ตอนที่ 54 เกมที่ทำให้เธอลำบากใจ

กับข้าวสองอย่างกับน้ำแกงอีกหนึ่งที่ร้อนระอุถูก ยกขึ้นวางบนโต๊ะ ภัสกรณ์มองลงล่างอย่างไม่อยากจะพูด อะไรแม้แต่ตะเกียบก็ยังไม่ขยับ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันขึ้น “นี่ก็คืออาหารกลางวันที่เธอทำให้ฉัน? นี่กินยังไง?”

“หยิบตะเกียบขึ้นมากินไง! เจ้าคนเรื่องมาก!” นีรชา แอบพึมพำในใจ บนใบหน้ากลับยังคงทำได้เพียงเคารพ นบนอบอยู่ดังเดิม “หากคุณไม่พอใจอย่างนั้นฉันจะไปทำ มาใหม่อีกชุดค่ะ”

สายตาที่แหลมคมของภัสกรณ์จ้องเขม็งไปที่นีรชา “กับข้าวทำได้จืดชืดไร้รสชาติ นี่เธอไม่พอใจฉันใช่ไหม?”

“เปล่าค่ะๆ ฉันก็แค่เรียนทำเมนูอาหารใหม่ไม่ค่อย ราบรื่นนัก เวลาก็ค่อนข้างกระชั้นชิดเข้ามาแล้ว” นีรชา ขอโทษอย่างไม่ออกความคิดเห็นอะไร อดทน! อดทน! เธอเตือนตัวเองเอาไว้ในใจ

“ฉันไม่มีความอยากกินอาหาร เธอไปทำเกี๊ยวน้ำมา กินหน่อย เรียนนวดแป้งมาตลอดครึ่งเช้า คงจะทำได้แล้ว นะ?”

ในห้องครัวขนาดใหญ่ นีรชานวดแป้งจนฝ่ามือปวด ระบม เปลืองแรงอย่างมหาศาลถึงทำเกี๊ยวออกมาได้ สำเร็จ สุดท้ายเกี่ยวถูกยกขึ้นวางบนโต๊ะ ภัสกรณ์เพียงแค่ มองอย่างเกียจคร้านอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ลองชิมเลยด้วยซ้ำ “ฉัน รอนานเกินไป หมดความสนใจกับเกี๊ยวแล้ว ยังไงก็กินข้าว ผัดก็แล้วกัน!”
นีรชาทั้งน้อยใจทั้งโมโห แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่นำเกี๊ยวกลับไปยังห้องครัวแล้วทำข้าวผัดให้เขาอีก ครั้ง

การทำให้นีรชาลำบากใจดูเหมือนจะกลายเป็น ความสุข ความเพลิดเพลินของภัสกรณ์ไปเสียแล้ว ตอนนี้ เขาไม่ได้ใช้ความรุนแรงกับเธออีกต่อไป กลับรักในการจู้จี้ กับฝีมือการทำอาหารของเธอ จุกจิกกับท่าทีของเธอ กระทั่งแม้แต่เสื้อผ้าที่เธอสวมไม่พอดีตัว ล้วนกลายเป็นสิ่ง จับผิดที่เขานำมาดูถูกหัวเราะเยาะอย่างไม่ไว้หน้า

ตอนนี้นีรชากลัวการเข้าห้องครัวไปโดยสิ้นเชิง ทั้ง หมดนี้ภัสกรณ์จงใจทำให้เธอลำบากใจอย่างแน่นอน เช่น ตอนเที่ยงพูดว่ามื้อเย็นอยากกินเนื้อวัว นีรชากลัวจะถูกเขา จ้องจับผิด จึงทำทุกอย่างออกมาอย่างละชุด ทั้งผัด ตุ้นน้ำ แดง ตุ้นน้ำซุป กระทั่งตอนเย็นใกล้จะทำเสร็จ ภัสกรณ์ กลับพูดด้วยท่าทีหมดความสนใจออกมาอีกว่า “วันนี้ไม่กิน เนื้อวัวแล้ว เปลี่ยนเป็นกินเนื้อแกะก็แล้วกัน!”

นีรชาได้แต่ทำใหม่อีกครั้ง ดังนั้นก็จะพลาดเวลา อาหารปกติไปโดยปริยาย ภัสกรณ์จึงได้พูดเย็นๆออกมา อีกหนึ่งประโยค “เธอนับวันยิ่งโง่ขึ้นทุกที ฉันกำลังคิด ทบทวนว่าจะออกค่าผ่าตัดให้พ่อของเธอดีไหม”

เขาพูดอย่างอื่นไม่เป็นอะไร นีรชากลัวก็คือเขาพูด คำนี้ออกมา เพียงแค่ได้ยินภัสกรณ์พูดเช่นนี้ สมองน้อยๆที่ ดื้อรั้นของเธอก็ร่วงตกลงมา พูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาอีกๆ อักๆราวกับพวกยุงและแมลงวันว่า “คราวหน้าจะไม่เป็น แบบนี้แล้วค่ะ”

ภัสกรณ์เลิกหัวคิ้วขึ้น ไม่มองเธอแม้แต่น้อย กลับนำซุปเนื้อแกะที่เธอทำดื่มจนเรียบ

ตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว ท้องของนีรชาเริ่มมี ความนูนขึ้นมาเล็กน้อย แต่ว่าเธอเป็นคนผอม ทั้งยังสวม เสื้อแบบหลวมๆสบายๆ ดูร่องรอยของคนท้องไม่ออก เลยแม้แต่น้อย

ลูกก็ช่างว่านอนสอนง่าย ตอนนี้ความอยากอาหาร ของนีรชามีมากเป็นพิเศษ ทุกวันก็ง่วงเหงาหาวนอนเป็น อย่างยิ่ง ถูกภัสกรณ์กระทำซ้ำไปซ้ำมาเช่นนี้ เธอจะรับมือ ไม่ไหวแล้วจริงๆ

แต่ภัสกรณ์ดูเหมือนจะติดการเล่น “ทำให้นีรชา ลำบากใจ” เกมนี้เข้าเสียแล้ว บ่อยครั้งที่แม้แต่บริษัทก็ไม่ ยอมไป ตั้งใจอยู่บ้านจ้องดูเธอทำงานบ้านโดยเฉพาะ และ ยังมักจะจัดเตรียมเรื่องที่แปลกประหลาดยากแก่การเข้าใจ ให้เธอทำอยู่บ่อยๆ นีรชารู้สึกว่าพื้นในห้องรับแขกหากเช็ด อีกก็คงสามารถเช็ดเอาความสว่างไสวของเพชรออกมาได้ แล้ว

ภัสกรณ์มักจะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมาอย่างสบายๆ แต่นีรชากลับต้องยุ่งอยู่กับการทำงานทั้งวัน ตกดึกลาก สังขารที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันขึ้นเตียง ไม่ทันได้คิดอะไร ก็ เข้าสู่โลกแห่งความฝันไปในทันที

ผ่านไปสองวัน ภัสกรณ์สั่งให้นีรชาเปลี่ยน ผ้าปูที่นอนและปลอกผ้านวมทั้งหมดที่อยู่ในบ้าน ทั้งๆที่มี เครื่องซักผ้าระดับสูงมากอยู่ แต่กลับไม่ใช้ จะต้องให้นีรชา ใช้มือชักให้ได้

นีรชาม้วนแขนเสื้อขึ้น มือเล็กๆที่เริ่มหยาบเล็กน้อย ทั้งสองข้างถูขยี้ผ้าปูที่นอนและปลอกผ้านวมผืนใหญ่ ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ใส่น้ำลงไปเต็มอ่าง จากนั้นก็ค่อย โยนปลอกผ้านวมลงไปล้างทำความสะอาด กัมลงไปถูขย้ ที่ด้านข้างอ่างอาบน้ำ กระทั่งซักเสร็จก็บิดให้แห้ง เสื้อผ้า ทั้งตัวของตนเองก็เปียกชุ่มไปหมดเช่นเดียวกัน