ตอนที่ 200 ไม่เกี่ยวกับคุณจริงหรอ

หลังจากที่เธอโทรหาเขาวันนั้น ภัสกรณ์ก็ไม่เคย โทรหานี้รชาอีกเลย

นีรชาโทรไปหาเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็เป็น เลขารับสายทุกครั้ง บอกว่าภัสกรณ์กำลังยุ่งติดธุระอยู่ ไม่สะดวกรับสาย ฝากข้อความไว้แล้วเธอจะบอกให้เขา ทราบเอง

แต่ภัสกรณ์ก็ไม่เคยโทรกลับมาหาเธอเลยสักครั้ง

บางทีเขาอาจจะกำลังยุ่งอยู่ล่ะมั้ง ? เงินลงทุน มหาศาลขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นกันได้

นีรชาพูดปลอบใจตัวเอง ที่ภัสกรณ์ไม่ยอมรับสาย เธอ ต้องเป็นเพราะเขากำลังยุ่งมากๆแน่ๆ

ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงวันอาทิตย์ นีรชา ตื่นแต่เช้าตรู่ ทำความสะอาดบ้านเสร็จก็ไปลองเสื้อผ้า ลองแล้วลองอีก สุดท้ายก็เลือกใส่ชุดเดรสไหล่ซีทรู ผ้านุ่มเบาสบาย

เวลาที่เธอและเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ภัสกรณ์ ชอบให้เธอแต่งตัวเซ็กซี่นิดๆ

เธอรอโทรศัพท์เขา รอแล้วรอเล่าเขาก็ยังไม่ โทรกลับมา นีรชาจิตใจว้าวุ่นไม่เป็นอันทำอะไร ก็เลย โทรไปหาเขา

ครั้งนี้ก็ยังเป็นเลขารับสายอีกอยู่ดี นีรชารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว จิตใจหดหู่ เหมือนจมดิ่งลงไปในเหวลึก

“ฮัลโหล คุณนีรชา วันนี้คุณภาสกรคงไม่กลับ เมือง C นะคะ ทางเมือง H ยังมีงานที่ยังสะสางไม่เรียบ 11 ร้อยนะค่ะ คุณภัสกรณ์ต้องอยู่ที่นี่อีกสักระยะหนึ่งค่ะ ”

%3D

” สักระยะหนึ่งนี่ นานแค่ไหนคะ ? ” นีรชาถาม %3D อย่างคนเฝ้ารอคอย

เลขาตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ” เรื่องนี้ก็

ตอบไม่ได้ คุณภัสกรณ์ไม่ได้บอกไว้” หลังจากวางสาย นีรชารู้สึกผิดหวังอย่างแรง ตอนแรกก็คิดว่าภัสกรณ์จะกลับมาวันนี้ ก็กะว่าพรุ่งนี้จะ

ชวนเขาไปรับปาลมาเล่นด้วยกันสักหน่อย !

ระหว่างนี้รชากำลังคิดเพ้อเจ้อไปเรื่อย เสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นนภนัยที่โทรเข้ามา เธอลังเลอยู่ชั่ว ขณะก่อนจะรับสาย น้ำเสียงของนภนัยแลดีอกดีใจ น้ำ %3D ขอบคุณเธอมากๆนะ ! ภัสกรณ์เค้านัดเจอฉันวันนี้ ล่ะ ! ”

ภัสกรณ์นัดเจอเธอวันนี้ ? ไม่ใช่ว่างานยุ่งมาก หรอก หรือ ? ไม่ใช่ว่ายุ่งมากจนไม่มีเวลารับสาย ให้แต่ เลขาคอยรับสายให้อย่างนั้น รึ ? แล้วทำไมถึงได้มีเวลา ไปนัดเจอกับนภนัยได้ล่ะ ?

นีรชาเหมือนถูกหนามแหลมที่แทงเข้าไปใน หัวใจเหมือนหัวใจกำลังกระตุกด้วยความเจ็บปวด

” ไม่ใช่ว่าภัสกรณ์กำลังทำงานอยู่ที่เมือง H เหรอ ? ” นีรชาพูดออกไปโดยไม่ทันคิด
น้ำเสียงของนภนัยเต็มไปด้วยความหวังสุดหวาน ซึ่ง ” เขาจะหาเวลาสักสองสามชั่วโมง บินมาที่เมือง C ช่วงบ่ายเพื่อมาเจอฉันน่ะ น้ำ ขอบคุณเธอจริงๆ ! ”

หาเวลาสักสองสามชั่วโมง บินมาที่เมือง C….ดู หยอกเย้ากันอย่างคนคุ้นเคยเลยนะ

ที่แท้ เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่ได้รับการ ปฏิบัติเยี่ยงนี้

นภนัยเองก็เคยคบอยู่กับภัสกรณ์มาตั้งสามปี ยัง ไงซะ มันก็ต้องมีความรู้สึกต่อกันบ้างแหละมั้ง ? ยิ่งไป กว่านั้น เธอยังทำแท้งลูกในท้องเพื่อเขาไปตั้งสามคน

นีรชานั่งเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากอยู่บน โซฟา เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่า ความรักที่เธอศรัทธา บางทีมันอาจจะยังไม่หนัก แน่น มั่นคงเหมือนอย่างที่เธอ คิด

ณ ร้านกาแฟร้านหนึ่งในเมือง H นภนัยทำเป็น แสร้งเหลือบมองที่นอกประตูร้านอย่างคนใจเย็น

จริงๆแล้ว เธอนั่งอยู่ที่นั่นมาสองชั่วโมงแล้ว อิตา ภัสกรณ์ยังไม่โผล่มาสักที !

ในที่สุด หลังประตูกระจก ก็ปรากฏร่างสูงโปร่ง แต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อเชิ้ตสีเทา กางเกงขายาวสีดำ แต่ ดูหรูหราสง่างามดุจดังเจ้าชาย

เป็นภัสกรณ์จริงๆ ! นภนัยโบกไม้โบกมือให้เขา
ภัสกรณ์ที่ตัวสูงขายาว เดินแค่ไม่กี่ก้าวก็มาถึง โต๊ะที่นภนัยนั่งอยู่เขานั่งลงตรงข้ามเธอ ก่อนจะพูดแบบ ไม่อ้อมค้อม ” คุณอยากคุยอะไรกับผม ? มีเวลาให้คุณ แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ” %3D

ครึ่งชั่วโมง …. มือของนภนัยที่อยู่ใต้โต๊ะ กำพู่สี น้ำตาลอ่อนของผ้าปูโต๊ะไว้แน่น พยายามเก็บกดความ อัปยศอับอายนี้เอาไว้ ดวงตามีน้ำตาคลอปริ่ม ” ภัสกรณ์ ทำไมคุณเย็นชากับฉันขนาดนี้ ? ”

ภัสกรณ์มองไปที่เธอ ” เย็นชาเหรอ ? ผมคิดว่า พวกเราแตกหักกันไปแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องมาเสแสร้ง เป็นมิตร ญาติดีใส่กันหรอก

นภนัยร้องไห้น้ำตาแตก” ภัสกรณ์ ฉันรู้ว่าคุณยัง โกรธฉันอยู่วันนั้นฉันไม่น่าพูดไม่คิดเลย พูดจนทำให้ คุณต้องล้มละลาย คำพูดเพ้อเจ้อไร้สาระที่ว่าแม้แต่ใต้ สะพานก็ยังอยู่ไม่ได้ ฉันเห็นคุณกำลังกอดนีรชา ฉันหิง คุณ หวงคุณจนแทบบ้า ! ภัสกรณ์ คุณยกโทษให้ฉันได้ มั้ย ? ฉันขาดสติขนาดนั้น ก็เพราะว่าฉันรักคุณมากเกิน ไป แคร์คุณมากเกินไป !”

นภนัยใบหน้าเปื้อนน้ำตา พูดด้วยน้ำเสียงออด อ้อนหวานซึ้ง

ภัสกรณ์แววตาเป็นประกาย ยิ้มอ่อนๆที่มุมปาก ” นภนัย ที่คุณกำลังเสแสร้งเล่นละครทำตัวน่าสงสาร มัน สนุกนักรีไง ? คุณอย่า บอกผมนะ ว่าที่พ่อคุณทำอ่ะ คุณ ไม่เคยรู้เรื่อง และเรื่องทั้งหมดมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ %3D คุณเลย ! ”
นภนัยรู้สึกประหลาดใจ นี่พ่อเริ่มลงมือแล้วเหรอ เนี่ย ? ไหนว่าจะรอไปอีกสักพักนึงแล้วค่อยลงมือไง ?

นภนัยก้มหน้าหลบสายตา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา ด้วยสายตาอ้อนวอน” ภัสกรณ์ ฉันบอกพ่อเรื่องที่คุณจะ เลิกกับฉัน พ่อฉันคงจะโกรธ ก็เลยทำอะไรบางอย่างลง ไปเพื่อให้คุณต้องตกที่นั่งลำบาก ! แต่ได้โปรดเชื่อฉัน เถอะ ว่าเรื่องนี้ฉันไม่เคยรู้เรื่องเลย ! ถ้าฉันรู้ล่ะก็ ฉันจะ นั่งอยู่เฉยๆโดยที่ไม่สนใจได้ยังไง ? ภัสกรณ์ ฉันรักคุณ ขนาดนี้ คุณไม่เคยรู้สึกถึงความรักที่ฉันมีต่อคุณเลย อย่างงั้นเหรอ ?