ตอนที่ 208 ข่าวดี

พยาบาลเดินเข้ามาเปลี่ยนยา มองเห็นภัสกรณ์ และนีรชาเข้ามาเฝ้าดูอาการอยู่ในห้อง จึงมีอาการไม่ พอใจเกิดขึ้นเล็กน้อย”พวกคุณไม่ต้องมาคอยเฝ้าในนี้ นะคะ เด็กจำเป็นต้องพักผ่อนเป็นเวลานาน ในห้องนี้มี เครื่องมือ อิเล็กทรอนิกส์คอยช่วยแจ้งเตือนถ้าหากยา หมด หรือเมื่อต้องการการตรวจสอบ ขอเชิญพวกคุณ ออกไปรอข้างนอก อย่ามายืนคุยกันในนี้ มันจะเป็นการ รบกวนการพักผ่อนของเด็กค่ะ”

นีรชารักเจ้าหนูน้อยเป็นที่สุด เพียงแค่ได้ยิน พยาบาลพูดว่า เป็นการรบการการพักผ่อนของเด็ก เธอก็ รีบดึงภัส กรณ์ออกจากห้องคนไข้ทันที

“หิวไหม ผมจะได้สั่งอาการ”ภัสกรณ์มองที่นีรชา เขากลับไม่มีความรู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อยจิตใตของเขามี แต่ ความปิติยินดี ไม่มีความเครียดใดๆ และก็ไม่มีความ รู้สึกหิวเลยด้วย

นีรชาส่ายหัวไปมา”ไม่หิวค่ะ ตอนนี้ฉันกินอะไรไม่ ลงทั้งนั้นแหละ ฉันรู้สึกตัวเบาเหมือนปุยนุ่น เหมือนมัน ไม่ใช่ ความจริง มันฉันกำลังฝันไป”

“ยัยโง่เอ๊ยยยย!!”ภัสกรณ์ดีดลงไปที่จมูกของเธอ และไม่สนใจด้วยว่าพยาบาลจะยังอยู่ข้างในห้อง เขาจูบ ลงไป ที่ริมฝีปากของเธอ
นีรชารีบเหลือบหันไปมองในห้องอย่างรวดเร็ว เห็นพยาบาลกำลังยุ่งอยู่ข้างใน จากนั้นจึงหันมาจ้องเข ม่นที่ภัส กรณ์”อย่าขยับ!”ภัสกรณ์สั่ง

ร้องไห้จนตาแดงก่ำ เหลือเพียงความโกรธที่ เบาบาง ในหัวใจกลับมีความรู้สึกอื่นเข้ามาทดแทน ภัส กรณ์มองไปยังผู้หญิงตัวเล็กๆที่อยู่ตรงหน้าเขา และ แอบภาวนาเพื่อเธอในใจสำหรับเรื่องผลตรวจ DNA

พยาบาลเพิ่งเปลี่ยนยาเสร็จ ก็ยังไม่ได้จากไป ห้องผู้ป่วย ประตูห้องค่อยๆเปิดออกมา คุณหมอเดินเข้า มา ในมือถือ ผลรายงานการตรวจอาการของปาล

เมื่อเห็นภัสกรณ์ และนีรชา ก็รีบเดินมาเพื่อบอก ผลรายงาน”พวกคุณเป็นพ่อแม่ของเด็กใช่ไหม ตอนนี้ ผลรายงานอาการออกมาแล้วนะครับ การเผาไหม้ที่เด็ก เจอนั้นอยู่ในระดับสี่ ต้องใช้ระยะเวลาในการพักฟื้น เท่านั้น ไม่ส่งผล กระทบทำให้ตาบอดครับ ”

เยี่ยมไปเลย! นีรชาดีใจจนแทบจะกระโดดขึ้นมา ใบหน้าขาวๆเปล่งประกายด้วยความดีใจและตื่นเต้น “คุณ หมอ คะ! ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณจริงๆ”

ภัสกรณ์ก็ดีใจมากๆเช่นกัน แต่ก็ยังมีความกังวน เล็กน้อย “คุณหมอ แล้วก่อนหน้านี้ที่คุณแจ้งว่าการพัก ฟื้นนั้นมี ความยากลำบาก นั่นหมายถึงอะไรเหรอ”

คุณหมอเอาจับที่แว่นตาและดันขึ้นมา”ก็หมาย ถึงว่าต้องใช้ระยะเวลานาน อาจจะเป็นปี และยังต้องมี พยาบาลที่มี ความรู้เฉพาะทาง ถ้าหากจะไม่พักฟื้นที่โรงพยาบาล ก็ต้องจ้างพยาบาลเฉพาะทางไปคอยดูแลเป็น พิเศษ”

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง! นี่ก็ไม่นับว่าเป็นปัญหา อะไรเลย ภัสกรณ์และนีรชามองตากันและกัน ก้อนหิน ก้อนใหญ่ที่ หนักอยู่ในใจ ตอนนี้เหมือนหลุดออกไป ทั้งหมด

หลังจากคุณหมอและพยาบาลออกไป ภัสกรณ์ก็ เริ่มโทรสั่งอาหาร

นีรชาได้ยินเขาสั่งอาหารชุดใหญ่ สั่งมาแม้ กระทั่งไวน์แดง ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้”เมื่อกี้คุณบอกว่า

ไม่หิวไม่ใช่เหรอคะ แล้วนี่อะไร แม้กระทั่งไวน์แดงคุณก็

สั่งมา”

ภัสกรณ์ยิ้มแบบมีความสุข”ต้องฉลองกันหน่อย!”

ถึงแม้ว่าจะไม่หิว แต่นีรชาก็ยังคงดื่มไวน์แดงเป็น เพื่อนภัสกรณ์ เธอดีใจเป็นถึงที่สุด เจ้าหนูปาลไม่เป็น อะไร ถือว่า เป็นข่าวที่ดีที่สุดสำหรับเธอ