ตอนที่ 221 ไม่ไว้หน้าเลยหรอ

แก้วพูดพลาง เริ่มขยับร่างกายผิวสัมผัสอันอ่อน นุ่มของเธอคลอเคลียอย่างลื่นไหลไปกับตัวของภัสกรณ์ ใช้ภาษากายเชิญชวนเขา

ลมหายใจของภัสกรณ์เปลี่ยนเป็นแรงขึ้นทันที ค่อยๆยกแขนขึ้นช้าๆ ทันใดนั้นกลับหยุดฉับพลัน”ใส่ เสื้อผ้าแล้วลงไปเดี๋ยวนี้! เงิน10ล้านพร้อม คฤหาสน์หลังและกรีนการ์ด หรือว่าพรุ่งนี้ตายกลาง ถนน เลือกเอาจะเอาแบบไหน เลือกได้แล้วบอกผม ด้วย!”

แก้วได้แต่นิ่งตะลึงงัน ถลึงตาแบบตกใจมองภัส กรณ์ เขากำลังได้ที่แล้วนี่นา ทำไมถึงได้ไล่เธอลงจาก รถอย่างเลือดเย็นเช่นนี้?

บรรดาสาวๆในกลุ่มต่างบอกว่า เมื่อก่อนเขาทำตัว เสเพลมาก ทั้งดื่มเหล้าเคล้านารีสารพัด ไม่เคยปฏิเสธผู้ หญิงคนไหน วันนี้ทำไมเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ล่ะ ต่อ หน้าผู้หญิงสวยๆ กลับไม่สนใจซะงั้น?

เห็นแก้วเอาแต่จ้องมองตนเองอยู่อย่างนั้น ภัส กรณ์รำคาญกระแทกกระทั้น”ยังไม่รีบลงไปอีก!”

ส่งสายตาอันน่าหวาดกลัวมาทางเธอ

แก้วรีบสวมเสื้อผ้าและคาดเข็มขัดแล้วรีบลงจาก รถไปเท้าแตะพื้นเพิ่งจะยืนตั้งหลักได้ รถของภัสกรณ์ก็ รีบร้อนออกตัวหายลับไปจากสายตา!
เฮียๆ! เขาเร่งความเรวตลอดทาง ขับรถผ่านไป หลายไฟแดงแล้วแต่ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะรีบไปไหน

กลับมาถึงบริษัทภัสกรณ์ใบหน้ามืดมน สีหน้า หม่นหมองจนเลขาตกใจกลัวจนตัวสั่น ลนลานซะจน ศรีษะชนเข้ากับประตูกระจก บนหน้าผากมีสิวเม็ดใหญ่ เม็ดหนึ่ง

ปัง ภัสกรณ์ปิดประตูแรงๆ รีบวิ่งเข้าไปใน ห้องน้ำ

เมื่อเขาได้ปลดปล่อยบางสิ่งบางอย่างออกไป ร่างกายของเขาจึงรู้สึกผ่อนคลายลง

หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อย เขามองดู ใบหน้าของตนเองที่ไร้ความพึงพอใจทางปรารถนาใน กระจก แล้วยิ้มออกมาด้วยความขมขื่น

ท่านประธานภัสกรณ์แห่งบริษัทที.เอส พอพเพ อร์ตี้กรุ๊ปจำกัด กลับมาซ่อนอยู่ในห้องน้ำแก้ไขความ อยาก เรื่องอย่างนี้ใครจะไปเชื่อ?

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยท่าทีลนลาน โทร

ตรงไปหานีรชา “ทำอะไรอยู่?”

นีรชาเพิ่งกลับถึงบ้าน จิตใจห่อเที่ยวนั่งอยู่ที่โต๊ะ ด้วยท่าที่เหม่อลอย รับสายเรียกเข้าแบบไม่ตั้งใจ พอได้ ยินเสียงถึงรู้ว่าเป็นภัสกรณ์ เมื่อได้ยินที่เขาถามเธอ จึง ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไรหรือ?”

สงสัยว่าโทรศัพท์ของนีรชากำลังถูกดักฟัง แต่ เดิมภัสกรณ์ได้แต่อดทนไม่ยอมโทรหาเธอมาโดยตลอดผลสุดท้ายวันนี้มีแรงกระตุ้นให้โทรหาเธอสักครั้ง สาว น้อยคนนี้ไม่ไว้หน้าเขาเอาซะเลย

อารมณ์อย่างนั้น น้ำเสียงเช่นนั้น แสนจะเย็นชา

มีอะไร คำสามคำที่ย้อนถามกลับมา เขาไม่มีเรื่อง อะไรหรอก ก็แค่คิดถึงเธอ แต่คำพูดแบบนี้ เขาไม่รู้จะพูด ออกไปอย่างไร

“วันพุธหน้าผมกับนพนัยจะจัดงานหมั้นกัน คุณ ต้องมาร่วมงานด้วยนะ”คำพูดของภัสกรณ์หลุดปากออก มาอย่างไม่ตั้งใจ

นีรชาโกรธจนหัวเราะออกมา “คุณคิดว่าคุณป็น ใครมิทราบ คุณสั่งให้ฉันไป ฉันก็ต้องไปอย่างนั้นหรือ? ขอโทษนะคะ งานหมั้นของคุณ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสัก หน่อย”

ไม่เกี่ยวข้องก็ดีแล้ว ไม่สนใจก็คือแอบอิจฉา ดี มากเลย ภัสกรณ์ชอบมากที่เธออิจฉา

ภัสกรณ์เปลี่ยนจากอารมณ์ขุ่นมัวเป็นอารมณ์ดีขึ้น ทันที ยิ้มอย่างมีเลศนัย”นีรชา เธอไม่อยากรู้เรื่องการ หายตัวไปของลูกสาวเธอใช่ไหม?”