ตอนที่ 218 ความทรงจำเท่านั้น

นีรชากำโทรศัพท์แน่นๆฟังเสียงตูดๆที่ดังมาจาก โทรศัพท์ หัวใจของเธอเหมือนว่างเปล่าไปหมดเหมือนมี ความรู้สึกหวานๆปนอยู่ แต่พอได้สติกลับมาอีกทีก็พบว่า ตัวเองยืนอยู่ข้างหน้าต่างจะครึ่งชั่วโมงแล้ว

ในใจของนีรชายิ่งว่างเปล่าไปใหญ่ มือไปสัมผัส บนหน้าจอแล้วไปค้นรายชื่อของภัสกรณ์ ลังเลตั้งนานก็ ไม่กล้าไปกดที่ตัวเลขพวกนั้น

ถ้าโทรติดแล้วเธอจะพูดยังไงหละ?คำว่าขอบคุณ จะทำอะไรได้?

เขาจะหมั้นกับนภนัยแล้ว ในโลกความรักของเขา ตัวเองไม่มีค่าเท่ากับนภนัย

และจะทำแบบนั้นทำไมหละ!

นีรชาเก็บโทรศัพท์ในใจวุ่นวายไปหมด เธอไปนั่ง บนโซฟา โซฟามีเขา เข้าไปในห้องครัว ห้องครัวก็มีเขา เธอหงุดหงิดไปนอนบนเตียง บนเตียงก็มีเขา

ภัสกรณ์อยู่ทุกที่อยู่เต็มทุกมุมในหัวใจของเธอ นีรชากอดหัวแน่นๆถ้าเป็นแบบนี้ต่อเธอจะบ้าตาย แน่ๆ!

นีรชาจับกระเป๋าแล้วพุ่งออกจากกระเป๋า เธอ ต้องการสูดดมอากาศที่แปลกใหม่!

นอกหมู่บ้านเต็มไปด้วยตึกห้างต่างๆ นีรชาเตรียมตัวจะไปกินอะไรหน่อย

โทรศัพท์ดังขึ้น นีรชาตกใจหมดรีบเปิดกระเป๋า แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา

บนจอโทรศัพท์แสดงให้เห็นว่าเป็นสายเข้าจาก สมภพ นีรชาผิดหวังแต่ก็ยิ้มแล้วรับสาย “พี่สม… อ๋อไม่ สมภพ นายโทรหาฉันมีไรป่าว?”

“น้ำ ฉันอยู่ที่เมืองCถนนXXเธอสะดวกออกมา หน่อยไหม?”

ร้านกาแฟถนนXX สมภพกับนีรชานั่งตรงข้ามกัน

“น้ำ ขอโทษ ธวัล ..หาคนมาทำร้ายเธอ ฉันพึ่งรู้ ตอนเช้านี้”สมภพพูดอย่างยากลำบาก

ตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและหลบ สายตาของนีรชาตลอด

นีรชาส่ายหัว แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะพูดอะไร

เงียบไปตั้งนานเธอถึงจะถามเบาๆ “สมภพ นาย เคยรักเธอไหม?เคยรักธวัลไหม?”

สมภพเหมือนถูกน้ำลวกสายตาของเขาหลบไป มั่ว “น้ำ คนที่ฉันรักคือใครเธอรู้ดี”

“สมภพ นาย…”นีรชากำลังจะพูดแต่สมภพ ยกมือห้ามเธอไว้ก่อน “น้ำเธอฟังฉันพูดก่อน”

เขาเงียบไปสักแป๊บถึงจะอ้าปากพูด “ฉันรู้จักกับ ธวัลสิบปีและเธอคือแม่ของลูกชายฉัน ถ้าฉันบอกว่าไม่ รักก็คือการไม่ให้เกียรติเธอและฉันก็ไม่สามารถพูดตรงข้ามกับใจของฉัน ฉันมีความรู้สึกแบบรักให้ธวัลจริงๆแต่ ฉันกับธวัลเป็นความรักแบบญาติพี่น้องกัน”

นีรชาเงยหน้ามองไปทางสมภพ น้ำคาคลอตา รุ่น พี่ๆสมภพของเธอก็ยังเป็นสุภาพบุรุษเหมือนเดิม อ่อน โยนเหมือนเดิม ไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลย

ถ้าเขาบอกกับนีรชาว่าเขาไม่รักธวัลนีรชาคงจะ ผิดหวังมาก

“สมภพ ฉันไม่สนิทกับธวัลฉันก็เลยพูดไม่ได้ว่า เธอนั้นเป็นคนยังไง แต่มีสิ่งนึงที่ฉันแน่ใจว่าเธอรักนาย มากและรักมากๆด้วย “นีรชากลั้นน้ำตาไว้ยิ้มแล้วมองไป ทางสมภพ “ฉันเป็นคนรอบข้างมองดูไม่มีสิทธิ์มาว่านี่ว่า นั้นความรักพวกนาย ฉันจะพูดแค่คำเดียว รักษาคนที่อยู่ ตรงหน้าไว้ดีๆ”

สมภพก็มองไปทางนีรชา นัยน์ตาเต็มไปด้วย ความโศกเศร้า”น้ำ ความหมายของเธอฉันเข้าใจ”

ความหมายของเธอเขาเข้าใจ

เธอให้ความรักที่ต้องการไม่ได้ ใจของเธอไม่เคย มาอยู่ที่เขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว

นีรชายิ้มที่มุมปากทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้น “สมภพ ต่อไปถ้าไม่มีความจำเป็นพวกเราก็ไม่ต้องเจอกันแล้ว ทำแบบนี้ดีกับเธอและฉันมาก”

ถ้าเขายังมีรักนีรชาแต่นีรชากลับทำเป็นไม่รู้และ รอรับความห่วงใยจากผู้ชายคนนี้ นีรชาทำแบบนี้ไม่ลง จริงๆเพราะทำอย่างงั้นคนที่น่าสงสารสุดคือธวัล
สมภพตาตกความหวังในตาหายไปหมดผ่านไป สักแป็บถึงจะลืมตาแล้วมองไปทางนีรชา”โอเค”

ปลาที่อยู่ในบ่อแห้งทำไมไม่ย้ายไปอยู่ในทะเล หละ

เป็นคู่รักกันก็ไม่ได้เพื่อนก็เป็นไม่ได้แล้ว แค่เขา ยังรักเธออยู่ก็ไม่มีทางได้พูดอย่างเปิดเผยว่า “เราคือ เพื่อนกัน”

กินข้าวไปอย่างเงียบๆ ในใจของนีรชาก็รีบร้อนอยู่ แล้ว ทั้งสองเดินออกจากร้านอาหารมองไปทางผู้คน มากมายที่เดินไปเดินมาตาของนีรชามีน้ำตาคลอเต็มอีก แล้ว

เป็นเวลาที่ควรจะจากลากันแล้ว อยู่สองจังหวัด งานก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ที่ได้เจอกัน

“น้ำ ฉันได้ยินธวัลพูดเรื่องของภัสกรณ์”อยู่ดีๆ สมภพก็อ้าปากพูด

นีรชารีบพูดไปว่า “ขอโทษฉันไม่คิดว่าเขาจะทำ เรื่องแบบนี้ ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่รู้อะไรเลย”

สมภพส่ายหัว “ธวัลเป็นคนผิดเอง ฉันไม่ได้โทษ เขา น้ำฉันขอพูดเรื่องเก่าอีกครั้ง ฉันแค่อยากจะยอมรับ ว่าฉันทำผิดไปแล้ว หลายปีก่อนฉันคิดว่าสมภพแค่หลง เธอชั่วคราว ตอนนี้ฉันถึงจะรู้ว่าเขารักเธอจริง น้ำรักษา คนที่อยู่ตรงหน้าไว้ คำนี้ฉันก็ให้เธอ”

นีรชาส่ายหัว”ฉันกับเขาไม่มีทางแล้ว เขาจะหมั้นกับนภนัยแล้ว”

น้ำสียงของสมภพนิ่งมาก “เรื่องนี้ฉันก็ได้ยินแล้ว ก่อนหน้านี้หุ้นของบริษัท.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปล้มอย่าง หนัก เพราะเรื่องนี้ตอนนี้หุ้นพุ่งขึ้นอีกแล้ว ฉันคิดว่าการ หมั้นนี้อาจมีเหตุผลอื่น ดูจากนิสัยภัสกรณ์แล้วเขาคงไม่ เอาเรื่องงานหมั้นมาล้อเล่น ถ้าเขารักนภนัยจริงๆคงไม่ รักกันมานานสามปีถึงจะมาหมั้น”

“หมายความว่าไง?”นีรชาฟังจนงง เธอต้องการ ฟังคำแน่ใจจากสมภพเพื่อปลอบใจของตัวเองที่กำลัง หลงทาง

สมภพยิ้มอ่อนๆ “หลังจากวันนั้นที่เจอเธอฉันก็ไป รวบรวมข้อมูลของภัสกรณ์มาดู ความสัมพันธ์ระหว่างเขา นภนัยและเธอ ฉันก็พอรู้เรื่องอยู่”

ฮะ..นีรชาทำตาโต พี่สมภพเป็นคนชั่วแบบนี้ ตอนไหน?

“น้ำ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอ แต่….ฉันอดที่จะไม่ไปรู้เรื่องชีวิตของเธอไม่ได้”สมภพ รีบอธิบาย “จากข่าวที่ฉันรู้มา ที่ภัสกรณ์หมั้นนั่นเป็นแผน เพราะภัสกรณ์ไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่ได้ รัก!”

นีรชามองไปทางสมภพ ในใจของเธอเต็มไปด้วย ความซาบซึ้ง

ผู้ชายคนนี้เอาหัวใจทั้งดวงให้เธอแล้ว หัวใจของ เขาไม่มีความเห็นแก่ตัวไม่มีคราบปนเปื้อนใดๆเลย
นีรชาซึ่งจนยกแขนขึ้นมา “รุ่นพี่ พี่สมภพ ฉัน

เข้าใจ ขอบคุณมากๆ!” นี่อาจเป็นกอดครั้งสุดท้ายในชีวิตนี้

สมภพลังเลสักแป๊บแล้วเดินไปใกล้เธอกอดเธอ แน่นๆ น้ำตาของทั้งคู่ไหลออกจากตาพร้อมกัน ต่างก็เจ็บ ปวด