ตอนที่ 248 ขอแค่มีชีวิตเรียบง่ายและเป็นสุขก็พอ

ภัสกรณ์หน้าหนาเกินไปจริงๆ นีรชาได้ถอด เสื้อผ้าของปาลออก และอุ้มเขาลงในอ่างน้ำ ท่าน ประธานภัสกรณ์ก็ได้ถอดเสื้อผ้าออกด้วยตนเอง และ นอนตัวใหญ่ๆอยู่ในอ่างน้ำเช่นกัน เตรียมตัวที่จะอาบน้ำ กับลูกชาย

นีรชาหมดคำจะพูดจริงๆ ถึงแม้ว่าสายตาของปาล จะมองไม่เห็น แต่สายตาของเธอมองเห็น! ความไร้ยาง อายของภัสกรณ์ขั้นสุดยอดจริงๆ พูดง่ายๆก็คือ สำหรับ เธอแล้วมันคือมลพิษดีๆนี่เอง

เรื่องความหน้าหนา ไร้ยางอาย ทางที่ดีที่สุดคือ ทำเป็นไม่สนใจเขา และทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่าย

นีรชาคิดได้อย่างนั้น ก็ลงมือทำทันที เธอเอาสบู่ ใส่มือและจุ่มลงทำให้เกิดฟอง นวดให้ปาลแบบนุ่มนวล ปาล เจ้าหนูปาลรู้จักจักจี้จนหัวเราะออกมา ที่ปลายของ จมูกของเขามาฟองสบู่ติดอยู่ มองแล้วช่างน่ารักเสียจริง

นีรชาตั้งอกตั้งใจอาบน้ำให้เจ้าหนูปาล และพูด คุยกับเขา กดดันแกล้งทำเป็นไม่สนใจภัสกรณ์

ภัสกรณ์เริ่มโชว์กล้ามของตัวเองเมื่อเรียกร้อง ความสนใจ ทำไปสักพัก แม้แต่หางตาของเธอก็ไม่มอง เขา ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชา ลุกพรวดพราดขึ้นจากอ่างน้ำ ดึงเสื้อคลุมจะเดินไปที่ห้องน้ำห้องข้างๆแทน

ได้ยินเสียงเปิดน้ำอุ่นจากห้องน้ำ นีรชาแอบ หัวเราะออกมาเบาๆ

เฮ้อออออ ผู้ชายหน่อมแน้มเอ๋ย

หลังจากที่อาบน้ำให้ปาลเสร็จเธอก็พบว่าชุดนอน ขอเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เธออุ้มปาลนอนบนเตียง จูบ ลงที่หน้าของเขา “หนูน้อยของแม่ ตอนนี้เสื้อผ้าแม่เปียก หมดแล้ว แม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะจ๊ะ หนูดูแลตัวเอง ก่อน แล้วแม่จะรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนนะจ๊ะ”

ปาลพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ได้ครับ แม่รีบไป เถอะครับ ผมนอนเล่นท้องน้อยๆของตัวเองได้ครับ”

นีรชาหัวเราะ เล่นท้องน้อยๆของตัวเองนะเหรอ นี่ เป็นวิธีการเล่นแบบใหม่หรือยังไงกัน โลกของเด็กน้อย ผู้ใหญ่นั้นไม่เข้าใจจริงๆ

เดินเข้าไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เลยถือโอกาส หยิบชุดนอนออกมาด้วย นีรชาได้ถอดชุดนอนที่เปียกชุ่ม ออก ห้องเปลี่ยนชุดอยู่ๆไฟก็ถูกปิด

ภัสกรณ์เดินเข้ามาโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพัน ตัวเขาอยู่

นีรชารีบเอาชุดนอนคลุมตัวอย่างรวดเร็ว ขอร้อง ภัสกรณ์อย่างนุ่มนวล “ภัสกรณ์ อย่าเล่นแบบนี้ค่ะ เจ้าหน ปาลยังอยู่ข้างนอกอยู่เลยนะ”

ภัสกรณ์เอาตัวของเธอชิดไปที่มุม แขนข้างซ้ายและข้างขวาบีบไปที่ตรงกลางของเธอ ทำทีท่าเหมือน คนสุภาพเรียบร้อย “นีรชา เธอลองคิดดูสิ ถ้าฉันจะ กระตุ้นเธอตรงนี้เพื่อให้เธอเกิดอารมณ์ ผลที่ตามมามัน จะคืออะไร”

นีรชายื่นมืออกผลักหัวภัสกรณ์ออกไป แต่หน้า ของเธอเริ่มแดงก่ำ”ผลที่ตามมาก็จะร้ายแรงมาก ฉันจะ ให้ลูกชายของฉันโจมตีคุณ”

ภัสกรณ์เบะปาก”จริงเหรอ งั้นฉันลองดูสักหน่อย ก็แล้วกัน”

“ภัสกรณ์ …นีรชายังคงขอร้องภัสกรณ์ เด็ก น้อยยังคงอยู่ข้างนอก พ่อแม่จะมาทำเรื่องอย่างว่าได้ อย่างไร

ไม่ว่ายังไงภัสกรณ์ก็ไม่ยอมปล่อยมือ ดึงมือของ เธอมาโอบที่เอวของเขา พูดด้วยเสียงทุ่มต่ำ “ตั้งใจ หน่อยสิ”

อวัยวะส่วนร่างของเรา ร้อนลุ่มเป็นไฟ และได้นำ ตัวของเธอกดแนบชิดไปกับกำแพง และจูบลงไปอย่าง ช้าๆ

พูดด้วยน้ำเสียงต่ำๆที่ข้างหู”จะไม่พูดกับฉันจริงๆ ใช่ไหม”

“พูดอะไรเหรอ” จิตใจของนีรชาเริ่มกระสับ กระส่าย เริ่มร้อนผ่าวที่ใบหน้า แก้มเริ่มแดงเหมือนลูกพืช ชวนให้คนมองนั้นหลงใหล

“พูดว่าเธอ….รอฉันมาแล้วสามชั่วชีวิต พูดว่าชีวิตนี้เธอจะไม่ไปจากนั้น ชีวิตนี้เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป และชีวิตนี้เธอจะไม่มองชายคนไหนอีกนอกจาก ฉัน…”ภัสกรณ์พูดอย่างช้าๆที่ข้างหูของเธอ

ยังจะวนมาที่เรื่องนี้อีกเหรอ นีรชาหัวเราะและเปิด เปลือกตาจูบลงไปที่จมูกของเขา”ภัสกรณ์ ทำไมเธอ ทำตัวเป็นเด็กจังเลย”

“สรุปว่าจะพูดหรือไม่พูด” ภัสกรณ์พูด และกัด ลงไปเบาๆที่ใบหูของเธอ

นีรชาตัวเริ่มสั่น พูดอะไรไม่ออก ใบหน้าที่ขาว เนียมเริ่มแดงไปทั่ว

ภัสกรณ์ค่อยๆหยุดลง มือจับที่ด้านข้างแก้มของ เธอ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน” พูดสิว่า เธอรักฉัน แค่พูด ว่าเธอรักฉัน แค่เธอพูดฉันก็ยอมเธอแล้ว”

นัยน์ตาของเขามันช่างอ่อนโยน นัยน์ตาลึกๆของ เขาสะท้อนภาพของเธอ ที่งดงามเหมือนกับดอกไม้

นีรชาเงยหน้าขึ้น จูบลงเบาๆที่เปลือกตาของ เขา”ภัสกรณ์ ฉันรักคุณ….”

ในช่วงเวลานั้น เธอลืมสนิทว่าเธอคือแม่ของลูก ในช่วงเวลานั้น เธอแค่รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความ สุขมากคนหนึ่ง เธอกำลังรัก และกำลังถูกรัก

เธอและหัวใจอีกดวงหนึ่ง กำลังหล่อหลอมรวม

กันกลายเป็นหนึ่งเดียว