ตอนที่ 73 สไตล์คนเรียบร้อย

” นีรชา ขึ้นรถ ” ภัสกรณ์เปิดประตูรถให้นีรชายาก ที่เขาจะมีช่วงเวลาที่นุ่มนวล นีรชาประหลาดใจจึงมองไป ที่เขา วันนี้ผู้ชายคนนี้ถูกล็อกอะไรมา ?

ยกขาทั้งสองขึ้นบนรถ นั่งลงแป๊บเดียว กระดูก สะโพกที่เจ็บปวดทำให้นีรชาร้องออกมา

“เป็นอะไร ? ” ภัสกรณ์หันไปมองเธอ เสียงดู ตกใจ

ไม่เป็นอะไร เมื่อสักครู่พนักงานผลักฉันล้ม” นีรชาพูดเบี่ยงประเด็นไป ถึงแม้ว่าล้มลง แต่นอกจาก กระดูกสะโพกที่เจ็บเล็กน้อย ท้องไม่ได้เจ็บอะไร ลูกไม่ เป็นไร เธอไม่อยากจะให้เป็นเรื่องใหญ่

ภัสกรณ์หยุดชะงักไปสักพัก ชำเลืองมองท้อง ของนีรชา : ” ลูกไม่เป็นอะไรนะ ? ”

นีรชาลูบท้อง : ” ไม่เป็นไรค่ะ” นีรชารู้สึกแปลก ใจมาก วันนี้ภัสกรณ์ดูไม่ปกติเลย ทำไมถึงเป็นห่วงลูก ขึ้นมานะ

แต่ก่อนเขาเคยพูดว่า เด็กคนนี้เหมือนเกิดมาเพื่อ บอกให้เขารู้ว่า ผู้หญิงของเขานอกใจแล้ว ดูท้องของ เธอแล้ว เขารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น

ส่ายหัวๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตั้งใจมองนอก กระจก รถกำลังแล่นอย่างรวดเร็วบนถนนใหญ่ ทั้งสอง คนเงียบและไม่คุยกันอีก
ไฟแดงขึ้นมา แยกนี้มีรถมาก ไฟแดงค่อนข้างจะ นาน นีรชายื่นมือออกมา อยากเปิดเครื่องเล่นเพลงในรถ

แต่มือดันถูกภัสกรณ์คว้าเอาไว้ กล่องกำมะหยี่ เล็กๆกล่องหนึ่งถูกส่งไปต่อหน้าเธอ

” นี่มันอะไร ?” ดูแล้วเหมือนกล่องเครื่องเพชร ภัสกรณ์จะให้เครื่องเพชรกับเธอเหรอ ? นีรชาทำตาโต

มองภัสกรณ์

” เปิดกล่องดูสิว่าชอบไหม” เสียงนิ่งๆของภัส กรณ์

เขาประมูลมาจากงานประมูล Sotheby วันนี้ ตอนเช้าเพิ่งจะมาถึง เมื่อสักครู่ไปรับของชิ้นนี้ เลยไม่ได้ ไปร้านชุดราตรีกับเธอ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้น

นีรชาเปิดกล่องเครื่องเพชรกำมะหยี่ แหวนวง หนึ่ง เพชรทรงสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดสีน้ำเงินเข้ม ไม่ สะท้อนแสง และส่งประกายแวววาวออกมา ใจกลางของ เพชร จะเห็นรูปหัวใจแวววาวออกมาเป็นระลอกๆ

เพชรฝังอย่างประณีตและรอบตัดที่สมบูรณ์แบบ ทำให้เพชรเม็ดนี้มีราคามาก

” หะ นี่ไม่ใช่ ” หัวใจแห่งมหาสมุทร เม็ดนั้นเห รอ? ” นีรชาพูดออกมาด้วยเสียงตกใจเบาๆ

หัวใจแห่งมหาสมุทร ตำนานเล่าว่าเมื่อต้นปี ศตวรรษที่ 13 กษัตริย์หลุยส์ที่ 16 แห่งฝรั่งเศสได้มอบ ให้เป็นสิ่งของแทนใจให้กับแคทเธอรีคนรักลับๆของเขา เพชรสีฟ้านั้นมีมาก แต่ที่หายากก็คือในใจกลางของเพชร มีระลอกคลื่นรูปหัวใจแวววาวออกมาอย่าง ธรรมชาติ ซึ่งเกิดจากการตกผลึกองแร่โครเมียมที่หา ยากที่สุด มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก

กษัตริย์หลุยส์ที่ 16 รักสาวรูปไม่ค่อยงามคนนี้ใน ทั้งชีวิต และทำให้แหวนวงนี้เป็นสัญลักษณ์ของความรัก นิรันดร์

แต่วงนี้เป็นอัญมณีที่สูญพันธุ์และได้หายจากโลก ไปนานประมาณ 100 กว่าปี ไม่กี่วันที่ผ่านมามีมูลค่ากว่า 80ล้านในงานประมูล Sotheby ถูกผู้ขายลึกลับคนหนึ่ง ซื้อไป

นีรชานึกถึงรายงานข่าวทางโทรทัศน์เมื่อวานนี้ ขึ้นมา

ในข่าว มีภาพระยะใกล้ของหัวใจแห่งมหาสมุทร งดงามแพรวพราว

ภัสกรณ์หยิบแหวนออกจากกล่องกำมะหยี่ จะนำ แหวนที่กำลังระยิบระยับนั้นสวมไปที่นิ้วนางของนีรชา

ในช่วงเวลาแวบเดียว

นีรชาไม่ได้คิดอะไรเลย รีบกำมือและหลบทันที มือภัสกรณ์ที่ถือแหวนอยู่นั้นหยุดชะงักกลางอากาศ

” หือ ? ไม่ชอบเหรอ ? ” ภัสกรณ์มองด้วยความ เศร้า ดวงตาที่มืดมนแฉลบด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม

“ฉัน” นีรชามองแหวนวงนั้น ไม่รู้จะตอบว่ายังไง เธอก็ไม่อยากทำให้ภัสกรณ์โกรธ แต่ว่า เธอก็รับแหวนของเขาไม่ไว้ไม่ได้จริงๆ

เงยหน้ามองภัสกรณ์ น้ำเสียงของนีรชาจริงจัง

มาก

” ภัสกรณ์ คุณรู้ความหมายของแหวนนี้ไหม ?” สาวน้อยคนนี้บอกความหมายของแหวนวงนี้กับ เขาอย่างตั้งใจ ?

ความโหดเหี้ยมในตาภัสกรณ์ค่อยๆจางหายไป เลิกคิ้วขึ้น : “ พูดต่อไป”

หัวข้อสนทนานี้ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงสนใจมาก

นีรชาเหลือบมองนิ้วนางโล่งๆของตัวเอง แล้ว ตั้งใจพูดว่า : ” ถ้าหากคุณไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงคน นั้น ก็อย่ามอบแหวนให้เธอ เพราะว่า แหวนแสดงถึง ความรักและซื่อสัตย์มั่นคง”

ภัสกรณ์มองนีรชาที่ทำตาห้อย ขนตายาวๆทำให้ เกิดเงาโค้งงามอยู่บนใบหน้า ไม่โกรธและหัวเราะกลับ ไป ยิ้มมุมปากสัมผัสได้ถึงความชั่วร้าย ดูอารมณ์ดีมาก :

” นีรชา คุณหวังว่าผมจะขอคุณแต่งงานอย่างนั้นเหรอ ?

” หะ ? ” นีรชาตกใจ

เป็นเพราะว่าเธออธิบายไม่รู้เรื่อง หรือว่าเขาฟัง ไม่เข้าใจกันแน่ ?

ทำไมทุกครั้งคำพูดของเธอถึงถูกเขาดีความเป็น ความหมายอื่น ?
สะใภ้บ้านหมื่นสาไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะ ” ภัส กรณ์ดึงมือของนีรชาอย่างเผด็จการ รีบสวมแหวนให้เธอ แล้วเอามือของนีรชามาชื่นชมอยู่ในฝ่ามือ ” ขอแค่คุณ เป็นเด็กดี ผมก็จะไม่เบื่อคุณเร็วอย่างนั้น ”

นีรชาอดหัวเราะออกมาไม่ได้

” ท่านประธานใหญ่ภัสกรณ์ ฉันจะต้องขอบคุณ ไหม ? เมื่อเทียบกับผู้หญิงคนอื่นๆของคุณ ฉันรู้สึกเป็น เกียรติจริงๆ”

นีรชาก็ไม่ถอดแหวนออก เขาอยากให้อย่างนั้น เธอก็เก็บไว้ดีกว่า ยังไงแล้วเธอก็ไม่ได้สูญเสียอะไร

เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงของเขา เขาดีใจ ก็แค่ให้ รางวัลเป็นแหวนเท่านั้นเอง เธอยังจะอธิบายความหมาย ของแหวนอย่างตั้งใจอีก น่าตลกที่สุด

ภัสกรณ์เหมือนจะฟังคำเหน็บแนมที่เธอพูดไม่ ออก บิดแก้มเธออย่างอารมณ์ดี : ” คุณรู้สึกเป็นเกียรติก็ ดีแล้ว ต่อจากนี้ไปเป็นเด็กดี หุบหนามที่อยู่ในตัวหน่อย”

นีรชาไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

รถชับตรงเข้าไปถึงสตูดิโอภาพส่วนตัวแห่งหนึ่ง

ในห้องโถง ทั้งสองฝั่งมีผู้ชายผู้หญิงที่แต่งตัวดู ทันสมัยและสดใสพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า : ” ประธานภัส กรณ์ ”

” อืม ” ภาสกรตอบกลับสั้นๆ แล้วดึงตัวนี้รชาที่ ชักช้าไม่ยอมเข้ามาข้างใน
นีรชามองผู้คนที่รายล้อมอยู่ตรงหน้า มองภัส กรณ์ด้วยความสงสัย ผู้ชายคนนี้จะทำอะไรอีกนะ?

” ให้เวลาพวกเธอหนึ่งชั่วโมง” ภัสกรณ์พูดอย่าง เยือกเย็น กวาดตามองนีรชา ตรงเข้าไปนั่งที่โซฟาตัว ใหญ่ด้านข้าง

“เข้าใจครับ ท่านประธาน รับรองว่าจะทำให้ท่าน พอใจ”

ทันใดนั้นนีรชารู้สึกว่าสันหลังเย็นวาบ ยังไม่ตอบ สนองอะไร คนกลุ่มหนึ่งรอไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าหาเธอแล้ว

ดูพวกเขาถือเครื่องแต่งหน้าและเครื่องแต่งกาย กองใหญ่ออกมา นีรชาเพิ่งจะเข้าใจว่าภัสกรณ์พาเธอมา แต่งตัวเพื่อไปงานเลี้ยงมื้อค่ำ

ปวดหัวจริงๆ นีรชาทนไม่ไหวแล้ว และเธอก็ เหนื่อยมาก เธอแค่อยากจะนอนพักบนเตียงใหญ่ๆสักงีบ หนึ่ง

ผมยาวสีดำถูกสระแล้วก็เป่า เป่าแล้วสระ สี่คน ทำวนไปวนมาอยู่ครึ่งชั่วโมง สุดท้ายก็แปลงโฉมให้เธอ เป็นหญิงผู้ดีดูสง่างาม

ปล่อยให้ดีไซน์เนอร์จัดแต่งทรงผมเธอตามสบาย นีรชาประคับประคองไม่ให้สัปหงกบนเก้าอี้

คุณนีรชา เสร็จแล้วค่ะ คุณลองลุกขึ้นยืนดูสิ” เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลเรียกเธอ

ในกระจกบานใหญ่ถึงพื้น นีรชาที่กำลังสลึมสลืออยู่นั้นสวมชุดราตรีแหวกอดสีขาวยาวรากพื้น ใส่ชุดเซ็ ทอัญมณีระยิบระยับ ดูเลอค่ายิ่งนัก

” อืม ดีมาก แค่นี้พอแล้วแหละ” นีรชาหวังแค่ว่า

จะรีบๆเสร็จไป ” ท่านประธาน คุณว่าเป็นอย่างไร ?” ดีไซน์เนอร์ ค่อนข้างภูมิใจพานีรชาไปยืนตรงหน้าภัสกรณ์ที่กัมดู

หนังสือพิมพ์อยู่

ภัสกรณ์เบิกตามอง กวาดสายตาไปที่ใบหน้าและ ผมของนีรชา แสดงท่าทางพอใจอย่างมาก สายตากวาด ลงไปด้านล่าง หลังจากที่มองไปเห็นหน้าอกใหญ่ที่ล้น ออกมาจากชุดของนีรชาเปิดวับๆแวมๆ สายตาก็เปลี่ยน ไป

แล้วเอาหนังสือพิมพ์ในมือที่กำลังถืออยู่โยนใส่ ไปที่หน้าดีไซน์เนอร์ : ” เปลี่ยนชุด ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไป เดี๋ยวนี้ ”

รนหาที่ตายจริงๆดีไซน์เนอร์ ยังจะแต่งตัวผู้ หญิงของเขาให้ดูเซ็กซี่เย้ายวน ให้ผู้ชายข้างนอกนั้น จ้องหน้าอกเธอ ?

เสียงของภัสกรณ์โกรธมากทำให้เหล่าดีไซน์เนอ ร์ตกใจจนโค้งคำนับและขอโทษไม่หยุดไม่หย่อน

นีรชาแอบมองบน จำเป็นไหม ? ก็แค่เลือกชุดได้ ไม่ถูกใจเขา แล้วเอาหนังสือพิมพ์โยนใส่หน้าคนอื่นแบบ นั้น พูดตรงๆเป็นผู้ชายที่ไม่มีการอบรมไม่มีความเป็นผู้ดี ไม่มีมนุษยธรรมจริงๆ
อย่างไรก็ตาม เธอฉลาดมากที่เลือกที่จะเงียบ เธอแค่ไม่อยากจะปะทะอารมณ์กับภัสกรณ์

” ท่านประธาน ท่านคิดว่าสไตล์ไหนดี ?” ดีไซน์ เนอร์ถามอย่างระมัดระวังในคำพูด

” ไม่เย้ายวน ภัสกรณ์ตวาดออกมาอย่าง แข็งแกร่งตรงไปตรงมาและชัดเจน

สักพักใบหน้าของนีรชาก็แดงขึ้นมา อะไรคือไม่ เย้ายวน ? สภาพตอนนี้เธอดูเย้ายวนมากเลยเหรอ ? ไม่ใช่แค่ช่วงหน้าอกแหวกลึกไปหน่อย ? ตอนนี้ชุดราตรี ก็ออกแบบสไตล์เกาะอกตั้งมากมาย ดาราหลายคน ไฮ โซคุณหนูเขาก็ชอบใส่ชุดราตรีแบบนี้กันทั้งนั้น

เหล่าบรรดาดีไซน์เนอร์ก็สงสัยแบบเดียวกับเธอ แล้วกลับมาจ้องมองเธอ ตรวจสอบดูว่าชุดนี้มันเย้ายวน ตรงไหน

” ดีไซน์เนอร์ชายออกไปให้หมด ” ภัสกรณ์ยืนขึ้น แล้วตวาดใส่ ในดวงตาจ้องราวกับฆาตกรชั่วร้าย

ดีไซน์เนอร์ชายรีบร้อนรนออกไปแล้ว หวาดกลัว ท่านประธานที่กำลังโกรธจัด ทิ้งชามข้าวแล้วออกไป

ดีไซน์เนอร์หญิงกลัวจนตัวสั่น หยิบชุดราตรี หลายตัวมาแขวนไว้ที่ราว เร็วราวกับรถไฟเหาะเรียงราย เข้ามาเสนอชุดกันเสียงดังต่อหน้านี้รชา ให้เธอเลือกสรร ทีละชุด

สุดท้ายก็ได้ชุดที่มีผ้าคลุมไหล่ผืนเล็ก หน้าอก ขาวๆถูกปกคลุมอย่างมิดชิด
อารมณ์โมโหของภัสกรณ์ก็หายไป สำรวจนีรชา รอบตัว ชุดราตรีที่สวมใส่พอดีมาก หลังจากที่นีรชาท้อง ก็ดูอวบขึ้นไม่น้อย ความอ่อนเยาว์ก็ค่อยๆจางหายไป ดูมี ความเป็นผู้หญิงน่าที่มอง

หน้าท้องที่บวมเล็กน้อย ถูกกลบเกลื่อนด้วยชุด ราตรีที่มีการออกแบบที่ชาญฉลาด แทบจะมองไม่เห็น เลยทีเดียว

คนที่ปรากฏตัวต่อหน้าภัสกรณ์ตอนนี้ คือสาวน้อย

น่ารักแต่ดูมีเสน่ห์เล็กๆ ดวงตาที่ลุกเป็นไฟของภัสกรณ์จ้องมองนีรชา ทั้ง

นามบัตรของตัวเองให้ดีไซน์เนอร์ไปเช็คบิล ดึงนี้รชาไป

ขึ้นรถ

เพิ่งจะขึ้นรถ ภัสกรณ์ก็กดปุ่มผ้าม่าน ทันใดนั้น ภายในรถก็มืดสลัว

นีรชายังไม่เข้าใจในสถานการณ์ ภัสกรณ์ก็คว้าตัว เข้ามาจูบเข้าที่ปากเธอแล้ว

สถานการณ์กำลังลุกโชนดั่งเปลวไฟ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ