่ข้างตัวเขาอย่างกล้าหาญ แค่อยากจะบอกว่าเธอแอบกลับมาก่อนที่คนร้ายจะรู้ตัว จู่กลับมองเห็น กองรูปถ่ายบนโต๊ะน้ำชาด้านหน้าของภัสกรณ์

ภาพที่ใหญที่สุดและชัดเจนที่สุดคือภาพที่เธอและพี่สมภพเดินเล่นกัน บนชายหาด ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถ่าย เลือกมุมถ่ายได้เจ้าเล่ห์มาก นีรชาที่ ในใจมีเรื่องซับซ้อนมากมายก็ถูกถ่ายได้อย่างสวยงาม แม้กระทั่งรอยยิ้ม เบาๆบนใบหน้าของเธอ

ใจของนีรชาจมลงไป ภัสกรณ์แม้ว่ารูปภาพพวกเขาจะอยู่หาดส่วนตัวก็ สามารถถ่ายเอามาได้งั้นรูปที่พี่สมภพและเธอในเมืองก็ต้องมีด้วย

ตอนนี้ถ้าบอกว่าแอบหนีโจรกลับมา มั่นก็จะตลกมากๆเลย เหมือนจะดูถูก เหยียดหยามในสติปัญญาของภัสกรณ์ ทำไงดี?ควรจะตอบว่าอย่างไรดีใสมองของนิรชายุงเหยิงไปหมด ไม่รู้ว่า จะอ้างอย่างไรถึงจะสามารถทำให้ภัสกรณ์เชื่อตัวเองได้

“น้ำ ผมจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย เธอไปที่ไหนมา” ภัสกรณ์เงยหน้าไป มองนีรชาอย่างเป็นซา ใบหน้าที่มีตครื้มเหมือนน้ำจะหยดออกมา ดวงตาสี แดงเลือด

ไม่สนใจละให้ตายก็ต้องทำ! นีรชาหายใจเข้าลึกๆ รีบตอบอย่างตรงไป ตรงมา ฉันถูกโจรลักพาตัวไป และคุณสมภพก็ช่วยกลับมาได้ เพราะว่า ตื่นตกใจทำให้รู้สึกไม่สบาย คุณสมภพจึงให้ฉันพักที่นั่นก่อนหนึ่งคืนค่ะ”

เสียงของนีรชาฟังไปแน่วแน เรียบๆมาก ความเป็นจริงคือในใจของเธอ เครียดจนจะบ้าตาย เหมือนมีมีกวางน้อยสองสามตัวทุ่มเทกระแทกอย่าง สุดชีวิต

“หลังจากนั้นล่ะ” ภัสกรณ์ยื่นมือไปหยิบรูปภาพบนโต๊ะชา พลิกดูอย่าง เย็นชา

“หลังจากนั้นที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองโอเคขึ้นแล้ว เขาก็พาฉันกลับมาส่ง” นีรซ าพูดๆไป จนตัวเองเกือบจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูดไป

“น้ำเธอคิดว่าผมเป็นแค่ไอ้โง่เหรอ?!ทำไมผู้ชายคนนี้เมื่อครั้งที่แล้วถึง ช่วยเธอซื้อชุดแต่งงาน? และครั้งนี้ทำไมมันถึงบังเอิญที่ดันมาช่วยคุณ อีก?แถมเธอยังไปอยู่ด้วยกันกับเขสตามลำพังที่คฤหัสถ์นั่นอีก?!” ภัส กรณ์ลุกขึ้นมาอย่างยโสทันที ดวงตาสีแดงเลือดจ้องที่เธออย่างโหดเหี้ยม เอารูปภาในมือทุบไปอย่างแรงบนหัวของนีรชา!

“โอ๊ย…” นรชาไม่ทันเตรียมพร้อมรับมือ ถูกตีเข้าเต็มเป้า ความเจ็บปวด สะท้านไปทั้งร่ายกายอย่างรวดเร็ว

“น้ำ!ความกล้าของเธอนับวันยิ่งเพิ่มมากขึ้น!” ภัสกรณ์ยกเท้าขึ้นไปบน โต๊ะน้ำชาด้านหน้าถีบมันออกไปเสียงโต๊ะน้ำชาที่ปะทุแตกทำให้นำตกใจ ตำรวจและหน่วยคุ้มกันทั้งหลายที่ด้านข้างคุณมองมาที่ฉัน ฉันมองไปที่ คุณ ไม่มีใครกล้าพูด

หน้าของนีรชาสีเลือดสักนิดก็ไม่มี ดวงตาสีดำใหญ่มองอย่างกลัวๆที่ภัส กรณ์ ผู้ชายคนนี้เป็นคนจุดไฟ เธอรู้สึกกลัวจริงๆ

“น้ำเธอจะอธิบายยังไง! ทำไมถึงไม่อ้างมาละเธอปากเก่าไม่ใช่เหรอ! เธอ ทำไมไม่พูด!” ภัสกรณ์คำรามจนแสบแก้วหู เดินไปด้านข้างนีรชา ฝ่ามือที่ แข็งเหมือนเหล็กยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของความรักเลย บีบที่ขากรรไหรล่าง ของเธออย่างโหดเหี้ยม นีรชาร้องเสียงแหลม มันเจ็บปวดมาก!เธอรู้สึกว่า คางของเธอกำลังจะแตก!

“ฉัน… เข…เขาเป็นเพื่อนบ้านของฉันเมื่อก่อนเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่ คุณคิด… นีรชาอธิบายอย่างไม่มีเหตุผลร่างกายถอยกลับไปอย่างกลัว

“เพื่อนบ้านเหรอ งั้นทำไมถึงโทรหาเธอไม่ได้เมื่อคืนเธอกับเขาทำ อะไรกัน! ” หน้าของภัสกรณ์ห่างจากหน้าของนีรชาไม่กี่มิล ปลายจมูก เกือบจะชนไปที่จมูกของเธอแล้ว

ภายในลูกตาดำสีแดงเลือดของเขา นีรซามองแล้วหน้าซีดไม่มีสี ยัง ไม่ทันได้พูด “เปี๊ยะ!” ตบเสียงดังไปที่ใบหน้าของเธออย่างแรง!

นีรชาถูกตบล้มไปบนโซฟา หูมีอาการอื้อ ในจมูกคันยิบๆ มีอะไรสัก อย่างไหลออกมา เธอเอามือลูบ ทั้งร้อนทั้งเหนียว มันคือเลือด!

แต่ภัสกรณ์ยังไม่พอใจ ยังใช้มือหิ้วนีรชาขึ้นจากโซฟา ปีบแน่นที่ค้าง ของเธอ อีกมือดึงที่ผมของเธอ ใช้กำลังบีบบังคับเธอเงยหน้ามองเขา

“น้ำ เธออยากตายหรอ!” ภัสกรณ์กล่าวอย่างกัดฟันด้วยความโกรธ ดวงตาที่แดงฉานดุร้ายอย่างมาก

เขาใช้เครือข่ายทั้ง ตำรวจ วิถี่โจร ทุกอย่างที่จะใช้ได้ผลแค่หาเจอกั๊บ ติดผมอันของเธอที่ทำตกไว้ที่หลังเขาและบนพื้นยังมีคราบเลือดบนดิน

คิดว่าเธอถูกฆาตกรรมแล้ว ทำให้เขานอนไม่หลับทั้งคืน และพาคนของ ตัวเองตามหาเธอทั่วทุกแห่ง ผลคือเธอกลับไม่มีเรื่องอะไรกลับมาแล้ว

ภายในปากของเขาต่างพองขึ้นมาแล้วสองสามที่ ตอนที่เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ เธอกลับเดินเล่นกับชายอื่นที่ชายหาดอย่างสบายใจ! แม้ว่าโทรศัพท์จะไม่มีแบต ยืมโทรศัพท์ให้มาบอกเขามันยากนักเหรอ เธอเห็นเขาเป็นอะไร ภายในใจเธอ เขาภัสกรณ์ไม่ได้เป็นอะไรสักอย่าง

เธอไม่เคยเอาเขาเข้าไปในใจเลย!

เธอกับสมภพ ไม่ได้ทำอะไรกันจริงๆใช่ไหม ดวงตาแดงเลือดของภัส

กรณ์จู่ๆก็หรี่ตาลง

“ออกไป!” เขาโบกมือไปทางกลุ่มตำรวจและบอดี้การ์ด

คนเหล่านี้ต่างแอบโล่งใจ ถือว่าความโกรธร้ายของภัสกรณ์ยังไม่ลามมา ถึงตนเอง รีบวิ่งออกไป เกรงว่าถ้ายังช้าจะทำให้เกิดอันตรายขึ้นนะ

คนที่รอในห้องรับแขกต่างออกไปหมดแล้ว ภัสกรณ์ขู่เข็ญนี้รชา จู่ก็ฉีก เสื้อของเธอจนยุย!

“อะ!คุณจะทำอะไร!” นีรชาตกใจมาก! คนบ้า ปีศาจคนนี้กำลังคิดจะทำ อะไร? ไม่ใช่ว่าจะใช้กำลังบีบบังคับเธอในห้องรับแขกนะ?

ภัสกรณ์ไม่สนใจการต่อต้านของเธอเลยสักนิด มีอใช้แรงอย่างไร้ความ ปราณีฉีกเสื้อผ้าของนีรชาอย่างหลุดลุย! บนหน้านี้รชาอายจนหน้าแดง สองมือปกปิดตัวเองอย่างสุดชีวิต

ภัสกรณ์ดึงมือของเธอมาอย่างเกี้ยวกาจ เอาไปไว้ด้านหลัง ด้วยความเจ็บ ปวดที่รันแรง น้ำตาของนีรซ่าก็ไหลออกมา ดวงตาที่ไร้ความปราณีของภัสกรณ์มองไปที่ร่างกายของเธอ ทำเหมือน เขาเป็นแค่สิ่งของ เป็นแค่สินค้า ไม่มีชีวิต ไม่มีจิตใจ นีรชากัดที่ริมฝีปาก แน่น ปิดตาสองข้างอย่างอัปยศอดสู

ดูสิ!รีบมาดู! ถึงยังไงเธอก็เป็นแค่เมียเก็บที่แสนต้อยต่ำ! ถ้าเจ้านาย ต้องการ เธอก็แค่บริการ เธอต่อต้านไม่ได้ และไม่สามารถที่จะแสดง อารมณ์ที่ไม่พอใจด้วย

หลังจากที่ได้มองอย่างละเอียด ภัสกรณ์ค่อยๆเลิกขมวดคิ้วลง กล่าว อย่างเป็นชาว่า “ยังโซคดีที่ผมยังไม่รู้เรื่องที่ไม่ควรรู้ ไม่งั้นละก้น้ำ เธอได้ ตายอย่างอนาถแน่!”

นีรชารู้แล้วว่า ที่แท้ภัสกรณ์กำลังหารอยจูบบนตัวของเธอ เขาสงสัยว่า เธอและพี่สมภพจะมีความสัมพันธ์กัน ดังนั้นจึงตรวจหาร่องรอยบน ร่างกายของเธอว่ามีไหม!

ยิ้มอย่างเศร้าสลด นีรชามองภัสกรณ์อย่างเย็นชา พูดอย่างดูถูกว่า “คุณ แทน คุณมันต่ำช้า คิดว่าคนอื่นเขาจะต้องเหมือนคุณเหรอ!”

ได้ยินคำพูดของนีรชา ภัสกรณ์ฉุดผมของเธอเพื่อให้หน้าของเธอเข้ามา ใกล้ตัวเอง ลมหายใจที่ร้อนพ่นไปบนหน้าของเธอ ดวงตาที่มีดครึ้มแดง จ้องที่เธออย่างไม่ละสายตา

ในใจของภัสกรณ์เองก็รู้สึกแปลกๆ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ไม่ช้าก็จะถูกนำ ไปเมี่ยมตีแล้ว แต่พออยู่ต่อหน้านีรชา เขากลับไม่รู้จะจัดการยังไง กับมันดี

บนร่างกายของเธอไม่ได้มีร่องรอยอะไรที่ผิดปกติ เธอกับผู้ชายคนนั้น อาจจะไม่มีอะไรจริงๆ..ภัสกรณ์พูดปลอบใจตัวไม่หยุดในใจตัวเอง

และนีรชาก็ได้ปิดตาอย่างแน่น พร้อมที่จะให้ตบอีก ตบ สิ ตีให้ฉันตายไป

เลย! ฉันอยู่มานานเกินพอแล้ว!

ใครจะรู้สักพักกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นีรซาเบิ่งตาอย่างแปลกใจ