ตอนที่ 118 มีใจให้เธอ

กติกาในการเล่นเกมคือ ทายหมายเลข ฉลากวางไว้ที่มุมของโต๊ะทั้งสีมุม ให้แต่ละคนจับ ฉลาก ใครจับฉลากได้เป็นผู้พิพากษา ก็จะได้เป็น คนคุมเกมนี้

พูดยังไม่ทันขาดคำ นรุตม์นี่โชคดีจริงๆ ตา แรกคิดไม่ถึงว่าฉลากของผู้พิพากษาจะตกไปอยู่ กับเขา

“ตอนนี้ในโทรศัพท์ของฉันมีหมายเลขอยู่ หมายเลขนึ่ง ให้แต่ละคนทาย ถ้าหากใครพูด หมายเลขตรงกับที่ฉันคิดไว้ คนนั้นจะต้องถูก ลงโทษ และบทลงโทษของฉันก็คือ.. ครุ ตม์หรี่ตามองทั้งสามคน ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือ เปล่า แต่สัมผัสได้เลยว่า สายตาของภัสกรณ์หยุด มองที่จันทร์ฉาย ทำให้เธอรู้สึกหวิวๆและใจสั่น

นรุตม์เลือกหมายเลขไว้แล้วหนึ่งตัว คน แรกที่ทายคือ จันทร์ฉาย

” 5″ ภัสกรณ์นั่งอยู่ทางด้านซ้ายของนรุตม์ พูดตัดบทขึ้นมา

“ไม่ใช่ มากกว่า5″ นรุตม์สายหัว และมองไปที่นีรชา “น้ำ ตอนนี้เธอต้องเลือกหมายเลขที่ อยู่ระหว่าง 5-10″

“7” นีรชาเป็นคนต่อไปที่ทายหมายเลข เธอ เลือกหมายเลขนั้น

“ก็ยังไม่ถูก จำนวนมากกว่านั้น คุณจันทร์ ฉาย ตอนนี้ถึงตาคุณแล้วแหละ คุณเลือกได้แค่ หมายเลขที่อยู่ตรงกลางระหว่าง 7-10”

จันทร์ฉายรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เลขที่อยู่ตรง กลางระหว่าง 7 กับ 10 ก็มีแค่ 8 กับ 9 สอง หมายเลขเท่านั้น พูดง่ายๆก็คือ โอกาสที่เธอจะ ทายถูกมีถึง 50% ถ้าหากว่าเธอทายถูก มันก็มี ความเสี่ยงมากจริงๆ เธอเป็นคนเสนอเกมนี้ขึ้นมา เล่นเอง เมื่อกั้นรุตม์เพิ่งจะพูด ความเสี่ยงครั้งนี้มัน สูงมากจริงๆ ฮือออออออออออ ไม่รู้ว่านรุตม์จะ ลงโทษอะไรฉัน

จันทร์ฉายกัดที่ริมฝีปาก ในใจตื่นเต้นจนใจ จะขาด “8” เธอจ้องเขม่นไปที่มือถือของนรุตม์

“ไม่ถูก เฮ้! ถือว่าเธอดวงดีไปนะใบหน้า ของนรุตม์รู้สึกเสียดายอย่างมาก คิดไม่ถึงว่า จันทร์ฉายจะดวงดีขนาดนี้

“ภัสกรณ์ ตอนนี้ถึงตานายแล้ว นายเลือกได้แค่หมายเลขที่อยู่ตรงกลางระหว่าง 8กับ10” นรุตม์จ้องไปที่ภัสกรณ์ ยังไงซะภัสกรณ์ก็ต้องแพ้ เพราะหมายเลขในโทรศัพท์ คือ เลข 9

“โอเค เกมนี้ฉันแพ้” เขามองไปที่นรุตม์ นรุตม์จงใจ ที่จะลงโทษภัสกรณ์แบบแรงๆ “ฉันขอสั่งให้ทายทำเรื่องที่เสี่ยงโดยการจูบนีรชา เดี๋ยวนี้”

ภัสกรณ์เอาฝ่ามือออกมาจากขาของตัวเอง นีรชากำลังจะวางใจ แต่ที่ไหนได้นรุตม์สั่งให้ภัส กรณ์มาจูบเธอ

“ฉันขอคัดค้านค่ะ ท่านผู้พิพากษา การ ตัดสินโทษของคุณมันไม่ยุติธรรมค่ะ” นีรชามอง ไปที่ภัสกรณ์ ที่แท้พวกเขาก็ร่วมมือกันนี่เอง

“การคัดค้านไม่มีผล เพราะฉันเป็นผู้ พิพากษา กฏก็คือกฏ ฉันมีหน้าที่ต้องคุมมัน” นรุ ตม์ไม่สนใจคำพูดของนีรชา เพราะยังไงเขาก็ต้อง ช่วยภัสกรณ์อยู่ดี

ภัสกรณ์มองตากับนุรตม์ เขาเอามือที่หลบ สายตาของจันทร์ฉายและนรุตม์ออก และยกนิ้ว ให้กับนรุตม์

ในบาร์เริ่มเปิดเพลงเสียงดัง จันทร์ฉายลืมความโกรธ และหันไปโน้มน้าวนีรชา “ยัยน้ำ มันก็ แค่เกม เล่นไปเถอะ แกอย่าไปคิดมากเลยยยยย”

“โอเค จูบได้แค่ที่หน้าฉันเท่านั้นนะ” นีรชา ลุกขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเต็มใจ เมื่อเล่นเกมมัน ก็ต้องมีคนที่แพ้ เธอคิดว่า ภัสกรณ์ไม่กล้าทำเรื่อง แบบนั้นต่อหน้าผู้คนเยอะๆ

นีรชาลุกขึ้น ภัสกรณ์ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เช่น กัน เดินเข้าไปตรงหน้าของเธอ

แสงไฟในบาร์หรี่ลง ภัสกรณ์เริ่มเมานิดๆ จากการดื่มไวน์ มือขนาดใหญ่ของเขาแตะที่เอว บางๆของเธอ นี่รชากระพริบตาถี่ๆ หันไปมองที่ จันท์ฉายแวบนึง เธอกลัวมาจริงๆว่าเพื่อนของเธอ จะรู้ความลับ

“เริ่มเลยจะลีลาทำไมอยู่” สีหน้านรุตม์ อยากมองดูเกมสนุกๆ

จันทร์ฉายก็ตะโกนเชียร์อยู่ข้างๆ “เร็วๆๆๆ ท่านประทานรีบหน่อยค่ะ”

นีรชามองแรงไปที่จันทร์ฉาย แกนี่มันคน ขายเพื่อนจริงๆ เมื่อกี้ยังทะเลากับภัสกรณ์อยู่เลย ตอนนี้กลับย้ายมาอยู่ฝั่งภัสกรณ์เฉยเลย

ท่าทางที่แสนโกรธเคืองถูกภัสกรณ์เก็บไว้ในแววตา แสงไฟส่องมาที่นีรชา มันช่างงดงาม จริงๆ

นีรชาเงยหน้าขึ้น ยื่นหน้าของตัวเองให้ภัส กรณ์ “จูบแค่ที่หน้าของฉันนะ”

ภัสกรณ์ไม่สนใจคำขอของนีรชา ดึงเอว ของนีรชาเข้ามาใกล้ๆ ดึงเธอเข้ากอดในอ้อมแขน อย่างแน่นๆ และก้มลงจูบอย่างเร้าร้อนที่ริมฝีปาก ของนีรชา

“ว้ายยยยยย” จันทร์ฉายกับนรุตม์เริ่มส่ง เสียงหยอกล้อขึ้นมา

จันทร์ฉายคิดในใจ เดี๋ยวถ้ากลับไปเธอจะ ถามนีรชาแบบไม่หยุดเลย เห็นท่าทางของนีรชา และถัสกรณ์ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายจริงๆ ดูจากท่า แล้วคุณภัสกรณ์เหมือนกำลังตามจีบนีรชาอยู่

ถ้าเกิดยัยน้ำได้คู่กับคุณภัสกรณ์จริงๆ คงจะ ฆ่าหัวใจของสาวๆไปเป็นร้อยคน ดีๆๆๆให้พวกนั้น ในบริษัทฯอิจฉาตาร้อนจนคลังตายไปเลย

จันทร์ฉายเริ่มคิดและคำนวนวันที่แต่งงาน ให้กับนีรชา

รอยจูบที่แสนเร้าร้อนยังคงอยู่ในปากของ นีรชา มืออันใหญ่ๆของภัสกรณ์กอดเธอจากข้างหลังไว้แน่น กลิ่นไอของผู้ชายลอยเข้าไปในจมูก ภัสกรณ์ก็ได้กลิ่นตัวอันหอมหวานออกมาจากตัว ของเธอ ปลายลิ้นของเธอยังคงอยู่ในปากของ เขา มันช่างหวานจับใจจนแทบอย่างจะหยุดเวลา นี้ไว้

นีรชารู้สึกอับอายอย่างมาก เธอพยายาม ดิ้นตะเกียกตะกาย หางตามองเห็นจันทร์ฉายและ นรุตม์กำลังมองเขาทั้งสองอยู่ เหมือนกับดู รายการโชว์ของคู่รัก หัวใจของนีรชาก็ยิ่งโกรธ หนักมากกว่าเดิม

ไอ้คนบ้า นายต้องรู้ที่รู้เวลาบ้างนะ ไม่ใช่จะ พลอดรักไปเรื่อยแบบนี้

ภัสกรณ์สัมผัสได้ถึงร่างกายที่กำลัง พยายามขัดขืน เขาจึงเพิ่มแรงและน้ำหนัก มากกว่าเดิม

มืออันใหญ่ กอดนีรชาไว้แน่นกว่าเดิม ลม หายใจอันร้อนๆกระซิบที่ข้างหูของเธอ “อย่าขยับ ที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ก็เพราะเธอเองนะ”

ร่างกายของนีรชารู้สึกอ่อนแรง เธอสัมผัส ได้ถึงไออุ่นของผู้ชาย ไม่กล้าที่จะขยับและขัดขืน กลัวว่าภัสกรณ์จะทำอะไรที่มากไปกว่านี้และเรื่อง ของเธอกับเขาจะถูกเปิดเผย
ใบหน้าของจันทร์ฉายร้อนผ่าวๆ อย่าเขิน

อาย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่พูดจาตรงไหน ตรงมา แต่แท้จริงแล้วเมื่อเห็นภาพแบบนี้ตรงหน้า ก็เธอก็อดที่จะเขินอายไม่ได้

ไม่เอาแล้ว ไม่อยากมองภัสกรณ์กับนีรชา แล้ว แต่จันทร์ฉษยไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเอาสายตา ไปมองไว้ที่ไหน

“จันทร์ฉาย ถ้าเธอไม่รู้ว่าจะมองไปที่ไหนดี ก็มองมาที่ฉันได้นะ” นรุตม์พูดหยอกล้อ ดวงตา เปล่งประกายมองที่จันทร์ฉาย

ตาบ้านหน้าหนาจริงๆ จันทร์ฉายคิดอยาก จะพูด แต่ปากของเธอก็ยังตรงข้ามกับหัวใจ “มอง ก็มองไปสิ ใครกลัวล่ะ”

จันทร์ฉายเงยหน้ามองเขา ดวงตาของภัส กรณ์กลมเหมือนลูกพืช ดูไม่ดุดันเหมือนดวงตา ของภัสกรณ์ ขนตาก็ยาวและงอนมากๆ รอยยิ้ม ของเขามันก็ช่างมีเสน่ห์จริงๆ เธอไม่กล้ามองที่ เขาต่อ จึงละลายตาและหันไปมองนีรชากับภัส กรณ์

ที่แท้ดวงตา ใบหู จมูก และปากของเขามัน ช่างเพอเฟคจริงๆ ดูดี ดูดีมากๆเลย ถ้าได้จบ จริงๆจะรู้สึกยังไงนะ อยู่ๆจันทร์ฉายก็คิดละเมอเพ้อฝัน บ้าจริง! ที่จริงแล้วตอนนี้เธอกำลังคิด อะไรอยู่

รีบเก็บสายตามาไว้ที่เดิม หน้าของเธอเริ่ม ร้อนผ่าวๆขึ้นมา

“ฮ่าๆๆ…..” มองเห็นจันทร์ฉายนำสาย กลับมาที่จุดเดิม ทำให้นรุตม์ยิ่งได้ใจ หัวเราะ จันทร์ฉายสียงดังและพูดว่า “เธอแพ้ฉันแล้ว”

“เอ๊ะ!” จันทร์ฉายไม่เข้าใจที่เขาพูดจึงเงย หน้าขึ้นมอง

“เมื่อกี้เราไม่ได้กำลังเล่นเกมไม่ใช่หรอ ถ้า ใครละสายตาออกก่อน คนนั้นแพ้” นรุตม์พูดกวน ใจจันทร์ฉาย

“ใครบอกคุณว่าฉันจะเล่นเกมนี้ด้วย ฉันก็ แค่ถือโอกาสมองหน้าคุณเฉยๆหรอก”

“แค่มองหรอ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยจริงๆ หรอ แล้วทำไมต้องหน้าแดงขนาดนั้นด้วยล่ะ คุณ จันทร์ฉาย” นรุตม์ไม่หยุดที่จะกวนใจจันทร์ฉาย

นีรชาถูกภัสกรณ์จูบอย่างเร้าร้อน แม้ กระทั่งโต๊ะที่อยู่ข้างๆก็ยังต้องร้องกร็๊ดตามด้วย ความอิจฉา

นีรชาทั้งอายและทั้งโกรธ เอามือทั้งสองข้างผลักไปที่หน้าอกของเขา เพื่อให้เขาออกห่าง จากเธอ “พอได้แล้ว! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

ภัสกรณ์เหมือนกำลังจะโดนเผาไหม้ไปทั้ง ตัว เสียงอันต่ำทุ้มพูดไปที่หูของนีรชา “เราไปต่อ กันที่หลังรถดีไหม”

นีรชาโกรธจนแทบตัวจะระเบิดออกมา หลัง รถ หลังรถบ้าอะไรล่ะ เธอเหยียบลงไปอย่างแรง ที่เท้าของภัสกรณ์ อยากให้เขาไปรับความเจ็บ ปวด และรีบกลับไปที่เดิม ร่างเล็กอันเบาบางของ เธอ ถูกจ้องมองด้วยสายตาของภัสกรณ์

ยัยนี่ชักจะกำเริบใหญ่แล้วนะ กลับไปจะ ต้องสั่งสอนหน่อยสะแล้ว

ภัสกรณ์โกรธจนแทบจะบ้าตาย แต่เขาก็ ต้องเก็บอารมณ์ไว้ เพราะมีแขกกำลังจ้องมองอยู่ ถึงแม้ภัสกรณ์จะเป็นคนหน้าหนา แต่เขาก็คงรู้สึก อายๆถ้าจะมีคนมามองเขาว่าเป็นคนทหื่นกาม

“นีรชา เดินมาอยู่ตรงหน้าฉันเข้ามาอยู่ ใกล้ๆฉันหน่อยจะได้บังสายตาของคนอื่นด้วย” ภัสกรณ์พูดด้วยเสียงทุ่มๆกับนีรชา

“ทำอะไร” ในที่สุดภัสกรณ์ก็ปล่อยนีรชา เธอรู้สึกดีใจมากๆๆๆๆๆ แต่เขายังคงไม่เข้าใจเธอ
“ยัยบ้า เธอทำแบบนี้แล้วฉันจะกลับไปยัง

ไง”

ภายใต้การปกปิดของนีรชา ในที่สุดเขาก็ เดินถึงที่นั่ง แต่ก็ยังไม่ปล่อยนีรชา พูดที่ข้างๆห เธอตามอำเภอใจ “กลับไป ฉันจะจัดการเธอ”

ฝ่ามือและเล็บของเขา จับแน่นไปที่ขาของ นีรชา

ซวยจริงๆ นีรชาเก็บอารมณ์แบบสุดๆ มือ ของภัสกรณ์บีบแน่นเหลือเกิน เธอจะย้ายที่นั่ง

“จันทร์ฉาย ตรงนี้ฉันนั่งแล้วรู้สึกร้อน แก แลกที่นั่งกับฉันได้ไหม” นีรชาคิดว่าถ้าภัสกรณ์ยัง กวนเธออยู่แบบนี้ เธอต้องบ้าตายแน่ๆ

“ได้สิ” จันทร์ฉายเห็นด้วยกับคำขอของนีรช

า

“จันทร์ฉายไม่ต้องไป นั่งอยู่ข้างๆฉันเนี่ย แหละ” นรุตม์ใช้มือดึงจันทร์ฉายไว้ ยิ้มที่มุมปาก และยกคิ้วขึ้นให้ภัสกรณ์

จันทร์ฉายเบิกตากว้าง “เมื่อกี้คุณเรียกฉัน ว่า จันทร์ฉาย ท่านประธานคะ เราไปสนิทกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่”

นรุตม์ยิ้มแบบกวนๆ “ก็เมื่อกี้ตอนที่เธอหน้าแดงไงล่ะ”

ภัสกรณ์ถลึงตาใส่นีรขา “นีรชา!” ยัยนี่แค่ ต้องการอยู่ห่างจากเขา

ตลอดเวลาที่เขาไปทำงานต่างจังหวัด เขา ก็คิดถึงเธอตลอด แต่เธอกลับมางานเลี้ยงหาคู่ และตอนนี้ก็ยังพยายามจะทำท่าทีไม่อยากอยู่ ใกล้ๆเขาอีก

เมื่อเห็นภัสกรณ์มองจันท์ฉายอย่างโหด ร้าย จันทร์ฉายจึงเริ่มเอ่ยปากเพื่อต่อสู้แทนเธอ “ท่านประธานคะ ฉันรู้สึกว่าความรู้สึกที่คุณมีต่อน้ำ มันไม่ปกติ คุณกำลังรู้สึกว่านีรชาน่าสนใจใช้ไหม คะ”

“น่าสนใจ?” ภัสกรณ์รู้สึกว่าคำพูดนี้มันช่างดู ตลก จนเขาต้องพูดมันซ้ำอีกรอบ

“ใช่ค่ะ คุณชอบน้ำใช่ไหม อยากให้ฉันช่วย คุณจีบน้ำไหมคะ” จันทร์ฉายพูดแซวออกมา