ตอนที่ 197 จำชื่ออังกฤษไม่ได้

ออกมาจากไพรเวทคลับ ถึงได้เห็นว่าข้างนอก กำลังฝนตกอยู่เลย ฝนน่ะตกไม่หนักแต่ว่าลมแรงมาก

“คุณเข้าไปรอผมที่ห้องรับรองด้านในก่อนนะ เดี๋ยวผมไปขับรถมารับ ” ภัสกรณ์มองดูชุดกระโปรงบางๆ ของหญิงสาว เขาพูดกับนีรชา พลางชี้มือไปที่ประตูสี ทองฝั่งด้านซ้ายของคลับ” ตรงประตูนั้นจะมีพนักงาน คอยบริการอยู่ คุณแจ้งชื่อผมแล้วก็เข้าไปด้านในได้เลย

ภัสกรณ์พาร่างกำยำสูงโปร่งเดินหายไปในม่าน หมอกสายฝน นีรชามองเห็นด้านหลังของเขา ก็พลัน นึกถึงสัมผัสซาบซ่าน หวานซึ้งรัญจวนใจขึ้นมา

นีรชาเดินไปถึงประตูห้องรับรอง พนักงานเดิน เข้ามาขวางเธอไว้” คุณผู้หญิง นี่เป็นห้องรับรองสำหรับ สมาชิกบัตรทอง รบกวนแสดงบัตรด้วยครับ ”

นีรชาส่งยิ้มให้พนักงาน ” แฟนฉันเป็นสมาชิก บัตรทองน่ะค่ะ ฉันเแค่แจ้งชื่อเขาก็โอเคแล้วใช่มั้ย คะ ? ”

พนักงานมองหน้าเธอก่อนจะพยักหน้าให้ ” ไม่ ทราบว่า แฟนของคุณผู้หญิงชื่ออะไรครับ ?”

ภัสกรณ์ ” นีรชารีบบอกชื่อให้พนักงาน
พนักงานทำหน้างงๆ ขอโทษด้วยนะครับคุณนผู้ หญิง ตอนที่ลงทะเบียนสมัครสมาชิก ทางเราใช้ชื่อ ภาษาอังกฤษนะครับ ไม่ทราบว่าแฟนของคุณผู้หญิงชื่อ ภาษาอังกฤษว่าอะไรครับ ?”

ชื่ออังกฤษเหรอ ? ถึงคราวนีรชามีนเองละที่นี้ เมื่อก่อนภัสกรณ์เคยบอกเธออยู่นะ ว่าชื่ออังกฤษเขาคือ อะไร แต่ตอนนั้นเธอเองแหละที่ไม่ได้ใส่ใจ ถึงตอนนี้ ให้นึกก็นึกไม่ออก

พนักงานเห็นเธอไม่สามารถแจ้งชื่อได้ ก็เลยผาย มือเชิงขอโทษ” ต้องขออภัยด้วยนะครับ พอดีเป็น ระเบียบของเราน่ะครับ ”

นีรชาพยักหน้ารับทราบอย่างเข้าใจดี ก็เลยเดิน ไปยืนรอภัสกรณ์อยู่ตรงข้างๆห้องโถงนั้น

สายฝนและแรงลมพัดเข้ามาปะทะกับร่าง บอบบางของหญิงสาวจนเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

ภัสกรณ์ขับรถเข้ามา พอเห็นนีรชาก็รีบไปพาตัว เธอเข้ามาในรถ หน้าตาเขาดูไม่ค่อยสบอารมณ์นัก พร้อมกับพูดตำหนิเธอ ” ทำไมไม่ไปอยู่ที่ห้องรับรอง ล่ะ ? ”

พนักงานให้แจ้งชื่อภาษาอังกฤษของคุณน่ะ ฉัน พูดไม่ออก ก็เลยไม่ได้เข้าไป ” นีรชากอดอกตัวสั่นเทิม ตอบเขาด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

เอี้ยดดดด …” รถเบรกอย่างกระทันหันจน เสียงดังเอี๊ยดดด เสียงยางเสียดสีกับพื้นถนนจนแสบแก้วหู ภัสกรณ์สองมือจับอยู่ที่พวงมาลัยแดด เข้มนั้นจ้องเขม็งไปที่นีรชา น้ำเสียงดุดัน จำชื่ออังกฤษผมไม่ได้งั้นเหรอ ?” ” นีรชา คุณ

“เอ่ออ…” พอได้เห็นท่าทางที่ดูน่ากลัวของภัส กรณ์ในตอนนี้ นีรชารู้เลยว่าตัวเองดันไปเหยียบหางเขา เข้าให้แล้ว ถึงกับหน้าสลด ไม่กล้าสบตา ” ก็ชื่ออังกฤษ อ่า ฉันไม่ได้ใส่ใจที่จะ .

คุณไม่ได้ใส่ใจงั้นรี ?” ภัสกรณ์พูดชัดๆทีละคำๆ โกรธจนกัดฟันกรอด ” แค่ชื่ออังกฤษของผมคุณก็จำไม่ ได้งั้นเหรอ ? เพราะคุณไม่เคยใส่ใจใช่มั้ย ?”

นีรชานั่งก้มหน้านิ่ง แสร้งทำเป็นสำนึกผิด แต่ใน ใจกลับคิดว่าจะทำยังไงดี ถึงจะทำให้เรื่องนี้มันผ่านๆไป ซะได้

ภัสกรณ์ยังไม่หายโกรธ มือเขาจับบีบไปที่ปลาย คางของหญิงสาว พร้อมกับมองจ้องมาที่เธอ ” คุณชื่อ นีรชา ยัยแก่อายุ 27 ปี เป็นคนชอบหุนหันพลันแล่น ที่มี เลือดกรุ๊ป B เกิดราศีมีน โง่เขลาไร้ความสามารถ ยัยเตี้ย ที่สูง 161 เซนติเมตร ชอบดูหนังและ วาดรูป แต่น่า เสียดายที่รู้แบบงงปลาปลา ไม่รู้ลึกรู้จริง คุณกลัวฟ้าร้อง ฟ้าผ่า กลัวความมืด ขี้ขลาดตาขาวใจปลาซิว ชอบ ร้องไห้ ชอบเล่นละครตบตา ไม่มีสัจจะ ทุกครั้งที่คุณกัม หน้าก้มตานิ่งเงียบไม่พูดไม่จา แสดงท่าทางเหมือน สำนึกผิด แต่ในใจกำลังวางแผนการร้ายๆอะไรอย่างอื่น อยู่ ! เป็นไง ? นีรชา ทุกเรื่องของคุณ ผมจำได้หมด ! แล้วคุณล่ะ ? แค่ชื่ออังกฤษของผมแค่เนี้ยะ คุณกลับจำไม่ได้ !