ตอนที่ 96 คุณตัดสินเอง

ภัสกรณ์ดวงตาเบิกโพลงกระหายเลือด มองไปที่ ธวัลอย่างเกรี้ยวกราด “คุณไม่รู้ที่มาของแหวนวงนี้แล้ว ยังกล้าซื้อมาอีกหรือ ผมควรจะรังเกียจจิตใจที่พิการ ของคุณ หรือควรจะบังคับให้คุณพูดความจริงออกมาดี”

ธวัลใบหน้ายุ่งเหยิง “ความจริงหรือ งั้นฉันจะบอก ความจริงกับคุณก็ได้ นั่งนีรชาคนสำส่อนประเภทนั้น ฉัน เห็นแว่บเดียวก็เกลียดมัน อยากรู้ว่าแหวนวงนี้เป็นของ มันหรือเปล่านะหรือ น่าเสียดาย ฉันโยนมันลงกองขยะ ไปแล้วล่ะ! ”

ภัสกรณ์ก้าวเข้าไปใกล้ธวัลอีก จนใบหน้าที่เย็น ชาเกือบจะติดกับใบหน้าของเธอ “คุณธวัล คุณรีบบอก ผมมาดีกว่า นีรชาตอนนี้อยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้นจะเป็นผล เสียกับตัวคุณเอง”

เมื่อได้ยินภัสสรณ์พูดดังนั้น สมภพเริ่มรู้สึกสงสัย ขึ้นมาเล็กน้อย ธวัล คุณรู้ที่อยู่ของนีรชาจริงหรือ ธวัลไม่ ชอบนีรชา ผู้หญิงพอหึงหวงขึ้นมาก็อาจจะทำเรื่องอะไร ขึ้นมาก็ได้

แต่สมภพก็ยังคงหาข้ออ้างให้ธวัล ” ธวัล ถ้าคุณรู้ ว่านีรชาอยู่ที่ไหน ก็รีบบอกผมมา…” ธวัลตัวสั่น ใช้สายตาที่คาดไม่ถึง มองไปที่สมภพ

เพราะนี่รชาทำให้เขาสงสัยในตัวเรา!

เธอชี้นิ้วไปที่สมภพ ธวัชโกรธจนพูดไม่ออก รู้สึกจุกเสียดที่ท้องส่วนล่างเหมือนมีกระแสความร้อนไหลมา ตามต้นขา …

ธวัลตกใจมองไปที่ด้านล่าง กระโปรงยาวสีขาว เริ่มกลายเป็นสีแดงสด!

ฉันแท้งแล้ว! ลูกของฉันกับสมภพไม่มีอีกต่อไป แล้ว! เสียงกรีดร้องที่ปวดร้าวดั่งหัวใจที่แตกสลาย ดัง บาดแก้วหูผู้คนในงาน ธวัลเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ตัว

เธอสั่นเทาแล้วชี้ไปที่ภัสกรณ์ “ภัสกรณ์ แกไม่ตายดีแน่!

แกกับนีรชาต้องได้รับผลกรรม”

สมภพและนายกเทศมนตรีจิระเดชเข้าไปพยุง ธวัลที่ค่อยๆทรุดตัวลง พร้อมๆ กันนั้น ท่านนายกฯ มอง ไปที่ดวงตาของภัสกรณ์ เขาคือตัวอันตราย

ภัสกรณ์ไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาของท่านนา ยกฯ เขากำแหวนแน่นราวกับคนที่อับจนหนทางและถือ ฟางเส้นสุดท้าย ถ้านี่คือแหวนของนีรชา เขาต้องตรวจ สอบแหวนวงนี้ บางทีอาจจะพบเบาะแสที่อยู่ของนีรชาก เป็นได้..

รถพยาบาลมาถึงงานแต่งงานที่ตอนนี้ยิ่งวุ่นวาย มากขึ้นไปอีก ปาปารัสซี่และสื่อมวลชนต่างๆ กำลัง วุ่นวายอยู่กับการถ่ายภาพและการสัมภาษณ์

งานแต่งงานของลูกสาวนายกเทศมนตรีจิระเดช ได้รับความสนใจอย่างท่วมท้น งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ เป็นประวัติการณ์จะปิดฉากลงเช่นนี้หรือ มีเรื่องใหญ่ให้ พาดหัวข่าวของวันพรุ่งนี้แล้ว!
ภัสกรณ์ผู้ที่ทำผิดคนนี้กลับดูเหมือนจะไม่รู้สึก สำนึกเลยสักนิด คิ้วขมวดบนใบหน้าจนมีรอยย่น ขณะนี้ ในสมองเขานั้นเต็มไปด้วยวิธีการที่จะระดมคนเพื่อค้นหา นีรชาได้อย่างไร นรุตม์ไม่ได้ตระหนักถึงแสงแฟลช มากมายที่กำลังกระแทกเข้าใส่เขา!

“ภัสกรณ์รีบไปเร็ว!” มีผู้สื่อข่าวกำลังมาทางนี้ นร ตมรีบดึงภัสกรณ์ให้รีบออกไปข้างนอก

ในที่สุดก็หลบหนีการไล่ล่าของนักข่าวมาได้ เขา ทั้งคู่ได้ขึ้นมานั่งอยู่ในรถ นรุตม์ซึ่งมีใบหน้าที่อ่อนโยน อยู่เสมอ แม้จะมีร่องรอยของแผลเป็นเอ่ยขึ้น “ภัสกรณ์ วันนี้คุณเป็นอะไร ถึงคุณจะสงสัยว่าแหวนวงนั้นเป็นของ นีรชา แต่คุณก็ไม่ควรที่จะเปิดโปงในทันที ยังไงธวัลก็ เป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี สมภพเองก็ยังได้รับการ สนับสนุนจากบริษัทเซิน เฮ้น จู่ๆ คุณก็ไปทำให้ทั้งสอง ฝ่ายขุ่นเคืองใจกัน”

ภัสกรณ์ตัวแข็งที่อ แหวนวงนี้ดึงดูดความสนใจ ของเขาไปทั้งหมด เป็นแหวนที่นีรชาขายหรือ เธอใช้ ชีวิตแบบไหนกัน ตกระกำลำบากจนต้องขายแหวนจริง หรือ หรือว่ามีเรื่องอะไร ทำไมแหวนถึงตกไปอยู่ในมือ ของคนอื่น

ภัสกรณ์ที่ทำเป็นหูทวนลม นรุตม์ถอนหายใจ พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก ๆ

นอกแผนกโรคเฉพาะทางของโรงพยาบาล สมภพและนายกเทศมนตรีจิระเดชรออย่างใจจดใจจ่อ ทันทีที่คุณหมอออกมาจากวอร์ด ทั้งสองคนก็รีบเข้าไปหา “คุณหมอครับ ธวัลเป็นยังไงบ้างครับ”

คุณหมอสายศีรษะ “เราไม่สามารถทารกในครรภ์

รักษาเอาไว้ได้ครับ พวกคุณต้องคอยให้กำลังใจเธอ มากๆ หน่อย!”

สมภพและนายกเทศมนตรีจิระเดชมองหน้ากัน เดินเข้าไปในวอร์ดอย่างหนักใจ

ธวัลนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทีเหม่อลอย เห็น สมภพและนายกเทศมนตรีจิระเดชเข้ามากันแล้วทำจมูก ฟุตฟิต น้ำตาก็ไหลอาบบนใบหน้าที่ขาวนวล

“สมภพ ขอโทษ ฉันผิดเอง ฉันไม่สามารถปกป้อง ลูกน้อย…ธวัลร้องไห้เสียใจจนถึงขีดสุด ลูกคนนี้เป็น ความผูกพันเดียวระหว่างเธอกับสมภพ สมภพยินดีที่จะ แต่งงานกับเธอ ก็เพราะว่าเธอตั้งท้อง ตอนนี้ไม่มีลูกแล้ว สมภพจะทิ้งเธอหรือไม่

“ธวัล..คนที่ต้องขอโทษก็คือผม ผมไม่ได้ปกป้อง คุณให้ดี ไม่ได้หยุดภัสกรณ์เอาไว้” ภายในใจสมภพรู้สึก ขมขืน ลูกในท้องของธวัล ท้ายที่สุดมันคือเลือดเนื้อของ ตัวเขาเอง แม้ว่ามันจะยังคงเป็นเพียงก้อนเนื้อชิ้นเล็กๆ แต่นั่นก็เป็นชีวิตเล็กๆ ชีวิตหนึ่ง!

ความเกลียดชังในใจที่มีต่อภัสกรณ์ ค่อยๆ แพร่ กระจายออกไปอย่างช้าๆ เหมือนกับต้นไม้ที่มีพิษ ฝัง เข้าไปอยู่ในใจ…

“สมภพ คุณ คุณจะทิ้งฉันไปไหม” ในที่สุดเธอก็ ถามสิ่งที่กังวลใจออกมา
“ธวัล ผมจะทิ้งคุณไปได้อย่างไรกัน อย่าพูด โง่ๆ..” สมภพกอดที่ศีรษะธวัลเบาๆ ปลอบเธออย่างนุ่ม นวล

“ถ้าอย่างนั้นคุณสัญญากับฉันได้ไหมว่าจะไม่ทิ้ง ฉันตลอดไป”คำตอบของสมภพจะทำให้ธวัลรู้สึกมั่นใจ เธอเริ่มทำตัวเหมือนเด็ก

เห็นธวัลหน้าซีดเผือก สมภพจึงไม่มีทางที่จะ ปฏิเสธได้ เป็นความผิดของตัวเขาเอง แล้วยังปล่อยให้ ธวัลเสียลูกไปอีก มีแต่สมภพเท่านั้นที่รู้ว่าธวัลวาดหวัง ไว้ต่อการเกิดมาของทารกคนนี้มากเพียงใด

เสื้อชุดเล็กๆ ก็ได้ตระเตรียมซื้อเอาไว้หมดแล้ว ยังมีเปล ของเล่น และอื่นๆ อีกมากมายซึ่งเป็นของดี ที่สุดทั้งนั้น ธวัลตั้งตารอคอยการเกิดมาของลูกน้อยของ ตนด้วยหัวใจทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่ ตอนนี้กลับ…

“ผมสัญญากับคุณ”สมภพพูดเบาๆ

ความกังวลของธวัลหายไปในทันที! สมภพเป็น สุภาพบุรุษ หากสัญญาแล้วต้องทำตามแน่นอน ตอนนี้ เขาสัญญาแล้วว่าจะไม่ทิ้งกันไป เขาต้องทำตามนั้น อย่างแน่นอน

ธวัลเริ่มรู้สึกว่าโชคดีที่ตัวเองแท้งลูก ถ้าไม่แท้ง สมภพก็คงไม่รู้สึกผิดเช่นนี้ และคงไม่สัญญาว่าจะไม่มี วันทั้งเธอ ก็แค่เด็กที่น่าสงสารในท้องเพียงหนึ่งคน

ธวัลดวงตาแดงกำ! ภัสกรณ์ ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!

เธอหันไปมองนายกเทศมนตรีจิระเดชที่ยืนอยู่ ข้างๆ ธวัลร้องไห้ออกมาเบาๆ “พ่อคะ…”

“ธวัล พ่ออยู่นี่แล้ว ลูกเป็นอย่างไรบ้าง”สีหน้า ของท่านนายกไม่สู้ดีเท่าไหร่ ทางหนึ่งก็กังวลถึงสภาพ ร่างกายของลูกสาว อีกทางหนึ่งก็รู้สึกโกรธ ภัสกรณ์ช่าง ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเสียจริง งานแต่งงานของลูกสาวตน เขายังกล้ามาทำให้เสียเรื่อง! แสดงให้เห็นว่าจริงๆ แล้ว เขาไม่เคยเห็นตนอยู่ในสายตา! ถึงแม้บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจะร่ำรวยมหาศาล แต่ความเติบโตของ ธุรกิจก็ยังขึ้นอยู่ในพื้นที่เขตC ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่ของตน เขากล้าดียังไงที่ฉีกหน้าตนขนาดนี้

“พ่อคะ พ่อต้องช่วยหนูนะ”ธวัลใบหน้าซีดขาวแล ดูน่าสงสาร “นายภัสกรณ์อะไรนั่นแย่มาก รู้หน้าไม่รู้ใจ! เขาคงพอใจที่ตอนนี้หนูแท้งลูกแล้ว พ่อคะ พ่อต้องแก้ แค้นให้หนูนะคะ”

“ลูกสาวคนดีของพ่อ พ่อรู้ว่าต้องทำยังไง ลูก ดูแลร่างกายตัวเองให้ดีเถอะ” นายกเทศมนตรีจิระเดช ขมวดคิ้วแน่น มีความคิดตั้งมั่นขึ้นมาในใจ

อาคารบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ใน ห้องทำงานของภัสกรณ์

“ท่านประธานครับ นี่คือรายงานผลของเดือนนี้ ครับ”ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินนำรายงานสรุปผลการ ดำเนินงานประจำเดือนมาให้
เมื่อดูตัวเลขในรายงานคิ้วของภัสกรณ์ขมวดขึ้น มาเล็กน้อย หัวหน้าปยุต ตัวเลขของรายงานเดือนนี้ มันแย่มาก…”

“ท่านประธานครับ พวกเราพยายามกันอย่างหนัก แล้วครับ ผมไม่เคยตรวจสอบอย่างเข้มงวดเท่านี้มาก่อน ผมสงสัยว่ามีคนแอบพยายามทำลายเราครับ”

ภัสกรณ์ลืมตาขึ้นมามอง แววตาที่เฉียบคมทำให้ หัวหน้าปยุตหวาดกลัว

“เอาวางไว้นี่แหละ ไปตามหัวหน้าฝ่ายโครงการ มา” เห็นท่าทีของหัวหน้าปยุตราวกับหนูมองเห็นแมว แล้ว ภัสกรณ์ก็รู้สึกรำคาญ ตวัดมือให้เขารีบๆ ออกไป

หัวหน้าโครงการหยิบเอาสมุดรายงานแล้วเดิน เข้าไปอย่างกระวนกระวายใจ

คิ้วของภัสกรณ์ยิ่งขมวดใกล้กันเข้าไปอีก สีหน้าก็ ยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้นด้วยเช่นกัน

“หี…”รายงานถูกโยนลงไปบนโต๊ะ “คุณอธิบาย ให้ผมฟังด้วยว่า ทำไมประสิทธิภาพการทำงานของ เดือนนี้มันถึงแย่มากขนาดนี้” เสียงของภัสกรณ์ฟังดูเข้ม ขัน

“ท่านประธาน ผม ผมพยายามดีที่สุดแล้วครับ แต่ ว่าเดือนนี้ที่ดินบางแห่งมีการเปลี่ยนแปลง ผมได้ยินเจ้า หน้าที่พูดกันว่า เป็นคำสั่งของท่านนายกเทศมนตรีจิระ เดช ที่ต้องการขัดขวางธุรกิจของที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปทุกทางครับ!”
“นายกเทศมนตรีจิระเดช” สายตาพลอยเกรี้ยว กราดขึ้นมา

“ใช่ครับ นายกเทศมนตรีจิระเดช ได้ยินมาว่า เพราะว่าท่านประธานไปก่อกวนในงานแต่งงานของ ลูกสาวของท่าน ท่านนายกฯจึงจงเกลียดจงชังท่าน ประธานครับ” หัวหน้าโครงการมองดูสีหน้าของภัสกรณ์ และพูดด้วยความระวังเนื้อระวังตัว

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”ภัสกรณ์เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะอย่าง หยิ่งผยอง “ก็แล้วแต่เขา แค่นายกเทศมนตรีเขตจิบจ๊อย เพียงคนเดียว คิดจะมาขัดขวางที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป อย่างนั้น รึ”แววตาของภัสกรณ์ราวกับนกอินทรีย์ที่กำลัง มองอย่างเยาะเย้ย

“ท่านประธานคะ มีสายจากภายในค่ะ” เสียงอ่อน โยนของเลขาดังขึ้นมาจากลำโพงบนโต๊ะ

ภัสกรณ์โบกมือให้หัวหน้าโครงการออกไป แล้ว กดปุ่มรับสายบนโต๊ะทำงาน

ในโทรศัพท์คือเสียงอันไพเราะของชายมีอายุผู้ หนึ่ง “ภัสกรณ์ แกเป็นคนมีความสามารถ เพื่อผู้หญิง เพียงคนเดียว แม้แต่ธุรกิจก็ไม่คิดอยากทำแล้วหรือ”

ภัสกรณ์ทำคิ้วย่น ดวงตามืดมนหนทาง “คุณปู่ คุณปู่ได้ยินข่าวลืออะไรมาครับ”

“ข่าวลือรี ข่าวน่ะมาถึงสหรัฐอเมริกา ถ้าหากไม่ ได้ฟังจากลุงแกพูด ฉันก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้แกอับจนถึง

ขนาดนี้ เพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียวถึงกับกล้าล้ำเส้นนายกเทศมนตรีเขต C!”

ภัสกรณ์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่แยแส “ก็แค่นายก เทศมนตรีเขตเล็กๆเพียงคนเดียว จะมาขัดขวางที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป มันไม่ใช่เรื่องตลกหรือครับ”

“นายกเทศมนตรีเล็กๆแค่เขตเดียวอย่างงั้นรึ แกรู้ ไหมคนที่อยู่เบื้องหลังเขา คือXXX แกเห็นรึยังว่าต้อง ให้ความเคารพบุคคลอื่นด้วย แกกล้าดียังไงที่จะทำเพื่อ ผู้หญิงคนเดียว ไปก่อกวนงานแต่งงานของคนอื่นเขา!” เสียงชายชราเริ่มโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ น้ำเสียงไม่เหลือ ความเมตตาอีกแล้ว

เมื่อได้ยินชื่อของ XXX ภัสกรณ์ก็ประหลาดใจ เล็กน้อย เขาไม่เคยคิดมาก่อน นายกเทศมนตรีเล็กๆ คน หนึ่ง ที่แท้มีเบื้องหลังดังกล่าว XXX ระดับประเทศคนนั้น ภายใต้คนหนึ่งคนมีคนมากกว่าเป็นหมื่น ที.เอส พร็อพ เพอร์ตี้กรุ๊ปต่อให้ก่อตั้งขึ้นมาอีกแห่ง ก็ยังไม่สามารถจะ สู้เครื่องจักรระดับชาตินี้ได้

“ภัสกรณ์ แกรีบมาอเมริกาเดี๋ยวนี้ มาอยู่ที่นี่เพื่อ ดูแลบริษัทในชิคาโก ไม่ต้องเข้าไปแทรกแซงธุรกิจใน เขตC ฉันจะให้ลุงของแกเป็นคนจัดการ” เสียงคุณชลธี ฟังดูจริงจังเป็นอย่างมาก

ภัสกรณ์อยู่ในความเงียบ มันไม่ฉลาดเลยที่จะอยู่ เมืองCในตอนนี้ แต่ออกจากที่นี่เพื่อไปชิคาโก ความหวัง ที่จะตามหานีรชาก็ยิ่งเลือนลางไปกว่าเดิม…

“ภัสกรณ์ ปู่จองตั๋วให้แกแล้วนะ พรุ่งนี้เช้าไปชิคาโก แกจัดการตัวเองด้วย!”คุณชลธีพูดจบก็วางสาย ในทันที