ตอนที่ 204 ทำเป็นแม่ที่ดีอีกแล้ว

ในร้านกาแฟ มุกมณีพยายามหมุนตัวไปมาเพื่อดึง ความสนใจของชายที่นั่งอยู่ตรงข้าม”พนิตคะ ถ้าคุณยัง ทำ แบบนี้ ฉันจะโกรธคุณจริงๆแล้วนะ”

ปากของเธอก็พูดว่าโกรธ แต่ดวงตาของเธอยัง คงโปรยเสน่ห์ใส่พนิต

คุณชายพนิตเป็นเพลย์บอย ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ในเมือง C และผู้หญิงแบบมุกมณีเขาก็เจอมาไม่น้อย เขาใช้มืออัน อุ่นๆลูบไล้ เข้าไปที่ใต้กระโปรงของเธอ

มุกมณีบิดร่างตัวเองเพียงเล็กน้อย เพื่อให้สะดวก มือมากขึ้นแก่ชายผู้นั้น แต่ปากของเธอกลับบ่นแบบ โวยวาย “คุณชายพนิตคะ ทำไมคุณทำอะไรแบบไม่เป็น รูปเป็นร่างเลยล่ะคะ”

พนิตได้ยินแบบนั้นก็เหมือนโดนเธอเผาไหม้ไป ทั้งตัว ใช้นิ้วมือบีบลงไปที่เธอ”ถ้าอย่างงั้นเราไปที่ โรงแรมด้าน ข้างกันเถอะ”

ดวงตาของมุกมณีเปล่งประกายวาบวับออกมา แกล้งทำเป็นใสซื่อ”คุณเพิ่งบอกว่าจะดื่มกาแฟมาเมื่อกี้ ไม่ใช่เห รอคะ แล้วเราจะไปโรงแรมไปทำอะไรกันอีกคะ”

คพนิตมองสำรวจไปรอบๆพบว่าไม่มีใคร จับ ใบหน้าของเธอและกัดฟันพูด”เลิกเสแสร้งได้แล้ว!” มุกมณีก็รู้สึกเนื้อตัวเต้นขึ้นมาทันที ค่อยๆลุกขึ้น

จากเก้าอี้”พนิต ฉันจะดูว่าคุณจะมีทักษะขนาดไหนกันเชียว”

ทั้งสองคนเดินออกจากร้านกาแฟ มองไปที่ประตู ของโรงแรมไวโอเล็ตที่อยู่ด้านข้าง ถูกตกแต่ง มีตุ๊กตา ลมตัว ใหญ่ และมีเสียงดนตรีบรรเลงเพลงวันเกิด ควบคู่ กับไปกับน้ำพุ มุกมณีมองไปรอบๆด้วยความตกตก ตะลึงปน ความอิจฉา”นี่วันเกิดของลูกใครกัน ทำไมจัด ยิ่งใหญ่ขนาดนี้นะ”

คุณชายพนิตมอง”ก็เรื่องของเขาสิ ต่อให้งานยิ่ง ใหญ่กว่านี้ คงไม่ถึงกับเหมาทั้งโรงแรมหรอกนะ เราเปิด แค่ห้อง ของเราก็พอแล้ว”

หลังจากที่ทั้งสองพูดจบก็เดินตรงที่เคาน์เตอร์ เพื่อเปิดห้อง ผู้จัดการโรงแรมพูดด้วยรอยยิ้มกับพวกเขา ว่า “ขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าวันนี้ที่โรงแรมของเรามี ลูกค้าใช้บริการหมดแล้ว ขอให้คุณลูกค้าไปใช้บริการ ของ โรงแรมอื่นนะคะ”

พนิตเริ่มรู้สึกหัวเสียเพราะเขาอยากรีบเปิดห้อง และเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับมุกมณีให้เสร็จๆ ได้ยินผู้ จัดการ โรงแรมพูดแบบนี้ก็รู้สึกโมโห และเริ่มประกาศ อำนาจของตัวเอง “โรงแรมใหญ่ขนาดนี้ ห้องจะเต็มได้ ยังไง แกคิด กำลังหลอกใครอยู่เหรอ รีบเปิดห้องให้ผม เดี๋ยวนี้!”

ผู้จัดการโรงแรมหมดคำที่จะพูด”คุณผู้ชายคะ เรื่องแบบนี้ฉันไม่กล้าโกหกหรอกค่ะ พวกเราทำธุรกิจ แบบนี้ ไม่มี ทางไล่ลูกค้าให้ไปที่อื่นแน่นอน แต่พอดีวันนี้ มันสุดวิสัยจริงๆค่ะ เพราะคุณภัสกรณ์ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ได้เหมาโรงแรมทั้งหมด เพื่อฉลองงานวันเกิดให้ลูกชายเพียงเดียวของเขาค่ะ”

ภัสกรณ์? มุกมณีกำลังนึกถึงและพรีมพรำถึงชื่อนี้ พนิตโมโหสุดขีด”ผมรู้จักกับประธานบริษัทฯนี้ วันเกิด ลูกชายเขา คุณปู่ของผมยังมาอวยพรให้ถึงในงาน รีบ เปิดห้องให้ผมเดี๋ยวนี้ ถ้ามีเรื่องอะไรเดี๋ยวผมเคลียร์กับ ประธาน บริษัทฯเอง”

“มีเรื่องอะไรกัน ใครมันไม่ให้เกียรติในงานหลาน ชายฉันขนาดนี้” เสียงอันดุดันดังมาจากข้างหลัง

พนิตและมุกมณีต่างหันหลังกลับไปมอง คุณชลธี กำลังพยุงตัวเองด้วยการจังมือคุณพ่อบ้านไว้เดินก้าว เข้ามาอย่างช้าๆ

ผู้จัดการรู้จักกับคุณพ่อบ้าน รีบขยิบตาให้กับ เขา”คุณท่านนี้ คือ คุณชลธีหรอคะ”

“ท่านนี้คือคุณปู่ของคุณภัสกรณ์ ได้เดินทางมา จากชิคาโก เพื่อฉลองวันเกิดของหลานชาย คุณมาเสียง ดัง ถูก เถียงเรื่องอะไรกันที่นี่”

คุณพ่อบ้านเริ่มอารมณ์เสีย น้ำเสียงที่ต้องการ ตำหนิผู้จัดการโรงแรมและต้องการความรับผิดชอบ

ได้ยินสิ่งที่พ่อบ้านพูด มุกมณีจึงมองอย่าง ละเอียด นี่คือคุณชลธีหรอ เมื่อเทียบกับห้าปีก่อน ช่าง ต่างกันเสียจริงๆ ผมของเขาก็เป็นสีขาวหมดแล้ว ดู เหมือนกระดูกในร่างกายก็ไม่แข็งแรงเหมือนเดิม

ผู้จัดการโรงแรมได้ยินแบบนั้น ก็รีบลากแขนของคุณพนิตออกไปข้างนอก”คุณผู้ชายคะ รบกวนคุณรีบ ออกไป ก่อนนะคะ เราไม่สามารถทำที่คุณขอได้จริงๆค่ะ

พนิตโกรธจนไฟขึ้นตา”แกไม่รู้หรอว่าพ่อของผม คือใคร ถึงกล้าไล่ผมแบบนี้ ที่เมือง C ไม่มีใครไม่รู้จักพ่อ ผม นะ!!”

คุณชลธีเหลือบไปมองพนิต อมยิ้มและพูดกับผู้ จัดการโรงแรม โรงแรมนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยเห รอ รีบเอาตัวออกไป!

พนิตโกรธจนบ้าคลั่ง พ่อของเขาเป็นใครมาจาก ไหน เบื้องหลังเป็นอย่างไร ก็ไม่คิดจะถามเหรอ อยู่ๆก็ มาเรียกเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เอาตัวออกไป คิดว่าตัวเองมีเงินมหาศาล รวยจนล้นฟ้า ก็เลยไม่เห็นหัว ใครแบบนี้ ผู้จัดการโรงแรมรู้สึกหนักใจ แต่ก็ต้องเรียก พนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามา

ในจังหวะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกับ พนิตกับเรามีปากเสียงกัน มุกมณีรีบแอบไปหลบข้าง หลังตุ๊กตาตัว ใหญ่

เห็นพนิตโดนลากออกไปจากโรงแรม มุกมณีก็รีบ วิ่งไล่ตามคุณชลธี”คุณชลธีคะ คุณจำฉันได้ไหมคะ”

คุณชลธีมองที่หน้าตาอันดูมีเสน่ห์ของเด็กผู้หญิง คนนี้ แต่กลับนึกไม่ออกว่าเธอคือใคร

มุกมณีพูดต่อพร้อมน้ำตาไหล”คุณชลธีคะ คุณจำ ฉันไม่ได้จริงๆหรอคะ ฉันเป็น….แม่ที่แท้จริงของหลานชายคุณ ไงคะ”

มุกมณีพูดไปและกดเครื่องคิดเลขไปด้วย

อายุของเธอเกือบจะสามสิบปีแล้ว ช่วงชีวิตของ วัยรุ่นสาวได้ผ่านพ้นไป ที่เธอเข้ามาเกลือกกลั้วกับพนิต นั่นเป็นแค่ การคบกันเพื่อธุรกิจแบบผิวเผิน พนิตมีแฟน เป็นตัวเป็นตนแล้ว จะมาขอเธอแต่งงานเป็นเรื่องที่เป็น ไปไม่ได้อย่างแน่นอน ถ้าหากเป็นไปได้ก็คงเป็นได้แค่ เมียเก็บ

แต่การที่ปืนเข้าไปในตระกูลหมื่นสานั้นไม่เหมือน กัน ตระกูลนี้รักหลานชายของเขาขนาดนี้ และการที่เธอ แสดงตัว ว่าเป็นแม่แท้ๆของหลานที่ยังมีชีวิตอยู่ แบมือ ออกไปขอเงิน ก็คงมีเงินใช้ทั้งชีวิต ดีกว่าการที่ต้องเดิน ตามพนิตเป็น ไหนๆ

แม่แท้ๆของหลายตัวเองอย่างงั้นเหรอ ชลธีฟัง สิ่งที่มุกมณีพูด ในหัวสมองก็เริ่มมีภาพเลื่อนลางเข้ามา เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว”ต้องการอะไร” มุกมณีดีใจอย่างถึงที่สุด เพราะไม่ต้องหลบหน้า

ใครอีก พยายามเล่นละครให้น้ำตาไหลออกมา”คุณชลธี ตอน นั้นคุณเอาลูกของฉันไปไว้ที่บ้านหมื่นสา ไม่กี่ปีที่ ฉันเดินจากไป หัวใจฉันต้องเจ็บปวดด้วยความรู้สึกคิดถึง ลูกชาย คุณชลธีคะ คุณช่วยพาฉันไปพบลูกชายได้ ไหมคะ”

ชลธีจ้องไปที่มุกมณี ทำไมรู้สึกเหมือนว่าเธอ กำลังเสแสร้งแกล้งทำเป็นเสียใจ ผู้หญิงประเภทนี้เหรอที่จะเสียใจ ในเมื่อตอนแรกยอมแรกลูกชายกับเงิน เพียงก้อนหนึ่ง ตอนนี้จะมาเสแสร้งอยากเป็นแม่คน น่า ตลกเสียจริง

“เธอพูดมาเถอะ เธอต้องการเท่าไหร่”คุณชลธีไม่ กลัวที่จะใช้เงินฟาดคน เพียงแค่มีเงินก็สามารถแก้ไข ปัญหาได้ทุกอย่าง