ตอนที่ 158 ห้ามมองคนอื่น

ตอนที่นีรชาอาบน้ำใส่เสื้อผ้าเสร็จก็หมดเรี่ยว หมดแรง ผู้ชายก็ได้แต่งตัวและนั่งอยู่บนโซฟา

บุหรี่ถูกบอกด้วยปลายนิ้ว ควันของมันทำให้ดวงตา ของเขามีดสลัว แล้วเพ่งมองนีรชา

สีหน้าของนีรชาไม่แสดงอารมณ์ เดินผ่านเขาไป ที่ระเบียง เปลี่ยนรองเท้าเสร็จ หยิบกระเป๋าจะเดินออก ไป

“เธอทำอะไร ?” ความโกรธของภัสกรณ์เริ่มปะทุ ขึ้น ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงบอกไม่เชื่อฟังสักที ? ดูท่าทาง ของเธอ เหมือนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา !

น้ำเสียงของนีรชาเย็นชามาก : ” ในเมื่อคุณไม่

ยอมออกไปจากบ้านของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไป เอง”

” บ้านของฉัน” สามคำนี้ เธอกัดฟันพูดมาก

ภัสกรณ์ดับกันบุหรี่แล้วทิ้งลงในถังขยะ ไม่กี่ก้าวก็ เดินมาอยู่ข้างหน้านีรชา ดันเธอออกไปอยู่นอกประตู : ” นีรชา ผู้หญิงที่เชื่อคำพูดไม่ได้ ! เธอสัญญากับผมว่าวัน เสาร์เราจะไปหาปาลด้วยกัน ! ตอนนี้เธอกล้าที่จะผิด สัญญา !”

นีรชาเงยหน้ามองเขา ดวงตาโตๆมีน้ำตาไหล ออกมาอย่างช้าๆ : ” เมื่อห้าปีที่ก่อนที่ฉันจะไป คุณเคย บอกว่า ต่อไปนี้จะไม่บังคับฉันทำอะไรที่ไม่อยากทำ ! ฉันผิดสัญญาแล้ว คุณล่ะ ? คุณไม่ผิดสัญญา ? ถ้าเปรียบ เทียบกันฉัน คุณหน้าไม่อายยิ่งกว่า !”

ภัสกรณ์นิ่งไป ตกตะลึงอยู่สักพัก

คำพูดเมื่อห้าปีก่อนยังดังอยู่ข้างหู นีรชาพูดไม่ ผิดเลย

บรรยากาศเงียบที่ทำให้รู้สึกอึดอัด

นานสองนาน ภัสกรณ์ถึงได้เปลี่ยนน้ำเสียง ฟังดู แล้วมีความเจ็บปวด : “เธอชอบพรยศจริงๆเหรอ ?”

ผู้ชายคนนี้กำลังพูดอะไรอยู่ ? นีรชารู้สึกว่าสมอง ของเขาจะต้องมีปัญหาแน่ : ” ฉันไม่ได้ชอบพรยศ แต่ก็ ไม่ได้หมายว่าฉันจะยอมให้คุณควบคุม ! ในโลกนี้ มีคนที่ หยิ่งและเห็นแก่ตัวกว่าคุณด้วยเหรอ ? ฉันเชิญคุณมาที่ บ้านเหรอ? อนุญาตให้คุณแตะต้องตัวฉันเหรอ? ชีวิต ของฉัน คุณมีสิทธิอะไรที่จะมาคอยสั่งนุ่นสั่งนี้ !”

ต่อจากนั้นนีรชาพูดอะไร ภัสกรณ์ก็ไม่ได้ตั้งใจฟัง แล้ว แค่ย้ำประโยคเดียวที่ทำให้เขามีความสุข : “เธอไม่ ชอบพรยศจริงๆใช่ไหม ?เธอกับเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร กันเลยใช่ไหม ? ”

นีรชาหลับตาด้วยความเบื่อหน่าย เธอไม่อยากจะ ยุ่งกับปัญหานี้อีก ถ้าภัสกรณ์ยังจะหึงพรยศ เขาก็ ปัญญาอ่อนเกินไปแล้ว ไม่เข้าใจเขาจริงๆ !

น้ำเสียงของภัสกรณ์กดต่ำลง มีความเจ็บปวดเล็ก น้อย : ” ผมคิดว่าคุณชอบเขา เขา หน้าตาคล้ายกับพี่ สมภพของคุณมาก “พี่สมภพ ที่แท้ภัสกรณ์ก็ดูออกว่าพรยศกับสมภพ มีหน้าตาคล้ายคลึงกัน

ใจของนีรชาเจ็บแปลบขึ้นมาทันมี พี่สมภพ มัน เป็นความฝันที่ย้อนกลับไปไม่ได้อีกแล้ว วันนี้ก็เป็นแค่ ความทรงจำอันแสน หวาน ความรักที่บริสุทธิ์

เห็นสีหน้าของนีรชาซีดเซียว ภัสกรณ์ก็รู้ทันทีว่า เธอกำลังคิดอะไร โอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด : ” นีรชา ! ผมไม่อนุญาตให้คุณคิดถึงผู้ชายคนอื่น! ตอนที่อยู่กับผม ในสายตาคุณต้องมีแต่ผม !”

เสียงของเขาแหบแห้งน้ำเสียงเหมือนถูกกระทำ ไม่พอใจเหมือนเด็ก

นีรชายังคงถูกเขากอดอยู่ แต่ในใจกลับหา ทางออกไม่ได้ บางที ภัสกรณ์อาจจะรักเธอเข้าจริงๆ แต่ ความรักแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว หายใจลำบาก

กอดสักพัก นีรชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ยอมรับโดย ดี อารมณ์ของภัสกรณ์ค่อยๆดีขึ้น

ก้มหน้าลงมองตาเธอ พูดเสียงเบา : “น้ำ เธอไม่ อยากเจอปาลเหรอ ? ผมเคยพูดกับเขาแล้ว วันนี้จะพา เขากับเธอไปสวนสนุกด้วยกัน เขาดีใจมาก เมื่อคืนยัง โทรมาถามผมอยู่เลย”

เห็นนีรชาท่าทางลังเล ความคิดก็เอนเอียงไป ภัส กรณ์รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดภาพเจ้าปาลที่เพิ่งส่ง มาล่าสุดให้เธอ : “เธอดู ปาลเล่นไวโอลิน เก่งใช่ไหม ล่ะ?”
ในรูปภาพเงาเล็กๆยืนอยู่ภายใต้แสงไฟบนเวที รอยยิ้มที่ค่อนข้างเขินอายถูกแสงไฟสาดจนขาว ดูไป แล้ว เหมือนไม่ได้มีความสุขกับการแสดง แต่กลับตื่น เต้นและหวาดกลัว

ดวงตาของนีรชามีน้ำตาคลอโดยไม่รู้ตัว ลูก ดู เหมือนจะมีอะไรบางอย่างถูกชะตากับเธอ พอได้เห็นเขา ใจเธอก็อ่อน เจ็บปวด แต่เต็มไปด้วยความสุข

เห็นท่าทางของนีรชา ภัสกรณ์ก็รู้ว่ามีความหวัง รีบเกลี้ยกล่อมอย่างรวดเร็ว : “ปาลเขายังจำเธอได้นะ! ผมเอารูปของเธอให้เขาดู เขามองดูตั้งนาน หลังจากนั้น ผมเอาโทรศัพท์วางไว้บนโซฟา ไปหยิบของในห้อง หนังสือ กลับมาก็เห็นเขาเปิด โทรศัพท์ดูภาพของเธอ ดูเหมือนเขาชอบเธอมาก! ”

ภัสกรณ์เขาไม่ได้พูดโกหก หลังจากที่ปาลเห็น ภาพของนีรชา เขาจ้องอยู่นานสองนานจริงๆ

ภัสกรณ์ถามเขา : ” ปาล ลูกชอบคุณน้าคนนี้ใช่

ไหม ?”

แต่เขากลับส่ายหัว แล้ววิ่งหนีไปเลย

ภัสกรณ์คิดว่าตัวเองไม่เข้าใจลูกเลย เขาพยายาม ยังไง ก็ยังเข้าไม่ถึงใจของเขา

ในใจลึกๆของนีรชาอ่อนลง เธอใช้โทรศัพท์ของ ภัสกรณ์ส่งรูปภาพของปาลเข้าเครื่องของตัวเอง แล้ว พยักหน้า : ” พวกเราจะออกเดินทางกี่โมง ?”

” เย่! ” ภัสกรณ์ดีใจจนอุ้มนี้รชาขึ้นมา หมุนในอากาศอยู่หลายหน

และแล้วหน้านิ่งๆของนีรชา ก็อดไม่ไหวยิ้มออก มา : ” ภัสกรณ์ ! คุณทำเป็นเด็กไปได้ รีบปล่อยฉันลง!”