ตอนที่ 235 คิดเหมือนกัน

นีรชาทำจมูกฟุดฟิด มองจันทร์ฉายด้วยความ สงสัย นี่มันพิธีหมั้นที่ภัสกรณ์จัดให้นภนัยชัดๆ ไหงก ลายเป็นว่าเขาจัดเตรียมพิธีขอแต่งงานให้เธอ?

ดูท่าทางนีรชาแล้ว จันทร์ฉายรู้แล้วเธอยังดูไม่ ออก นิ้วชี้ไปที่ดอกผักตบชวาและกุหลาบสีแชมเปญที่ ประดับประดาเต็มไปทั่วห้องโถง พูดไปยิ้มไป”นีรชา เธอรู้ความหมายของดอกผักตบชวาและดอกกุหลาบสี แชมเปญนั้นไหม?”

“คืออะไรหรือ?” นีรชายังคงไม่เข้าใจ

จันทร์ฉายขยิบตาให้ภัสกรณ์ที่นึง เดินไปดึงมือ นีรชา “ดอกผักตบชวาหมายถึง รักที่เริ่มต้นใหม่ ส่วน ดอกกุหลาบสีแชมเปญ หมายถึง ผมจะซื่อสัตย์ต่อคุณ คนเดียวเท่านั้น นี่คือสิ่งที่ภัสกรณ์ต้องการจะบอกเธอ! ตั้งแต่แรก พิธีการอันยิ่งใหญ่นี้ก็จัดเตรียมเพื่อเธอคน เดียว เธอยังดูไม่ออกอีกหรือ?”

ภัสกรณ์สบตาจันทร์ฉายแบบไม่ได้ตั้งใจ

พิธีขอแต่งงานครั้งนี้จัดเตรียมมาเพื่อนีรชาโดย เฉพาะ เขาปกปิดความลับไว้ในกันบึงของหัวใจ คิดว่า จะไม่ยอมบอกกับนีรชา สุดท้ายกลับกลายเป็นจันทร์ ฉายที่มองออก

นีรชามองดอกผักตบชวาและดอกกุหลาบสี แชมเปญที่อยู่รายล้อม ในใจรู้สึกถึงความอบอุ่นที่หลั่งไหลมา ที่แท้ความรักของภัส กรณ์ซ่อนไว้ลึกถึงขนาดนี้ เขาใช้วิธีของตัวเองบอกรักเธอ ช่างล้ำลึก เงียบสงบ อะไรเช่นนี้

น้ำตาพรั่งพรูออกมาอีกเช่นเคย นีรชาปาดน้ำตา อย่างรู้สึกสะเทือนใจ มองภัสกรณ์ “กุหลาบสี แชมเปญมากมายขนาดนี้ คงจะแพงมากเลยใช่ไหม คะ!”

ฮ่าฮ่า….ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน ภัส กรณ์ที่ใจแข็งยังอดหัวเราะออกมาไม่ได้ กระชับอ้อม กอดนีรชา “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เงินแค่เล็กน้อยเอง สามีคุณจ่ายได้อยู่แล้ว!”

จันทร์ฉายกับนรุตม์ต่างสบตายิ้มให้กัน เอนตัว พิงกันและกันเบาๆ

เรื่องราวความรักอันแสนโรแมนติกและมีความสุข ที่สุดบนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการที่ได้อยู่กับคน ที่เรารักและรักเรา เรื่องราวทั้งหมดจบลงอย่างสมบูรณ์

แบบ เดินไปส่งจันทร์ฉายและนรุตม์เรียบร้อยแล้ว นีรช าไม่รอช้ารีบดึงมือนรุตม์ไปยังลานจอดรถ”เร็วเข้า พวก

เราไปหาน้องปาลกัน!”

ภัสกรณ์อมยิ้มมองดูผู้หญิงตัวเล็กๆที่ใจร้อน ในใจ เต็มไปด้วยความอบอุ่นและหวานฉ่ำ

น้องปาลกลับมาพักฟื้นอยู่ที่คฤหาสน์ของภัส กรณ์แล้ว นีรชาที่ทีแรกกระตือรือร้นอย่างมาก แต่หลังจากที่ลงจากรถแล้วกลับรู้สึกกระดากใจ

น้องปาลชอบคุณน้านีรชา แต่ว่าน้องปาลจะชอบ ไหมถ้าน้านีรชาคือแม่ของเขา? นีรชารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ

“เมื่อกี้ยังร้องว่าอยากจะมาหาลูกชายอยู่เลย ไม่ใช่หรือ? ทำไมพอถึงบ้านแล้ว กลับไม่กล้าเข้าไป ล่ะ ?” ภัสกรณ์หัวเราะพลางแซวนีรชา ยื่นมือออกไป โอบเอวนีรชาอย่างเป็นธรรมชาติมาก

นัยน์ตาของนีรชาเริ่มแดง “ภัสกรณ์คะ น้องปาล เขา…เอ่อ เขาจะชอบฉันที่เป็นแม่ของเขาไหมคะ? เขา จะเรียกฉันว่าแม่ไหมคะ?”

ภัสกรณ์ยิ้มกว้าง”มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอก คุณ เมื่อตอนที่กลับมาจากทะเลครั้งนั้น น้องปาลแอบ เข้ามาหาผมที่ห้องนอนตอนกลางคืน พูดกับผมว่า คุณ พ่อครับ ผมอยากให้น้านีรชาเป็นแม่ของผมครับ”

เพียงประโยคเดียวเปรียบดั่งน้ำผึ้งแก้วหนึ่ง หวานเยิ้มลงไปยังกันบึ้งของหัวใจนีรชา ความมั่นใจกลับ คืนมาแล้ว เธอเดินเข้าบ้านไปกับภัสกรณ์

หน้าต่างห้องรับแขกทำด้วยกระจกฝรั่งเศสเปิด อยู่ ต้นการบูรประดับตามทางเดินให้เงาร่มเย็น น้าแข กำลังเล่านิทานให้น้องปาลฟัง เมื่อเห็นภัสกรณ์และนีรช ากำลังเดินมา รีบลุกขึ้นยืน เตรียมจะทักทาย ภัสกรณ์ โบกมือส่งสัญญาณว่าไม่ต้องหรอก

ในใจคิดเหมือนกัน นีรชารู้ว่าภัสกรณ์กำลังคิด อะไรอยู่ หันหน้าไปส่งยิ้มให้เขา เดินตรงไปยังน้องปาล