ตอนที่ 195 อยู่เป็นเพื่อนเธอสามชั่วโมง

ลงก็ลงวะ !อุดอู้ หายใจไม่เต็มปอดมาทั้งวัน นีรชากำลังอยากจะออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกอยู่ พอดี !

นีรชาเปลี่ยนชุดสำหรับออกไปข้างนอก เธอเดิน ลงไปข้างล่างทั้งๆที่หน้าก็ไม่ได้แต่ง ผมก็ยังเปียกๆอยู่

ริมบ่อน้ำพุข้างล่าง เรือนร่างสูงโปร่งหล่อเหลา ยืนรออยู่ตรงนั้น ในมือถือช่อดอกกุหลาบสีขาว สายตา จับมองมาที่เธอพร้อมกับรอยยิ้ม

” ภัสกรณ์ ! คุณกลับมาแล้วเหรอ ! ใบหน้าของ นีรชาเก็บซ่อนรอยยิ้มที่ดูเหมือนดอกไม้กำลังจะผลิบาน เอาไว้ไม่ไหว พร้อมกับวิ่งโผเข้าไปกอดเขา

เกือบจะโผเข้าอ้อมกอดของภัสกรณ์อยู่แล้วเชียว จู่ๆนีรชาก็นึกขึ้นมาได้ว่ากำลังอยู่ข้างนอก เลยหยุดเดิน เอาดื้อๆ

ทำเป็นแสร้งบริสุทธิ์ใสซื่อนะ ! “ภัสกรณ์ยื่น

แขนออกมา คว้าตัวเธอดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขา หนวดเคราแข็งที่เพิ่งขึ้นใหม่ๆ ถูไปมาอยู่ที่หน้าผากของ เธอ” คิดถึงผมรึเปล่า ?”

มีคนเดินผ่านมาข้างๆ ใช้หางตาปรายตามองมา ทางหนุ่มสาวที่กำลังประคองกอดกันอยู่ นีรชามีท่าที เหนียมอายอยู่ในอ้อมกอดของเขา ” ไม่บอก .

งั้นแสดงว่าคิดถึง เฮ้เฮ้ เมื่อคืนนี้คิดถึงผมจนนอนไม่หลับเลยใช่ป่าว ? แอบนอนร้องไห้อยู่เต้ผ่าหม ทั้งคืนละมั่ง ไหนดูซิ ขอบตาดำจนเป็นหมีแพนด้า แล้วเนี่ย ! “ภัสกรณ์จินตนาการซะอย่างหลงตัวเอง

” หลงตัวเองชะมัด ! ” นีรชาคว้าเอาช่อกุหลาบ ขาวในมือเขามาดมฟอดใหญ่ ” หอมจังเลย ! เท่าไหร่ เนี่ย ?”

” นีรชา ! เมื่อไหร่คุณจะเลิกหยาบคายซะที ! ” ภัสกรณ์มองเธออย่างอ่อนใจ พลางผลักเธอออกจาก อ้อมกอดของตัวเองด้วยความหงุดหงิดใจ

นีรชามองจ้องเขา ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้” โอเค ! งั้นฉันจะพูดให้มันไพเราะขึ้นอีกหน่อย – ไหน คุณบอกว่าจะกลับวันมะรืนนี้ไง ? แล้วทำไมถึงได้โผล่ มาวันนี้ล่ะ ? ”

ภัสกรณ์ยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา ” รีบไปเหอะ ผม

มีเวลาอยู่กับคุณแค่สามชั่วโมงเอง

สามชั่วโมง ? หมายความว่าไง ? นีรชาเริ่มงง

ภัสกรณ์ดึงนีรชาให้เดินลงที่จอดรถชั้นใต้ดิน” ผมรีบบินมาไฟลท์เช้าสุดเลย แล้วอีกสามชั่วโมงก็ค่อย บินกลับไปประชุมที่เมือง H ต่อ ทางที่ดีคุณต้องรีบๆ หน่อยแล้วล่ะ ถ้าขึ้นช้าเดี๋ยวไม่ทันดูหนังนะ ”

อะไรนะ นี่มันอะไรกัน ? นีรชาหยุดกึก พลางดึง แขนเสื้อชายหนุ่มไว้ ” คุณบินมาไฟลท์เช้าสุด แล้วตอน เที่ยงก็ต้องบินกลับไปอีก ที่คุณกลับมาก็แค่มาพาฉันไป ดูหนังเนี่ยนะ ? ”
เธอแหงนมองหน้าเขา นำตาเริ่มปริมเอือคลอ

เบาๆ

” ก็คุณอยากดูหนังเรื่องนี้มากเลยไม่ใช่เหรอ ?” ภัสกรณ์พูดพลางขมวดคิ้ว ” ทำไมมองหน้าผมแบบ นั้น ? เพราะผมไม่ได้โกนหนวดโกนเครา ทำ ไง ตะลึงใน ความเท่ห์ ดิบเถื่อนของผมเหรอ ? ”

น้ำตาของหญิงสาวค่อยๆไหลอาบลงสองแก้ม นีรชามองดูหน้าเขาพลางสะอื้นไห้ พูดอะไรไม่ออก

ร่องรอยแห่งความเหนื่อยจากการอดนอน สะท้อนอยู่บนใบหน้าของเขา ผิวหน้าเป็นรอยแดงๆ คล้ายฝ้าเลือดขึ้นอยู่เต็มใบหน้า หนวดเคราเขียวๆ ดูมี เสน่ห์ ยิ่งเสริมให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นดูเด่นขึ้นไปอีก ร่องหว่างคิ้วดูลึกชัด บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้า

เขาต้องทำงานทั้งคืน แล้วยังต้องรีบตื่นมาแต่ เช้า เพื่อจะมาพาเธอไปดูหนัง

ผู้ชายคนนี้ ใช้วิธีการแสดงออกถึงความรักใน แบบของเขา นี่ริชารู้ซึ่งแล้ว แต่จิตใจของเธอกลับแสน เจ็บปวด

เด็กโง่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ” ภาสกรช่วย เช็ดน้ำตาให้เธออย่างเก้ๆกังๆ พร้อมกับลูบผมเธอเบาๆ ก่อนจะดึงเธอมาโอบกอดไว้แล้วพากันเดินไปที่จอดรถ

” ภัสกรณ์ ขอบคุณนะ ! ”

ในที่สุดนีรชาก็สงบลง

ได้ เธอหันไปมองหน้าเขา ” ขอบคุณที่ดีกับฉัน ขอบคุณ ที่รักฉัน ”
ภัสกรณ์ยืนมองด้วยความหยิ่งใส่ ก้อนจะชอบ

ริมฝีปากของตัวเอง ” อ่ะ ”

? ? นีรชาไม่มีท่าทีใดๆ