ตอนที่ 141 แค่เล่นๆเท่านั้น

ภัสกรณ์ส่งต่องานของบริษัททั้งหมดไว้ให้ กับรองประธานกรรมการ จิตใจเขาจดจ่ออยู่ที่ข้าง เตียงของนีรชา

“น้ำ กินอะไรหน่อยเถอะ ! “น้าแขถือถาด อาหาร ยืนอยู่ข้างเตียงของนีรชา ทั้งที่รู้อยู่ เต็มอกว่าเธอไม่ได้ยิน แต่ก็ยังอยากจะพูดกับเธอ

แววตาที่เคยมีชีวิตชีวาคู่นั้นของนีรชา ใน

ตอนนี้ไร้ซึ่งความเจิดจ้า นีรชามองน้าแขด้วย ดวงตาที่เหม่อลอย ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ร่างกายของเธอซูบผอมลง จนแทบจะ

กลายสภาพเป็นเงาได้แล้ว

ภัสกรณ์จิตใจว้าวุ่น กระวนกระวาย ดั่งมดที่ กำลังวิ่งไต่อยู่บนขอบหม้อร้อนๆ แต่ทว่าในใจก็ ไม่รู้จะไถ่บาปได้ยังไง

ถ้าเขาตายไปซะ น้ำก็คงจะรู้สึกดีกว่านี้ เขายินดีที่จะตาย

น้ำ เธอกินอะไรหน่อยเหอะ ! รอให้เธอ แข็งแรงขึ้นกว่านี้อีกหน่อย แล้วฉันจะไปจากเธอ ดีมั้ย ? ฉันสัญญานะว่าชีวิตนี้ฉันจะไม่มาวุ่นวายกับเธออีก โอเคมีย ?” ภาสกรพูดเสียงออย อย่างเจียมตัว แต่น่าเสียดายที่นีรชาไม่ได้ยินสิ่งที่ เขากำลังพูดเลยแม้แต่น้อย

นีรชายังไม่ยอมกินอะไรเลย ริมฝีปากของ เธอแห้งผาก แตกจนลอกเป็นขุย น้ำสักหยดเธอก็ ไม่ยอมดื่ม นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเรียกหมอมาให้น้ำ เกลือ เธอไม่หิวตายก็ต้องขาดน้ำตายไปแล้ว !

ภัสกรณ์ร้อนรนจนแทบจะกราบเธอได้ละ เขายกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มไปอีกใหญ่ แล้วประกบริม ฝีปากของเขาแนบกับริมฝีปากของนีรชา

ด้วยสัญชาตญาณของนีรชา เธออยากจะ เบนหน้าหนี แต่มือของภัสกรณ์นั้นกระชับแน่นอยู่ ที่หัวเธอ ยากจะขัดขืน

เห็นอย่างนั้นแล้ว ภัสกรณ์ก็อดที่จะ ประหลาดใจไม่ได้ นี่คงเป็นทางเดียวที่นีรชาจะได้ ดื่มน้ำสินะ !

ยิ่งไปกว่านั้น อาหารของนีรชาก็แปรสภาพ ไปเป็นอาหารเหลวเรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นน้ำ เต้าหูเอย นมเอย น้ำผักเอย ขนาดข้าวต้มธัญพืช ยังต้องเอามาบด มาปั่นให้ละเอียดเป็นอาหาร เหลว
ภัสกรณ์ตกอาหารเหลวพวกนัน าปาก แล้วป้อนให้กับนีรชา เริ่มแรกนีรชาเองก็ขัดขืนสุด ฤทธิ์ ไม่ยอมกินของที่ภัสกรณ์ใช้ปากป้อนให้ พอ เห็นว่าขัดขืนไปก็เท่านั้น เลยทำมึนนิ่งเป็นท่อนไม้ ไม่ไหวติง ทำแน่นิ่งเป็นซากศพไปซะเลย

หัวใจของเธอมันเย็นชาไปหมดแล้ว เขา ทำให้เธอต้องเจ็บ ทำให้เธอต้องช้ำใจมาพอแล้ว ไม่มีทางที่จะหันหลังกลับไปอีกเด็ดขาด

ย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิอากาศค่อยๆอบอุ่น

ขึ้น

คุณชลธีโทรมาจากอเมริกา รบเร้าให้ภัส กรณ์รีบไปทำงาน ถ้าขึ้นยังไม่ยอมไปทำงานล่ะก็ อย่าหวังจะได้เห็นหน้าลูกชายอีก

ภัสกรณ์ไม่มีทางเลือก เลยต้องออกไป ทำงาน ฝากให้น้าแขคอยดูแลนี้รชา : “น้าแข ช่วยดูแลยัยน้ำให้ดีๆนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับน้ำละก็ น้าต้องรับผิดชอบ

สายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกดังขึ้นไม่ขาด สาย เบอร์นี้จริงๆมีแต่เพื่อนสนิทเท่านั้นที่รู้ ภัส กรณ์รับสาย

“ภัสกรณ์ ! นี่คุณทำอะไรกับยัยน้ำ ! ทำไมฉันโทรหานาไม่ติด ? แล้วทาไม้คุณไมรับสาย ฉัน ? นี่ถ้าฉันไม่ใช้เบอร์คนอื่นโทรหาคุณ ชั่วชีวิต นี้คุณก็คงไม่รับสายฉันใช่มั้ย ! ”

เสียงของจันทร์ฉายดังลอดเข้ามาอย่าง เกรี้ยวกราด แค่ได้ยินก็รู้แล้วว่าจันทร์ฉายกำลัง โมโห

ภัสกรณ์ก็อยากจะเอ่ยปาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะ พูดยังไง อาการป่วยของนีรชาครั้งนี้ได้ทลาย ความเยอหยิ่งจองหองของภัสกรณ์ไปจนหมดสิ้น

ภัสกรณ์ ! คุณไม่ต้องมาเสแสร้ง ! ฉันรู้นะ ว่าเป็นคุณ ! นี่ตกลงว่า คุณทำอะไรกับยัยน้ำ ฮะ ! ” ภัสกรณ์ไม่โต้ตอบ จันทร์ฉายชักเริ่มรู้สึก ทะแม่งๆ ผิดสังเกต

ที่จริงแล้ว จันทร์ฉายเองก็คิดว่าภัสกรณ์ไม่ เหมาะกับนีรชา แต่นีรชาบอกอยากจะลองคบดู ก็ ทำไงได้ สุดท้ายเลยต้องเคารพการตัดสินใจของ เธอ

แล้วผลสุดท้ายเป็นไงล่ะ เพิ่งจะย้ายตาม ภัสกรณ์ไปหยกๆ จู่ๆก็มาหายตัวไป ! โทรไปก็ไม่ ติด จนไม่มีใครรู้ว่านีรชาอยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง ความเงียบเข้าครอบงาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ภสกรณ์จะเอยออกไปด้วยเสียงที่เศร้า โศก ทำเอาจันทร์ฉายตกใจ : “จันทร์ฉาย มาดูน้ำ หน่อยก็ดี ตอนนี้น้ำ กลายเป็นคนหูหนวกไปแล้ว ”

ภัสกรณ์ตัดใจพูดประโยคนั้นออกไป ก่อน จะวางสายไปในทันที

มันก็ยากที่ภัสกรณ์จะทำใจยอมรับได้ สาว น้อยตัวแสบจี๊ดจ๊าดในตอนนั้น จะกลายมาเป็น สาวน้อยตัวผอมซีดหูหนวก วันๆนอนเป็นผักอยู่ บนเตียงแบบนี้ไปได้ หมดแล้วซึ่งความเจิดจรัส แพรวพราว

เขาไม่อยากจะยอมรับเลยว่า ทั้งหมดนี่มัน เป็นตราบาปที่เขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมา

พอได้เจอจันทร์ฉายเพื่อนสนิท ท่าทีอัน เลื่อนลอยของนีรชา ก็พลันมีประกายขึ้นมา

น้ำ ! ทำไมเธอกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เนี่ย !”จันทร์ฉายได้เห็นสภาพเพื่อน ถึงกับกลั้น น้ำตาไว้ไม่อยู่

น้ำตาที่เคยเหือดแห้งของนีรชาก็พรั่งพรู ออกมา สองคนกอดคอกันร้องไห้

‘ไป ยัยน้ำ ชั้นจะพาเธอกลับไปเอง ! จันทร์ฉายดึงผ้าห่มออกจากตัวนี้รชา พยายามจะประคองเพื่อนให้ลุกขน

คุณจันทร์ฉาย คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้ นะ ! ถ้าคุณมาพาคุณน้ำออกไปแบบนี้ คุณชาย กลับมาฉันจะอธิบายเขายังไงกันล่ะ !” น้าแขรีบ เบรคทันควัน ก็คุณชายบอกให้น้าแขดูแลนีรชา ดีๆ ถ้าขึ้นปล่อยให้จันทร์ฉายพานีรชาไป น้าแข ก็ไม่รู้จะไปรายงานคุณชายว่าอย่างไรดี

เดี๋ยวฉันโทรหาเค้าเอง ! “จันทร์ฉาย หยิบมือถือออกมา กดโทรหาภัสกรณ์

” ภัสกรณ์ ฉันจะพาตัวยัยน้ำกลับไปกับฉัน เลยโทรมาบอกให้คุณรับรู้เอาไว้ จะได้ไม่ ตะขิดตะขวงใจกับคนรับใช้ของคุณ “จันทร์ฉาย พูดแบบไม่เกรงใจ ภัสกรณ์ทำให้น้ำต้องกลาย เป็นแบบนี้ อยากจะแหกอกนายนั่นซะจริงๆ

เงียบกริบ เสียงจากปลายสายเองก็เงียบไป พักใหญ่

ขณะที่จันทร์ฉายกำลังจะหมดความอดทน เตรียมจะวางสาย ภัสกรณ์ก็ตอบกลับมาด้วยเสียง แผ่วเบา : ได้ ผมฝากดูแลน้ำด้วยนะจันทร์ฉาย เพราะผมไม่ดีเอง ผมเสียใจที่ทำให้น้ำ….”

“คุณรู้ตัวก็ดีละ

! ภัสกรณ์ คุณมันบ้า !
จันทรฉาย ผมมีบัตรทองอยู่ใบหนังให้ นีรชา อยู่ตรงลิ้นชักริมหน้าต่าง ฝากคุณเก็บไว้ให้ น้ำด้วยนะ เงินก้อนนี้เพียงพอให้น้ำอยู่กินได้ สบายไปทั้งชีวิต โปรดรับไว้ด้วยนะนีรชา ! ” ภัส กรณ์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

อย่าคิดว่าฉันจะไม่รับนะ ! คุณนะติดค้าง ยัยน้ำมากโข ! บัตรใบหนึ่งนะเหรอ ให้สิบใบก็ไม่ พอหรอก ! “จันทร์ฉายเปิดลิ้นชักหยิบบัตรทอง นั่นใส่ในกระเป๋า พร้อมกับหันไปสั่งน้าแขให้เรียก รถ ก่อนจะช่วยกันพยุงตัวน้ำให้ลุกขึ้น

นีรชาร่างกายอ่อนแอปวกเปียก จันทร์ฉาย อาบน้ำให้เธอ ก่อนจะป้อนอาหารย่อยง่ายๆให้กับ น้ำ จันทร์ฉายอาบน้ำเสร็จเตรียมจะเข้านอน เสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

จันทร์ฉายสะดุ้งโหยง นรุตม์โทรเข้ามา

จันทร์ฉาย ฉันอยู่ข้างล่าง สะดวกลงมา เจอกันหน่อยมั้ย ? ”

หลังจบทริปที่ไปเที่ยวน้ำพุร้อนคราวก่อน นรุตม์ต้องไปดูงานต่างจังหวัดต่อ วันๆก็ยุ่งจนหัว หมุน ไม่มีเวลาคิดเรื่องระหว่างเขากับจันทร์ฉาย เลย
ขณะที่ครูไม่อยู่บนเครื่องบินตอนจะบันกลับ เมือง C ใจเขาก็เฝ้าคิดถึงคะนึงหาแต่จันทร์ฉาย พอลงเครื่องก็ให้คนขับรถพามาส่งที่บ้านของเธอ

จันทร์ฉายลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยน เสื้อผ้าเดินลงไปข้างล่าง

“จันทร์ฉาย … ” นรุตม์อีกอักพูดไม่ออก พอเห็นสีหน้าเรียบเฉยของจันทร์ฉาย ทำให้นรุตม์ ไปไม่เป็นเลย

“คุณนรุตม์ นี่คุณยังจะคิดมาเล่นสนุกกับฉัน อีกเหรอคะ ? ทำไมเหรอ ข้างนอกนั่นยังมีสาว สวยให้คุณเล่นสนุกไม่พอหรือไง ? คุณถึงยังจะ มาหาฉันยังอยากจะได้ One Night Stand อีก สักครั้งหรือไง ? “จันทร์ฉายเล่นพูดแบบไม่ไว้ หน้า คนฟังแทบสำลัก

“จันทร์ฉาย คุณโกรธผมเหรอ ” นรุตม์รู้ดีว่า เธอกำลังโกรธเขาเรื่องอะไร นานแล้วที่เขาไม่ได้ ติดต่อเธอ ก็ไม่แปลกที่เธอจะคิดว่าเขาคงแค่เล่น สนุกกับเธอชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ได้คิดจริงจังกับเธอ

” เปล่านี่ ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วย เรา สองคนก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกันสักหน่อย เรามันก็แค่คู่นอนชั่วคราว One Night Stand ก็แค่นั้น เช้ามาก็ต่างคนต่างไป มันเป็นเรื่องปกติมาก คุณคิดมากไปเอง รึเปล่า

” One Night Stand รี ? ” นรุตม์ขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงได้คิดว่าระหว่างเธอกับเขาเป็นได้แค่ นั้น ?

“แล้วมันไม่ใช่เหรอไง ? รีคุณอยากจะ พัฒนาความสัมพันธ์ไปอีกหลายๆคืนงั้นเหรอ ? ถ้าเป็นยังงั้น ก็ sorry ค่ะ ฉันไม่มีเวลา “จันทร์ ฉายพูดจบก็หันหลังเตรียมจะเดินขึ้นบ้าน ในที่สุด เธอก็ระบายความอัดอั้นตั้นใจออกมาจนได้ สะใจ

จริงๆ

นรุตม์คว้าแขนเธอไว้

“จันทร์ฉาย คุณช่วยพูดให้เคลียร์หน่อยได้ ไหม ” ถึงแม้สีหน้าของนรุตม์ไม่ได้แสดงอาการ อะไรออกมา ทว่าน้ำเสียงของเขาบ่งบอกเลยว่า เขารู้สึกไม่สู้ดีนัก

” พูดให้เคลียร์อะไรอีก ? เมื่อก็ฉันก็พูดชัด เจนแล้วนะ เรื่องคืนนั้น มันก็แค่ One Night Stand คุณก็แค่เล่นสนุกๆ ฉันเองก็เล่นสนุกๆ เหมือนกัน ฉันว่าเรามาลืมเรื่องคืนนั้นกันเถอะ ! มันก็แค่เราดื่มกันเยอะไป พอเมาแล้วก็ไม่รู้ตัวว่า ทำอะไรลงไป ไม่ต้องไปคิดจริงจังกับมันนัก หรอก ! ”
เล่นๆอยางงนเหรอ จนทรฉาย นคุณแค เล่นสนุกๆแค่นั้นเองเหรอ ? ” นรุตม์สีหน้าไม่สู้ดี

ใช่ ก็แค่สนุกๆ ทำไมล่ะ หรือว่าคุณ อยากให้ฉันจ่ายเงินให้คุณด้วยรีไง ? ขอโทษนะ ฉันไม่ได้พกกระเป๋าตังลงมา คุณหักเอาจากเงิน เดือนฉันได้เลยค่ะ”จันทร์ฉายพูดด้วยอารมณ์ที่ ขุ่นมัว

จันทร์ฉาย แล้วถ้าผมจะบอกคุณว่า ผม จริงจังกับคุณ แล้วถ้าผมไม่ได้คิดว่าเรื่องคืนนั้น มันเป็นแค่ One Night Stand ล่ะ ?”

” ไม่ใช่ One Night Stand งั้นเหรอ ? ถ้า งั้นเช้าวันนั้นที่คุณมีท่าทางเย็นชาใส่ฉัน ไม่สนใจ ฉัน มันหมายความว่ายังไง ? แล้วหลังจากนั้นที่ คุณเก็บสร้อยคอฉันได้บนเตียง คุณก็ไม่คืนให้ฉัน ด้วยตัวคุณเอง กลับให้พนักงานเป็นคนส่งคืนมา ให้ฉัน มันหมายความว่ายังไงคะ ? อย่าบอกฉัน นะว่า คุณกำลังคิดหลอกให้ฉันตายใจ กำลัง หลอกให้ฉันติดกับคุณนะ ! ”

จันทร์ฉาย คุณกำลังเข้าใจผิดนะ เช้าวัน นั้นผมติดงานสำคัญอยู่ ตอนที่คุณเข้าไปพวกเค้า กำลังประชุมงานกันอยู่ คุณเองก็เห็นนี่ ที่ผมเก็บ สร้อยคอของคุณแล้วให้พนักงานส่งคืนให้คุณ ก็เพราะผมคิดว่าตอนนั้นคุณกาลงอารมณ์ดี คิด ว่าคุณไม่สนใจผม ไม่อยากจะแยแสผม” นรุตม์ พูดด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

จันทร์ฉายไม่เชื่อคำพูดของนรุตม์ : ” คุณ นรุตม์ คุณไม่ต้องพูดแล้ว ต่อให้ที่คุณพูดมามัน เป็นเรื่องจริง มันก็สายไปแล้ว ฉันไม่ได้รู้สึกอะไร กับคุณอีกแล้ว ! ”

” นี่คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ? ” นรุตม์ถาม

ซ้ำ

ก่อนที่จันทร์ฉายจะได้พยักหน้า ลำแขน กำยำก็โอบรัดตัวเธอเอาไว้ในอ้อมกอดเป็นที่ เรียบร้อย อ้อมกอดอันร้อนรุ่ม จันทร์ฉายรู้สึกร้อน ผ่าว สั่นสะท้านไปทั่วร่าง

ยังไม่ทันได้บ่ายเบี่ยง นรุตม์ก็ประกบริม ฝีปากของเขาประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากเธอ พอได้แล้ว ผมรู้ว่าคุณเองก็ชอบผม เพราะผมไม่ดี เอง ก่อนหน้านี้ผมยุ่งมาก เลยห่างเหินจากคุณไป อย่าโกรธผมเลยนะ ”

พร้อมกระซิบเบาๆข้างหูของเธอว่า: “จันทร์ฉาย

ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดตันคอจันทร์ฉาย กลิ่น น้ำหอมอ่อนๆจากตัวเขาคละคลุงไปทั่วร่างกาย เธอแม้ใจหนึ่งอยากจะขัดขืน แต่มื้อไม้กลับอ่อนระทวย : “ชนจะโกรธคุณ ยังไงชนกจะโกรธ คุณ ! ก็คุณอ่ะ พาผู้หญิงขึ้นเตียง วันต่อมาก็ทำ เมินเฉยใส่สะงั้น ! ฉันเกลียดคุณ ! เกลียด คุณ ! ”

จันทร์ฉายตัดพ้อด้วยความน้อยใจ น้ำตา ค่อยๆพรั่งพรู เสียงพูดปนเสียงสะอื้นแทบฟังไม่ ได้ศัพท์

เขากอดกระชับเธอไว้ในอ้อมแขน มือปาด เช็ดน้ำตาบนใบหน้าของจันทร์ฉาย : ” ไม่ร้องแล้ วนะคะ ยิ่งคุณร้องผมยิ่งปวดใจ ผมมันไม่ดีเอง ต่อ ไปมันจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว ”

จูบอันเร่าร้อนประกบจุมพิตลงบนริมฝีปาก เธอ ทั้งคู่แลกจูบกันอย่างดูดดื่ม.